Η εκποίηση της πολιτισμικής κληρονομιάς του ελληνικού λαού, απόρροια συνταγματικής εκτροπής και κατοχής της χώρας

Της Ελένης Γούλα

Ι. Εκχώρηση στο Υπερταμείο αρχαιολογικής περιουσίας: Το ιστορικό.      

Στις 18 Ιουνίου 2018, με την υπ. Αρ. 86 Απόφαση του κυβερνητικού Συμβουλίου Οικονομικής ¨Πολιτικής (ΦΕΚ 2320/19-6-2018/ Τεύχος Β), το Υπουργείο Οικονομικών, με βάση το νόμο 4389/2016,  εκχώρησε  για 99 χρόνια (μέχρι το 2115!) 10.119 μνημεία και ακίνητα του δημοσίου στην Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.» (ΕΤ.ΑΔ.), που ανήκει στην «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ» (ΕΕΣΥΠ) ή κοινώς Υπερταμείο. Όπως επιβεβαίωσε με σχετική ανακοίνωσή του το Υπ. Οικονομικών, η μεταβίβαση των ακινήτων αποτελούσε απαίτηση  των Θεσμών, που περιλαμβανόταν στην Έκθεση Συμμόρφωσης. Δηλαδή, αποτελούσε μέρος της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, λεπτομέρειες της οποίας η κυβέρνηση απέφευγε να δημοσιοποιήσει. Γι’ αυτό τα σχετικά κείμενα, που είναι στα αγγλικά, εκτός από τη δημοσιοποίησή τους στον ιστότοπο της Κομισιόν και του ESM, δεν  αναρτήθηκαν ηλεκτρονικά στον ιστότοπο του Υπουργείου Οικονομικών της Ελλάδας, ούτε έφτασαν ποτέ  στο ελληνικό κοινοβούλιο! Σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπ. Οικονομικών, τα ακίνητα ζήτησε και πήρε το Υπερταμείο χωρίς να ρωτήσει ή να συμβουλευτεί προηγουμένως κανέναν τοπικό φορέα, αρχή η υπηρεσία. Ακόμη και η Γενική Γραμματεία Αρχαιοτήτων του Υπουργείου Πολιτισμού είχε πλήρη άγνοια επί του θέματος! Ακόμη και η νέα υπουργός Πολιτισμού, κα Μυρσίνη Ζορμπά, δήλωσε ότι δεν γνώριζε τις διαδικασίες που ακολουθήθηκαν!

Το ίδιο το Υπουργείο Πολιτισμού μέχρι πρόσφατα αγνοούσε την ταυτότητα των μνημείων που έχουν εκχωρηθεί στο Υπερταμείο, καθώς η απόφαση που τα περιείχε ήταν «κρυπτογραφημένη» σε 84 σελίδες ΦΕΚ σημειώνοντας μόνο τους  δωδεκαψήφιους κωδικούς αριθμούς του κτηματολογίου! Όλο αυτό το διάστημα, από την υπογραφή της συμφωνίας μέχρι σήμερα,  έρχονταν συνεχώς στο φως νέα στοιχεία που καταδείκνυαν ότι στο Υπερταμείο έχουν εκχωρηθεί επισκέψιμοι αρχαιολογικοί χώροι παγκόσμιας εμβέλειας, (όπως η Κνωσός, η Βεργίνα), πολλά και σημαντικά αρχαιολογικά μνημεία (κενοτάφιο Λεωνίδα, Θερμοπύλες, Λευκός Πύργος, οχυρώσεις κ.α.), Μουσεία (Ηρακλείου, Χανίων κ.α), διοικητικά κτήρια που στεγάζουν Εφοφείες Αρχαιοτήτων, εργαστήρια, αποθήκες με πλήθος αρχαιολογικού υλικού. Πρόκειται για  έναν  ανεκτίμητο πολιτισμικό  πλούτο από διάφορες πόλεις της Ελλάδας: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Σπάρτη,  Γιάννενα, Χαλκίδα, Χανιά, Ρέθυμνο, Ηράκλειο, Ιεράπετρα,  Χίος, Λέσβος  κ.α. Εκτός αυτών όμως, στο υπερταμείο πέρασε και η δημόσια περιουσία που διαχειριζόταν το ΤΑΪΠΕΔ. Δηλαδή, άλλα επιπλέον 72.000 ακίνητα αρχαιολογικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος, που το 2013-2014 είχαν μεταβιβαστεί άνευ ανταλλάγματος στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση, όπου περιλαμβάνονται η Σπιναλόγκα, το κτήριο του Ηλίου Μέλαθρον, 36 ακίνητα στην Πλάκα, τα αρχαιολογικά μουσεία Ρόδου και Κω, οι αρχαιολογικοί χώροι Λίνδου και Καμείρου, ακόμη και το κτήριο που στεγάζει το ίδιο το Υπουργείο Πολιτισμού!

Το Υπερταμείο με ανακοίνωσή του υπογράμμιζε ότι εξαιρούνται τα αρχαιολογικά μνημεία.  Ο όρος αυτός όμως είναι πολύ ασαφής και δεν θεωρείται δόκιμος, δεδομένου ότι  ένα μουσείο δεν είναι μνημείο και ένα μνημείο δεν είναι απαραίτητα αρχαιολογικό, αλλά μπορεί να είναι και νεώτερο, ενώ παράλληλα υπάρχουν αρχαιολογικές ζώνες, ζώνες δόμησης κ.α. Γι’ αυτό, το Υπ. Πολιτισμού είχε δεσμευτεί να αποκωδικοποιήσει τους 10.119 αριθμούς κτηματολογίου, να προχωρήσει στην ταύτιση των ακινήτων και να διαχωρίσει, ποια είναι μνημεία, ποιοι αρχαιολογικοί χώροι και ποια ακίνητα που έχουν σχέση με τις αρχαιότητες και την πολιτιστική κληρονομιά. Όπως πρόσφατα ανακοινώθηκε, η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται. Ταυτοποιήθηκαν 2.330 ακίνητα αρμοδιότητας του Υπ. Πολιτισμού, τα οποία αφορούν  σημαντικά μνημεία,  μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, κτίρια πολιτιστικού ενδιαφέροντος, οικόπεδα εντός κηρυγμένων αρχαιολογικών ζωνών κλπ.

Τόσο το Υπ. Πολιτισμού όσο και το Υπερταμείο επιμένουν ότι κανένα μνημείο δεν έχει μεταβιβαστεί, ότι ο νόμος εξαιρεί μνημεία, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους, κι ότι το ΕΕΣΥΠ (Υπερταμείο) δεν διεκδικεί την κυριότητα. Όπως πρόσφατα δήλωσε η Υπ. Πολιτισμού (ανακοίνωση 8/1/2019): «ολοκληρώνονται οι διαδικασίες έτσι ώστε η γενική εξαίρεση, που είναι ρητή και ισχυρή στον νόμο και την Υπουργική Απόφαση, να εξειδικευτεί για καθέναν από τους ΚΑΕΚ που ταυτοποιούνται ως ακίνητα πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως προέκυψαν από τον έλεγχο των υπηρεσιών του ΥΠΠΟΑ. Η δημόσια γνωστοποίηση των ΚΑΕΚ που εξαιρούνται και δεν πρόκειται να μεταβιβαστούν στην ΕΤΑΔ θα γίνει με θεσμικό τρόπο, μέσω της έκδοσης σχετικής Απόφασης του Υπουργού Οικονομικών». Αναγνωρίζεται ότι έγινε ένα μεγάλο λάθος που καταλογίζεται στους  συντάκτες της λίστας του ΕΤΑΔ, και γι’ αυτό θα αποδοθούν ευθύνες σε ανθρώπους και εταιρείες που είχαν αναλάβει τη σύνταξη της λίστας, οι οποίοι θεωρείται ότι διέσυραν ολόκληρη την κυβέρνηση! Τις επόμενες μέρες λοιπόν αναμένεται ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος να εκδώσει υπουργική απόφαση εξαίρεσης και να δώσει στη δημοσιότητα τη λίστα με τους ΚΑΕΚ. Θα πράξει δηλαδή, όπως σημειώνει η Εφ. Συντακτών, το αυτονόητο, ώστε να περιφρουρηθεί και να διασφαλιστεί η εθνική κληρονομιά μας όχι μόνο στο παρόν, αλλά και στο μέλλον.

Εδώ και τέσσερις μήνες, παρακολουθούμε να εκτυλίσσεται ένα επικοινωνιακό παιχνίδι απόδοσης πολιτικών ευθυνών μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Η τελευταία μάλιστα παρουσιάζεται διασυρμένη, άμοιρη των ευθυνών της καθώς αυτές επιρρίπτονται στους υπαλλήλους που συνέταξαν τη λίστα! Προκύπτουν όμως κάποια εύλογα ερωτήματα: 1) Η πολιτισμική μας κληρονομιά δεν περιφρουρείται και διασφαλίζεται με τις ισχύουσες συνταγματικές (άρ.24) και νομοθετικές (Ν.3028/2002) διατάξεις; Γιατί απαιτείται μια εκ νέου κατοχύρωσή της που εξαρτάται από την αναμενόμενη νέα υπουργική απόφαση του Τσακαλώτου; 2) η εκχώρηση των αρχαιοτήτων στο υπερταμείο συνιστά συνταγματική εκτροπή ή όχι;

Ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, με  επανειλημμένες  ανακοινώσεις του, έχει εδώ και μήνες αντιδράσει έντονα και καταγγέλλει ότι το ελληνικό κράτος χάνει για 100 χρόνια τη διαχείριση -όχι την κυριότητα- των αρχαιολογικών μνημείων που έχουν περάσει στο Υπερταμείο. Καθώς εκτιμά ότι αυτό συνιστά συνταγματική εκτροπή, έχει προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), το κατεξοχήν αρμόδιο δικαστικό όργανο ερμηνείας και εφαρμογής των διατάξεων που αφορούν το πολιτιστικό περιβάλλον – τόσο κοινών νόμων όσο και συνταγματικών διατάξεων. Η εκδίκαση της υπόθεσης έχει οριστεί για τις 22 Ιανουαρίου 2019, αλλά δεν αποκλείεται η αναβολή της ένα δίμηνο μετά, εφόσον το Υπ. Οικονομικών δεν έχει καταθέσει ακόμη τις προτάσεις του (εφημ. Αυγή 18/1/2019). Όμως, η Εφημερίδα Συντακτών (άρθρο 11/1/2019) προβλέπει ότι η εκδίκαση της υπόθεσης μπορεί και να ακυρωθεί όταν βγει η νέα απόφαση του Τσακαλώτου που θα εξαιρεί τα μνημεία.

Πρόσφατα όμως στο Συμβούλιο της Επικρατείας έκανε προσφυγή και το Υπερταμείο υπέρ της (ισχύουσας ως τώρα) υπουργικής απόφασης Τσακαλώτου, δηλαδή της μεταβίβασης των μνημείων, και κατά του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και δημοτικών αρχών (όπως της Πάτρας και της Σπάρτης) που έχουν αντιδράσει στην εκποίηση της πολιτισμικής κληρονομιάς. Βλέπουμε λοιπόν ο καταγγελλόμενος (υπερταμείο) να γίνεται καταγγέλλων και ανακύπτουν νέα ερωτήματα:  α) από πού αντλεί νομικά αυτό το δικαίωμα, πού στηρίζει τις καταγγελίες του το Υπερταμείο; β) Αν, όπως προβλέπει η Εφ. Συντακτών, ακυρωθεί η εκδίκαση της καταγγελίας του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, η καταγγελία του Υπερταμείου θα εκδικαστεί;

ΙΙ. Εκχωρείται στο Υπερταμείο ή εξαιρείται η διαχείριση αρχαιολογικής περιουσίας;

Όπως έχει καταδείξει ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων ο νόμος 4389 του 2016 (στον οποίο στηρίχτηκε η δανειακή σύμβαση του Ιουνίου) προσχηματικά εξαιρεί τα μνημεία και τους αρχαιολογικούς χώρους. Πουθενά δεν υπάρχει  ο όρος «μνημείο», «μουσείο» ή «κοινόχρηστος χώρος», αλλά αντίθετα τονίζεται (άρθ. 196 παρ.4-5) ο όρος «Διαχείριση» που αφορά όλα τα περιουσιακά στοιχεία που εξαιρούνται από τη μεταβίβαση, δηλ. τους αρχαιολογικούς χώρους και τα μνημεία, τους αιγιαλούς, τις περιοχές natura κλ.π. Ο νόμος δίνει τη δυνατότητα να περνάει η διαχείριση ενός μουσείου ή μνημείου στην ΕΤΑΔ και στο ΕΕΣΥΠ (Υπερταμείο). Με την παρ. 5 του αρ. 196 τα εξαιρούμενα ακίνητα παραμένουν  στη διαχείριση της ΕΤ.ΑΔ ΑΕ, μάλιστα με την «επιφύλαξη υφισταμένου δικαιώματος οποιουδήποτε νομικού προσώπου εκτός του ελληνικού δημοσίου». Δίνεται, λοιπόν, το νομικό δικαίωμα διαχείρισης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς στο Υπερταμείο, δηλ. σε μη εθνικές αρχές και στους δανειστές που το ελέγχουν. Και κανένα από τα αρμόδια υπουργεία (Οικονομικών και Πολιτισμού) δεν έχει μέχρι σήμερα εγγυηθεί ότι το Υπερταμείο θα αποποιηθεί στο μέλλον αυτού του δικαιώματος και δεν θα κάνει χρήση αυτού.   Συνεπώς,  ακόμη κι αν η κυριότητα παραμένει στο ελληνικό κράτος και στον ελληνικό λαό, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, αυτός χάνει το δικαίωμα διαχείρισης, χρήσης και νομής του εθνικού του πλούτου. Γεγονός που έχει αποδεχτεί και η ίδια η πολιτική ηγεσία του Υπ. Πολιτισμού (στο από 19/9/18 Δελτίο Τύπου). Κατ’ επέκταση, από το Υπουργείο Πολιτισμού και τις κατά τόπους αρχαιολογικές εφορείες αφαιρούνται σημαντικές αρμοδιότητες, χάνουν ουσιαστικά τον έλεγχο του αντικειμένου τους, διατηρώντας έναν ρόλο διακοσμητικό, καθώς δεν θα τους ανήκει πλέον η νομή, η χρήση και η διαχείριση σημαντικών μνημείων της χώρας. Πέραν τούτου, η υπουργική απόφαση μεταβίβασης των Μνημείων φαίνεται ότι ακυρώνει το ενιαίο κι αδιαίρετο της πολιτισμικής κληρονομιάς, καθώς η διαχείρισή της  διαχωρίζεται σε αυτήν που «δεν πρέπει» και σε αυτή που «επιτρέπεται» να παραχωρηθεί σε τρίτους. Ουσιαστικά, ο τρόπος διαχείρισης της πολιτισμικής μας κληρονομιάς για τα επόμενα 100 χρόνια παραμένει αδιευκρίνιστος, ασαφής και άγνωστος, όπως αχαρτογράφητες είναι και οι συνέπειες αυτής της μεταβιβαζόμενης διαχείρισης που αφαιρεί από το κράτος συνταγματικά κατοχυρωμένες αρμοδιότητες και καθήκοντα!
ΙΙΙ. H Συνταγματική Εκτροπή.

Οι αρχαιότητες  προστατεύονται από το Σύνταγμα και αποτελούν de facto ακίνητη περιουσία του δημοσίου, εκτός κάθε συναλλαγής. Συνεπώς, η εκχώρηση του πολιτισμικού πλούτου της χώρας αποτελεί –σε κάθε περίπτωση- συνταγματική εκτροπή. Έχει γίνει κατά παράβαση του πνεύματος τους άρθ. 24 του Συντάγματος, καθώς δεν αναγνωρίζει το σύνολο των μνημείων της χώρας, την πολιτισμική της κληρονομιά, ως κοινωνικό αγαθό.

Η προστασία των αρχαιολογικών μνημείων της Ελλάδας είχε θεσπιστεί ακόμη και επί μοναρχίας Όθωνα, το 1832 (ΚΝ 5351/1832). Ο πρώτος, όμως, νόμος περί προστασίας των αρχαιοτήτων από τις αρπαγές ξένων περιηγητών και αρχαιολόγων, είχε εκδοθεί στον ελλαδικό χώρο λίγα χρόνια πριν, από την Ηγεμονία της Σάμου. Η νομοθεσία αυτή έβαζε φραγμό στη δράση των Μουσείων του Βερολίνου, που επί οθωμανικής αυτοκρατορίας είχαν αποκτήσει  απεριόριστη κι ανεξέλεγκτη πρόσβαση και δικαιώματα (που μέχρι σήμερα διατηρούν) σε πολλές σημαντικές αρχαιολογικές θέσεις της μικρασιατικής ακτής, όπως η  Πέργαμος. Στη Σάμο κατάφεραν, λίγο πριν την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, όταν εκδιώχθηκε για κάποιο διάστημα από την πολιτική σκηνή του νησιού ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, να εκτοπίσουν την Αρχαιολογική Εταιρεία και να αποκτήσουν  δικαιώματα και τον επιστημονικό έλεγχο στον αρχαιολογικό χώρο του Ηραίου.

Από τότε και μέχρι το 2016, η ισχύουσα νομοθεσία όριζε το κράτος θεματοφύλακα της πολιτιστικής κληρονομιάς, τόσο με συγκεκριμένα άρθρα των Συνταγμάτων (Σ.1975 άρ.18 παρ.1 & 6, Σ.1986 άρ.26, Σ.2001 άρ.24 παρ.1), όσο και με ειδική νομοθεσία. Μάλιστα το Σύνταγμα  του 2001 (αρ.24 παρ.1) ενισχύει την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς αναγνωρίζεται και το δικαίωμα του κάθε πολίτη στην προστασία του πολιτιστικού περιβάλλοντος και διευρύνεται η δυνατότητα προσφυγής στη δικαιοσύνη. Επίσης, η Διοίκηση έχει ευθεία υποχρέωση από το Σύνταγμα να εξασφαλίζει τη διηνεκή προστασία του μνημείου. Κι αυτό γιατί,  όπως επισημαίνουν μελετητές του νομοθετικού πλαισίου προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς, «η διατήρηση κι η ανάδειξη του πολιτιστικού πλούτου κι ιδιαίτερα της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας συνδέεται με την διατήρηση της ταυτότητας του έθνους«. Αυτή η ταυτότητα του έθνους τώρα αλλοιώνεται κι αλώνεται.Αυτά τα μνημεία που ο Μακρυγιάννης συμβούλευε «όσα κι αν σας τάζουν μη καταδεχτείτε να τα δώσετε. Γι’ αυτά τα μάρμαρα πολεμήσαμε!». Τώρα, αυτά τα μνημεία, κατ’ απαίτηση των δανειστών, εκχωρήθηκαν ως εγγύηση δανείου του δημόσιου χρέους για έναν ολόκληρο αιώνα, με άγνωστη εν τέλει έκβαση! Η δωσίλογη πολιτική ηγεσία της χώρας συνειδητά παραβλέπει ότι το κοινωνικό αγαθό της πολιτισμικής κληρονομιάς αποτελεί, σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία, αντικείμενο εκτός συναλλαγής, είναι αμεταβίβαστο, ακατάσχετο, αναπαλλοτρίωτο και κανένας δεν έχει δικαίωμα να το μεταβιβάζει προς διαχείριση σε τρίτους. Το προκλητικό είναι ότι η εκχώρηση αυτή έγινε με την απόφαση ενός Υπουργού, του Υπ. Οικονομικών Τσακαλώτου, και εγκρίθηκε ακολούθως από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Μια κυβέρνηση και μια Βουλή με θητεία 4 ετών, εκχώρησαν συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του κράτους και του ελληνικού λαού σε μη εθνικές αρχές, στο όνομα ενός χρέους που είναι παράνομο και καταχρηστικό! Με ποιο δικαίωμα κι εκπροσωπώντας ποιον ο Υπουργός Οικονομικών εκχωρεί για έναν αιώνα, σε μη εθνικούς θεσμούς και οργανισμούς, μνημεία που αναδείχτηκαν, προστατεύτηκαν και διατηρήθηκαν με μεγάλο αγώνα από την αρχαιολογική υπηρεσία και την ελληνική κοινωνία με το υστέρημα του ελληνικού λαού; Μνημεία που συνιστούν την ιστορία, την ιστορική μνήμη, την πολιτισμική ταυτότητα του ελληνικού λαού; Η Βουλή και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν γνώριζαν άραγε ότι εγκρίνοντας την υπουργική απόφαση Τσακαλώτου (ΦΕΚ 2320/19-6-2018) διαπράττουν συνταγματική εκτροπή και έγκλημα εσχάτης προδοσίας;

Και η συνταγματική εκτροπή που έχει συντελεστεί είναι σε δύο επίπεδα. Καταρχήν, το κράτος, όχι μόνο δεν προστάτευσε, ως όφειλε, την πολιτισμική κληρονομιά από τη συναλλαγή, αλλά την έκανε αντικείμενο συναλλαγής! Στο όνομα του χρέους έχει εκχωρηθεί στους δανειστές, μέσω των δανειακών συμβάσεων και των μνημονίων, ήδη από το 2010, η ασυλία όλων των εμπράγματων αξιών του κράτους. Δεν θα μπορούσε να εξαιρεθεί ο πολιτισμικός πλούτος της χώρας μας, ιδίως όταν το δωσίλογο πολιτικό προσωπικό δεν έχει κανέναν ενδοιασμό, καμία αναστολή και δεν φέρει καμιά αντίσταση! Αυτή όμως η συνταγματική εκτροπή έχει πατήσει πάνω σε μια άλλη, που θα την χαρακτήριζα θεμελιακή. Η εκχώρηση της ασυλίας των εμπράγματων αξιών του ελληνικού κράτους, που συνεπάγεται την εκχώρηση του ιστορικού  πλούτου της χώρας μας, της πολιτισμικής κληρονομιάς του λαού μας και κατ’ επέκταση της πολιτισμικής και εθνικής μας μνήμη, ξεπουλήθηκαν στο όνομα ενός χρέους που, εκτός από επονείδιστο και επαχθές, προπαντός είναι παράνομο! Και τούτο, διότι έχει στηριχτεί σε Σχέδια νόμων και όχι σ’ αυτές καθαυτές τις συμβάσεις (δανειακές και μνημονίων), που ποτέ δεν ήρθαν στη βουλή για να κυρωθούν αυτούσιες κι ως εκ τούτου να αποκτήσουν ισχύ νόμου σύμφωνα με τις προβλέψεις που επιτάσσει το σύνταγμα της χώρας, παραβιάζοντας έτσι τόσο το εθνικό Σύνταγμα όσο και το Διεθνές Δίκαιο. Το Σύνταγμα, λοιπόν στην περίπτωση αυτή έχει παραβιαστεί πολλάκις!

Και αναρωτιέμαι: η αναμενόμενη θεσμική ή νομοθετική ρύθμιση Τσακαλώτου, θα ανατρέψει αυτή την πολλαπλή συνταγματική εκτροπή (που ο ίδιος πρώτος διέπραξε); Έχει άραγε τη δυνατότητα να εξαιρέσει την εκχώρηση στο Υπερταμείο της διαχείρισης των ακινήτων της πολιτισμικής μας κληρονομιάς;  

Σύμφωνα με το άρ. 109 του Σχεδίου τροποποίησης της Δανειακής Σύμβασης που υπογράφτηκε στις 14/6/2018, η κυβέρνηση υποχρεούται να εκχωρήσει στο Υπερταμείο, που διαθέτει ένα χαρτοφυλάκιο 25 εκ. ευρώ, τους κωδικούς περιουσίας της Ελλάδας και χάνει κάθε δικαίωμα παρέμβασης επί αυτών των περιουσιακών στοιχείων, έστω κι αν έχει άποψη. Αντίθετα, το Υπερταμείο ως συμβαλλόμενο στη δανειακή σύμβαση, δύναται να παρεμβαίνει σε αυτήν, δηλαδή φέρει και το τυπικό στοιχείο του Υπ. Εξωτερικών! Επιπλέον, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο της τροποποίησης της Σύμβασης, ορίζονται το Υπερταμείο και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (Ε.Μ.Σ.) ως συμβαλλόμενα μέρη που αποκτούν το δικαίωμα μονομερούς διευθέτησης υποθέσεων. Με λίγα λόγια, όχι μόνο η περιουσία της Ελλάδας, αλλά και η διαχείριση της πολιτισμικής μνήμης του ελληνικού λαού πέρασε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας!! Συνεπώς, κανένας δεν μπορεί να εγγυηθεί πώς θα διαχειρίζεται η πολιτισμική κληρονομιά του ελληνικού λαού για τα επόμενα 99 χρόνια! Το σημαντικό όμως είναι ότι  ο Ε.Μ.Σ. είναι υπεράνω κάθε εθνικής νομοθεσίας, συνεπώς, υπό το υφιστάμενο πλαίσιο υποδούλωσης λόγω του χρέους, κανένας μεταγενέστερος νόμος δεν μπορεί να ανατρέψει αυτή την απόφαση. Να γιατί το Υπερταμείο στρέφεται κατά του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και όσων Δημοτικών Αρχών αντιδρούν! Να γιατί όλες οι πολιτικές υποσχέσεις είναι για εσωτερική κατανάλωση, για εφησυχασμό, για την αδρανοποίηση της Κοινής Γνώμης.

Πρόσφατα μάλιστα πληροφορηθήκαμε ότι ο ΟΗΕ με ψήφισμά του, που αναφέρεται ότι στηρίχτηκε σε πρωτοβουλία και σχετική πρόταση της Ελλάδας, αποφάσισε την επιστροφή των κλεμμένων πολιτιστικών αγαθών στις χώρες προέλευσής τους. Σε αυτά, υποθέτουμε, συμπεριλαμβάνονται και τα ελγίνεια μάρμαρα. Το  παράδοξο είναι ότι η ίδια κυβέρνηση που παραχωρεί την πολιτισμική κληρονομιά της χώρας στους «Θεσμούς», εισηγείται την επιστροφή των ελγινείων και κόπτεται για την κληρονομιά άλλων λαών! Κι αναρωτιόμαστε, αν επιστραφούν τελικά τα ελγίνεια στην Ελλάδα, ποιος θα τα διαχειρίζεται, το ελληνικό κράτος ή το Υπερταμείο και ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας; Σε ποιον θα ανήκουν, στον ελληνικό λαό ή στους δανειστές;

IV. Η πολιτισμική διάσταση της Κατοχής.

Η εσκεμμένη ακύρωση της συνταγματικής νομιμότητας στη χώρα μας, που συντελείται από το 2010 και μετά με τη συναίνεση όλων των κυβερνήσεων, επιτρέπει την επιβολή νεοαποικακών μεθόδων υποδούλωσης. Επιστρέφουμε στις μεθόδους λεηλασίας της πολιτισμικής κληρονομιάς «υπανάπτυκτων» λαών του 19ου αι. που ακολουθούσαν οι «πολιτισμένες χώρες» της αποικιοκρατικής Δύσης. Στον «πολιτισμένο» 21^ο αιώνα της κυριαρχίας των Αγορών, το έγκλημα που διαπράττεται κατά της ιστορίας μας και της πολιτισμικής μας κληρονομίας μπορεί να συγκριθεί με τη λεηλασία του Ιράκ το 2003, αλλά και τη σκύλευση των μνημείων της κατεχόμενης Κύπρου. Ακόμη και στη Γερμανική Κατοχή του ’40 δε συντελέστηκε ούτε σε τέτοια έκταση, ούτε με τέτοια μεθοδικότητα η λεηλασία της πολιτισμικής μας κληρονομιάς!

Τώρα πλέον μπορούμε να δούμε καθαρά ότι η οικονομική κατοχή που μας έχει επιβληθεί εδώ και οκτώ χρόνια, είναι απλώς το μέσον, το όπλο. Ο πόλεμος δεν είναι μόνο οικονομικός, αλλά κυρίως πολιτισμικός. Δεν είναι επίσης άσχετος με τη διαστρέβλωση και την παραχάραξη της ελληνικής ιστορίας που τελευταία επιχειρείται με την παραχώρηση της μακεδονικής εθνότητας, ταυτότητας, γλώσσας και ιστορίας στους σκοπιανούς (βλ. Συμφωνία Πρεσπών), με τα νέα σχέδια διδασκαλίας της σχολικής ιστορίας και  συγγραφής  νέων σχολικών εγχειριδίων.

Έτσι και η πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων, μια κληρονομιά οικουμενικής εμβέλειας, με πρόσχημα την οικονομική υποδούλωση της χώρας μας, λεηλατείται και οικειοποιείται από τους δανειστές μας, για το «καλό» μας πάντοτε, για να τη «σώσουν»! Στόχος να καταδικαστεί στη λήθη η συλλογική συνείδηση ενός λαού, να  ξεχαστεί η παράδοσή του και κάθε ορατό κατάλοιπο που τον συνδέει με αυτήν. Να εξαργυρωθεί στις Παγκόσμιες Αγορές ο οικουμενικός συμβολισμός της ελληνικής πολιτισμικής κληρονομιάς, να αποκοπεί από αυτήν ο ελληνικός λαός, να απολέσει την ιστορική του μνήμη και μαζί και το ιστορικό του δικαίωμα στον τόπο του. Να  χάσει ο Έλληνας το ιστορικό του δικαίωμα στα χώματα που τον γέννησαν, να γίνει μετανάστης στην ίδια του τη χώρα.  Και η Ελλάδα, από χώρα με εξέχουσα ιστορία και ιδιαίτερα σημαίνον πολιτισμικό βάρος, να μετατραπεί σε «χώρο» –οικόπεδο πολλαπλών χρήσεων- των παγκοσμιοποιημένων αγορών. Και η οικουμενική αυτή κληρονομιά, ουδέτερη πλέον από εθνικές διεκδικήσεις, από το «βάρος» της εθνικής της προέλευσης, να εμπορευματοποιηθεί στον βωμό του κέρδους των Αγορών. Από οικουμενικό σύμβολο πολιτισμού, να υποβιβαστεί σε εμπορευματοποιημένο σύμβολο πολιτισμικής -και κάθε άλλου είδους- κατανάλωσης.

Αυτοί που δεν αναγνωρίζουν σύνορα, δεν αναγνωρίζουν ούτε παράδοση, ούτε εθνική ιστορία, δεν αναγνωρίζουν το δικαίωμα του κάθε λαού να έχει Πατρίδα. Με τις επανειλημμένες παραβιάσεις του συντάγματος, όπου στηρίχτηκαν οι παράνομες μνημονιακές δεσμεύσεις και δανειακές συμβάσεις, οι δωσίλογες κυβερνήσεις του σημερινού κατοχικού καθεστώτος προδιαγράφουν τη γενοκτονία, βιολογική και πολιτισμική, του ελληνικού λαού, την παράδοση του στη λήθη της παγκόσμιας ιστορίας και αυθαίρετα εκχωρούν το πολιτισμικό του αποτύπωμα, βορά στην κερδοσκοπία των παγκόσμιων αγορών.

Αυτό ανατρέπεται μόνο με την ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας κι ανεξαρτησίας, με την αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας, τη μονομερή διαγραφή του χρέους ως παράνομου. Όλα αυτά δηλ. που διεκδικεί το Επάμ με τη μήνυση – έγκληση επί εσχάτη προδοσία που έχει καταθέσει στον Άρειο Πάγο, σύμφωνα με όσα προβλέπει ο Ποινικός Κώδικας και το Διεθνές Δίκαιο, κατά .όσων –πολιτικών και υπηρεσιακών παραγόντων– συνέβαλαν στην ακύρωση του Συντάγματος, στη γενοκτονία του λαού μας, στο ξεπούλημα της ιστορίας του και του πολιτισμού του.

Υπεράνω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας είναι μόνο ο Λαός. Όπλο του είναι η συνταγματική νομιμότητα, το Σύνταγμα, που στην περίπτωση της εκχώρησης της πολιτισμικής κληρονομιάς της Ελλάδας παραβιάζεται για μια ακόμη φορά! Το Συμβούλιο της Επικρατείας, ως το κατεξοχήν αρμόδιο δικαστήριο για την ερμηνεία και την εφαρμογή των διατάξεων που αφορούν το πολιτιστικό περιβάλλον και την πολιτισμική κληρονομιά,  καλείται να αποδείξει αν θα τολμήσει να καταγγείλει τη Συνταγματική Εκτροπή που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα ή αν θα συνεχίσει τη συγκάλυψη!  Οργή λαού, φωνή θεού, κύριοι Δικασταί! Και οι κρίνοντες κρίνονται!

Η προστασία της πολιτισμικής κληρονομιάς, η διατήρηση της πολιτισμικής Μνήμης δεν είναι υπόθεση μόνο της επιστήμης και των ειδικών, των αρχαιολόγων ή των δικαστών. Είναι υπόθεση όλου του ελληνικού Λαού! Αν δεν θέλει να σβηστεί από το ιστορικό προσκήνιο και να παραδοθεί στη λήθη της ιστορίας, οφείλει να αγωνιστεί για την ανάκτηση της εθνικής του κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Μόνο έτσι θα διασφαλιστεί η επιβίωσή του, οικονομική, πολιτισμική, ιστορική, εθνική, και η διαφύλαξη της πολιτισμικής και εθνικής του ταυτότητας!

Χωρίς την εφαρμογή του ακροτελεύτιου άρθρου του καταστατικού χάρτη της χώρας, δεν θα αποκατασταθεί η συνταγματική νομιμότητα και η Δημοκρατία. Αν δεν ανατραπεί το καθεστώς Κατοχής λόγω του -παράνομου- χρέους που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, η χώρα αυτή και ο λαός της δεν θα ασκεί εθνική κυριαρχία, ούτε θα είναι ανεξάρτητος! Σάμος, 20/01/2019.

Η Ελένη Γούλα είναι φιλόλογος – αρχαιολόγος, μέλος της Τ.Ο. Σάμου του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr