Επενδύοντας στον απόλυτο τρόμο με τις ευλογίες των ηγετών της χριστιανοσύνης.

Του Δημήτρη Καζάκη

Ανήμερα τα Χριστούγεννα και το Ισραήλ επιλέγει να πλήξει εκ νέου την περιοχή της Δαμασκού. Ανήμερα της μεγαλύτερης γιορτής της χριστιανοσύνης, ο ουρανός της Δαμασκού γεμίζει καπνούς εκρήξεων και θραύσματα. Το Ισραήλ επέλεξε να ποδοπατήσει με τον πιο επιδεικτικό τρόπο τα ιερά και όσια όχι μόνο των μουσουλμάνων, αλλά και των χριστιανών.
Κι όπως ο Χίτλερ, έτσι και το Ισραήλ με τη σειρά του καταπάτησε την συμφωνία με την Ρωσία ότι δεν πρόκειται να ξαναεπιτεθεί τυφλά σε περιοχές της Συρίας άμεσου ενδιαφέροντος των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Έξαλλη για μια ακόμη φορά η ηγεσία της Ρωσίας, που φάνηκε ξανά να πιάνεται στον ύπνο από το Ισραήλ.

Όμως το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό. Το σημαντικότερο όλων είναι το γεγονός ότι για πρώτη φορά στην αιματοβαμμένη ιστορία του σιωνιστικού κράτους, η ηγεσία του Ισραήλ επέλεξε να βεβηλώσει όχι τον ισλαμισμό, αλλά τη χριστιανοσύνη. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο για τον νέο κύκλο αίματος που σχεδιάζει η ηγεσία του στην ευρύτερη Μέση Ανατολή.

Μήπως είδατε κανέναν από τους περιώνυμους θρησκευτικούς ηγέτες της χριστιανοσύνης να κόπτονται για το γεγονός ότι το Ισραήλ βεβήλωσε την μεγαλύτερη γιορτή πού από κοινού γιορτάζουν ανά τον κόσμο όλοι οι χριστιανοί; Θίχτηκε κανένας Πάπας, ή Πατριάρχης για το γεγονός ότι η μόνη γιορτή που μονιάζει όλα τα μεγάλα θεολογικά δόγματα του χριστιανισμού βεβηλώθηκε με τόσο αναίσχυντο τρόπο; Και μάλιστα εναντίον μιας χώρας, της Συρίας, η οποία γιόρταζε επίσημα τα Χριστούγεννα μαζί μ’ ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της που είναι χριστιανοί.

Το χτύπημα αυτό του Ισραήλ συνιστά κλασική περίπτωση κρατικής τρομοκρατίας και είχε σαν στόχο όχι τόσο στρατιωτικούς στόχους, όσο πολιτικούς. Κυρίως την επιβολή καθεστώτος απόλυτου τρόμου στον βασανισμένο λαό της Συρίας, ο οποίος δεν πρέπει επ’ ουδενί να ησυχάσει και να ξαναφτιάξει τη ζωή του μέσα από τα χαλάσματα του 6ετούς ανελέητου πολέμου, που επέβαλαν στη χώρα οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Η Συρία μπορεί να κέρδισε τον πόλεμο στο έδαφός της, αλλά δεν πρέπει να κερδίσει τη μάχη της ειρήνευσης στο εσωτερικό της.

Και μαζί με τους σιωνιστές διαδόχους του Χίτλερ, τους Νετανιάχου και Σία, πέφτουν οι μάσκες και από τους ευσεβέστατους ηγέτες της χριστιανοσύνης. Κανένας τους δεν φαίνεται να πρόσεξε το ημερολόγιο. Κανένας τους δεν φαίνεται να νοιάστηκε για το γεγονός ότι στη γη της πάλαι ποτέ βιβλικής επαγγελίας, στη γη που γεννήθηκε και δίδαξε ο Χριστός κατά τις ευαγγελικές γραφές, βρίσκεται σήμερα μια εγκληματική συμμορία οργανωμένη σε κράτος, το οποίο δεν σέβεται ούτε καν την μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης.

Για φανταστείτε την πυραυλική επίθεση να την είχε διαπράξει η ίδια η Συρία, ή η Ρωσία, ή το Ιράν, τι θα είχε συμβεί; Δεν θα υπήρχε χριστιανός επί της γης που δεν θα είχε ξεσηκωθεί από τα πύρινα αναθέματα της δεσποτοκρατίας του παπισμού και της ορθοδοξίας.

Τώρα με το Ισραήλ, τσιμουδιά. Μόνο σιωπή – κοινώς ομερτά – και προσευχή.
Για να δούμε πότε επιτέλους το χριστεπώνυμο πλήθος, όσοι αισθάνονται αληθινοί πιστοί του μόνου θεανθρώπου, ο οποίος δεν μεγάλωσε στα πριγκιπικά πλούτη για να ηγηθεί της Θείας Αλήθειας – όπως όλοι οι άλλοι προφήτες και θεάνθρωποι – αλλά από τους πιο ταπεινούς και καταφρονεμένους αυτής της γης για να εξυψώσει όχι τον άνθρωπο γενικά, αλλά τον υπόδουλο λαό, που τα ευαγγέλια φέρνουν για πρώτη φορά μετά την αρχαία ελληνική γραμματεία στο ιστορικό προσκήνιο. Έως πότε θα ανέχεται να βρομίζει και να διαστρέφει την πίστη του ο δεσποτισμός του ιερατείου; Έως πότε θα δέχεται να μετατρέπουν το δικό του αγνό θρησκευτικό συναίσθημα σε παζάρι για δούναι-λαβείν με τον πλούτο και την εξουσία;

Μήπως ήρθε η ώρα για τους πιστούς της εκκλησίας του Χριστού να επαναλάβουν αυτό που ο ίδιος ο θεάνθρωπος έπραξε όταν διαπίστωσε πώς οι δεσποτάδες είχαν καταντήσει τον οίκο του Θεού; «Καὶ ποιήσας φραγέλλιον ἐκ σχοινίων πάντας ἐξέβαλεν ἐκ τοῦ ἱεροῦ, τά τε πρόβατα καὶ τοὺς βόας, καὶ τῶν κολλυβιστῶν ἐξέχεε τὸ κέρμα καὶ τὰς τραπέζας ἀνέστρεψε, καὶ τοῖς τὰς περιστερὰς πωλοῦσιν εἶπεν· ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν· μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου οἶκον ἐμπορίου.»

Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr