Τι Θα Γίνει;;;

Του Αντώνη Παπαντωνίου

Ένα ερώτημα καίει  τη σκέψη και τα χείλη δεν μπορούν να αρθρώσουν απάντηση απ’ το Μάη, τουλάχιστον, του 2010.

Ακριβώς τότε που πραγματοποιήθηκε στην Πατρίδα μας το Έγκλημα των Εγκλημάτων με την  υλοποίηση από ολόκληρο το Πολιτειακό Σύστημα του  Εγκλήματος της Εσχάτης Προδοσίας, με την «Εκχώρηση της Ασυλίας λόγω άσκησης Εθνικής Κυριαρχίας», όπως ακριβώς προβλέπεται στον Ποινικό μας Κώδικα με το Άρθρο 134.

Δεν χάσαμε σε πόλεμο  αλλά εμείς αυτοβούλως καλέσαμε ξένες Δυνάμεις να μας καταλάβουν γιατί δεν θέλαμε να  έχουμε Ελεύθερη Πατρίδα  ούτε Ελεύθερους Ανθρώπους. Και λέω «δεν θέλαμε» γιατί αφήσαμε τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας να την διαχειρίζονται  ταπεινοί και τιποτένιοι που ενδημούν μέσα σ’ αυτό που λέγεται  Κοινοβούλιο, αλλά που στην πραγματικότητα από τότε μετεξελίχθηκε σε  «Κυνοβούλιο».

Βασικό ρόλο σ’ αυτήν την παράδοση του Λαού έπαιξε η παρουσία στη Βουλή των Πολιτικών Κομμάτων που ήταν Ιστορικά πιστωμένα με την προβολή και προστασία των Δικαιωμάτων των Πολιτών, δηλαδή για να λέμε ολόκληρα λόγια και όχι μισά, του  Κ.Κ.Ε. και του ΣΥΡΙΖΑ, το «Κόκκινο και το Ρόζ»…. Και η μεγάλη απάτη και προδοσία ήταν ακριβώς εδώ.  Ήταν δηλαδή η παραμονή στο ΚΥΝΟΒΟΥΛΙΟ πιά, και των δύο αυτών Πολιτικών Κομμάτων που υποτίθεται ότι θα προστάτευαν το Λαό.

Ο Λαός προσπάθησε, πάλεψε όσο μπορούσε αλλά τελικά ήρθε και η μεγάλη προδοσία, όταν τελικά το «ΡΟΖ» έγινε «Κυβέρνηση» και έφερε το οριστικό θάψιμο της Ελπίδας που προσπαθεί πια να αναζωπυρωθεί..

Το ερώτημα όμως, όσο η κατάσταση που ζούμε με την επιβολή της απροκάλυπτης πιά ΚΑΤΟΧΗΣ, που βρίσκεται στο μυαλό και στα χείλη όλων των Ελλήνων, είναι πώς μπορούμε να βγούμε στο Ξέφωτο της Ελεύθερης Ζωής, όταν ακόμα και αυτοί που θεωρούνταν σαν οι Φυσικοί μας Σύμμαχοι, μας έχουν πιά προδώσει. Και στην προδοσία αυτή, τους στηρίζει και συμμετέχει όλος ο Διοικητικός  και όχι μόνον Μηχανισμός.

Στο ερώτημα αυτό, μία είναι κατά την άποψή μου η απάντηση, και αυτή είναι η Ανατροπή ολόκληρου του Πολιτειακού και όχι απλά του Πολιτικού Καθεστώτος και αυτό γιατί δεν επιδέχεται, εδώ που έχει φθάσει η καταστροφή, καμία «ωραιοποίηση».

Δεν πιστεύω δηλαδή ότι αυτή η Ανατροπή μπορεί να γίνει με μια απλή Εκλογική Διαδικασία μέσα στα Κοινοβουλευτικά πλαίσια. Κι αυτό γιατί έχουμε φτάσει στο σημείο εκείνο που, όπως έγραφε και ένας «Πατέρας» του Συνταγματικού Δικαίου του περασμένου αιώνα και απόλυτα συντηρητικός, ο Χρήστος Σγουρίτσας στο Βιβλίο του  ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ-ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΝ (Εκδόσεις  Ελευθερουδάκη 1925), «Η παρακολούθησις των κοινωνικών απαιτήσεων και η ικανοποίησης, κατά το δυνατόν, αυτών, αποτελούν τα εχέγγυα κανονικού και σταθερού βίου.  Τουναντίον δε, η αδιαφορία των Κυβερνητών πρό των απαιτήσεων τούτων  και η παρεμπόδισις ούτω της εξελίξεως μιάς Πολιτείας, γεννά την δυσαρέσκειαν των Πολιτών και προκαλεί την έμπρακτον αντίδρασιν αυτών  κατά της Πολιτείας, προκαλεί  την Επανάστασιν κατά των Κυβερνητών τούτων και ζητείται ούτω βιαίως η προσαρμογή της  Πολιτείας και συγκεκριμένως του Πολιτεύματος, προς τας απαιτήσεις του Πολιτισμού»! Είναι αυτό που έχει διδάξει και ο KARL MARX, ότι Η Επανάστασις είναι η Ατμομηχανή της Ιστορίας!!

Θα πρέπει συνεπώς, πιστεύω, να σκεφτούμε τρόπους που να πετύχουμε το στόχο της Ανατροπής εφαρμόζοντας Επαναστατικές διαδικασίες, που όμως να περιφρουρούν, κατά το δυνατόν, την ασφάλεια των Πολιτών και της Χώρας, όπως είναι η προπαγάνδα για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας ή η Γενική Στάση πληρωμών, ακόμα και η είσοδος στη Βουλή αλλά όχι για μια καλύτερη Αντιπολίτευση, αλλά για μια παρουσία που θα είναι από την πρώτη στιγμή με λογική  Ολικής Ανατροπής, που αν δεν επιτευχθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να επανεκτιμηθεί η εκεί παρουσία μας. Και αυτό γιατί απ ότι ξέρω από την  Ιστορία, Καθεστώς και μάλιστα ΚΑΤΟΧΙΚΟ δεν έχει ανατραπεί πουθενά στον Κόσμο μέχρι σήμερα παρά μόνον με Επαναστάσεις, όπως έγραφε το 1925 και ο Χ. Σγουρίτσας.

Πολλά τα παραδείγματα και καλό είναι να θυμηθούμε μερικά: Γαλλική Επανάσταση,  η Ελληνική είχε μάλλον άλλα χαρακτηριστικά, Ρωσική, Αίγυπτος, Συρία, Αλγερία, Βιετνάμ, Νικαράγουα, Κούβα και άλλες. Ο κατακτητής δεν απελευθερώνει το Δούλο. Μόνο ο Δούλος ανατρέπει τον Κατακτητή. Χρέος μας λοιπόν είναι να είμαστε πάντα κοντά και μαζί με το Λαό για να μας αναζητήσει και να μας αποδεχτεί την κρίσιμη στιγμή, για να μην πουληθεί και πάλι γιατί δεν θα υπάρχει επιστροφή. Και για να γίνει αυτό, απαιτείται Οργάνωση, Πίστη στα δίκαια της Πατρίδας μας και επιμονή στον Αγώνα!

Ο Αντώνης Παπαντωνίου, Ναύαρχος(ε.α.)-Νομικός, είναι Μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr