Του Δημήτρη Γιαννόπουλου
Πολλοί φίλοι του «Μετώπου του ΟΧΙ» δεν φημίζονται για τον άκρατο «εθνοκεντρισμό» τους, και πολύ καλά κάνουν.
Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να φιλοξενούν άκριτα δημοσιεύσεις γνωστών
εθνομηδενιστών, δημιουργούνται εύλογες απορίες για την ποιότητα του
«ΟΧΙ» που επικαλούνται.
Τον κ. Πέτρο Πιζάνια τον θυμάμαι από την εποχή ακόμα της συνεργασίας μου με τον αείμνηστο Σπύρο Ασδραχά, πρόεδρο της διοικούσας επιτροπής του «υπό ίδρυση» Πανεπιστημίου του Ιονίου στις αρχές του 1985.
Παρόλο που δεν ταυτίζονταν απόλυτα με τη νεόκοπη τότε «σχολή Λιάκου», ο ομότιμος σήμερα καθηγητής Πιζάνιας ήταν ήδη γνωστός τότε ως ένας από τους σκληρούς επικριτές του «παραλογισμού» της ιστορικής συνέχειας του Ελληνικού Έθνους, αρνητής της ελληνικότητας της Αρχαίας Μακεδονίας, και αμφισβητίας του ιστορικού χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821, την οποία συνεχίζει να θεωρεί «εθνικό ιδεολογικό επίδικο» στον τίτλο του άρθρου που φιλοξενεί το «Μέτωπο».
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τον ομότιμο κ. Πιζάνια να διεκδικεί κομμάτι από την πίτα των εορταστικών «βραβείων» του ΕΛΙΔΕΚ και ιδιωτικών εφοπλιστικών ιδρυμάτων που πρόκειται να μοιραστούν σε συγγραφείς επετειακών έργων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21.
Αυτός άλλωστε είναι και ο μοναδικός σκοπός του άρθρου του στο Μέτωπο του ΟΧΙ:
«Καθώς πλησιάζουν τα διακόσια χρόνια από το 1821, το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ) προκήρυξε έναν διαγωνισμό για την επέτειο για δέκα τελικά έργα, όπου όμως «συμπούρμπουλα» περιλαμβάνονται: όλες οι μορφές τέχνης που μπορούν να εκφράσουν το 1821, όλες οι επιστημονικές προσεγγίσεις, όλες οι μορφές δημοσιότητας όπως άλμπουμ και γενικώς ό,τι ο καθένας νομίζει. Έτσι και η ηγεσία του ΕΛΙΔΕΚ: προκηρύσσει χάντρες και καθρεφτάκια για το 1821. Το ίδιο ισχύει και για τα ποικίλα εφοπλιστικά ιδρύματα που μπορεί να χρηματοδοτήσουν άνετα ένα σαχλούτσικο χάπενινγκ, αλλά όχι μια επιστημονική έρευνα για το 1821.»
Το τι είδους «επιστημονική έρευνα» προτείνει για τον εαυτό του ο κ. Καθηγητής, φαίνεται καθαρά σε μια συνέντευξή του στην «Αυγή», (http://www.avgi.gr/article/10812/5400641/e-istoria-ton-neon-ellenon)
Τον κ. Πέτρο Πιζάνια τον θυμάμαι από την εποχή ακόμα της συνεργασίας μου με τον αείμνηστο Σπύρο Ασδραχά, πρόεδρο της διοικούσας επιτροπής του «υπό ίδρυση» Πανεπιστημίου του Ιονίου στις αρχές του 1985.
Παρόλο που δεν ταυτίζονταν απόλυτα με τη νεόκοπη τότε «σχολή Λιάκου», ο ομότιμος σήμερα καθηγητής Πιζάνιας ήταν ήδη γνωστός τότε ως ένας από τους σκληρούς επικριτές του «παραλογισμού» της ιστορικής συνέχειας του Ελληνικού Έθνους, αρνητής της ελληνικότητας της Αρχαίας Μακεδονίας, και αμφισβητίας του ιστορικού χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821, την οποία συνεχίζει να θεωρεί «εθνικό ιδεολογικό επίδικο» στον τίτλο του άρθρου που φιλοξενεί το «Μέτωπο».
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τον ομότιμο κ. Πιζάνια να διεκδικεί κομμάτι από την πίτα των εορταστικών «βραβείων» του ΕΛΙΔΕΚ και ιδιωτικών εφοπλιστικών ιδρυμάτων που πρόκειται να μοιραστούν σε συγγραφείς επετειακών έργων για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του '21.
Αυτός άλλωστε είναι και ο μοναδικός σκοπός του άρθρου του στο Μέτωπο του ΟΧΙ:
«Καθώς πλησιάζουν τα διακόσια χρόνια από το 1821, το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ) προκήρυξε έναν διαγωνισμό για την επέτειο για δέκα τελικά έργα, όπου όμως «συμπούρμπουλα» περιλαμβάνονται: όλες οι μορφές τέχνης που μπορούν να εκφράσουν το 1821, όλες οι επιστημονικές προσεγγίσεις, όλες οι μορφές δημοσιότητας όπως άλμπουμ και γενικώς ό,τι ο καθένας νομίζει. Έτσι και η ηγεσία του ΕΛΙΔΕΚ: προκηρύσσει χάντρες και καθρεφτάκια για το 1821. Το ίδιο ισχύει και για τα ποικίλα εφοπλιστικά ιδρύματα που μπορεί να χρηματοδοτήσουν άνετα ένα σαχλούτσικο χάπενινγκ, αλλά όχι μια επιστημονική έρευνα για το 1821.»
Το τι είδους «επιστημονική έρευνα» προτείνει για τον εαυτό του ο κ. Καθηγητής, φαίνεται καθαρά σε μια συνέντευξή του στην «Αυγή», (http://www.avgi.gr/article/10812/5400641/e-istoria-ton-neon-ellenon)
που δόθηκε το 2015, την επαύριο της μετατροπής του ΟΧΙ σε ΝΑΙ σε όλα από τον Αλέξη Τσίπρα.
Ιδού τι λέει ο κ. Πιζάνιας για την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού:
«Ο ιρασιοναλισμός ξεκινάει πριν από τον Παπαρρηγόπουλο και τον Ζαμπέλιο - ο τελευταίος θεώρησε ενοποιητική ύλη της τρισχιλιετούς συνέχειας το Άγιο πνεύμα ο πρώτος τους θεσμούς φύρδην μίγδην. Αλλά υπάρχει και ο ιρασιοναλισμός της αριστεράς [εννοεί το Σβορώνο — σημ. ΔΓ] ο οποίος προσπάθησε να βάλει σε ένα καλούπι ενός πολύ υποτυπώδους ιστορικού υλισμού την ιστορία. Ο συμβιβασμός είναι μια άλλη σχολή της οποίας ο μεγάλος εκφραστής είναι ο Κ. Θ. Δημαράς. Προσπάθησε σε ορισμένα θέματα να συγκεράσει τις απαιτήσεις της ιστορικής επιστήμης με τον ιρασιοναλισμό της τρισχιλιετούς συνέχειας και του ελληνοχριστιανισμού. Αυτή η σχολή οδηγεί σε μια άσκοπη μετριοπάθεια, είναι επιστημονικά ατελέσφορη.»
Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του ο κ. Πιζάνιας είναι στον προσδιορισμό της έννοιας «Νέος Ελληνισμός» σε σχέση με την κατάλυση του «παλαιού ελληνισμού» από το αρχαίο έθνος των ...Μακεδόνων:
«Από τη μάχη της Χαιρώνειας, οπότε ολοκληρώθηκε η κατάκτηση των Ελλήνων από τους Μακεδόνες, οι ελληνικοί πληθυσμοί έχασαν βαθμιαία κάθε πολιτική κυριαρχία και πολιτιστική αυτονομία όπως διέθεταν κατά τους κλασικούς χρόνους. Σταδιακά εξελίχθηκαν σε έναν πληθυσμό με τις ιδιαιτερότητές του μεν, αλλά που δεν διακρινόταν από τους άλλους στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Πρέπει να κρατήσουμε σταθερά κατά νου ότι οι ελληνικοί πληθυσμοί από τη μακεδονική κατάκτηση έως το 1821 έζησαν σε καθεστώς αυτοκρατορικής κυριαρχίας, ως ένας από του πολλούς κυριαρχούμενους πληθυσμούς από τα τέσσερα διαδοχικά αυτοκρατορικά κράτη, και μια από τις πολλές πληθυσμιακές χριστιανικές ομάδες. Έλληνες, δηλαδή, ένας πληθυσμός χωρικών, ποιμένων, μικρών αστών σε λίγες και μικρές πόλεις, συγκροτημένος σε τοπικές κοινωνίες με πολλές ιδιολέκτους και διαλέκτους όπως σχεδόν παντού στο κόσμο.
Αυτά λοιπόν, προς γνώσιν και συμμόρφωση, όχι μόνο των υποψηφίων χορηγών του ΕΛΙΔΕΚ και τών εφοπλιστών, αλλά κυρίως του Μετώπου του ΟΧΙ, που δεν θάπρεπε να αρέσκεται σε χάντρες και καθρεφτάκια του ομότιμου αλλά στρατευμένου Εθνομηδενισμού.
Πηγή: https://metopotouoxi.blogspot.com
Ιδού τι λέει ο κ. Πιζάνιας για την ιστορική συνέχεια του ελληνισμού:
«Ο ιρασιοναλισμός ξεκινάει πριν από τον Παπαρρηγόπουλο και τον Ζαμπέλιο - ο τελευταίος θεώρησε ενοποιητική ύλη της τρισχιλιετούς συνέχειας το Άγιο πνεύμα ο πρώτος τους θεσμούς φύρδην μίγδην. Αλλά υπάρχει και ο ιρασιοναλισμός της αριστεράς [εννοεί το Σβορώνο — σημ. ΔΓ] ο οποίος προσπάθησε να βάλει σε ένα καλούπι ενός πολύ υποτυπώδους ιστορικού υλισμού την ιστορία. Ο συμβιβασμός είναι μια άλλη σχολή της οποίας ο μεγάλος εκφραστής είναι ο Κ. Θ. Δημαράς. Προσπάθησε σε ορισμένα θέματα να συγκεράσει τις απαιτήσεις της ιστορικής επιστήμης με τον ιρασιοναλισμό της τρισχιλιετούς συνέχειας και του ελληνοχριστιανισμού. Αυτή η σχολή οδηγεί σε μια άσκοπη μετριοπάθεια, είναι επιστημονικά ατελέσφορη.»
Εκεί όμως που δίνει τα ρέστα του ο κ. Πιζάνιας είναι στον προσδιορισμό της έννοιας «Νέος Ελληνισμός» σε σχέση με την κατάλυση του «παλαιού ελληνισμού» από το αρχαίο έθνος των ...Μακεδόνων:
«Από τη μάχη της Χαιρώνειας, οπότε ολοκληρώθηκε η κατάκτηση των Ελλήνων από τους Μακεδόνες, οι ελληνικοί πληθυσμοί έχασαν βαθμιαία κάθε πολιτική κυριαρχία και πολιτιστική αυτονομία όπως διέθεταν κατά τους κλασικούς χρόνους. Σταδιακά εξελίχθηκαν σε έναν πληθυσμό με τις ιδιαιτερότητές του μεν, αλλά που δεν διακρινόταν από τους άλλους στα Βαλκάνια, τη Μεσόγειο και την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Πρέπει να κρατήσουμε σταθερά κατά νου ότι οι ελληνικοί πληθυσμοί από τη μακεδονική κατάκτηση έως το 1821 έζησαν σε καθεστώς αυτοκρατορικής κυριαρχίας, ως ένας από του πολλούς κυριαρχούμενους πληθυσμούς από τα τέσσερα διαδοχικά αυτοκρατορικά κράτη, και μια από τις πολλές πληθυσμιακές χριστιανικές ομάδες. Έλληνες, δηλαδή, ένας πληθυσμός χωρικών, ποιμένων, μικρών αστών σε λίγες και μικρές πόλεις, συγκροτημένος σε τοπικές κοινωνίες με πολλές ιδιολέκτους και διαλέκτους όπως σχεδόν παντού στο κόσμο.
Αυτά λοιπόν, προς γνώσιν και συμμόρφωση, όχι μόνο των υποψηφίων χορηγών του ΕΛΙΔΕΚ και τών εφοπλιστών, αλλά κυρίως του Μετώπου του ΟΧΙ, που δεν θάπρεπε να αρέσκεται σε χάντρες και καθρεφτάκια του ομότιμου αλλά στρατευμένου Εθνομηδενισμού.
Πηγή: https://metopotouoxi.blogspot.com
Χάντρες και καθρεφτάκια ομότιμου Εθνομηδενισμού
Reviewed by ΕΠΑΜ ΕΡΕΤΡΙΑΣ
on
Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2018
Rating:
Reviewed by ΕΠΑΜ ΕΡΕΤΡΙΑΣ
on
Τετάρτη, Οκτωβρίου 31, 2018
Rating:
Πάρε κι εσύ θέση δίπλα μας, η στήριξή σου είναι πολύτιμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια: