Ανακοίνωση του ΕΠΑΜ για την 28η Οκτωβρίου

28η Οκτωβρίου 2018
Η επίγνωση της συνέχειας ως Μνήμη Εθνικής Αφύπνισης

Η φετινή επέτειος του ΟΧΙ, που ξεστόμισε αυθόρμητα ο ελληνικός λαός το 1940 απέναντι στον ξένο εισβολέα, βρίσκει τη χώρα μας και το λαό μας σε απείρως χειρότερη κατάσταση από τότε.
Τότε, το 1940, οι ξένοι διεκδικητές απαιτούσαν λιμάνια, αεροδρόμια και σιδηροδρομικές γραμμές και η άρνηση του ελληνικού λαού να τα παραδώσει, οι θυσίες του και το αίμα του στα βουνά της Ηπείρου και της Αλβανίας, οδήγησαν στο έπος του ’40. Σήμερα, το 2018, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικές γραμμές, τηλεπικοινωνίες και ενέργεια, βρίσκονται ήδη στα χέρια τους, χάρη στην ντόπια ιθύνουσα τάξη που τα παρέδωσε αμαχητί!

Τότε, το 1940, διεκδικούσαν εδάφη της ελληνικής επικράτειας και τον τεμαχισμό της χώρας. Σήμερα, το 2018, η Μακεδονία έχει ήδη παραδοθεί στο ΝΑΤΟ και έχει ανοίξει ο δρόμος για διεκδικήσεις από τους γείτονες με τις συμφωνίες Τσίπρα-Ζάεφ, στη Θράκη η κυβέρνηση άνοιξε το δρόμο για τις διεκδικήσεις της Τουρκίας, στην Ήπειρο δρομολογούνε χωρίς υπεκφυγές «αλλαγές συνόρων» και το Αιγαίο έχει μετατραπεί de facto σε πολυεθνική (νατοϊκή) θάλασσα, ενώ η Τουρκία διεκδικεί πλέον απροκάλυπτα τη διχοτόμηση του Αιγαίου, με τα σκάφη της να κινούνται ανενόχλητα ένθεν και ένθεν του 25^ου Μεσημβρινού!

Τότε, το 1940, οι ξένοι επικυρίαρχοι πήραν το μάθημα ότι έναν λαό δεν μπορούν να τον καταβάλουν, όταν γνωρίζει ότι, παρά τη φτώχεια του, η επιβίωσή του εξαρτάται από την υπεράσπιση, σπιθαμής προς σπιθαμή, της εθνικής κυριαρχίας του. Σήμερα, έχουν ήδη προνοήσει, επί μια οκταετία, να τον εξαθλιώσουν και να τον συντρίψουν ψυχικά και ηθικά με τα μνημόνια, τις δανειακές συμβάσεις και τους εφαρμοστικούς νόμους, επιδιώκοντας να του στερήσουν το σθένος, όχι μόνο να αντισταθεί, αλλά ούτε καν να αντιληφθεί τη σταδιακή υποδούλωσή του και την απόλυτη κατοχή της χώρας του.
Τότε, το 1940, οι κυβερνήσεις, ακόμη και οι δικτατορικές, ήταν αναγκασμένες να λάβουν υπόψη το εθνικό συναίσθημα του λαού, προκειμένου να διασωθούν οι ίδιες από την οργή του.

Η δικτατορική κυβέρνηση του Μεταξά, παρόλο που σχεδίαζε επιβραδυντικές αμυντικές ενέργειες και βαθμιαία υποχώρηση, για να έχει το άλλοθι της εύσχημης παράδοσης στους Ιταλούς, εξαναγκάστηκε να ανατρέψει τους σχεδιασμούς της, κάτω από την επιμονή και τον ηρωισμό των παιδιών του λαού, που ντυμένα με τη στολή του Έλληνα στρατιώτη, μετέδωσαν την πίστη της νίκης και τη φωτιά του ενθουσιασμού στους διοικητές τους.

Σήμερα, το 2018, οι ξένοι επικυρίαρχοι προνόησαν την επί μακρού χρόνου εξαγορά του ντόπιου πολιτικού προσωπικού, διασφαλίζοντας έτσι την απόλυτη συναίνεσή του στις επιδιώξεις τους για την κατοχή της χώρας. Ο Γ. Παπανδρέου junior, ο Α. Σαμαράς και σήμερα ο Α. Τσίπρας, αποδείχθηκαν απείρως χειρότεροι, ακόμη και από τον κατοχικό «πρωθυπουργό» Γ. Τσολάκογλου. Εκείνος τουλάχιστον, πρόβαλε στη δίκη του το άλλοθι της παράδοσης της χώρας, μετά από ήττα στο πεδίο της μάχης. Οι σημερινοί, ποιο άλλοθι θα μπορέσουν να προβάλουν, εκτός από αυτό της εξαγοράς τους, όταν θα έρθει η στιγμή, ακολουθώντας την τύχη του Τσολάκογλου, να καθίσουν με τη σειρά τους στο εδώλιο, με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας;

Η στιγμή αυτή δεν είναι μακριά. Η μήνυση – έγκληση επί εσχάτη προδοσία για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας και της Εθνικής Κυριαρχίας που κατέθεσε το Ε.ΠΑ.Μ., δεν είναι παρά το αναγκαίο νομικό πλαίσιο, με βάση το οποίο θα συσταθούν τα κατηγορητήρια για τους εθνικούς μειοδότες και το ξήλωμα του καθεστώτος κατοχής. Η στιγμή αυτή έρχεται, γιατί παρά την επίμονη επί οκταετία προσπάθεια εξάντλησης και εξαθλίωσης του λαού για να καταστεί ανίκανος να αντιδράσει, η οργή κουφοβράζει στην ελληνική κοινωνία και περιμένει ένα έναυσμα για να εκδηλωθεί. Το ΟΧΙ του ελληνικού λαού το 2015, συνεχίζει να στοιχειώνει τους κρατούντες, που γνωρίζουν ότι μια λεπτή γραμμή συνδέει σαν ομφάλιος λώρος τα ΟΧΙ αυτού του λαού ανάμεσα στις γενιές, ως παρακαταθήκη διαχρονική του ψυχισμού και της αντίστασής του.

Ο ελληνικός λαός αποτελείται από τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονα των ηρώων του έπους του ’40. Που πολλοί από εμάς προλάβαμε να τους γνωρίσουμε, να τους αγγίξουμε, να τους αγκαλιάσουμε και να μας αγκαλιάσουν ως παππούδες μας ή και πατεράδες μας, μεταδίδοντάς μας με το άγγιγμά τους την επίγνωση της συνέχειας.

Την επίγνωση αυτή, οι ντόπιοι σημερινοί δωσίλογοι, μέσα στην έπαρσή τους και τη σιγουριά που νομίζουν ότι τους προσφέρουν οι «ξένες πλάτες», θαρρούν ότι τη χάσαμε. Η επίγνωση αυτή θα είναι ο κόλαφός τους, για τους ίδιους και τους προστάτες τους. Όταν το συνειδητοποιήσουν, θα είναι πολύ αργά γι αυτούς.

Τα αιτήματα της γενιάς του ΟΧΙ ήρθε τώρα ο καιρός να εκπληρωθούν:
Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Κοινωνική Δικαιοσύνη

27 Οκτωβρίου 2018

Το Γραφείο Τύπου του Ε.ΠΑ.Μ.