Διδάγματα Από Την Ιστορία

Του Αντώνη Παπαντωνίου

Με δεδομένο ότι  τις τελευταίες  Δεκαετίες ζούμε σε ένα Κόσμο  μεγάλων Πολιτικών και Κοινωνικών αλλαγών  με κυριότερη αυτή της συρρίκνωσης έως και εξαφάνισης  των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σε όλο τον Κόσμο, δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν από τους Λαούς με αίμα και δάκρυα, θα πρέπει να γίνει μια επανεκτίμηση της  στάσης μας απέναντι στο φαινόμενο αυτό  και να βγάλουμε  κάποια συμπεράσματα για να μπορέσουμε να χαράξουμε  την πορεία μας διεκδικώντας πάλι απ’ την αρχή  τη ζωή μας, όσο δύσκολο και αν αυτό φαντάζει.

Άλλωστε το Δικαίωμα σε αυτό μας το δίνει  ο  Μέγας  ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ   με την  φράση  που καταγράφηκε στην Παγκόσμια Ιστορία ότι  ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ!  Και αυτό οφείλεται στο στο ότι, ότι  συμβαίνει στον Κόσμο δεν συμβαίνει γιατί απλά «έτυχε», αλλά γιατί κάθε μεταβολή  είναι το αποτέλεσμα μιάς άλλης μεταβολής και που χωρίς αυτήν  δεν θα επήρχετο, όπως μας διδάσκει ο Νόμος της αιτιότητος. Ταυτόχρονα όμως και τίποτε δεν συμβαίνει  στον κόσμο χωρίς να αναζητείται η εκπλήρωση ωρισμένου σκοπού, όπως μας  διδάσκει ο Νόμος της  σκοπιμότητας:   Ουδεμία λοιπόν ενέργεια άνευ αιτίας , αλλά και ουδεμία πράξις άνευ σκοπού.

         Ας δούμε λοιπόν τώρα, ύστερα από τη μικρή αυτή εισαγωγή  αν στις ημέρες μας υπάρχουν αιτίες που να δημιουργούν  την ανάγκη της αναζήτησης  των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τους Λαούς  που συνεχώς έχουν μια πτωτική πορεία έως και την ολοκληρωτική  εξαφάνισή τους  με τον σφετερισμό τους  από  τις άρχουσες τάξεις, όπως αυτές εκπροσωπούνται από τις  διάφορες Κυβερνήσεις  σε όλο τον Πλανήτη.

Όταν λοιπόν η  παρούσα κατάσταση συγκρούεται με τον πολιτισμό φυσική συνέπεια είναι  να ενεργοποιηθεί από τις Κοινωνίες ο Νόμος της  σκοπιμότητας.  Πώς αλλιώς άραγε θα μπορέσει να επανέλθει η  Ζωή των Πολιτών σε αρμονική σχέση με τον Πολιτισμό;

Αναζητείται λοιπόν πλέον ο τρόπος, η διαδικασία η οποία θα ικανοποιήσει με αποτελεσματικότητα και την μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια τον σκοπό αυτό.

Οι τρόποι λοιπόν που υπάρχουν και που μέχρι σήμερα είναι γνωστοί και δοκιμασμένοι είναι δύο:

1.- Οι Εκλογές, 

            2.- Η ΡΗΞΗ  ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Ο πρώτος τρόπος από τους πιο πάνω  μπορεί να είναι λιγότερο η περισσότερο αποτελεσματικός  σε περιόδους που  υπάρχει, γενικώς, μια σταθερότητα του Πολιτικού  βίου, όπου οι απαιτούμενες μεταβολές βρίσκονται μέσα σε  συνήθη πλαίσια  και απαιτούν μικρές διορθωτικές κινήσεις. Όταν όμως μεταξύ  παρούσης κατάστασης και πολιτισμού υπάρχει μια χαώδης διαφορά είναι, τουλάχιστον, ουτοπία να ελπίζει κανείς  ότι είναι ικανός τρόπος επίλυσης του προβλήματος.

Έτσι λοιπόν  ο μόνος τρόπος είναι  ο δεύτερος  και για τον οποίο ο Μέγας Φιλόσοφος  KARL MARX  είχε χαρακτηρίσει ότι  είναι ο «τροχός της Ιστορίας» και αυτό γιατί τότε θα  επανέλθει σε αρμονία η σχέση μεταξύ  «παρούσας κατάστασης και πολιτισμού»,  που είχε διαταραχθεί και που μας έχει δώσει πλείστα όσα παραδείγματα η  Παγκόσμια Ιστορία διαχρονικά, όπως  Η  Γαλλική Επανάσταση.  η Ελληνική, η Ρωσική,  η Αιγυπτιακή(Νάσσερ), η Ιρανική, η  Κουβανική,  η Βιετναμική,η Λυβική κ.λ.π.

Βεβαίως  η επιλογή  της απόφασης  του τρόπου αποκατάστασης της αρμονίας, αυτή επαφίεται στους Λαούς που θα είναι και οι τελικοί αποδέκτες  των αποτελεσμάτων της απόφασής τους. Και η απόφασή τους αυτή ενεργεί υπό την επίδραση ενός ιδεώδους  και και διαμορφώνει αναλόγως των απαιτήσεων αυτού την Κοινωνική Ζωή. Το ιδεώδες αυτό , για την απόκτηση του οποίου αγωνίζεται μια Κοινωνία, είναι  η επί το τελειότερο προαγωγή του κοινού συμφέροντος, η προαγωγή του πολιτισμού. Πολιτισμός είναι συνεπώς το σύνολο των Ανθρωπίνων κατακτήσεων που σχετίζονται με το κοινό συμφέρον! 

           Ας σκεφτούμε λοιπόν πως θέλουμε τη ζωή μας και πως μπορούμε να την πάρουμε πίσω  γιατί άλλωστε μας ανήκει!!!

Ο Αντώνης Παπαντωνίου, Υποναύαρχος Λ.Σ. (ε.α.) – Νομικός, είναι μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Ε.Π.Α.Μ.

Πηγή: https://epamhellas.gr/