Ποιός κερδίζει και ποιός χάνει από την εκποίηση των μονάδων της ΔΕΗ;

Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα θα πρέπει προηγούμενα να απαντήσουμε στα ακόλουθα ερωτήματα: Σε ποιον ανήκει η ΔΕΗ; Ποιος χρηματοδότησε την ανάπτυξή της;

Η ΔΕΗ ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή στον ελληνικό λαό.

Ο φορολογούμενος πολίτης και ο δικαιούχος/καταναλωτής ηλεκτρικής ενέργειας είναι αυτοί που χρηματοδότησαν επί δεκαετίες την ανάπτυξή της ΔΕΗ.

Παράλληλα όμως, μαζί με αυτήν, χρηματοδοτούσαν και την κερδοφορία των ιδιωτικών επενδύσεων που συνέθεσαν το «οικονομικό θαύμα» της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης και της εκβιομηχάνισης της χώρας. Δεκάδες σκάνδαλα συνδέθηκαν με το θαύμα αυτό. Πριν από όλα αυτό της ΠΕΣΙΝΕ που επανέρχονταν συνεχώς, για δεκαετίες, στο πολιτικό προσκήνιο!

Η ληστρική αξιοποίηση της ΔΕΗ, από μεγάλα και μικρά συμφέροντα διαπλεκόμενων επιχειρηματιών με τα εκάστοτε κόμματα εξουσίας δεν εμπόδισε τη ΔΕΗ να εξασφαλίζει το «ανταγωνιστικότερο» οικιακό τιμολόγιο στην τότε ΕΟΚ και σήμερα την ΕΕ και εξαιρετικά «ανταγωνιστικά» τιμολόγια στις άλλες κατηγορίες καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας! Να δίνει αξιοπρεπείς μισθούς και σταθερές σχέσεις εργασίας σε 40.000 μισθωτούς. Να λειτουργεί ακόμα και ως ασφαλιστικός φορέας, παρέχοντας ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες και όχι ευκαταφρόνητες συντάξεις.

Μετά ήρθε η πολιτική της απελευθέρωσης των αγορών. Η «ανταγωνιστικότητα» αναδείχθηκε σε απόλυτη αξία ενώ η εργασία, ιδιαίτερα η μισθωτή, καταβαραθρώνονταν όχι μόνο οικονομικά αλλά απαξιωνόταν κυρίως ηθικά!

Η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, σήμαινε πριν απ’ όλα υπονόμευση των συνδικάτων, σήμαινε «απελευθέρωση» της μισθωτής εργασίας από το «βάρος» της σταθερής ανελαστικής εργασιακής σχέσης, σήμαινε «απελευθέρωση» από τα «δεσμά» του αναχρονισμού του εργατικού δικαίου. Πρώτα επλήγη ο ιδιωτικός τομέας! Τα ΜΜΕ ενέτειναν την καλλιέργεια του κοινωνικού αυτοματισμού: Δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες πολιτικούς και συνδικαλιστικούς… Κεκτημένα ολόκληρων κοινωνικών ομάδων που θα έπρεπε να γενικεύονται και να αφορούν όλο και περισσότερους, βαφτίστηκαν προνόμια ορισμένων αντικοινωνικών συντεχνιών που θα έπρεπε να ξηλωθούν… Η κρατικοδίαιτη κομματική και συνδικαλιστική γραφειοκρατία μπήκε στο κόλπο «με το αζημίωτο»! Μετέτρεψαν τις συνδικαλιστικές οργανώσεις από όπλα κοινωνικού κι  εθνικού αγώνα σε μηχανισμούς κοινωνικής προβολής και εξαγοράς μέσω συνδικαλιστικών προνομίων.

Μέσα στο κλίμα αυτό και με τη βοήθεια ισχυρών μηχανισμών ψυχολογικού πολέμου και του ξεδιάντροπου γκεμπελισμού των ΜΜΕ, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων συνδέθηκε με μια στρεβλή αντίληψη της πραγματικής ανάγκης για εξυγίανση και αξιοκρατία. Συνδέθηκε με το «όλοι μαζί τα φάγαμε» του Πάγκαλου, αλλά και τα «ενάρετα οικονομικά» της Μέρκελ, του Στουρνάρα και των λοιπών κατοχικών δυνάμεων που σκίζονται για τις «ευρωπαϊκές δημοκρατικές αξίες» των ελεύθερων αγορών, ενάντια στον «λαϊκισμό», τον «εθνικισμό» και την αυτοδιάθεση των λαών.

Σε αυτό το έδαφος προχωρούσε βήμα – βήμα και η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας:

α) Μετοχοποίηση και αναδιοργάνωση, σαλαμοποίηση σε θυγατρικές για την εμπέδωση της «ανταγωνιστικότητας». Με άλλα λόγια οι εργαζόμενοι και όλος ο λαός, έπρεπε να εμπεδώσουν ότι το ρεύμα (όπως και το νερό, η παιδεία, η υγεία κλπ) δεν είναι κοινωνικό δικαίωμα στο οποίο θα πρέπει όλοι να έχουν πρόσβαση, αλλά «ανταγωνιστικό» εμπόρευμα, πηγή κερδοσκοπίας, όπλο κατάκτησης νέων αγορών! Ότι οι Επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας, ο ορυκτός πλούτος και οι υποδομές της χώρας δεν είναι εθνικά περιουσιακά στοιχεία, αλλά τσιφλίκια του κάθε κομματάρχη για να τα πουλάει, αντί να λογοδοτεί γι αυτό! Λεία του κάθε διαπλεκόμενου «επενδυτή» που προμοτάρουν οι δανειστές, για να την οικειοποιηθεί «έναντι πινακίου φακής»!

β) Εργολαβοποίηση λειτουργιών και καθιέρωση ανασφάλιστης, ελαστικής εργασιακής σχέσης, δηλαδή εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων, με διαφορετική ή και χωρίς συνδικαλιστική εκπροσώπηση!

γ) Κατάργηση εθνικού ενεργειακού σχεδιασμού και μαζί με αυτό της επιδίωξης εξασφάλισης στους δικαιούχους ηλεκτρικής ενέργειας στην «εφθηνοτέραν δυνατήν τιμήν», όπως προέβλεπε το Βασιλικό διάταγμα ίδρυσης της ΔΕΗ,  προκειμένου να ικανοποιηθούν οι αξιώσεις των «παικτών» για μεγάλες αυξήσεις στην τιμή της KWH, ικανές να προσελκύσουν επενδύσεις! Αυτό το τελευταίο συνδέθηκε με την αλλαγή του μίγματος καυσίμων προς ηλεκροπαραγωγή, την αλλαγή πορτοφολίου των μονάδων, την επιβάρυνση του εγχώριου λιγνίτη με δήθεν περιβαλλοντικούς φόρους κλπ

δ) Καθιέρωση κινήτρων για την προστασία των ιδιωτικών επενδύσεων: όπως η προνομιακή χρηματοδότηση από τη ΔΕΗ, τους ίδιους καταναλωτές και το κράτος των δήθεν ανταγωνιστών της (ΝΟΜΕ, ΕΤΜΕΑΡ). Εδώ εντάσσεται και το τελευταίο νομοσχέδιο, η υλοποίηση κι εφαρμογή του οποίου θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το λαό και τη χώρα!

ε) Ξεπούλημα του ΑΔΜΗΕ. Ο πολύς Ντάϊσεμπλουμ θεωρούσε το δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας, προϋπόθεση εθνικής ανεξαρτησίας για την πατρίδα του. Για την δική μας , όχι. Εμείς είμαστε αποικία της ΕΕ…

Το συνδικαλιστικό κίνημα, η ηγεσία του, υποτάχτηκε, έβαλε πλάτη, δεν αντιστάθηκε στα παραπάνω, κόμμα ) άλλοτε από αγοραία ιδεοληψία, άλλοτε από επαρχιώτικο ευρωπαϊσμό, άλλοτε από  αίσθημα αδυναμίας, άλλοτε με το αζημίωτο… ή για όλα μαζί!

Έστω και για την «τιμή των όπλων», έστω και προσχηματικά,  οι συνδικαλιστικές ηγεσίες αντιδρούν. «Εθνικό έγκλημα» χαρακτηρίζει η ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ την πώληση των λιγνιτικών μονάδων, καλώντας με Ανοιχτή Επιστολή της τους βουλευτές «να αποτρέψουν τη διάλυση του ομίλου ΔΕΗ»:

«……Εξάλλου υπάρχουν κοιτάσματα λιγνίτη που η Ελληνική Πολιτεία έχει ήδη παραχωρήσει προς εκμετάλλευση σε ιδιώτες, όπως επίσης έχουν χορηγηθεί άδειες λειτουργίας Μονάδων λιγνιτικής ισχύος σε ιδιωτικές εταιρείες, αλλά αυτές έχουν απομείνει στα χαρτιά.

Όμως τίποτα από αυτά δεν επιλέχθηκε και προκρίθηκε η  έτοιμη λύση, ενάντια σε κάθε κανόνα της ελεύθερης οικονομίας.

Η επιβολή του ξεπουλήματος των περιουσιακών στοιχείων της ΔΕΗ, πάντα από τον δρόμο των μνημονιακών δεσμεύσεων και των αξιολογήσεων, για την αποφυγή του εκτροχιασμού της χώρας.

Έτσι οι αγοραστές θα συνεχίζουν απρόσκοπτα να «λειτουργούν» αμέσως δρομολογημένες Μονάδες και Ορυχεία, χωρίς να μπουν στην διαδικασία των τεράστιων προβλημάτων που απαιτεί η εξαρχής λειτουργία τους

ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΕΗ

Τι θα σημάνει για την ΔΕΗ η απώλεια αυτών των παγίων;

Επειδή, στις συγκεκριμένες μονάδες μέχρι την οριστική απόσυρσή τους, δεν απαιτείται  καμία απολύτως επένδυση, είναι αποδοτικότερες, εντάσσονται πρώτες στο σύστημα αγοράς Η/Ε σε αντίθεση με τις Λιγνιτικές Μονάδες που απομένουν στη ΔΕΗ για τις οποίες απαιτούνται επενδύσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, προκειμένου να λειτουργήσουν μετά τον Ιούνιο του 2020

Επειδή, μετά την πώληση που επιχειρείται, η ΔΕΗ θα αναγκαστεί με μικρότερο χαρτοφυλάκιο να ανταπεξέλθει στον δανεισμό της

Επειδή, συνεχίζουν να διενεργούνται οι δημοπρασίες ενέργειας (ΝΟΜΕ) μόνο για τη ΔΕΗ χωρίς να υποχρεώνονται σε αυτές και οι ψευτοεπενδυτές

Επειδή, η ΔΕΗ εξακολουθεί να παραμένει προμηθευτής καθολικής υπηρεσίας και προμηθευτής τελευταίου καταφυγίου

Επειδή, τα ληξιπρόθεσμα της ΔΕΗ είναι 3 δις ευρώ

Επειδή, η μνημονιακή δέσμευση είναι να παραχωρηθούν το 50% της ΔΕΗ

Η ΔΕΗ οδηγείται σε μη βιωσιμότητα και η αρνητική επίπτωση στην ενεργειακή ασφάλεια και επάρκεια για την χώρα καθώς και στην εθνική οικονομία και στην κοινωνία θα είναι τεράστια

Το νομοσχέδιο από μόνο του αποκαλύπτει τους πραγματικούς σκοπούς του και τις επιπτώσεις του.

ΤΟ ΤΙΜΗΜΑ

Για το εύλογο εύρος του τιμήματος  έχει  «φροντίσει» το νομοσχέδιο να το προσδιορίσει ανεξάρτητος εκτιμητής με διαδικασίες που να αποκλείει την κρίση ως  ασύμφορη την προσφορά από μέρους της ΔΕΗ ή να θεωρηθεί ο διαγωνισμός άγονος ( αρ3 παρ. 4.5).

 Η ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΗ ΤΗΣ «ΕΠΕΝΔΥΣΗΣ»

Η φροντίδα του Υπουργείου για την εξασφάλιση της λειτουργίας των υπό πώληση Μονάδων και των συμφερόντων των αγοραστών γίνεται κραυγαλέα φανερή και από τους αδαείς όταν υποχρεώνει την νέα Μονάδα της Μεγαλόπολης με φυσικό αέριο ισχύος 800 MW να λειτουργεί με max ισχύος 500 MW για να «χωρέσουν» στο σύστημα και οι αγορασμένες Μονάδες (άρθρο 3 παρ 10 ).

Εάν αυτό δεν είναι κρατική επιδότηση τότε τι είναι;

Πλήθος ασαφών περιγραφών για την ιδιοκτησία εγκαταστάσεων, εδαφών, εξοπλισμού και την κοινή εκμετάλλευση τους, που θα επιλυθούν μετά την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος.

Καταλαβαίνει κανείς σε ποιόν θα πέσει ο κλήρος της πληρωμής.…….»

 Γιατί τότε συμφώνησαν με την πολιτική της «ανταγωνιστικότητας»; Δεν ήταν φανερό πως το ρεύμα δεν θα ήταν  δημόσιο κοινωνικό αγαθό, αλλά εμπόρευμα και δη χρηματιστηριακό;

Δεν ήταν φανερό ότι ο δημόσιος, μη αγοραίος,  χαρακτήρας των επιχειρήσεων που διαχειρίζονται ή παράγουν δημόσια και κοινωνικά αγαθά, όπως η ηλεκτρική ενέργεια, ενώ δεν είναι ικανή, είναι ωστόσο αναγκαία συνθήκη για την ύπαρξή τους; Πώς προετοίμαζαν, αν προετοίμαζαν,  τους εργαζόμενους και την κοινωνία για τον σημερινό αγώνα;

Το πρόβλημα με την ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος και της ΓΕΝΟΠ, οι ανοιχτοί λογαριασμοί που έχουμε μαζί τους, δεν πρέπει να εμποδίζουν την αγωνιστική συστράτευση όλων των διαθέσιμων δυνάμεων. Οι απεργίες, οι κινητοποιήσεις πρέπει να πετύχουν ακόμα και για να δυσκολεύουν το ξεπούλημα.

Σε μια πραγματική δημοκρατία, σε μια χώρα όπου ο λαός θα είχε τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, όχι μόνο στο Σύνταγμα, αλλά στην πράξη, η ίδια η ιδιωτικοποίηση θα ήταν το σκάνδαλο! Η ίδια η εκποίηση δημόσιου πλούτου από τον πολιτικό, τον δημόσιο λειτουργό θα ήταν το σκάνδαλο! Πολύ περισσότερο που η ιδιωτικοποίηση επιβάλλεται από τις ξένες προς το λαό και το συμφέρον του δυνάμεις των δανειστών, της ΕΕ και του ΔΝΤ! Που θεσμοθετείται από τον εγχώριο δοσιλογισμό! Πόσο τυφλή φαντάζει η «Δικαιοσύνη» όταν αδυνατεί να δει τα σκάνδαλα που συνοδεύουν και κάνουν εφικτό και «νόμιμο» το σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης. Όταν βολικά προσπερνά την αντισυνταγματικότητα όλων των μνημονιακών συμφωνιών και ρυθμίσεων….

Ο στόχος κάθε πατριώτη, σκοπός κάθε δημοκράτη εργαζόμενου πρέπει να είναι η επιστροφή του δημόσιου πλούτου στους δικαιωματικούς ιδιοκτήτες του, στον λαό! Όχι για να τον παραδώσει στην κομματική πελατεία των επιτήδειων, αλλά για το κοινό καλό! Για την ευημερία των πολλών κι όχι για τον παρασιτισμό των λίγων. Διότι, στις δημοκρατικές κοινωνίες η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων!

Στηρίζουμε, συμμετέχουμε, συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα ενάντια στην εκποίηση της περιουσίας του λαού μας δημόσιας και ιδιωτικής!

Ο Συνδικαλιστικός Τομέας του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://epamhellas.gr/