Η Νομική Δέσμευση του ΕΠΑΜ: η πολιτική έτσι όπως θα ’πρεπε να είναι

της Αθανασίας Πέτσα*

Η Νομική Δέσμευση του ΕΠΑΜ αποτελεί ένα κορυφαίο πολιτικό γεγονός που δεν έχει όμοιό του στην πολιτική ιστορία της χώρας μας. Είναι συνηθισμένο για τα κόμματα να υπόσχονται ή και να «δεσμεύονται» ενώπιον του ελληνικού λαού για την εφαρμογή του προγράμματός τους, αυτές όμως οι «δεσμεύ-σεις» δεν είναι τίποτα παραπάνω από προεκλογικές ρητορείες, που αυτοί που τις λένε δεν τις εννοούν.

Συζητώντας με κόσμο, έρχεται μοιραία η κουβέντα στην περίφημη «κωλοτούμπα» του Τσίπρα. Πολλοί αναρωτιούνται ακόμα «μα, καλά, πώς είναι δυνατόν, τόσο καλά που τα έλεγε όταν ήταν αντιπολίτευση, πού να το φανταστούμε ότι θα έκανε ακριβώς τα αντίθετα»… Λίγο πολύ μια φράση που επανα-λαμβάνεται από όλους. Συνήθως αυτή η φράση χρησιμεύει και ως δικαιολογία της απογοήτευσης, της παραίτησης, αφού «πιστέψαμε και προδοθήκαμε» και αφού «όταν είναι απ’ έξω όλοι καλά τα λένε, αλλά μόλις έρθουν στα πράγματα όλοι κάνουν τα ίδια».

Νομίζω όμως ότι η αλήθεια είναι λίγο διαφορετική. Ότι αυτές τις προεκλογικές ρητορείες, στην πραγματικότητα δεν τις πίστευαν ούτε αυτοί που τις έλεγαν, αλλά ούτε και αυτοί που τις άκουγαν! Στα σοβαρά, τώρα, πόσοι από αυτούς που ψήφισαν Σύριζα τον Γενάρη του ’15 πίστεψαν πραγματικά ότι...
ο Τσίπρας θα έσκιζε τα μνημόνια,  ότι θα ερχόταν σε σύγκρουση με τα «μεγάλα αφεντικά» της ΕΕ και ότι θα χάραζε μια περήφανη, ανεξάρτητη πορεία για τη χώρα μας; Ας θυμηθούμε μόνο τι του λέγανε οι αυθόρμητοι πολίτες στις διάφορες συγκεντρώσεις: «από τα 10 που λες, τα 7 να κάνεις, θα είμαστε ευχαριστημένοι» έλεγε ο ένας, «και τα 2 να κάνεις μόνο, πάλι καλά θα είναι» υπερθεμάτιζε ο άλλος! Είναι αυτή στάση κόσμου που πιστεύει πραγματικά στην αλλαγή πορείας; Μάλλον όχι… Είναι απλώς ένα ακόμα δείγμα ότι η κοινωνική και πολιτική συνείδηση της κοινωνίας αλλάζει με υπερβολικά αργούς ρυθμούς και δεν μπορεί ν’ ακολουθήσει την ταχύτητα με την οποία έχει αλλάξει το πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης στην εποχή μας, ούτε και μπορεί να αντιληφθεί το βάθος αυτής της αλλαγής. Νομίζουμε ακόμη ότι είμαστε στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, όπου όταν ήμασταν δυσαρεστημένοι από τα μέτρα της μιας κυβέρνησης, την αλλάζαμε, ελπίζοντας ότι η επόμενη θα είναι, έστω και λίγο, καλύτερη. Κι ας μην τα κάνει όλα όσα λέει, ας κάνει μόνο τα 2 από τα 10, πάλι καλύτερα θα είμαστε! Έτσι ψήφισαν και τον Σύριζα τον Γενάρη του ’15, ελπίζοντας ότι θα πάρει κάποια, κάπως καλύτερα μέτρα, για να ανακουφίσει τον ταλαιπωρημένο από τους ΣαμαροΒενιζέλους λαό. Γι’ αυτό τον ψήφισαν τον Τσίπρα, γι’ αυτό έκαναν τα στραβά μάτια στην ανανέωση της δανειακής σύμβασης, στο «πρόγραμμα – γέφυρα», στις επιλογές συνεργατών τύπου Βαρουφάκη – Παναρίτη – Lazard, στη συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου, στην επιλογή Παυλόπουλου για ΠτΔ, σε τόσα και τόσα που έδειχναν από την αρχή ότι κάπου «βρωμάει η δουλειά»… Δεν πειράζει, σκεφτόταν ο άλλος, τουλάχιστον προσπαθεί, ας κάνει τα 2 από τα 10 που έταξε, ας κάνει το 1 μόνο, ας περιμένουμε…

Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, έρχεται ένα κείμενο όπως η Νομική Δέσμευση του ΕΠΑΜ, για να φέρει την πολιτική αντιπαράθεση εκεί που θα ’πρεπε να είναι. Στην ουσία του ζητήματος που δεν είναι άλλη από το για ποιο λόγο ένας πολιτικός σχηματισμός ζητά την ψήφο του λαού και μάλιστα με προοπτικές εξουσίας. Για ποιον άλλο λόγο, αλήθεια, αν όχι για να πραγματοποιήσει ΟΛΑ όσα υπόσχεται, ΟΛΑ όσα υποστηρίζει στο πρόγραμμά του ότι ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν; Αν και η απάντηση είναι, μάλλον, αυτονόητη, ας την αφήσουμε για την ώρα να αιωρείται…

…και ας αντιστρέψουμε το ερώτημα: για ποιο λόγο ΚΑΝΕΝΑΣ από όσους κυβέρνησαν στα χρόνια των μνημονίων, όχι μόνο δεν πραγματοποίησε ΤΙΠΟΤΑ από όσα έταξε, αλλά έκανε κι ακριβώς τα αντίθετα; Ένα κόμμα ή μια συμμαχία κομμάτων, καταφέρνει να πάρει την εξουσία, έχει ισχυρή λαϊκή εντολή και την ανάλογη λαϊκή υποστήριξη. Τι είναι αυτό που το εμποδίζει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του ή, έστω, μέρος αυτού; Τουλάχιστον, παλαιότερα, μπορεί να μην τα έκαναν όλα, αλλά κάτι έκαναν, έστω τα 2 από τα 10… τι έχει αλλάξει;

Νομίζω ότι η απάντηση είναι προφανής και δεν είναι άλλη από το ότι η διακυβέρνηση της χώρας δεν ανήκει πλέον στα κόμματα που επιλέγει ο λαός για να κυβερνήσουν. Αυτό που ξεκίνησε ως νομισματική εξάρτηση, με την εγκατάλειψη του εθνικού μας νομίσματος και την υιοθέτηση του ευρώ, συνέχισε με οικονομική κατοχή με την υπαγωγή της χώρας μας στα μνημόνια, η οποία είχε ως φυσική μετεξέλιξη την δημοσιονομική, πολιτική, νομική… την πλήρη κατοχή της Ελλάδας από ξένες δυνάμεις. Αν δεν ξεκινήσουμε από εδώ, αν η βάση της κάθε συζήτησης για το πρόγραμμα και τις προεκλογικές υποσχέσεις του όποιου κόμματος εξουσίας δεν είναι το ότι η χώρα λειτουργεί υπό καθεστώς κατοχής, θα μένουμε πάντα να «πλατσουρίζουμε στα ρηχά» εξετάζοντας το ένα ή το άλλο «μέτρο» και να «πέφτουμε από τα σύννεφα» όταν οι ελπίδες μας για αλλαγή διαψεύδονται εκ των υστέρων. Αν όμως συνειδητοποιήσουμε την κατάσταση της χώρας, καταλαβαίνουμε εύκολα ότι όλες οι θέσεις, όλα τα προγράμματα και όλες οι προεκλογικές εξαγγελίες των κομμάτων, στην πραγματικότητα μπορούν να συνοψιστούν σε μία και μόνο μικρή φράση: «θα κάνουμε ό,τι μας πουν οι επικυρίαρχοι».

Αυτή είναι η αφετηρία του ΕΠΑΜ. Η αναγνώριση του καθεστώτος κατοχής και η ανάγκη για απελευθέρωση της χώρας από αυτήν. Αυτός είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε, ο μόνος λόγος για τον οποίο υπάρχει, ο μόνος λόγος για τον οποίο ζητά τη στήριξη και την ψήφο του λαού. Το ΕΠΑΜ δεν φτιάχτηκε για εκτόνωση ή για διαμαρτυρία, ή για μια πιο δυναμική αντιπολίτευση. Φτιάχτηκε για να πάρει την εξουσία εν ονόματι του λαού και να την παραδώσει στον φυσικό ιδιοκτήτη της, τον λαό. Φτιάχτηκε για να απελευθερώσει τη χώρα και να βάλει τις βάσεις για δημοκρατία και λαϊκή κυριαρχία. Φτιάχτηκε για να διασφαλίσει ότι οι αιτίες που μας οδήγησαν στο ξεπούλημα, την εξαθλίωση και την υποδούλωση θα εκλείψουν, ώστε να μην ξαναφτάσουμε στο ίδιο σημείο.

Με τη Νομική Δέσμευση, το ΕΠΑΜ δεσμεύεται ότι θα πραγματοποιήσει ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ του προγράμματός του. Στην περίπτωση που το ΕΠΑΜ βρεθεί σε θέση εξουσίας, αυτό θα σημάνει την αρχή της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Δηλαδή, η εξουσία και η διακυβέρνηση της χώρας θα επιστρέψει «εντός των πυλών», στο κόμμα που ο λαός επέλεξε δια της ψήφου του και του ανέθεσε να κυβερνήσει τη χώρα. Δεν έχει κανένα λόγο αυτό το κόμμα, αφού θα έχει αποδεσμευτεί από την νομισματική εξάρτηση και την πολιτική επικυριαρχία της ΕΕ, να μην εφαρμόσει πλήρως το πρόγραμμά του. Το ΕΠΑΜ δεσμεύεται για ΟΛΑ, γιατί γνωρίζει ότι αν δεν μπορέσει να τα κάνει όλα, δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα. Ο μόνος λόγος για να συμβεί αυτό είναι ότι το ΕΠΑΜ θα έχει αποτύχει στην αποστολή του, ότι η νέα κυβέρνηση παραμένει δέσμια αλλότριων συμφερόντων, ξένων ή εγχώριων και σε αυτήν την περίπτωση, το ΕΠΑΜ θα παραιτηθεί. Υπάρχει λόγος να παραμένει στην εξουσία ένα κόμμα που έχει αποτύχει στις βασικές του επιδιώξεις; Κανένας λόγος δεν υπάρχει, εκτός από τη «γλύκα» της καρέκλας, αλλά αυτό δεν αφορά το ΕΠΑΜ.

Τι λέει η Νομική Δέσμευση, αν διαβάσει κανείς «ανάμεσα από τις γραμμές»;

Αυτό που λέει είναι ότι από τη στιγμή που η χώρα θα ανακτήσει την εθνική της κυριαρχία, το τι πολιτική θα ακολουθηθεί και τι κατεύθυνση θα πάρει η οικονομία της χώρας, είναι θέμα πολιτικής απόφασης της νέας κυβέρνησης. Λέει ότι η απελευθέρωση της χώρας είναι ταυτόσημη με την απελευθέρωση του λαού και τη βελτίωση των συνθηκών της ζωής του. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ, ζητώντας από το λαό να κάνει νέες θυσίες και να φορτωθεί στην πλάτη του –την ήδη τσακισμένη– το βάρος της μετάβασης στη νέα κατάσταση. Θέλουμε έξοδο από την ΕΕ για να μπορούμε να χαράξουμε μια ανεξάρτητη, φιλολαϊκή πολιτική, αποδεσμευμένοι από τις νεοφιλελεύθερες επιταγές και τις δεσμεύσεις που μας έχουν επιβάλει «οι απάτριδες τεχνοκράτες των Βρυξελλών». Θέλουμε εθνικό νόμισμα γιατί μόνο έτσι θα πάψουμε να ζητιανεύουμε «ρευστότητα» από τον κ. Ντράγκι – τον όποιο κ. Ντράγκι – και να είμαστε δέσμιοι των εκβιασμών του. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να δώσουμε εισόδημα στον κόσμο, να αναπτύξουμε την εθνική παραγωγή, να μπουν οι βάσεις για να ανθίσει και πάλι αυτός ο τόπος! Στόχος είναι η βελτίωση των συνθηκών ζωής του λαού, αλλιώς, αν είναι να πληρώσει πάλι τη νύφη το «γνωστό υποζύγιο», ποιος ο λόγος να μπούμε στον κόπο; Μένουμε και στο ευρώ!

Το ΕΠΑΜ με το πρόγραμμα και τη Νομική του Δέσμευση λέει στον ελληνικό λαό ότι οι θυσίες είναι απαραίτητες, για να αλλάξει η ζοφερή κατάσταση που ζούμε. Δεν είναι όμως ο λαός που θα θυσιαστεί, αλλά αυτοί που πρέπει. Αυτοί που πρόδωσαν τον λαό και την πατρίδα, αυτοί που κερδοσκόπησαν εις βάρος του, αυτοί που δεν δίστασαν να πουλήσουν «και τη μάνα τους την ίδια» για να γεμίσουν την τσέπη τους και να ικανοποιήσουν τη δίψα τους για εξουσία. Όχι ο λαός. Όχι πάλι. Αν φύγουμε από ΕΕ και ευρώ και αφήσουμε την ίδια συμμορία να λυμαίνεται τη χώρα, αν αφήσουμε τις τράπεζες να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, τα καρτέλ να αλωνίζουν και τα κόμματα να διαπλέκονται μαζί τους για την διατήρηση της εξουσίας τους, τότε το νέο νόμισμα ούτε πραγματικά εθνικό θα είναι, ούτε θα μας ωφελήσει σε τίποτα. Και πολύ σύντομα θα ξαναβρεθούμε στην ίδια και χειρότερη ίσως κατάσταση και θα χτυπάμε και πάλι το κεφάλι μας στον τοίχο!

Γι αυτό, η Νομική Δέσμευση περιγράφει τα πρώτα, άμεσα βήματα που θα γίνουν, ώστε ο λαός να δει την αλλαγή στη ζωή του ΑΜΕΣΩΣ, από τις πρώτες μέρες. Γιατί το πιο σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, που λέει η Νομική Δέσμευση, είναι ότι μια τέτοια αλλαγή πορείας σαν κι αυτή που χρειάζεται η χώρα, θα φανεί από την αρχή και δεν χρειάζεται να «περιμένουμε… για να δούμε… τι θα κάνουν μετά»…

Το ΕΠΑΜ έχει το θάρρος να πει στον ελληνικό λαό: «Μην περιμένεις. Κανέναν. Ούτε κι εμάς. Αν από την αρχή δεν δεις να κάνουμε αυτά τα πρώτα βήματα και να παραμένουμε στην εξουσία, αυτό σημαίνει ότι σ’ έχουμε προδώσει. Μη μας αφήσεις να σου κάνουμε μεγαλύτερη ζημιά. Σταμάτησέ μας. Αμέσως». Και το κάνει αυτό, υπογράφοντας ένα κείμενο με πλήρη νομική ισχύ, αποποιούμενο κάθε ασυλία, ομολογώντας εκ των προτέρων την ενοχή του για εσχάτη προδοσία και σφετερισμό της λαϊκής εντολής και βάζοντας ως ποινική ρήτρα την προσωπική περιουσία των στελεχών του. Επειδή, εδώ που έχουμε φτάσει, οι «κωλοτούμπες» δεν είναι αναίμακτες, αλλά έχουν βαρύ κόστος σε ανθρώπινες ζωές και δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητες, με μόνη συνέπεια το «πολιτικό κόστος».

Αλλά και σε φυσιολογικές συνθήκες, με εθνική ανεξαρτησία και κανονική κυβέρνηση, αν ένα κόμμα αθετεί τις υποσχέσεις του, είτε είναι ανίκανοι είτε απατεώνες. Ο λαός υφίσταται τις συνέπειες. Αυτοί που τις προκάλεσαν γιατί να μείνουν στο απυρόβλητο; Για να ξαναγυρίσουμε στο ερώτημα που αφήσαμε να αιωρείται στην αρχή, για ποιο λόγο ένα κόμμα ζητά την ψήφο αν όχι για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του; Η αυτονόητη απάντηση είναι ότι η «καρέκλα» της εξουσίας συνοδεύεται από προσωπικά, οικονομικά και άλλα οφέλη, εις βάρος του λαού και της πατρίδας. Το λεγόμενο «πολιτικό κόστος» δεν είναι τίποτα άλλο από το να περάσουν ένα διάστημα εκτός κυβέρνησης, ή και εκτός Βουλής, ένα βολικό «πλυντήριο» από όπου πολλές φορές μας ξανάρχονται «καθαροί» για να ξαναζητήσουν την ψήφο μας! Υπάρχει κανένας λόγος αυτό να το επιτρέψουμε στην νέα, ελεύθερη και δημοκρατική Ελλάδα που θέλουμε να οικοδομήσουμε; Ο σφετερισμός της λαϊκής εντολής θα πρέπει να είναι ποινικό αδίκημα, με ρητή διάταξη στο νέο Σύνταγμα της χώρας, γιατί αποτελεί μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της Δημοκρατίας. Το ΕΠΑΜ δεν ζητά την «ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής» αλλά την αποκατάσταση της πολιτικής σε αυτό που θα ’πρεπε να είναι: μια καθαρή σχέση πολιτικού και πολίτη, με κάθε εξουσία να πηγάζει από το λαό, να υπάρχει και να ασκείται υπέρ αυτού. Και ξεκινά από τώρα, από τον εαυτό του, με τη Νομική Δέσμευση.

Ποιος μπορεί να το κάνει αυτό, παρά μόνο ένα κόμμα που έχει πλήρη επίγνωση του κινδύνου που διατρέχει ο λαός και η χώρα και γι’ αυτό «ταμένο» στον σκοπό του, ένα κόμμα που βάζει την πατρίδα πάνω από το προσωπικό και κομματικό όφελος, ένα κόμμα έτσι όπως τα κόμματα θα έπρεπε να είναι!

Αυτό είναι το ΕΠΑΜ!

*Η Αθανασία Πέτσα είναι μέλος του ΕΠΑΜ Τ.Ο. Δυτικής Θεσσαλονίκης.