…Όταν ο Σόιμπλε ομνύει στο «Κεφάλαιο»……..

του Νίκου Σταθόπουλου

Και μας προέκυψεν ναζιστικού τύπου αποικιοκράτης «Ρομπέν των Δασών», που ξιφουλκεί κατά της ελληνικής κυβέρνησης διότι «δεν φορολόγησε όπως έπρεπε τους εφοπλιστές»(!!!)…ο πολλά βαρύς Σόιμπλε, αυτός ο κλασικός ευρωπαίος «μπακάλης» του προτεσταντικού καπιταλισμού, εκδήλωσε «ταξική ευαισθησία» για τα «δεινά των φορολογούμενων» που δεν συμψηφίζονται με ανάλογη φορολογική μεταχείριση των Ελλήνων πλοιοκτητών!... ο «οικονομικός δολοφόνος» του ελληνικού κόσμου της εργασίας, βαφτίστηκε «κομμουνάρος» και αξιώνει από την εθελόδουλη δικαιωματική Αριστερά να «μείνει συνεπής στο σοσιαλισμό»!!...

Θα ήταν να ξεκαρδίζεσαι, αν δεν κρυβόταν εδώ η δόλια σκοπιμότητα του «πονηρού βεζίρη» να βάλει χέρι στα ελληνόκτητα πλοία, να «σουφρώσει» το παγκόσμιο μερίδιο της ελληνόκτητης ναυτιλίας: και ανασταίνοντας το πεθαμένο γερμανικό εφοπλιστικό κεφάλαιο, αλλά και εντείνοντας την παραγωγική αποδόμηση της «αποικίας χρέους» που χτίζει η άθλια πολιτική του…. ο «δυτικός ορθολογισμός», αυτή η «λογική του Χρηματιστήριου», σε «σοσιαλίζουσα» βαριάντα!...

Παρόλη την εντυπωσιακή κρατική επιδότηση (δηλαδή «ζεστό χρήμα» που τσεπώνουν οι ....
Γερμανοί εφοπλιστές και, προφανώς, προέρχεται από τα τρομερά κέρδη που αποκομίζει η Γερμανία από την υπερεκμετάλλευση της Ελλάδας σε σχέση εξοντωτικής ανισότητας…) οι Γερμανοί εφοπλιστές κατρακυλούν σε τζίρους και πλοία…το πρώτο οκτάμηνο του 16, πούλησαν 64 πλοία και αγόρασαν μόλις 19, ενώ κατά την ίδια περίοδο οι Έλληνες πλοιοκτήτες πούλησαν 113 και αγόρασαν 166… μια απλή αντιπαράθεση στοιχείων που βεβαιώνει το βούλιαγμα του «άριου» εφοπλιστικού κεφαλαίου, τη στιγμή, μάλιστα, που οι Γερμανοί πλοιοκτήτες απολαμβάνουν μια μοναδικά προνομιακή μεταχείριση από τον «ευρωπαϊσμό» της «μαντάμ»…

Είναι σαφής και απροσχημάτιστη η κουρσάρικη επίθεση στην ελληνική ναυτιλία, και τεκμηριώνει όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών με όρους Δ’ Ράιχ… το ερώτημα είναι, κατά πόσο η υπεράσπιση των ελληνικών ναυτιλιακών συμφερόντων συνιστά «πατριωτική αντίληψη» ή παγίδευση των λαϊκών εθνικών ευαισθησιών σε φενάκες καθαρά ταξικής μονομέρειας… δηλαδή, αν «την πέσουμε» στον Σόιμπλε, πολεμάμε για το εθνικό συμφέρον ή συντασσόμαστε με τους χρυσαυγίτες μπράβους των εφοπλιστών στο λιμάνι;….

Η ελληνόκτητη ναυτιλία αντιστοιχεί στο 50% της κοινοτικής, και συμβάλλει από 7 έως 10 % στο ΑΕΠ…και τούτο καθόλου δεν ευαρεστεί τον «κο» Σόιμπλε, ο οποίος-σε αντίθεση με τους ιδεοληπτικούς της εγχώριας Αριστεράς…-επιμένει σε μια εθνοκεντρική παγκοσμιοποίηση, σε μια αποκλειστικά εθνική εξαργύρωση των οικουμενικών γυροβολιών του κεφαλαίου!... από το 2006 και εντεύθεν, ο μέσος όρος εισρέοντος, στην Ελλάδα, ναυτιλιακού συναλλάγματος κινείται στα 12δις….ειδυλλιακά αυτά!... αλλά παραπλανητικά, ή έστω μερικά, ατελή!... οι Έλληνες εφοπλιστές δεν επανεπενδύουν στο εσωτερικό τα υπερκέρδη τους, τα «φεύγουν» στο εξωτερικό, σε ποικίλες δραστηριότητες, κοντά ή μακριά στο City και στη Νέα Υόρκη όπου έχουν εγκαταστήσει τις έδρες τους… το λένε και οι ίδιοι, με χίλιους τρόπους και αφορμές, ότι θα έφερναν πολύ περισσότερο χρήμα «αν η πολιτεία υιοθετούσε πιο ευνοϊκή πολιτική κινήτρων»…

Βέβαια, αν η Ελλάδα ήταν, όντως, παράδεισος φοροαπαλλαγών και προνομίων, όλα τα ποντοπόρα πλοία θα έβρισκαν φορολογικό λιμάνι στα μέρη μας!... ωστόσο, ο ελληνικός εφοπλισμός δεν θα πρέπει δα και να καυχάται για την «πατριωτική» στάση του!...

Ωστόσο, ο ιστορικός, οικονομικός και πολιτικός ρεαλισμός επιτάσσει μια προσέγγιση πολύ πιο σύνθετη και συνετή από τα σλόγκαν της ανέξοδης «ταξικής ρητορικής»… η Ελλάδα δεν είναι μια δυτική μητρόπολη, μια «δομή» βιομηχανοκεντρική όπως ορίζει το «δυτικό παράδειγμα»… και οι διαδικασίες διαχείρισης της εθνικής κρίσης δε μπορούν να κινηθούν στο σχετικό πνεύμα, δηλαδή να προτάξουν «καθετότητες» που όχι απλά θα δημιουργήσουν επικίνδυνες πολιτικές, κοινωνικές και διεθνείς οξύνσεις, αλλά θα απειλήσουν με κατάρρευση την εθνική οικονομία… όταν η «ταξική καθαρότητα» περιφρονεί την διαλεκτική του ορισμένου πραγματικού, τότε δεν είναι μια «επαναστατική αρετή» αλλά ένας άτυπος και ανεπίγνωστος σύμμαχος του Σόιμπλε!...

Η φορολογική υπερπρονομιακότητα του «εθνικού εφοπλισμού» είναι δεδομένη και αναντίλεκτη, και είναι και προκλητική, όσο κι αν σε αυτή αντηχούν ιστορικές καταστάσεις και, κυρίως, η άκρως διεθνοποιημένη φύση της ναυτιλιακής δραστηριότητας…από τα ηρωικά χρόνια του 21, η συμπεριφορά των Ελλήνων καραβοκύρηδων, συνδυάζει-επιεικώς μιλώντας..- την εθνική προσφορά με την πολύ μεγάλη κερδοφορία…τρίδιπλα και τετράδιπλα ξανάβαλαν στα σεντούκια τους οι Υδραίοι και οι Σπετσιώτες πλοιοκτήτες όσα είχαν διαθέσει στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα… βλέπεις, η Μαντώ και η Λασκαρίνα ήταν μόνο δύο, και η παρασιτική ατελής ανάπτυξη (…υπό διαρκή ξένη «επιτροπεία»/κηδεμονία…), που ακολούθησε, καθόρισε συγκεκριμένη σχέση του αδηφάγου εφοπλισμού με το μεταπρατικό κράτος…

Πάντως, και σε αυτό το πλαίσιο (της μηδαμινής συμμετοχής του ελληνικού εφοπλισμού στα 50 δις. που απαιτούνται ετησίως για τη λειτουργική συντήρηση και αναπαραγωγή του ελληνικού κράτους), η σύγκριση είναι συντριπτικά υπέρ των Ελλήνων πλοιοκτητών, σε σχέση με τους Γερμανούς «συναδέλφους» τους, αφού οι πρώτοι καταβάλλουν φόρο ανά πλοίο 68.000 ευρώ, ενώ οι Γερμανοί μόλις 22.000 ευρώ!.... όχι, αλλά για να δούμε και πόσο μούφα είναι το τσιρίδι περί «αυτορρυθμιζόμενης ελεύθερης αγοράς» και «λιγότερου κράτους»!....

Τα πραγματικά προβλήματα, και μάλιστα σε συνθήκες βαθιάς, αποδομητικής κρίσης, δεν λύνονται με ιδεολογικές εξισώσεις… χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το «κοινωνικό ζήτημα» καταχωνιάζεται στο χρονοντούλαπο…η ελληνική κρίση είναι κρίση του όλου εθνικού συστήματος, και αυτό, σε περιστάσεις πλανητικής διάχυσης του υπερτεχνολογικού κεφαλαίου, μεταφράζεται σε μια εθνική πολιτική ισορροπιών και σχέσεων, και όχι σε μετωπική εφαρμογή «καθαρών ιδεών»…η ρήξη με το εφοπλιστικό κεφάλαιο θα καταποντίσει το «εθνικό σύστημα»…

Η αντικειμενικά ορθή πολιτική του «εθνικού πρωτείου», η συντεταγμένη πάλη για την ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας στην προοπτική μιας αναγεννητικής ανοικοδόμησης : σημαίνουν πρακτικά ότι η «ταξική αποκλειστικότητα»(και μάλιστα με παλαιοκομμουνιστικούς όρους…) είναι μια στενοκέφαλη μονομέρεια με επικίνδυνο αντίκτυπο στον όλο αγώνα…το ζητούμενο είναι ένας ευνοϊκός συσχετισμός που θα επιτρέψει σε μια πατριωτική κυβερνητική δύναμη κοινωνικής ανάπλασης να λύσει προοπτικά τα προβλήματα χωρίς λογικές «ιδανικού αυτόχειρα» αλλά και χωρίς την υποταγή σε ολιγαρχικούς εκβιασμούς με βαθιά απάνθρωπη και αντεθνική αντίληψη…

Αυτή τη στιγμή, δε μπορεί παρά να «ξεφωνήσουμε» χωρίς αστερίσκους τον άπληστο προτεστάντη της ανθελληνικής μανίας….