Κατόρθωσαν να γίνει ασθενής και ο άνθρωπος!

του Δημήτρη Κυπριώτη

Αν κάποιος κάνει την ερώτηση, «ποιον θεωρείτε επιτυχημένο άνθρωπο στις μέρες μας»; είναι σίγουρο ότι θα προκαλούσε έναν έντονο προβληματισμό. Και αυτός ο προβληματισμός θα οφείλεται στο γεγονός ότι έχει επέλθει μια μετατόπιση των κριτηρίων αξιολόγησης του ανθρώπου. Σήμερα οι υλικές αξίες, αν αυτές μπορούν να θεωρηθούν αξίες, έχουν υπερφαλαγγίσει τις ηθικές.

Σε μια κοινωνία που η κοινωνική άνοδος, η επικράτηση, η προβολή και η ευμάρεια μπορούν να κατακτηθούν με αθέμιτους, άνομους, ή με πλάγιους τρόπους και οι αντιστάσεις απέναντι στα φαινόμενα αυτά έχουν αμβλυνθεί, τότε έχει επιβληθεί σαν εντελώς φυσιολογική, μια απαράδεκτη κατάσταση που κυριαρχεί η αναξιοκρατική ανέλιξη. Στην ουσία δηλαδή, έχουμε μια πλήρη ανατροπή των παραδοσιακών αρχών και αξιών, από την επικράτηση των αναξιοκρατικών μεθοδεύσεων.

Η πολιτική, η Δικαιοσύνη, η Παιδεία, η Οικονομία, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και γενικότερα η Κρατική μηχανή, όπως και πολλοί άλλοι τομείς της δημόσιας ζωής έχουν γίνει ένας «χυλός» και ασθενούν βαριά. Σε αυτό το περιβάλλον στην κατάσταση του συνεχούς ασθενή είναι και ο άνθρωπος και όλοι και όλα μαζί, βρίσκονται σε συνεχή υποχώρηση.

Για αυτό στο ερώτημα «Τι χρειάζεται να γίνει στις μέρες που ζούμε»; μπορούμε πολύ απλά να...
απαντήσουμε, «ο εξανθρωπισμός του ανθρώπου»! Δηλαδή, με πολύ απλά λόγια, είναι ανάγκη να ξαναγίνουμε πρωτίστως κανονικοί άνθρωποι.! Αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται να σκεφτόμαστε πάντοτε ανθρωποκεντρικά και να βάζουμε τον άνθρωπο στο κέντρο κάθε απόφασης και κάθε ενέργειάς μας! Κάθε άλλο δηλαδή από αυτά που συμβαίνουν, όλα τα χρόνια των μνημονίων και της επιτροπείας που έχει επιβληθεί στη χώρα μας και έχουν αποδεχθεί ελληνικές κυβερνήσεις.

Ας αφήσουμε όμως προς το παρόν αυτούς όλους που πρόδωσαν τη λαϊκή εμπιστοσύνη και ας δούμε πως εμείς μπορούμε να πορευθούμε, για να κερδίσουμε τη ζωή που κάθε ημέρα αφαιρείται από συνανθρώπους μας. Ας αντλήσουμε από εκεί που υπάρχουν απαντήσεις και ας θυμηθούμε ακόμη μια φορά τους αρχαίους προγόνους μας, όπως πχ. το φιλόσοφο Λεύκιππο που από τα βάθη των αιώνων φωνάζει: «Πάντων χρημάτων μέτρο ο άνθρωπος»! Στόχος λοιπόν και σκοπός πρέπει να είναι ο Άνθρωπος. Και επίσης να μην ξεχνάμε ότι, άνθρωπο ζητούσε και ο Διογένης με το φανάρι του……

Σήμερα μας έχουν φτάσει ως κοινωνία στο τελευταίο σκαλί μια πολύ κακής σκάλας. Πέφτουμε ήδη στο κενό που μας δημιούργησαν από κοινού ξένοι «σύμμαχοι» δανειστές και ντόπια πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Και εδώ που μας έφτασαν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, από το να πιαστούμε από τις δικές δυνάμεις, ας θυμηθούμε ότι εμείς είμαστε άνθρωποι εμείς έχουμε τη δύναμη, γιατί εμείς είμαστε ο λαός και μπορούμε να επιβάλουμε τη θέλησή μας, αρκεί να πιστέψουμε ότι το μπορούμε και τότε είναι πολύ εύκολο να γυρίσουμε τα πράγματα ανάποδα και να γυρίσει πίσω η ελπίδα και η ζωή σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες!.