Μελανσόν στον δεύτερο γύρο; Μήπως τότε η Λεπέν στην Προεδρία;

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Δεν μας έφταναν τα δικά μας, τώρα αγωνιούμε με το τι θα γίνει στις προεδρικές εκλογές της Γαλλίας.

Μολονότι οι εξελίξεις στη δική μας χώρα, υπό το κατοχικό καθεστώς των μνημονίων είναι δρομολο-γημένες και ελάχιστα έως καθόλου μπορούν να επηρεαστούν από το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών -τουλάχιστον σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα- θα ήταν μέγα λάθος, να υποτιμούμε τις εξελίξεις στο εσωτερικό της δεύτερης μετά τη Γερμανία χώρας της Ε.Ε. και της ευρωζώνης. Παρ' όλα αυτά, πολύ λίγα μπορούμε να περιμένουμε από αυτές. Ακόμη και στην περίπτωση εκλογής της Λεπέν -ή ακόμα και του Μελανσόν- και την συνεπαγόμενη τότε ανατροπή των ισορροπιών στην Ευρώπη, εμείς παραμένοντας δέσμιοι και επιμένοντας, να περιμένουμε από τους άλλους να λύσουν τα δικά μας προβλήματα, μόνο τις αρνητικές συνέπειες των όποιων κραδασμών θα υποστούμε.

Δύο είναι τα πιθανά σενάρια για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Το πρώτο να φέρει στον δεύτερο γύρο να αντιπαρατεθούν η Λεπέν με έναν από τους υποψηφίους της κεντροδεξιάς Φιγιόν και Μακρόν.

Το δεύτερο είναι στο δεύτερο γύρο να βρεθούν σε αντιπαράθεση πάλι η Λεπέν με τον αριστερό...
Μελανσόν αυτή τη φορά.

Στην πρώτη περίπτωση το πιθανότερο είναι η συσπείρωση όλων εναντίον της ακροδεξιάς να φέρει στον προεδρικό θώκο έναν από τους δύο (Φιγιόν, ή Μακρόν) κι έτσι η Γαλλία να εξακολουθήσει υπό «καθεστώς Βισύ» τον κατήφορο της ολοένα και μεγαλύτερης υποτέλειας της στη Γερμανία και το ευρωενωσιακό εκτρωματικό μόρφωμα.

Στη δεύτερη περίπτωση, όπου αντιμέτωποι θα βρεθούν η ακροδεξιά Λεπέν του Εθνικού Μετώπου με τον αριστερό Μελανσόν, τα πράγματα θα αποκτήσουν ξαφνικά μεγάλο ενδιαφέρον. Η γαλλική κοινωνία θα βιώσει καταστάσεις πόλωσης στα όρια εθνικού διχασμού. Δεν αποκλείεται να δούμε ακόμα και σφοδρές συγκρούσεις στους δρόμους μεταξύ των αντιπάλων παρατάξεων.

Ενώ όλοι συσπειρώνονται -υποτίθεται- απέναντι στον ακροδεξιό κίνδυνο, τεράστιες λαϊκές μάζες μετατοπίζονται υπόγεια προς το Εθνικό Μέτωπο, αφού είναι το μόνο που εκφράζει τα τελευταία χρόνια με αυθεντικό τρόπο το πατριωτικό αίσθημα των Γάλλων, με την αριστερά ήδη να έχει καταγραφεί στην «κοινή συνείδηση» ως μια εθνομηδενιστική δύναμη. Μια δύναμη απόλυτα υποταγμένη και παρακολούθημα του εγκαθιδρυμένου με τη συμφωνία κεντροδεξιάς - σοσιαλιστών καθεστώτος τύπου Βισύ στη Γαλλία. 

Αφού ήλθε ακριβώς η αριστερά -και όχι μόνο στη Γαλλία- να νομιμοποιήσει και να καταστήσει έτσι κυρίαρχη την «διεθνιστική» ιδεολογία των παγκοσμιοποιημένων αγορών ενάντια στα έθνη και τους λαούς και να επικρατήσει. Μια ολοκληρωτική επικράτηση που στην Ευρώπη συντελέστηκε υπό το μόρφωμα της ένωσης.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Μελανσόν, αντιλαμβανόμενος την κατάσταση, στην προεκλογική του εκστρατεία υιοθέτησε τα πλέον πατριωτικά συνθήματα, τη γαλλική τρικολόρ να κυματίζει και να τραγουδά τη «Μασσαλιώτισσα» στις όντως πολυπληθείς συγκεντρώσεις του κόμματός του.

Στο βαθμό όμως που οι πολιτικές του τοποθετήσεις στα κρίσιμα ζητήματα πέραν της ρητορικής «εγώ δεν είμαι Τσίπρας» δεν είναι ξεκάθαρες, είναι πολύ αμφίβολο αν τελικά θα μπορέσει να αποτελέσει το ανάχωμα απέναντι στην επελαύνουσα ακροδεξιά της Λεπέν.

Η «πατριωτική» στροφή της γαλλικής αριστεράς, υπό το Μελανσόν, είτε είναι γνήσια, είτε προϊόν της ανάγκης του καθεστώτος να υπάρξει αντίπαλο δέος, αφού οι αυθεντικές δυνάμεις του «Βισύ» εξάντλησαν τις εφεδρείες τους, ήλθε πολύ αργά. Αργοπορημένη η αριστερά του Μελανσόν και αμφιταλαντευόμενη μεταξύ της εθνικής ανεξαρτησίας και της δυνατότητας προοδευτικού μετασχηματισμού της Ε.Ε. με σχέδια Β’ και άλλα παρόμοια φληναφήματα δεν πείθει. Τουλάχιστον στην κλίμακα που θα μπορούσε να ανατρέψει τις εξελίξεις.

Γι’ αυτό και το εισιτήριο της Λεπέν για την προεδρία της Γαλλίας, ενδεχομένως, να αποτελεί η είσοδος του Μελανσόν στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών.

Ας μην εξάπτεται, λοιπόν, η φαντασία ορισμένων περί ανάκαμψης της αριστεράς στην Ευρώπη που θα σηματοδοτήσει θετικές εξελίξεις και στα δικά μας προβλήματα. Η αριστερά εδώ και δεκαετίες αποδεχόμενη να γίνει το «καλό» χαρτί της παγκοσμιοποίησης, αποτελεί πολύτιμο εργαλείο στα χέρια του καθεστώτος. Εξ άλλου και η Λεπέν δημιούργημα του ίδιου καθεστώτος είναι και στην περίπτωση εκλογής της, μόνο τις ισορροπίες στο εσωτερικό του θα αλλάξει. Γι' αυτό ας κοιτάξουμε εμείς τι θα κάνουμε και πως θα απεγκλωβιστούμε από την αγκαλιά του θανάτου που μας σφίγγει κι ας μην περιμένουμε τη σωτηρία από τους άλλους, είτε εκ δεξιών, είτε εξ αριστερών!

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι αρχιτέκτονας, μέλος της ΠΓ του ΕΠΑΜ