«Μια συνεχής Sykes-Picot»: Εισήγηση του συγγραφέα - ελληνιστή Pedro Olalla στην ημερίδα του ΕΠΑΜ για το προσφυγικό - μεταναστευτικό ζήτημα

του Pedro Olalla*

Ευχαριστώ πολύ το Ε.ΠΑ.Μ., που δεν τα βάζει κάτω, και που με σκέφτεται πάντα για τις πρωτοβουλίες του.

Είναι γεγονός -αδιαμφισβήτητο γεγονός- ότι η Ελλάδα υφίσταται, αυτή τη στιγμή, μεταξύ άλλων, έναν άδικο, δυσβάσταχτο και δυσανάλογο προς τις ευθύνες της, φόρτο, όσον αφορά στο μεταναστευτικό. Για αυτό και είναι άκρως σημαντικό να είμαστε νηφάλιοι και δίκαιοι στις κρίσεις μας και στις αντιδράσεις μας.

Το ξερίζωμα είναι ένα σημείο των καιρών μας. Ποτέ, στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν παρατηρήθηκε τέτοια μετακίνηση προσφύγων και οικονομικών μεταναστών όπως στις μέρες μας.

Πέρυσι, ένας στους 122 ανθρώπους που ζουν στον κόσμο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του. Το μεγαλύτερο μέρος απ’ αυτούς (66%) δεν έχει καταφέρει καν να φύγει από τη χώρα του όσοι το κατάφεραν, έχουν μείνει γενικά στις γειτονικές χώρες μόνο το 1,6%, αντιμετωπίζοντας τις κακουχίες του δρόμου, τα κύματα της θάλασσας, τις μαφίες και τους συνοριοφύλακες, έχει καταφέρει να πατήσει στην Ευρώπη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου έχει φτάσει ένας πρόσφυγας ανά περισσότερους από 500 ....
κατοίκους, δηλώνει σήμερα «υπερχειλισμένη»: για το Λίβανο, ωστόσο, όπου αντιστοιχεί ένας πρόσφυγας ανά… τέσσερις κατοίκους(!), δεν ακούμε τίποτα ούτε για τη φτωχή Αιθιοπία, η οποία είναι η χώρα που, σε σχέση με το κατά κεφαλήν της εισόδημα, προσφέρει περισσότερους πόρους στην περίθαλψη των προσφύγων.

Αυτοί που φθάνουν στην Ευρώπη δεν παύουν να είναι οι λιγότεροι και πάνω απ’ όλα, δεν παύουν να είναι ένας ελάχιστος αριθμός και απόλυτα δυσανάλογος προς τις ιστορικές και σύγχρονες ευθύνες της Ευρώπης και της Δύσης στη δημιουργία των πραγματικών αιτιών που προκαλούν την ύπαρξη προσφύγων και οικονομικών μεταναστών στον κόσμο.

Μάλιστα, φέτος, το 2016 θα έπρεπε να «γιορτάσουμε» την πρώτη εκατονταετία της μυστικής συμφωνίας Sykes-Picot (1916), με την οποία, μέσα στον αναβρασμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και στις παραμονές της κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, με την συγκατάθεση της Ρωσίας, διένειμαν τον μελλοντικό έλεγχο στα εδάφη της Μέσης Ανατολής.

Πιστεύω ότι, αν θέλουμε να καταλάβουμε, έστω και στοιχειωδώς, την κατάσταση που ζούμε σήμερα, πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι, κατά την τελευταία εκατονταετία, έχει υπάρξει μια συνεχής Sykes-Picot στα πετρελαιοφόρα εδάφη της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής, που έχει δημιουργήσει πόλεμο και μίσος, έχει προκαλέσει εκατομμύρια νεκρούς και πρόσφυγες, έχει εντείνει τη ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ και έχει φέρει πλουσιοπάροχα κέρδη στην πολεμική βιομηχανία.

Για αυτό, σε τούτο τον καιρό «των μνημονίων», καλό θα ήτανε να κάνουμε ένα συντομότατο μνημόνιο -με την πρωταρχική του έννοια του υπομνήματος- για ορισμένα γεγονότα που συνέβησαν τον τελευταίο αιώνα στη Μέση Ανατολή και που μας είναι απαραίτητα για να κατανοήσουμε και για να κρίνουμε τη σημερινή κατάσταση και τις ευθύνες όλων για αυτήν.

Ø  1916. Κρυφή συμφωνία Sykes-Picot

• Στο πλαίσιο του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, και με την προοπτική της ήττας και της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία συμφωνούν μυστικά την κατανομή του μελλοντικού ελέγχου των εδαφών της Μέσης Ανατολής.
• Βασίζονται:
• στη στρατιωτική δύναμη των αποικιών τους,
• στην χρηματοδότηση των Rothschild και του Σιωνισμού (που έχει βλέψεις στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ)
• στην υποστήριξη των αραβικών λαών, στους οποίους δίνουν την φαύλη υπόσχεση της δημιουργίας μιας «μεγάλης αραβικής χώρας» (Husain Ibn Ali, Lawrence of Arabia)

Ø  1918. Τέλος του πολέμου. Επιπτώσεις.

• Σε γενικές γραμμές, η Μεγάλη Βρετανία θα ελέγχει τα σημερινά εδάφη του Ιράκ, της Ιορδανίας και της Παλαιστίνης / του Ισραήλ, και η Γαλλία θα ελέγχει τη Συρία και το Λίβανο.
• Έτσι γεννιέται ο τεχνητός χάρτης της Μέσης Ανατολής, και μπαίνουν τα θεμέλια της αιώνιας σύγκρουσης Παλαιστίνης/Ισραήλ.
• Επίσης, οι νικητές του πολέμου επιβάλουν την κατάργηση του ιστορικού θεσμού του Χαλιφάτου, που είχε ξεκινήσει τον 7^ο αιώνα με τους διαδόχους του Προφήτη Μωάμεθ. (πβ. στόχος του Ισλαμικού Κράτους: αποκατάσταση του Χαλιφάτου)

Ø  1930. Η Γαλλία αναγνωρίζει την ανεξαρτησία της Συρίας και του Λιβάνου.

Ø  1931. Η Μεγάλη Βρετανία δίνει την ανεξαρτησία στο Ιράκ, εκτός από την περιοχή του Κουβέιτ. Αρχίζουν οι μακροχρόνιες διεκδικήσεις.

Ø  1949. Πραξικόπημα στη Συρία. Η νεοσύστατη CIA στηρίζει ένα πραξικόπημα που βάζει τέλος στο δημοκρατικό καθεστώς (Shukri al-Kuwatli) και τοποθετεί στην εξουσία μια στρατιωτική κυβέρνηση (Husni al-Za'im), που ευνοούσε τα σχέδια των ΗΠΑ για την κατασκευή του Πετρελαιαγωγού Tapline

Ø  1961. Η Μεγάλη Βρετανία δίνει την ανεξαρτησία στο Κουβέιτ, με τη μορφή όμως του ανεξάρτητου εμιράτου. Συνεπώς, το πρόβλημα με το Ιράκ συνεχίζεται.

Ø  1978. Στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, James Carter, με την προτροπή του Πολωνού συμβούλου του Zbigniew Brzezinsky να δημιουργήσει ένα Βιετνάμ για τους Ρώσους στα σύνορα με το Αφγανιστάν, υπογράφει ένα μυστικό διάταγμα (3 Ιουλίου) για την χρηματοδότηση ανταρτών στην περιοχή. Έτσι, όταν το…

Ø  1979 η Ρωσία (ΕΣΣΔ) εισβάλει στο Αφγανιστάν για να κατασκευάσει πετρελαιαγωγό, οι ΗΠΑ αντιδρούν με την Επιχείρηση Κυκλώνας (Operation Cyclone) για την επιστράτευση, την εκπαίδευση και τον οπλισμό τζιχαντιστών, προκειμένου να πολεμήσουν τους Ρώσους. Είναι οι λεγόμενοι mujāhidīn مجاهدين‎‎ 

·         Η επιχείρηση κράτησε πάνω από δώδεκα χρόνια (1992)

·         Συμμετείχαν σε αυτήν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Ισραήλ, Πακιστάν, Σαουδικής Αραβίας και Κίνας.

·         Οι ΗΠΑ παρέχουν πόρους, όπλα και εκπαίδευση, και δημιουργούνται στρατόπεδα εκπαίδευσης στο Πακιστάν.

·         Σε αυτά τα χρόνια, η CIA προσλαμβάνει από τους ισλαμικούς μεντρεσέδες 35.000 «μαθητές» (στα αραβικά «ταλιμπάν»), από 34 χώρες, για να πολεμήσουν στο Αφγανιστάν. (Χαρακτηριστικά, τα βιβλία που χρησιμοποιούνται για την «κατήχηση» των ταλιμπάν τυπώνονται τέτοια εποχή στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα).

·         Ένας από αυτούς ήταν ο τότε 22 ετών Οσάμα μπιν Λάντεν, ο οποίος με τους πολεμιστές mujāhidīn –και με την υποστήριξη των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, Μεγάλης Βρετανίας, Ισραήλ, Πακιστάν, Σαουδικής Αραβίας–, θα ιδρύσει την οργάνωση «Η Βάση», γνωστή με το αραβικό του όνομα «Αλ Κάιντα».

Ø  Ταυτόχρονα, από το 1980 έως το 1988, διεξάγεται ο Πόλεμος Ιράκ-Ιράν.

• Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν τον Σαντάμ Χουσεΐν εναντίον του Χομεϊνί.
• Πεθαίνουν 1.000.000 άνθρωποι
• 37 χώρες παρέχουν όπλα και στις δύο εμπλεκόμενες πλευρές επί οκτώ χρόνια, αγνοώντας το εμπάργκο του ΟΗΕ.
• Ο πόλεμος τελειώνει χωρίς να αλλάξουν τα σύνορα «ούτε σπιθαμή».

Ø  Το 1990, Ο Σαντάμ Χουσεΐν εισβάλει τελικά στο Κουβέιτ (η διεκδίκηση είχε ξεκινήσει 60 χρόνια πριν) και μια Διεθνής Συμμαχία 33 χωρών, με επικεφαλής τον George Bush και με την εξουσιοδότηση του ΟΗΕ, σπεύδει να «απελευθερώσει» το πλούσιο εμιράτο του Κουβέιτ.

•  Η Επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου» διαρκεί 5 εβδομάδες.
• Οι απώλειες του Ιράκ είναι 35.000 άνθρωποι. Της Διεθνούς Συμμαχίας, 392.
• Ακολουθούν 13 χρόνια φρικτού εμπάργκο στο Ιράκ (έως 2003), εξαιτίας του οποίου πεθαίνουν 1.500.000 άνθρωποι, οι περισσότεροι παιδιά κάτω των 5 ετών!

Ø  Το 2001, την 11^η Σεπτεμβρίου, λαμβάνει χώρα η καταστροφή των Δίδυμων Πύργων (είναι αμφίβολο να μιλήσουμε για «τρομοκρατική ενέργεια»).

• Αρχίζει επισήμως ο «Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» που κήρυξε η κυβέρνηση Bush.
• Η καταστροφή των Πύργων αποτελεί casus belli για τον βομβαρδισμό του Αφγανιστάν από τις ΗΠΑ, δήθεν:
• για να εξουδετερώσουν τον Μπιν Λάντεν,
• για να μειώσουν τη διακίνηση ηρωίνης,
• και για να ελευθερώσουν τις Αφγανές γυναίκες από την καταπίεση των ταλιμπάν.

Αλλά, στην ουσία, συνέβη:

·         Για να εγκαταστήσουν στρατεύματα στην περιοχή,

·         για να ελέγχουν το πετρέλαιο της Κασπίας Θάλασσας (Αγωγός Μπακού, Halliburton, Dick Cheney).

·         και για να προχωρήσουν με το αστυνομικό κράτος και με τους διεθνείς μηχανισμούς ελέγχου και ασφαλείας.

Ø  Το 2003, οι ΗΠΑ, με πρόεδρο τον George Bush Jr,. αποφασίζουν την εισβολή στο Ιράκ σε αναζήτηση όπλων μαζικής καταστροφής και κατηγορώντας τον Σαντάμ Χουσεΐν για συνεργασία με την Αλ Κάιντα και με την τρομοκρατία.

• Στην εισβολή συμμετέχουν πάλι πολλές δυτικές χώρες.
• Η απόφαση προκαλεί ως αντίδραση τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις κατά του πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας,
• Ακολουθεί εννιάχρονη κατοχή του Ιράκ από τα στρατεύματα των ΗΠΑ (έως Δεκ. 2011)
• Δεν βρίσκονται ποτέ όπλα μαζικής καταστροφής
• O ίδιος ο Alan Greenspan, πατέρας της φιλοσοφίας της παγκοσμιοποίησης και πρώην πρόεδρος της FED, δήλωσε ότι ο πραγματικός σκοπός του πολέμου και της κατοχής ήταν εξαρχής το πετρέλαιο.

Ø  Εν τω μεταξύ, το 2003, γεννιέται το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε, γνωστό ως ISIS, από τους κόλπους των τζιχαντιστών της Αλ Κάιντα, που, με τη σειρά της, είναι γόνος των mujāhidīn που δημιούργησαν η CIA και οι άλλες μυστικές υπηρεσίες το 1979. Στόχος του Ισλαμικού Κράτους είναι:

• η επανίδρυση του Χαλιφάτου (που κατάργησε η Δύση το 1918),
• και η δημιουργία ενός Σαλαφιστικού τύπου ισλαμικού κράτους στο Ιράκ, τη Συρία και άλλα μέρη της Μέσης Ανατολής.

Ø  Πώς χρηματοδοτείται άραγε το Ισλαμικό Κράτος;

·         Από το πετρέλαιο των υπό κατοχής εδαφών (το οποίο πουλάει στις ΗΠΑ και στην Τουρκία!),

·         Από τη βασιλική δυναστεία της Σαουδικής Αραβίας (Σαλαφιστές, δηλαδή, οπαδοί της φονταμενταλιστικής προσέγγισης του Ισλάμ), η οποία είναι συνιδιοκτήτρια, με τους Αμερικανούς, της μεγάλης πετρελαϊκής εταιρείας ARAMCO (Arabian-American Oil Company) και σύμμαχος της Δύσης.

Ø  Και φτάνουμε στον τωρινό Πόλεμο της Συρίας (2011-)

·         Ένας δυσνόητος πόλεμος, που κανείς δεν καταλαβαίνει:

·         Όλοι είναι κατά του Ισλαμικού Κράτους (ΟΜΩΣ, το 2011, το ΝΑΤΟ και η Τουρκία προσέλαβαν και εκπαίδευσαν μισθοφόρους του ISIS για υποστήριξη της αντίστασης απέναντι στο καθεστώς του Assad)

·         Η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία και η Τουρκία δηλώνουν ενάντια στην κυβέρνηση του Assad,

·         Η Ρωσία δηλώνει κατά του ISIS αλλά υπέρ της κυβέρνησης του Assad,

·         ΗΠΑ και Ρωσία επιστρέφουν στο κλίμα του ψυχρού πολέμου

Ø  Οι Δυνάμεις του Ισλαμικού Κράτους, που αποτελούν τον υποτιθέμενο στόχο των βομβαρδισμών των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, στο πλαίσιο του «Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας», εξακολουθούν να στηρίζονται κρυφά από τη Δύση.

Ø  Ο «Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» είναι, στην πραγματικότητα, πόλεμος κατάκτησης, που γίνεται για οικονομικούς και στρατηγικούς λόγους.

Ø  Για αυτό, οι μυστικές υπηρεσίες της Δύσης, προωθούν ήδη, στα κρυφά, κινήσεις μαχητών της Αλ Κάιντα στο Μάλι, τον Νίγηρα, τη Νιγηρία, τη Σομαλία, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, την Υεμένη, τη Λιβύη, την Ινδονησία, ακόμα και την Κίνα (περιοχή Ugur) με έναν πρωταρχικό στόχο: να σπείρουν το χάος για να δικαιολογήσουν τη μετέπειτα επέμβαση. Έτσι το θέλει η επικερδής βιομηχανία των όπλων και η φιλοσοφία της κατάργησης των πολιτικών ελευθεριών και της σύστασης του αστυνομικού κράτους.

Όσοι αντιστέκονται με βίαιους τρόπους σε αυτή τη «σημερινή Sykes-Picot», χαρακτηρίζονται «τρομοκράτες», και αν κρίνουμε από τις μεθόδους τους, είναι τρομοκράτες. Όμως –κρίνοντας από τα θύματα, από τις επιπτώσεις, ακόμα και από τις μεθόδους–, ποιος είναι άραγε ο χαρακτηρισμός που αρμόζει σε εκείνους που, με το γάντι και προς όφελός τους, διοργανώνουν, εδώ και δεκαετίες, όλους αυτούς τους πολέμους;

Αν πραγματικά θέλουμε να επιλύσουμε το προσφυγικό, πρέπει τότε να επιστήσουμε την προσοχή στα αίτια: η πολιτική να μην είναι ένας σιωπηλός συνένοχος του οικονομικού ιμπεριαλισμού· το δημόσιο χρήμα να μην πηγαίνει στα λόμπι που μετατρέπουν τη βιομηχανία πολέμου σε «βιομηχανία ασφαλείας»· να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά τα παράνομα δίκτυα που, χωρίς την πραγματική αντίθεση των κυβερνήσεων, ελέγχουν τις διαδρομές και τους μηχανισμούς μεταφοράς και εμπορίου ανθρώπων· να ενθαρρυνθεί πραγματικά το ρίζωμα του πληθυσμού στον τόπο προέλευσής του, και να δοθεί μάχη ανοιχτά κατά της ακούσιας μετανάστευσης, όχι εναντίον του μετανάστη. Και πολλά άλλα πράγματα.

Όποιος σπέρνει πολέμους, θερίζει πρόσφυγες. Αν και, δυστυχώς, δεν τους κουβαλά στο ίδιο του το σπίτι, ούτε στη συνείδησή του. Το «πρόβλημα» των προσφύγων και των μεταναστών έχει πολλά πρόσωπα, αλλά το πρόσωπο των άμεσων υπευθύνων σπάνια είναι ορατό. Είναι πια ώρα να αρχίσουμε να το αναζητούμε.

Ευχαριστώ πολύ.

*Ο του Pedro Olalla είναι συγγραφέας, ελληνιστής.