Τηλεοπτικές άδειες: Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας,

της Αλέκας Μερτίκα

Μια κυβέρνηση η οποία ρεζιλεύει και εξευ-τελίζει την έννοια της Αριστεράς, έχει μετατρέψει αυτές τις μέρες το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες σε κούρσα, στην οποία το νήμα κόβουν όσοι διαθέτουν δεκάδες εκατομμύρια.

Κανένα άλλο κριτήριο, καμιά ουσιαστική δέ-σμευση, κανένα περιεχόμενο, καμιά υποχρέ-ωση και πρόταση για τον χαρακτήρα της ενη-μέρωσης, για την ποιότητα της ψυχαγωγίας, για την πολιτιστική παρέμβαση δεν μετράει και δεν έχει σημασία για τη χορήγηση της τηλεοπτικής άδειας.

Μιλάμε για μια εμπορική πράξη. Για μια υπόθεση κρατικών εσόδων που θα καλύψουν τη «μαύρη τρύπα» και τα οποία δεν θα τα πληρώσει τελικά ο επίδοξος καναλάρχης αλλά θα τα «σκάσει» και πάλι ο απλός φορολογούμενος πολίτης και ο δύσμοιρος τηλεθεατής.

Και ποιοι μπορούν να διαθέσουν δεκάδες εκατομμύρια για να πάρουν άδεια και στη συνέχεια, δεν...
ξέρω πόσα κεφάλαια για να λειτουργήσουν τηλεοπτικό σταθμό, ο οποίος, όσο περιορισμένος και αν είναι ο αριθμός των τηλεοράσεων, μετά πάσης βεβαιότητος, αν δεν «μπαίνει μέσα», είναι, σχεδόν, αδύνατον να έχει κέρδη;

Προφανώς αυτοί που μπορούν να δώσουν αυτά τα χρήματα συγκαταλέγονται οι ίδιοι και όσοι, τυχόν, είναι πίσω τους στους πλούσιους, καλύτερα στους πολύ πλούσιους αυτής της χώρας.

Οι πλούσιοι, λοιπόν, αυτού του τόπου, από κάθε λογής δραστηριότητες, θα ενημερώνουν την μεγάλη πλειοψηφία μιας κοινωνίας που πένεται, που φτωχοποιείται και εξαθλιώνεται.

Μια χούφτα πλούσιοι, λοιπόν, θα διαμορφώνουν, πολιτικές απόψεις και ιδεολογικές στάσεις στους πολίτες και θα χειραγωγούν, επιπλέον, την δημόσια συζήτηση και την πολιτική ζωή.

Και θα τα κάνουν όλα τούτα προφανώς σύμφωνα με τα συμφέροντά τους και τις επιδιώξεις τους.

Και εφόσον η ενημέρωση και η διάδοση απόψεων είναι η καρδιά της πολιτικής στάσης και της δημοκρατίας, τότε είναι σαφές ότι η δημοκρατία στη χώρα μας θα είναι ναρκοθετημένη από δύο μεριές.

Θα είναι δημοκρατία των πλουσίων, των συμφερόντων και των στοχεύσεών τους και δημοκρατία που τις αποφάσεις της υπερκαθορίζει η τρόικα και τα μνημόνια που η τελευταία υπαγορεύει.

Η τραγωδία είναι ότι για όλα τούτα παινεύεται η κυβέρνηση και τα βαφτίζει αριστερά.

Η δημοκρατία των διαπλεκόμενων καναλαρχών και των τηλεοράσεων της ολιγαρχίας είναι συνυπεύθυνη για την τραγωδία και τον εφιάλτη που ζει σήμερα η Ελλάδα.

Αυτή η τηλεοπτική δημοκρατία της χειραγώγησης θα λειτουργεί τώρα, μέσα από διάτρητες διαδικασίες χρηματικού πλειστηριασμού και με νόμιμη «άδεια» χωρίς στην ουσία υποχρεώσεις και δεσμεύσεις.

Γι' αυτό η νέα τηλεοπτική δημοκρατία δεν θα είναι απλώς μια συνέχεια της παλιάς αλλά μπορεί να εξελιχθεί σε πολύ χειρότερη και πολύ πιο ασύδοτη και ανεξέλεγκτη.

Η χώρα θα μπορούσε να πορευτεί διαφορετικά και θα μπορούσε να έχει ένα πολύ διαφορετικό τηλεοπτικό τοπίο στην ενημέρωση, στην ποιοτική ψυχαγωγία και τον πολιτισμό τόσο στον δημόσιο τομέα όσο και με ισχυρή δημόσια παρέμβαση και με κοινωνικό έλεγχο στον ιδιωτικό χώρο.

Αυτά θα απαιτούσαν, όμως, μια μεγάλη ανατροπή! Ανατροπή όχι μόνο πολιτική αλλά και αξιών και πολιτισμού.

Ανατροπή στον τρόπο σκέψης μας, στις νοοτροπίες και τις συνειδήσεις μας.

Αυτή είναι η πρόκληση που αναδύεται μπροστά στο κακό θέατρο που βλέπουμε να παίζεται με τις τηλεοπτικές άδειες.

από το «Τελευταία Έξοδος»