Τι κρύβεται πίσω από τον αποκλεισμό της Ρωσίας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες

του Νίκου Γεωργόπουλου

Τα λεφτά που κινούνται πέριξ και εντός των Ολυμπιακών Αγώνων είναι πολλά, πάρα πολλά. Και από τη στιγμή που το «αθλητικό προϊόν» κοστολογείται όπως κάθε εμπόρευμα στην ελεύθερη (καπιταλιστική) αγορά, είναι φυσικό αυτά τα λεφτά να γίνονται αντικείμενο ενός αδυσώπητου ανταγωνισμού μεταξύ των πολυ-εθνικών επιχειρηματικών κολοσσών που λυμαί-νονται το χώρο. Μοιραία, αυτός ο ανταγωνισμός οδηγεί στην εμπλοκή και των κυβερνήσεων, αλλά και των αθλητικών αρχών, που λειτουργούν σαν ντίλερς των πολυεθνικών. Δεν είναι επίσης λίγες φορές που μέσω του αθλητισμού επιχειρείται η λύση πολιτικών διαφορών.

Κάνουμε αυτό τον πρόλογο γιατί το θεωρούμε απαραίτητο για να γίνει κατανοητή η υπόθεση του αποκλεισμού της Ρωσίας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, που αρχίζουν στις 5 Αυγούστου, με απόφαση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) και με την κατηγορία της εκτεταμένης χρήσης απαγορευμένων ουσιών από Ρώσους αθλητές.

Πριν λίγες μέρες η ΔΟΕ, υπό το κράτος των διαμαρτυριών και των αντιδράσεων που ξεσήκωσε...
η απόφαση της, έριξε το μπαλάκι στις διεθνείς ομοσπονδίες των αθλημάτων για να αποφασίσουν επί του θέματος. Βεβαίως ούτε με τη νέα απόφαση αλλάζει η ουσία.

Η απόφαση της ΔΟΕ στηρίζεται σε μια αναμφισβήτητη πραγματικότητα, την χρήση του ντόπινγκ σε όλα σχεδόν τα ολυμπιακά αθλήματα, χρήση που όπως όλα δείχνουν στην περίπτωση της Ρωσίας έχει ξεπεράσει τα «όρια».

Θα ήταν όμως αφελές, ως γελοίο να πιστέψει κανείς ότι η μάστιγα του ντόπινγκ αντιμετωπίζεται με την αποβολή της Ρωσίας, μιας πολύ μεγάλης αθλητικής δύναμης, από τους Ολυμπιακούς. Ο κόσμος βοά για τη χρήση ουσιών σε όλα τα πλάτη και μήκη του πλανήτη, αφού και ο πιο αδαής γνωρίζει ότι το επίπεδο των σημερινών επιδόσεων και των σημερινών ρεκόρ στον κλασσικό αθλητισμό είναι εν πολλοίς προϊόντα φαρμακοδιέγερσης.

Πρόκειται για μέγιστη υποκρισία της ΔΟΕ, αλλά και όσων έσπευσαν να υποστηρίξουν τις αποφάσεις της, η οποία οφείλεται σε οικονομικά και πολιτικά κίνητρα. Η οικονομική διάσταση έγκειται στο ότι η απουσία των Ρώσων αθλητών θα αποφέρει περισσότερα μετάλλια στους ανταγωνιστές τους και επομένως πρόσθετα κέρδη στις εταιρείες που σπονσονάρουν τους συγκεκριμένους αθλητές.

Όμως έχει σημασία και ο τρόπος με τον οποίο η ΔΟΕ και όσοι βρίσκονται πίσω από τη σημερινή διοίκηση της, υπό τον Τόμας Μπαχ, θέλουν να επιβάλλουν αυτό τον αποκλεισμό. Δηλαδή τον αποκλεισμό ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως των Ρώσων αθλητών. Πρόκειται για έκφραση φασιστικής νοοτροπίας αφού φαίνεται η ΔΟΕ να υιοθετεί τη ναζιστική θεωρία της «συλλογικής ευθύνης».

Πριν λίγες μέρες 68 Ρώσοι αθλητές με προσφυγή τους στο Διαιτητικό Αθλητικό Δικαστήριο (CAS) της Λωζάνης ζήτησαν να τους επιτραπεί η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες αφού οι ίδιοι έχουν βγει καθαροί μετά από δεκάδες ελέγχους, εντός και εκτός Ρωσίας. Το Δικαστήριο τελικά απέρριψε την προσφυγή.

Αντίδραση για την απόφαση, υπήρξε από την χρυσή Ολυμπιονίκη στο άλμα επί κοντώ, Ελένα Ισινμπάγεβα η οποία μιλώντας στο ρωσικό ειδησεογραφικό πρακτορείο ειδήσεων την χαρακτήρισε ως «κηδεία του στίβου» και δήλωσε εξαιρετικά απογοητευμένη. Σημειώνουμε ότι η Ισιμπάγεβα, εξαιτίας των πολλών συμμετοχών σε διεθνείς διοργανώσεις και τα επανειλημμένα ρεκόρ έχει ελεγχθεί 117 φορές κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριετίας.

Από την πλευρά του ο υπουργός αθλητισμού της Ρωσίας, Βιτάλι Μούτκο, μίλησε για πολιτική απόφαση χωρίς νομικά επιχειρήματα. Η δήλωση αυτή παραπέμπει στην επιχειρούμενη, από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους, διεθνή απομόνωση της Ρωσίας.

από το «Ημερόδρομος»