Τι δεν μπορούν να κάνουν οι Κυβερνήσεις του Ευρώ!

Ένα απλό μάθημα Πολιτικής Οικονομίας!

του Σπύρου Στάλια

Ας πάρουμε μια χώρα που εκδίδει το δικό της νόμισμα και που το νόμισμα αυτό στις αγορές διακυμαίνεται ελευθέρως.

Αφού τα δυο παραπάνω ισχύουν, κατ’ ανάγκη αυτή η χώρα, από οικονομική αυστηρά άποψη, ποτέ, μα ποτέ δεν πτωχεύει.

Επίσης μια χώρα με τις δυο παραπάνω προϋποθέσεις ποτέ, μα ποτέ δεν ξεμένει από ρευστό χρήμα.

Τώρα πάμε σε δυο ερωτήματα.

Αφού εκδίδει το δικό της χρήμα γιατί φορολογεί;

Αφού εκδίδει το δικό της νόμισμα γιατί δανείζεται (εκδίδει ομόλογα).

Φυσικά και δεν φορολογεί για να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες της, αφού εκδίδει το χρήμα της, θα έλεγε ένας απλός άνθρωπος που πουλάει κουλούρια! Και σωστά θα έλεγε. Άρα φορολογεί για άλλους λόγους.

Ποιοι είναι αυτοί οι λόγοι;.

1) φορολογεί για την προστασία της αξίας του εθνικού νομίσματος. Φουντώνει η οικονομία, φορολογεί. Σε ύφεση η οικονομία μειώνει την φορολογία.

2) Φορολογεί για να κάνει αναδιανομή του εισοδήματος.

3) Για να σπρώξει την παραγωγή εκεί που η Κυβέρνηση θέλει ως επιτελική μονάδα.

4) Για να διανείμει το κόστος συγκεκριμένων κρατικών προγραμμάτων στους δικαιούχους τους όπως ας πούμε βενζίνη, ΙΚΑ κτλ.

Συνοψίζω ποτέ ένα επικυρίαρχο σύγχρονο κράτος που εκδίδει το νόμισμα του δεν....
φορολογεί για να βρει λεφτά να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες του. Δαπανά απεριόριστα έως ότου η πλήρης απασχόληση επιτευχθεί και μετά φρενάρει.

Αντίθετα μια χώρα του ευρώ φορολογεί γιατί δεν έχει χρήματα και τσακίζει την Εθνική Οικονομία.

Το δεύτερο ερώτημα τώρα. Γιατί εκδίδει ομόλογα ένα τέτοιο σύγχρονο κράτος;

Θυμάστε τις προϋποθέσεις.

Φυσικά και δεν εκδίδει ομόλογα για να βρει χρήμα αφού εκδίδει το δικό του χρήμα θα έλεγε ένας απλός άνθρωπος που πουλάει πατάτες στη λαϊκή.

Τότε για κάποιο άλλο λόγο τα εκδίδει.

Εκδίδει ομόλογα για να μπορεί να έχει τα επιτόκια στο επιθυμητό ύψος που να καθιστά τις επενδύσεις εφικτές.

Τελεία και παύλα, δεν υπάρχει άλλος λόγος!

Αυτό δε, γίνεται μέσω του Τραπεζικού συστήματος και με επιτόκια εκεί που θέλει το κράτος και η κεντρική τράπεζα.

Όταν μια χώρα εκδίδει το δικό της χρήμα και το νόμισμα της διακυμαίνεται ελευθέρα, το επιτόκιο είναι εξωγενές, όπου θέλει το ορίζει η κυβέρνηση.

Αυτό λέγεται ανεξαρτησία της νομισματικής πολιτικής, ή εσωτερική ισορροπία.

Δηλαδή η πώληση ομολόγων δεν έχει να κάνει με την δημοσιονομική πολιτική. Με άλλα λόγια το 'έλλειμμα' ενός τέτοιου κράτους (Αμερική, Ιαπωνία, Καναδάς, Αυστραλία, Ρωσσία κα) είναι λογαριασμοί καταθέσεων των πολιτών στο κράτος. Γιατί σκατά έλλειμμα μιλάμε!

Με τη ΕΕ έχουμε μπλέξει γιατί εδώ ακόμα έχουμε ως νόμισμα φλουριά κωνσταντινάτα (=ευρώ) και το πράγμα μας οδηγεί σε καθολική δυστυχία, ζωή να ‘χουμε.

Το Εθνικό Νόμισμα είναι η μοναδική μας λύση. Κατά τα άλλα παραμένοντας στο ευρώ έχουμε να κάνουμε με άρπαγες μαλάκες με καθώς πρέπει ηλίθιους που μας οδηγούν στον όλεθρο, καθότι ηλίθιοι και άρπαγες.... κρατάτε γερά!!