Όταν και η υπόνοια φραστικού «ολισθήματος» φαντάζει ως... επαναστατικός παιάνας

Ο Πρ. Παυλόπουλος, όπως έχουμε πολλάκις καταγγείλει, δεν είναι Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά Πρόεδρος στην κυριολεξία του ευρώ και μέχρι μυελού οστέων αφοσιωμένος στο μεταμφιεσμένο αυτό μάρκο, το οποίο μόνο κατ' ευφημισμό μπορεί να ονομασθεί ευρωπαϊκό ενιαίο νόμισμα. 

Ο Πρ. Παυλόπουλος ήταν, μάλιστα, εκείνος που παραβιάζοντας, κουρελιάζοντας θα λέγαμε, το Σύνταγμα και τον θεσμικό ρόλο του, παρενέβη ξεδιάντροπα τις κρίσιμες μέρες του Αυγούστου για να στηρίξει την ταπεινωτική μνημονιακή συνθηκολόγηση Τσίπρα, προβαίνοντας, μάλιστα, στην εξωφρενική δήλωση ότι δεν πρόκειται να γίνει Πρόεδρος της δραχμής. 

Αυτόν τον άνθρωπο, λοιπόν, βγήκαν να καταγγείλουν με ένα απίστευτο συντονισμό Μητσοτάκης, Θεοδωράκης, Γεννηματά, διότι άφησε υποτίθεται απαράδεκτα υπονοούμενα κατά του ευρώ, επικαλούμενος τον Πρωταγόρα και λέγοντας από το Άργος ότι “το νόμισμα έχει νόημα αν υπηρετεί τον άνθρωπο”.

Οι παράλογες αυτές αντιδράσεις της μνημονιακής, δήθεν, “αντιπολίτευσης” δεν δείχνουν....
απλώς απώλεια ψυχραιμίας και εκνευρισμό. Φανερώνουν κάτι πολύ περισσότερο: υστερία και μεγάλο πανικό. 

Όχι, φυσικά, γιατί αμφισβητούν την ευρώ-δουλοφροσύνη του Πρ. Παυλόπουλου. 

Αυτό που τους προκαλεί εφιάλτη είναι ότι η όποια “αστοχία” στις διατυπώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας προκαλεί απαγορευμένες συζητήσεις μέσα στο λαό για τον άθλιο ρόλο του ευρώ και του ευρωσυστήματος, πράγμα που το θεωρούν ιδιαίτερα καταστροφικό για τη σημερινή συγκυρία.

Μια συγκυρία που ο Τσίπρας και τα μνημονιακά συνεταιράκια του ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Κεντρώοι, ΑΝΕΛ επείγονται να κλείσει, χωρίς ατυχήματα, το πακέτο των 9 δισ. και η “αξιολόγηση”. 

Σε μια συγκυρία που όλοι μαζί πρέπει να πνίξουν τις αντιδράσεις της κοινωνίας, βάζοντας για άλλη μια φορά πάνω από τον τόπο το ευρώ, να λειτουργεί ως οδοστρωτήρας για να δικαιολογηθεί και να περάσει η μνημονιακή επέλαση. 

Σε μια συγκυρία, κυρίως, που μέσα στην κοινωνία και το λαό καλπάζουν και ανέρχονται τα αντι-ευρώ αισθήματα, τρομοκρατώντας τους “τρομοκράτες” με φρικτές ανησυχίες και μακάβριες σκέψεις για το μέλλον του τόπου και το δικό τους μέλλον. 

Οι άθλιοι έμποροι του τόπου και του λαού μας, ψευδοαριστεροί, εξωνυμένοι κεντροαριστεροί, δεξιοί και ακροδεξιοί, βαθύτατα παραδομένοι στα ευρωκατεστημένα και τη χρηματιστική ολιγαρχία, άπληστοι για χρήμα και καρέκλες εξουσίας, έντρομοι απέναντι σε ότι κινείται στην κοινωνία, πανικόβλητοι απέναντι στην υπόκωφη λαϊκή οργή, ξέρουν πολύ καλά ότι το έδαφος σείεται κάτω από τα πόδια τους.

Γι’ αυτό φραστικά, ίσως, “ολισθήματα” του Πρ. Παυλόπουλου, τους φαντάζουν ως επαναστατικοί παιάνες.

από το «iskra.gr»