Το θέατρο του παραλόγου μπροστά στην έκρηξη του προσφυγικού

του Αλέξανδρου Ζέρβα

Είναι σαφές πως πολλοί είναι αυτοί που επιχειρούν συνειδητά να «μπουρλοτιάζουν» καθημερινά την εύφλεκτη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο προσφυγικό.

ΜΚΟ-φαντάσματα μοιράζουν φυλλάδια σε Ειδομένη και Πειραιά που καλούν τους πρόσφυγες σε «εξέγερση», αρκετά συστημικά ΜΜΕ ζητούν την άμεση αποκατάσταση της τάξης  παράγοντας κι αναπαράγοντας απίστευτες φήμες, ενώ την ίδια ώρα ομάδες χρυσαυγιτών περιφέρονται ανενόχλητοι στα πέριξ των καταυλισμών. Από την Κυριακή μάλιστα, μετά την πρωτοφανούς αγριότητας επέμβαση της αστυνομίας της ΠΓΔΜ μπροστά στο φράχτη της Ειδομένης και στα όρια των ελληνοσκοπιανών συνόρων, η υπόθεση απέκτησε και διαστάσεις διπλωματικού θρίλερ.

Η «επεκτατική αναλγησία» της σκοπιανής αστυνομίας

Κανείς όμως δεν πιστεύει σοβαρά πως αποτελεί πεδίο πραγματικής συζήτησης το αν κάποιος Σκοπιανός δρασκέλισε κάνα μέτρο εντός της ελληνικής επικράτειας καθώς σημάδευε γυναικόπαιδα με πλαστικές σφαίρες. Αντιθέτως, υπό άλλες συνθήκες, η πολιτική επιλογή να αντιμετωπιστούν με τέτοιο βάρβαρο τρόπο άοπλοι πρόσφυγες κανονικά θα έφερνε την κυβέρνηση της ΠΓΔΜ αντιμέτωπη με τη διεθνή κατακραυγή. Αλλά φευ, είναι τόσο βαθιά η.....
αβελτηρία στην οποία έχουν περιέλθει οι ευρωπαϊκές ηγεσίες, ώστε δια της ανοχής τους δίνουν πλέον τη δυνατότητα στους θύτες να αποθρασύνονται. Κάπως έτσι λοιπόν, η σκοπιανή κυβέρνηση δήλωσε υπερήφανη που έκανε το καθήκον της και για λογαριασμό των ελληνικών αρχών, ενώ στο εσωτερικό της χώρας αρκετοί ήταν εκείνοι που επιτέθηκαν στους αρμόδιους υπουργούς, γιατί δεν ακολουθούν την εν λόγω πρακτική.

Ένα πολιτικό παιχνίδι που έχει παραγίνει επικίνδυνο

Από την άλλη, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει κανείς πως η στάση Πόντιου Πιλάτου που σε ένα μεγάλο βαθμό έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Τσίπρα όσον αφορά στη διαχείριση του προσφυγικού έχει συμβάλλει στη δημιουργία του σημερινού τέλματος. Δεν αναφέρομαι προφανώς στις επικρίσεις διαφόρων για τη μη επέμβαση της αστυνομίας σε καταυλισμούς και hot spot ανά την Ελλάδα, αλλά στην παθητικότητα με την οποία έγιναν αποδεκτές άκρως προβληματικές συμφωνίες, όπως η πρόσφατη μεταξύ ΕΕ και Τουρκίας. Άλλωστε, ήταν αυτή που ουσιαστικά έδωσε τη δυνατότητα στους Ευρωπαίους εταίρους μας να παραδώσουν «και με τη βούλα» την ωρολογιακή βόμβα στην Ελλάδα, εγκλωβίζοντας έτσι πάνω από 50 χιλιάδες πρόσφυγες στην επικράτειά της.

Η κατάσταση ωστόσο γίνεται ακόμη πιο προβληματική όταν μπαίνουν στην εξίσωση τα συστημικά ΜΜΕ. Ναι, αυτά που πριν από περίπου ένα μήνα συναγωνίζονταν το ένα το άλλο σε επίδειξη ανθρωπισμού σχετικά με την τραγωδία των προσφύγων. Δε χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός για να αναδειχθεί για μια ακόμη φορά το μέγεθος της υποκρισίας τους. Πολύ σύντομα, λοιπόν, τα δακρύβρεχτα ρεπορτάζ για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στους πρόχειρους καταυλισμούς έδωσαν τη θέση τους σε διηγήσεις για τον «τρόμο» που βιώνουν οι ντόπιοι εξαιτίας της γειτνίασης τους με παράνομους μετανάστες. Την ίδια στιγμή βέβαια, έδιναν κι έπαιρναν στα τηλεοπτικά πάνελ ειδήσεις για «ομαδικούς βιασμούς στο εσωτερικό των καταυλισμών», για «μαζικές ρίψεις μωρών στη θάλασσα» κι άλλα τέτοια ωραία.

Σε κάθε περίπτωση, μπροστά σε μια τόσο δύσκολη κατάσταση θα περίμενε κανείς να επιδείξουν στοιχειώδη σοβαρότητα. Άλλωστε, είναι δεδομένο πως ζούμε το χρονικό μιας προαναγγελθείσας έκρηξης. Ίσως πάλι ακόμη κι αυτό να ήταν μια υπερβολική προσδοκία από ένα πολιτικό και μιντιακό σύστημα που ελάχιστες φορές στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Κάπως έτσι λοιπόν, οι μεν παίζουν το παιχνίδι το καθυστερήσεων ποντάροντας υπόγεια στη σύνδεση προσφυγικού-διαπραγμάτευσης, ενώ οι δε επενδύουν στα φοβικά σύνδρομα της ελληνικής κοινωνίας «μπας και ρίξουμε τον Τσίπρα». Μόνο που η αποθέωση της μικροπολιτικής σε αυτή την περίπτωση ίσως και να έχει πραγματικά θύματα.

από το «tvxs.gr»