Αποσταθεροποίηση στη Βραζιλία

Η «αυτοκρατορία» επιστρέφει στην αυλή της

του Ανδρέα Ζαφείρη

Με 38 ψήφους υπέρ και 27 κατά η ειδική επιτροπή του κοινοβουλίου της Βραζιλίας ψήφισε την παραπομπή της προέδρου της χώρας Ντίλμα Ρούσεφ, με τη κατηγορία ότι παραποίησε τα στοιχεία για να καλύψει το αυξανόμενο έλλειμμα. 

Στην περίπτωση που με απλή πλειοψηφία αποφασιστεί η παραπομπή της, θα απαλλαχθεί από τα καθήκοντά της άμεσα για ένα εξάμηνο, ενώ την προεδρία της χώρας αναλαμβάνει ο αντιπρόεδρος, Μισέλ Τέμερ. 

Η Ρούσεφ ισχυρίζεται ότι η διαχείριση των κυβερνητικών λογαριασμών είχε σαν στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων για κοινωνικά προγράμματα και ότι οι ίδιες μέθοδοι χρησιμοποιήθηκαν και από προηγούμενες κυβερνήσεις.

Στο πλευρό της έχει και τον πρώην πρόεδρο της Βραζιλίας Λούλα Ντα Σίλβα, ο οποίος δήλωσε: «Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι στα 70 μου χρόνια θα έβλεπα μια απόπειρα να πέσει η κυβέρνηση. Να πέσει μια πρόεδρος που έχει εκλεγεί δημοκρατικά από το λαό» ενώ στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και σε άλλες πόλεις της Βραζιλίας 300.000 οπαδοί της Ντίλμα Ρούσεφ διαδηλώνουν για την παραμονή της στην εξουσία. 

Έχει άραγε δίκαιο ο Λούλα Ντα Σίλβα; Υπάρχει προσπάθεια αποσταθεροποίησης στη ....
Βραζιλία; 

Η Βραζιλία αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της Λατινικής Αμερικής και βρίσκεται στο επίκεντρο σφοδρής πολιτικής σύγκρουσης και αστάθειας τους τελευταίους μήνες. Σκάνδαλα γύρω από της εταιρείας ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, της Electrobras, αντιπαραθέσεις γύρω από τις δραστηριότητες της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας Petrobras, διαδηλώσεις για τον διορισμό του προηγούμενου προέδρου Ντα Σίλβα ως προσωπάρχη, επικεφαλής του υπουργικού συμβουλίου από την πρόεδρο Ντίλμα Ρουσέφ. 

Είναι σαφές ότι το Εργατικό Κόμμα της Βραζιλίας, το οποίο εκλέχτηκε το 2014 υποσχόμενο αύξηση των δημόσιων δαπανών και των δικαιωμάτων δεν τήρησε τις δεσμεύσεις του. Όμως δεν είναι αυτός ο λόγος των διαδηλώσεων. 

Στον επικοινωνιακό πόλεμο πρωτοστατεί το τηλεοπτικό δίκτυο Globo, το οποίο μόλις πρόσφατα ζήτησε συγνώμη για την υποστήριξη που πρόσφερε στη δικτατορία. Στις διαδηλώσεις κατά της κυβέρνησης κάνουν την εμφάνισή τους πανό και συνθήματα που ζητάνε την παρέμβαση του στρατού και την επιστροφή στις μέρες της χούντας. Νέες πολιτικές δυνάμεις εμφανίζονται. Ένας από αυτούς είναι Bolsonaro, ένας πρώην στρατιωτικός, με έντονη εθνικιστική ρητορική. 

Η υποχώρηση των ΗΠΑ από τη Μέση Ανατολή σηματοδοτεί μια στροφή. Ήδη η πολιτική των ΗΠΑ έχει αρχίσει να μετατοπίζεται από το 2013-14 προς πιο παραδοσιακούς στόχους: πρώτον, να ελέγξει και να περιορίσει την Κίνα. Δεύτερον, να αποτρέψει τη Ρωσία, από μια πιο βαθιά οικονομική συνεργασία με την Ευρώπη και, τρίτον, να επαναβεβαιώσει την άμεση επιρροή των ΗΠΑ, όπως και στις προηγούμενες δεκαετίες, πάνω στις οικονομίες και τις κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής. 

Στην περίοδο 2013-14, ήταν οι ΗΠΑ που κατηύθυναν το πραξικόπημα στην Ουκρανία -δηλαδή ένα σχεδιασμένο πρόσχημα για την επιβολή κυρώσεων στη Ρωσία, ώστε να διακόψουν τις αυξανόμενες οικονομικές σχέσεις της χώρας με την Ευρώπη. Αλλά υπάρχει ακόμα μια στροφή στην πολιτική των ΗΠΑ σε εξέλιξη, η οποία δεν είναι ίσως τόσο εμφανής όσο η εκ νέου επικέντρωση στην Κίνα ή ο νέος «ψυχρός πόλεμος» των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας. 

Είναι ο μοχλός των ΗΠΑ προς τη Λατινική Αμερική, που ξεκίνησε το 2014, με στόχο κυρίως τις χώρες και οικονομίες κλειδιά της Νότιας Αμερικής -τη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία και την Αργεντινή- για την οικονομική και πολιτική αποσταθεροποίηση, ως βασική προϋπόθεση για την εκ νέου εισαγωγή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών σε αυτή την περιοχή. 

Και στις τρείς αυτές χώρες έχουμε αντίστοιχα σχέδια σε εξέλιξη. Σύμπτωση; Ή μια λατινοαμερικανική εκδοχή «πορτοκαλί» επαναστάσεων; 

από το «iskra.gr»