Μετανάστευση, Πολιτική και Γεωπολιτική

του Γρηγόρη Σουλτάνη

Οι μαζικές μεταναστευτικές ροές είναι ένα μέσο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την επίτευξη ετερόκλητων σκοπών. Μερικοί από αυτούς μπορεί να είναι: η οικονομική και στρατιωτική αποδυνάμωση της χώρας ή των χωρών από τις οποίες προέρχονται οι μεταναστευτικές ροές, η αμφισβήτηση της κυριαρχίας και των συνόρων της χώρας προορισμού, η πρόκληση πολιτικής αστάθειας, η πρόκληση οικονομικής κατάρρευ-σης και ο οικονομικός εκβιασμός, η χρήση των μεταναστών ως ταξικού όπλου εναντίον μιας εθνικής εργατικής τάξης, η ανθρωπολογική μετάλλαξη μιας κοινωνικής δομής με εθνική ομοιογένεια, η πραγμάτωση ιδεολογικών ή θρησκευτικών σκοπών και τέλος, η χρησιμοποίηση των μεταναστευτικών ροών ως άλλοθι για στρατιωτικές παρεμβάσεις γεωπολιτικού ή εθνικιστικού χαρακτήρα.

Σε κάθε περίπτωση, η αποτελεσματικότητα του μεταναστευτικού όπλου είναι ασύγκριτη, αφού η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι το ποσοστό επιτυχίας του, αναφορικά με τους σκοπούς που θέτουν όσοι το κατευθύνουν, είναι υπερδιπλάσιο από μια στρατιωτική επέμβαση, γεγονός που οφείλεται στο ότι μπροστά στη μαζική μετανάστευση υπάρχει σχεδόν πλήρης ακινητοποίηση της άμυνας μιας χώρας.

Σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι ευδιάκριτο το ποιος σχεδιάζει, ποιος κινεί και ποιος ωφελείται από....
τις μαζικές μεταναστευτικές ροές, λόγω του ότι μπορεί να εξυπηρετούνται ταυτόχρονα πολλαπλοί σκοποί από διαφορετικούς δράστες.

Σε γενικές γραμμές -όπως έχει δείξει η K. M. Greenhill- σε μια μαζική μεταναστευτική ροή που χρησιμοποιείται ως όπλο ή μέσω εκβιασμού, εμπλέκονται τρείς παράγοντες: αυτοί που έχουν σχεδιάσει την όλη διαδικασία, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε ξεκινήσει μια ροή, εκείνοι που άμεσα εμπλέκονται στη δημιουργία της ροής και τέλος, οι καιροσκόποι που εκμεταλλεύονται την ύπαρξή της, με τρόπο ώστε να αποκομίσουν τα μέγιστα οφέλη.

Το Μάρτιο του 2015, ο εκπρόσωπος του Γενικού Εθνικού Κογκρέσου (GNC) της Λιβύης, δήλωσε ότι αν η ΕΕ δεν αναγνωρίσει το GNC ως την επίσημη κυβέρνηση της χώρας, τότε αυτό εξετάζει πρόταση, για να νοικιάσει πλοία και να στείλει στην ΕΕ Αφρικανούς και Ασιάτες που έχουν μπει παράνομα στη Λιβύη και βρίσκονται στα παράλιά της.

Το GNC δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να επαναλάβει τους εκβιασμούς του Καντάφι, ο οποίος είχε απειλήσει την ΕΕ με τον ίδιο τρόπο -και μάλιστα είχε πετύχει ακόμη και οικονομική βοήθεια- όταν διαφαινόταν ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ είχαν σχεδιάσει την εξόντωσή του και τη διάλυση της χώρας.

Το GNC -όπως και ο Καντάφι- λειτούργησε εδώ ως καιροσκόπος που χρησιμοποιεί τη μεταναστευτική ροή για ίδιο όφελος. Διότι, εκείνοι που δημιούργησαν τη μεταναστευτική ροή, οι δράστες, τουλάχιστο στο τοπικό επίπεδο, ήταν οι ισλαμιστές αντάρτες που προκάλεσαν το χάος στη Λιβύη.

Αν στην περίπτωση αυτή είναι σχετικά εύκολο να διακρίνουμε τους καιροσκόπους και τους δράστες, είναι δυσδιάκριτος ο ρόλος των ηθικών αυτουργών, των σχεδιαστών. Το ποιος είναι ο σχεδιαστής, γίνεται φανερό από το γεγονός ότι η Σ. Αραβία χρηματοδότησε και εξόπλισε τους ισλαμιστές. Εντούτοις, η Σ.. Αραβία -σύμφωνα με τις αποκαλύψεις του R. Fisk- είχε λειτουργήσει ως εντολοδόχος του Λευκού Οίκου.

Επιπλέον, ο ρόλος των ΗΠΑ στη δημιουργία των μεταναστευτικών ροών της Β. Αφρικής είναι πιο πολύπλοκος, όπως φανερώνει η αμερικανική πολιτική έναντι της Ερυθραίας.

Συνήθως, οι μετανάστες που συγκεντρώνονται στην Βόρεια Αφρική -και την Λιβύη-, ισχυρίζονται ότι κατάγονται από την Ερυθραία. Είναι ένα φαινόμενο όμοιο με αυτό που παρατηρείται στα Ελληνικά νησιά του ανατολικού Αιγαίου, όπου όλοι οι μετανάστες -ανεξάρτητα από τη χώρα καταγωγής τους- ισχυρίζονται ότι είναι Σύριοι πρόσφυγες.

Υπολογίζεται μάλιστα ότι από το συνολικό αριθμό των Αφρικανών που βρίσκονται στην ΕΕ και διατείνονται ότι κατάγονται από την Ερυθραία, σχεδόν το 80% προέρχεται μόνο από την από την Αιθιοπία.

Η ερμηνεία αυτού του φαινομένου αποκαλύπτει πολλά για τη δημιουργία και τη χρήση των μεταναστευτικών ροών.

Το Λαϊκό Μέτωπο για τη Δημοκρατία και τη Δικαιοσύνη (PFDJ), με πρόεδρο τον Isaias Afwerki, κατέχει την εξουσία στην Ερυθραία, από την έναρξη της ανεξαρτησία της (1993). Ιδεολογικά, το Λαϊκό Μέτωπο προτάσσει τις ιδέες της πατριωτικής αριστεράς και της εθνικής ανεξαρτησίας, γεγονός που το καθιστά σφόδρα απεχθές για τις ΗΠΑ και την ΕΕ, ώστε, το σύνολο σχεδόν των δυτικών ΜΜΕ να παρουσιάζει τη χώρα αυτή ως τη Βόρεια Κορέα της Αφρικής -ένα από τα «εγκλήματα» του Λαϊκού Μετώπου είναι ότι αρνήθηκε, όχι μόνο οιαδήποτε στρατιωτική συνεργασία με τις ΗΠΑ, αλλά επιπλέον και κάθε βοήθεια από τη Παγκόσμια Τράπεζα!.

Ένα από τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί και οι γραφειοκράτες της ΕΕ, για την πολιτική, οικονομική και στρατιωτική αποσταθεροποίηση της Ερυθραίας, είναι η προτροπή στους πολίτες της σε μαζική μετανάστευση, ανακοινώνοντας επίσημα, ότι κάθε Ερυθραίος που διαφεύγει από τη χώρα -φυσικά χωρίς πιστοποιητικά-, αμέσως θα λαμβάνει την ιδιότητα του πρόσφυγα και θα τυγχάνει προστασίας σύμφωνα με το σχετικό έγγραφο που αποκάλυψε το Wikileaks.

Υποτίθεται, ότι το καθεστώς της Ασμάρα, όχι μόνο δεν παρέχει στους πολίτες του καμιά εκπαιδευτική δυνατότητα -κάτι που θα προσφέρει η ΗΠΑ και η ΕΕ-, αλλά αντίθετα, οδηγεί τους νέους αντιφρονούντες σε καταναγκαστική εργασία και εκτοπισμό.

Φυσικά, τα ΜΜΕ παρουσιάζουν, ότι τα μεταναστευτικά κύματα, από τη κεντρική Αφρική, προέρχονται κυρίως από την Ερυθραία, δαιμονοποιώντας ακόμη περισσότερο το καθεστώς της Ασμάρα και θέτοντάς το στη λίστα των στόχων των «ανθρωπιστικών» και «εκδημοκρατικών» επεμβάσεων του ΝΑΤΟ.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο αριθμός των Ερυθραίων μεταναστών είναι ασήμαντος, διότι οι περισσότεροι μετανάστες από την κεντρική Αφρική προέρχονται από το Σουδάν, τη Σομαλία και την Αιθιοπία -χώρες που υποτίθεται ότι ελέγχονται από τις ΗΠΑ- δεδομένου ότι, όλοι οι Αφρικανοί μετανάστες, εκμεταλλευόμενοι τη μεταναστευτική πολιτική των ΗΠΑ και ΕΕ έναντι της Ερυθραίας, μεταναστεύουν χωρίς διαβατήρια, ισχυριζόμενοι ότι κατάγονται από την Ερυθραία, ώστε να καρπωθούν τα οφέλη.

Η περίπτωση της Ερυθραίας αποδεικνύει ότι πίσω από τις μεταναστευτικές ροές υπάρχουν εκείνοι που σχεδιάζουν και κατευθύνουν τη ροή τους, ανάλογα με τα πολιτικά ή γεωπολιτικά τους συμφέροντα, τα οποία σε κάθε περίπτωση είναι διαφορετικά, ανεξάρτητα από τους άμεσους δράστες και τους καιροσκόπους.

Η Δυτική Συμμαχία, ενισχύοντας το μεταναστευτικό ρεύμα στη Βόρεια Αφρική -που ούτως ή άλλως έχει δημιουργήσει η ίδια με τις στρατιωτικές επεμβάσεις, τον οικονομικό και εμπορικό πόλεμο, όσο και με τα διεφθαρμένα καθεστώτα-, επεδίωξε, όχι μόνο την ανατροπή του Λαϊκού Μετώπου της Ασμάρα, αλλά και την πολιτική αποσταθεροποίηση της Λιβύης του Καντάφι.

Έτι περαιτέρω, είναι βέβαιο ότι είχε υπάρξει η πρόβλεψη για τη τύχη των μεταναστών που θα έφταναν στην ΕΕ. Σε αυτό είχε συνδράμει ο Σύνδεσμος Γερμανών βιομηχάνων, ο οποίος εκλιπαρεί για κάποια εκατομμύρια μετανάστες που θα χρειαστεί η Γερμανική βιομηχανία προϊόντος του χρόνου.

Οι μεταναστευτικές ροές είναι ένα από τα ισχυρότερα όπλα της νεοφιλελεύθερης διακυβέρνησης του κόσμου, αφού εγγυάται την εργαλειακή επίτευξη της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας σε έναν αποδεκατισμένο και χαοτικό πλανήτη.