Ελλάδα - Καμπότζη

του Απόστολου Διαμαντή

Η ελληνική κυβέρνηση μάλλον δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τη φύση της ΕΕ. Δεν πρόκειται για μια πλήρη πολιτική ένωση, δεν έχουμε κοινό σύνταγμα εντός της ΕΕ. Έχουμε μια συμφω-νία ανεξάρτητων ακόμη κρατών, ένα κοινοτι-κό δίκαιο που δεν υπεισέρχεται σε ζητήματα εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίας, αλλά ρυθμίζει επιμέρους πλευρές της οικονομικής και πολιτι-κής ζωής. Κυρίως έχουμε μια νομισματική ένωση, χωρίς πολιτική ένωση, καθότι οι Γάλλοι απέρριψαν το ευρωσύνταγμα ήδη από το 2005 και έκτοτε δεν έχει επανέλθει -και ούτε πρόκειται- το ζήτημα της πολιτικής ένωσης. Ενωμένη Ευρώπη ούτε υπήρξε, ούτε πρόκειται να υπάρξει στο προβλεπτό μέλλον, είχε δηλώσει κάποτε ο Παναγιώτης Κονδύλης και φυσικά είχε δίκιο.

Επομένως, κάθε κράτος ευρωπαϊκό όχι μόνον έχει δικαίωμα να αποφασίζει για ζητήματα εθνικής ασφάλειας μονομερώς, αλλά είναι και υποχρεωμένο να το κάνει, στο όνομα του λαού του και των εθνικών συμφερόντων, τα οποία τίθενται πάντα σε προτεραιότητα έναντι των κοινών ευρωπαϊκών. Ρώτησε κανέναν ο Ολάντ όταν επέβαλε καθεστώς έκτακτης ανάγκης στη Γαλλία; Όχι φυσικά. Ανέστειλε άρθρα του συντάγματος, ουσιαστικά δηλαδή περιόρισε ατομικά και συλλογικά.....
δικαιώματα, προκειμένου να υπερασπίσει τη γαλλική δημοκρατία και να προστατέψει τους πολίτες. Ήδη, η Γαλλία αποφάσισε χθες να εκδιώξει βίαια όλους τους μετανάστες από το Καλαί!

Το ίδιο ακριβώς πράττουν και τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη στο ζήτημα της μαζικής μετακίνησης μουσουλμανικών πληθυσμών. Δεν δέχονται ανεξέλεγκτες εισόδους μεταναστών, ούτε καν προσφύγων, αλλά προσδιορίζουν συγκεκριμένο αριθμό, προκειμένου να αποφύγουν την αλλοίωση των εθνικών χαρακτηριστικών των κρατών τους από την μαζική είσοδο μουσουλμανικών πληθυσμών. Ασκούν δηλαδή το αναφαίρετο δικαίωμά τους να αποφασίζουν για το ποιοι θα μπαίνουν στη χώρα τους και με ποιο καθεστώς. Το τι προβλέπει η Ύπατη Αρμοστεία για τους πρόσφυγες είναι ένα πράγμα και το τι αποφασίζει η Αυστρία είναι ένα άλλο.

Η απόφαση της ΕΕ απαγορεύει την είσοδο

Η πρόσφατη απόφαση της ευρωπαϊκής Συνόδου, την οποία πολύ κακώς επικαλείται ο κ. Μουζάλας, όχι μόνον δεν υποχρεώνει τα κράτη μέλη να δέχονται μετανάστες, αλλά το απαγορεύει, ενώ ακόμη και πρόσφυγες δεν πρέπει τα κράτη να δέχονται, εάν δεν έχουν διαβατήρια και όλα τα νόμιμα έγγραφα! Επομένως, η Αυστρία δεν κάνει τίποτε περισσότερο από το να εφαρμόζει τα συμφωνηθέντα. Να το πάρουμε απόφαση: Τα ευρωπαϊκά κράτη δεν δέχονται πολιτικές ανοιχτών συνόρων για μουσουλμάνους. Και γενικώς για κατοίκους εκτός Σένγκεν. Αυτός είναι εξάλλου και ο όρος ελεύθερης διακίνησης εντός Σένγκεν: ο έλεγχος για τους εκτός.

Αυτό συμβαίνει σε όλα τα κράτη του κόσμου εξάλλου. Υπάρχει κράτος στον πλανήτη, στο οποίο να μπορεί να μπαίνει κάποιος χωρίς την έγκρισή του; Πολύ περισσότερο, είναι δυνατόν να δέχεται ανεξάρτητο κράτος, χωρίς τη θέλησή του, μαζική και ανεξέλεγκτη είσοδο μεταναστών; Όλα τα κράτη έχουν σύνορα, τα οποία ελέγχουν. Μόνον ένα κράτος στον κόσμο έχει καταργήσει τα σύνορά του. Η Ελλάδα. Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία.

Υπάρχει τρόπος ελέγχου;

Κάποιοι θεωρούν αυτονόητο, πως δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αποτρέψεις την είσοδο, επειδή αυτό το απαγορεύει το δίκαιο της θάλασσας και το ανθρωπιστικό καθήκον! Δηλαδή, εάν αύριο η Τουρκία αφήσει 2 με 3 εκατομμύρια μουσουλμάνους να εποικίσουν τα νησιά του Αιγαίου, θα σταυρώσουμε τα χέρια και θα φτιάχνουμε hot spots, επιτελώντας ανθρωπιστικό καθήκον; Τα κράτη είναι εθνικές πολιτικές ενώσεις, έχουν έδαφος που ασκούν κυριαρχία, έχουν σύνταγμα, νόμους και έναν λαό με συγκεκριμένα εθνικά χαρακτηριστικά, με δική του παράδοση και τρόπο ζωής. Αυτά προστατεύουν οι κρατικοί θεσμοί, με το κοινωνικό συμβόλαιο που έχει υπογραφεί μεταξύ του λαού και των αντιπροσώπων του. Το κράτος δεν είναι οργάνωση εξωραϊστική, ούτε είναι ΜΚΟ.

Θα καταργήσουμε λοιπόν ουσιαστικά το ελληνικό κράτος και θα μετατρέψουμε τη χώρα σε μια νέα γη της Ασίας, επειδή αυτό ζητάει το δίκαιο της θάλασσας; Υπεύθυνοι για τον πνιγμό χιλιάδων προσφύγων στο Αιγαίο είναι αυτοί που ωθούν τους μετανάστες να μπαίνουν στα σαπιοκάραβα και να πνίγονται, υποσχόμενοι εγκατάσταση στην ΕΕ. Μόνον μια αποτρεπτική δράση του ναυτικού, του ελληνικού ναυτικού και του ΝΑΤΟ, που θα υποχρεώνει την Τουρκία να τηρεί τη συμφωνία που έχει υπογράψει και να δέχεται επαναπροωθήσεις μεταναστών, μόνον μια αυστηρή πολιτική απέναντι στη διακίνηση θα μπορούσε να μειώσει τις μεταναστευτικές ροές.

Αυστραλία και Ευρώπη

Το παράδειγμα όμως της Αυστραλίας φαίνεται να υιοθετεί πλέον η ΕΕ και αυτό θα πρέπει να έχει ήδη ανησυχήσει την Ελλάδα . Οι μετανάστες λοιπόν που συλλαμβάνονται εν πλω από το ναυτικό της Αυστραλίας έχουν την επιλογή είτε να επιστρέψουν στη χώρα προέλευσής τους, είτε να μεταφερθούν στα Κέντρο Κράτησης που βρίσκονται εκτός του Αυστραλιανού εδάφους. Εκεί, κρατούνται επί μακρόν μέχρι να ετοιμαστεί και να μελετηθεί ο φάκελός τους με την αίτηση για άσυλο. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, δεν εισέρχονται σε αυστραλιανό έδαφος, αλλά εγκαθίστανται σε χώρες-εταίρους της Κοινοπολιτείας 1) στο νησί Μάνους της Παπούας-Νέας Γουινέας, όπου υπάρχει κέντρο φιλοξενίας, 2) στο μικρό νησί Ναουρού το οποίο συμφώνησε τον Αύγουστο του 2013 να δέχεται τους πρόσφυγες έπειτα από οικονομικά ανταλλάγματα και 3) στην Καμπότζη η οποία από το 2014 δέχεται τους μετανάστες που δεν μπορούν να εγκατασταθούν στο Ναουρού έναντι 40 εκατ. δολαρίων.

Αυτή λοιπόν τη μοίρα φαίνεται να επιφυλάσσουν και για την πτωχευμένη Ελλάδα οι εταίροι μας, υπό την εγκληματική αδιαφορία και ενδεχομένως συμφωνία των ελληνικών κομμάτων: να κάνουν την Ελλάδα τόπο εγκατάστασης μεταναστών από την Ασία, επ' αμοιβή φυσικά.

Να την κάνουν δηλαδή κάτι μεταξύ Παπούα, Ναουρού και Καμπότζης.

από το «tvxs.gr»