Δραχμοφονιάδες 2.0

του Πέτρου Αργυρίου

Τα παλιά καλά χρόνια, υπήρχε μια κατηγορία ανθρώπων που λάτρευαν τη δραχμή τόσο πολύ που δεν άντεχαν οποιαδήποτε μορφή της να τους εγκαταλείψει.

Συνήθως εύποροι, πολλοί από τους φραγκοφονιάδες με την αντικατάσταση της δραχμής από το ευρώ μεταλλάχτηκαν.

Γίναν δραχμοφονιάδες, ευρύτερα γνωστοί ως ευρωλιγούρια.

Οι δραχμοφονιάδες λέγαν πως το μέλλον είναι μπροστά -λες και ήταν πολλοί αυτοί που θα διαφωνούσαν σε αυτό μαζί τους- και λέγοντας τούτο επιχειρούσαν να δώσουν στο μέλλον τη μορφή που τους βόλευε.

Ονομάστηκαν έτσι και εκσυγχρονιστές και επιχείρησαν να εξαφανίσουν ότι θύμιζε παρελθόν: Άλλαζαν την οικονομία, την ιστορία, τα πάντα.

Σε σημαντικό βαθμό τα κατάφεραν μέσω του μαγικού φυλακτού που λεγόταν ευρώ και έρρεε με....
τη σέσουλα στους μηχανισμούς που είχαν στήσει.

Όταν το ευρώ άρχισε να καταπίνει το λαό τους, το δίλλημα ευρώ ή λαός είχε για αυτούς προφανή απάντηση: Ευρώ.

Επιχειρηματίες, καναλάρχες, εσπατζήδες και σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα φτιάξαν το μπλοκ του Ευρώ. Το Ευρώ ως δόγμα, το ευρώ ως λατρεία, το ευρώ ως το μόνο μέλλον.

Οποιαδήποτε αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη που πλέον ορίζει το Ευρώ, ετούτοι την μετατρέπαν σε δίλλημα Ευρώ ή δραχμής, κάνοντας το Ευρώ να μοιάζει με υπέρλαμπρο άστρο, με τον ζωοδότη ήλιο και τη δραχμή με κάτι το σκοτεινό, το βρώμικο, το δόλιο, το αναχρονιστικό.

Ο πληθυσμός όμως, παρά την πλύση εγκεφάλου άρχισε να νοσταλγεί τις καλύτερες μέρες του παρελθόντος.

Υπήρχαν μάλιστα και μερικοί τρελοί ανάμεσα στους διανοούμενους, εντός και εκτός Ελλάδας που πρότειναν τη δραχμή ως τη μόνη λύση για τη διαφυγή από ένα ζοφερό και αιώνιο παρόν διαρκούς υποβάθμισης.

Οι δραχμοφονιάδες φρόντιζαν αυτούς τους αιρετικούς να τους παραγκωνίζουν.

Η λέξη Δραχμή έγινε μια από τις πιο απαγορευμένες λέξεις στο ελληνικό λεξιλόγιο αν εκφερόταν με τρόπο που να της έδινε οποιαδήποτε θετική χροιά.

Η δραχμή είναι το υπέρτατο κακό. Οι υπέρμαχοι της είναι επομένως απολύτως κακοί.

Η δραχμή έχει εξαφανιστεί: Το ίδιο πρέπει και για τους δραχμιστές.

Οι δραχμοφονιάδες φρόντιζαν να ταυτίζουν με τη δραχμή και οποιονδήποτε τολμούσε να σκεφτεί εναλλακτική στη γερμανική ηγεμονία.

Έτσι σήμερα, θέλουν στο πιάτο το κεφάλι του Γ. Βαρουφάκη επειδή δήλωσε ότι σχεδίασε, πολύ πρόχειρα είναι η αλήθεια, εναλλακτική στην οικονομική ασφυξία που το ευρωιερατείο αποφάσισε για την Ελλάδα.

Το επιδίωξε δε πίσω από την πλάτη τους και πίσω από την πλάτη της Γ.Γ εσόδων κα Σαββαϊδη, κάποτε στέλεχος εταιρίας που φρόντιζε για φοροδιαφυγές δις ευρώ και ως εκ τούτου φέρει ευθύνη για την οικονομική καταστροφή της χώρας μας και όχι μόνο.

Προδοσία είναι πλέον να προσπαθείς να υπερασπιστείς τη χώρα σου από τους εισβολείς.

Όπως και στα χρόνια της κατοχής, προδοσία είναι να συνωμοτείς εναντίον των εισβολέων και των εγχώριων συνεργατών τους.

Δεν γνωρίζουμε αν ο Βαρουφάκης είναι μεγαλοφυής, απλά μεγαλομανής ή αν απλά πουλάει τρέλα και ούτε θέλουμε να τον βγάλουμε ήρωα. .

Αυτό που ξέρουμε είναι πως η Ελλάδα έλκει πειραματιστές. Μέσα σε πέντε χρόνια έχει γίνει δοκιμαστικός σωλήνας για το νεοφιλελευθερισμό, προσφάτως έγινε και πείραμα της αριστεράς στην εξουσία.

Τώρα μαθαίνουμε ότι και ο Βαρουφάκης σχεδίαζε να δοκιμάσει ένα πείραμα ηλεκτρονικής οικονομίας.

Από τα τρία αυτά πειράματα, τα δύο πρώτα, αυτά που δοκιμάστηκαν και “απέτυχαν” τουλάχιστον σε σχέση με την οικονομία και την κοινωνία, συνεχίζουν.

Άλλωστε το τρίτο πείραμα, δεν είναι ασύνδετο με το πρώτο και ούτε ο Βαρουφάκης ήταν μόνος του σε αυτό: Δεν έχουν περάσει λίγες βδομάδες από τότε που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Δραγασάκης έδινε το πράσινο φως για να προχωρήσει η ηλεκτρονική μορφή της οικονομίας και η κάρτα του πολίτη είναι από τα λίγα πράγματα που σθεναρά επιχειρεί να σπρώξει η κυβέρνηση.

Και κάποιοι πυροβολούν τον πρώην πιανίστα.

Το κυνήγι μαγισσών συνεχίζεται, αυτή τη φορά με τον κο Βαρουφάκη στο στόχαστρο, έναν άνθρωπο που δεν είναι ούτε μωρή παρθένα ούτε και ένοχος σαν την αμαρτία όπως οι προκάτοχοί του, έναν άνθρωπο του οποίου τα κίνητρα δεν τα γνωρίζαμε.

Από την αμφιβολία όμως στη δίκη προθέσεων, η διαφορά είναι τεράστια.

Δεν κυνηγιέται όμως ο Βαρουφάκης για τις σχέσεις του με τις ελίτ, αλλά γιατί τόλμησε να διανοηθεί να αμφισβητήσει το ευρωϊερατείο και τους ανθρώπους του στο εγχώριο σύστημα.

Και θα συνεχίζει να εμφανίζεται ως αποδιοπομπαίος τράγος, μέχρι η Αριστερά να πει εντελώς ήμαρτον και να μπει στη μεγάλη αγία οικογένεια της ελληνικής μαφίας. Ήδη βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτό.

Το κυνήγι των μαγισσών δεν θα έπρεπε να μας ωθήσει στο ν απαλλάξουμε άκριτα τον κο Βαρουφάκη από τις πολλαπλές ευθύνες που είχε ως ΥΠΟΙΚ. Δεν πρέπει όμως να επιτρέψουμε η συμβολική ή ακόμη και πραγματική διώξη Βαρουφάκη να λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα εγκλήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η εσχάτη προδοσία δεν παραγράφεται ούτε μεταβιβάζεται. 

Όπως όμως είχαμε προβλέψει μήνες πριν, ο πρωθυπουργός, βρίσκεται ήδη σε ομηρία και ως εκ τούτου η κάθαρση είναι το τελευταίο πράγμα που έχει στο μυαλό του.

Βρίσκεται σε ομηρία από το εξωτερικό καθώς πρέπει να γλύφει τους δανειστές και να κουνάει την ουρά του χαρούμενος με κάθε ψίχουλο που του πετάνε.

Και όμηρος στο εσωτερικό καθώς για να εφαρμόσει το ανεφάρμοστο τρίτο μνημόνιο θα πρέπει να γλύφει τα παπάρια των βρωμιάρηδων παλαιοκομματικών βουλευτών που θα έπρεπε να είχαν υποστεί το κούρεμα της γκιλοτίνας.

Όχι, δεν είναι ο ισχυρότερος πρωθυπουργός ο Τσίπρας όπως αρέσκονται να περιγράφουν γερμανικές εφημερίδες για να παινεύσουν τη βεβιασμένη μνημονιακή στροφή του.

Ο νεώτερος πρωθυπουργός είναι ο πιο αδύναμος πρωθυπουργός που γνωρίσαμε. Όλο και περισσότερο θα χορεύει τους ζουρνάδες που του αρέσουν σε πυρωμένο ταψί.

Μην τον υποτιμάμε όμως. Ο Αλέξης Τσίπρας είναι μεγάλος τακτικιστής. Θα προσπαθήσει να επιβιώσει. Ανεξαρτήτως καιρού.

Οι εκλογές θα σημάνουν τη διάλυση του κόμματος του. Μια κυβέρνηση “ειδικού σκοπού” θα είναι λιγότερο αναίμακτη για τον ίδιον.

Αφού έχει ήδη γίνει McDonald, δεν είναι μακριά το να γίνει Παπαδήμος.

Δείτε λίγο τη μεγάλη εικόνα.

Ο Γεωργίου της Ελστάτ βρίσκεται σε πλήρη ασυλία, υπό την αιγίδα της ΕΕ. Χωρίς Γεωργίου, ο ΓΑΠ είναι επίσης ασφαλής. Οι ευθύνες πλέον έχουν μετατοπιστεί και προς τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ. Εξ ου και το κυνήγι Βαρουφάκη.

Ο Παπαδήμος, της Τράπεζας της Ελλάδος έγινε πρωθυπουργός των μνημονίων. Ο ΥΠΟΙΚ των μνημονίων Στουρνάρας έγινε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Η Σαββαΐδου, η εταιρία της οποίας ξέπλενε χρήμα και η οποία καταγγέλθηκε από τον Βαρουφάκη ως άνθρωπος του απολύτου ελέγχου των τροϊκανών, είναι ακόμη ΓΓ Εσόδων.

Οι τραπεζίτες κυβερνούν, υπό την αιγίδα των Γερμανών.

Και μπορεί το ντόπιο σύστημα να ονειρεύεται μια κανονικότητα, μια νέα μεταπολίτευση, αυτή όμως δε θα έρθει ποτέ.

Στα χέρια τους η Ελλάδα θα παραμείνει όχι προνομιούχο προτεκτοράτο όπως ήταν κάποτε, αλλά αιώνια αποικία χρέους.

Είχα πει πρόσφατα πως πλέον δεν πολεμάμε για να διαφυλάξουμε την εθνική μας κυριαρχία. Παλεύουμε να ανακτήσουμε την ανεξαρτησία μας.

Και σε αυτόν τον αγώνα, η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι πλέον σύμμαχός μας.

από τα «agriazwa.blogpsot.com»