Σε αναζήτηση σωσιβίου

του Καρτέσιου

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Τι γίνεται όμως αν είναι καραφλός επειδή έχει μοιράσει τις τρίχες του σε success story, σε σπουδαία ευρήματα της Αμφίπολης και σε «ΕΓΩ σκίζω τα μνημόνια κάθε μέρα»; Σε αυτή την περίπτωση δεν έχει από πού να πιαστεί. Πνίγονται. Επιτέλους! Οι μπουρμπουλήθρες των stress tests βγαίνουν με αγωνία στην επιφάνεια. Η μετοχή της Εθνικής στα 2 ευρώ. Φτηνότερη από μια εξάδα εμφιαλωμένων νερών. Ρέστα από τσιγάρα η πάλαι ποτέ Μεγάλη Κυρία του Χρηματιστηρίου.

Αυτά, σήμερα. Και είναι πολλά τα ανάλογα σημερινά. Γι’ αυτό και κανείς δεν προλαβαίνει να...
ασχοληθεί με τα παλιά. Όπως όταν μας έλεγαν ότι η Ελλάδα δεν είχε κανένα περιθώριο να διαπραγματευτεί το Μνημόνιο έχοντας ως όπλο της την έξοδό της από την ευρωζώνη. Τότε που μας έλεγαν ότι ήμασταν ένα τίποτα κι ότι οι Ευρωπαίοι μας κάνουν χάρη που μας πνίγουν στα χρέη.

Ο απερχόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο παραχώρησε την τελευταία του συνέντευξη στον Πολ Τέιλορ του πρακτορείου ειδήσεων Reuters και μεταξύ άλλων ανέφερε μία ιδιωτική σύσκεψη που είχε συγκαλέσει με κορυφαίους οικονομολόγους από ευρωπαϊκές και αμερικανικές τράπεζες τον Ιούλιο του 2012.

«Τους έκανα δύο ερωτήσεις. “Πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι η Ελλάδα θα είναι ακόμη στην ευρωζώνη στα τέλη του έτους;”. Όλοι, εκτός από έναν, είπαν ότι δεν θα είναι. Το κεντρικό σενάριο προέβλεπε την έξοδο της Ελλάδας. Κατόπιν ρώτησα: “Πόσοι από εσάς πιστεύετε ότι θα μπορέσουμε να διατηρήσουμε το ευρώ με τη σημερινή του μορφή;” Οι απαντήσεις ήταν πενήντα-πενήντα».

Ο Μπαρόζο δήλωσε ότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του μήνα εκείνου στην προσπάθειά του να πείσει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αντώνη Σαμαρά να προωθήσει ευρείες μεταρρυθμίσεις και τη Γερμανίδα καγκελάριο την ισχυρότερη αρχηγό κράτους στην ΕΕ, να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη.

«Υπήρχαν πολλές σημαντικές προσωπικότητες ακόμη και μέσα στη γερμανική κυβέρνηση που έλεγαν ότι το καλύτερο θα ήταν η Ελλάδα και ορισμένες άλλες χώρες να αποχωρήσουν από την ευρωζώνη ώστε να μπορέσουμε να σώσουμε την υπόλοιπη. Εάν όμως η Ελλάδα έβγαινε από την ευρωζώνη η συνέπεια θα ήταν πως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία θα αντιμετώπιζαν άμεσα πίεση από τις αγορές. Η επιβίωση του ευρώ, που δημιουργήθηκε το 1999 ως ένα από τα βασικά θεμέλια της ενιαίας αγοράς, θα ετίθετο υπό αμφισβήτηση».

Και συνεχίζει ο Μπαρόζο περιγράφοντας τον τρόπο με τον οποίο έπεισε τη Μέρκελ να κρατήσει στην ευρωζώνη την Ελλάδα: «Για μένα αυτό που είχε σημασία δεν ήταν τόσο να την πείσω ότι είχε συμφέρον να διατηρήσει την Ελλάδα στο ευρώ, αλλά να την πείσω σχετικά με τους κινδύνους που θα ενέσκηπταν εάν δεν είχαμε την Ελλάδα στο ευρώ. Είπα: “Θέλετε να κάνετε ένα άλμα στο σκοτάδι;”».

Η Ελλάδα, λοιπόν, είχε περιθώρια να διαπραγματευτεί. Θα βγουν κι άλλα περιθώρια στη φόρα όσο περνάνε τα χρόνια. Όμως η Ελλάδα εκτός από περιθώρια διαπραγμάτευσης είχε κι έναν τρομαγμένο και υποταγμένο πρωθυπουργό ο οποίος ποτέ του δε θα τολμούσε να ρωτήσει ο ίδιος τη Μέρκελ: «Θέλετε να κάνετε ένα άλμα στο σκοτάδι;». Το μόνο που ενδιέφερε τότε τον Σαμαρά και μέχρι σήμερα τον ενδιαφέρει είναι η παραμονή του στην πρωθυπουργία. Ποτέ δεν τον ενδιέφερε να διαπραγματευτεί τη θέση της Ελλάδας και των ελλήνων. Δεν τον ενδιέφερε αν έπαιρνε ρίσκο για τη χώρα. Τον ενδιέφερε να μην πάρει κανένα προσωπικό ρίσκο. Με «ναι σε όλα» δίχως την ελάχιστη αμφισβήτηση των εντολών που λαμβάνει. Κι έτσι φτάσαμε ως εδώ.

Και το «εδώ» είναι και η τριμηνιαία έκθεση, περιόδου Ιουλίου – Σεπτεμβρίου 2014, που έδωσε στη δημοσιότητα το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής σύμφωνα με την οποία «συμπτωματικό της ρευστής κατάστασης είναι, ότι δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί ένα εθνικό πρόγραμμα για την εποχή μετά το τρέχον “μνημόνιο” (που τελειώνει το 2014) (…) Όποια λύση και αν επιλεγεί, η έξοδος στις αγορές ή το αγκυροβόλιο του ΕΜΣ (πχ μέσω μια προληπτικής γραμμής πίστωσης ή με απευθείας δανεισμό), θα συνοδεύεται από στενή εποπτεία της ελληνικής οικονομικής πολιτικής».

Και το «εδώ» είναι επίσης η είδηση «Την ετήσια έκθεσή της με τις χώρες που αξίζει κάποιος να επενδύσει τα χρήματά του, δημοσίευσε την Τετάρτη η Παγκόσμια Τράπεζα με την Ελλάδα να βρίσκεται στην τελευταία θέση. Σύμφωνα με την έκθεση, αν θέλει κάποιος να επενδύσει στην ευρωπαϊκή περιφέρεια,θα πρέπει να αναλάβει και το ρίσκο αυτής του της απόφασης, υπογραμμίζοντας ότι η Ελλάδα κατέχει τη θλιβερή πρωτιά των χωρών που αποτελούν κόκκινο πανί για επενδύσεις».

Και το «εδώ» είναι επίσης η νέα έκθεση της Unicef που παρακολουθεί τις μεταβολές της παιδικής φτώχειας στις 41 χώρες του ΟΟΣΑ σύμφωνα με την οποία «όσον αφορά την Ελλάδα, με βάση τη μεταβολή στην παιδική φτώχεια με έτος βάσης το 2008, καταλαμβάνει την 40η και προτελευταία θέση, παρουσιάζοντας επιδείνωση κατά 17,5 ποσοστιαίες μονάδες (από 23% το 2008 σε 40,5% το 2012) καλύτερη μόνο από την Ισλανδία (επιδείνωση κατά 20,4%). Μάλιστα, στην κατάταξη, με βάση το ποσοστό νέων ηλικίας 15-24 ετών οι οποίοι δεν σπουδάζουν, δεν εργάζονται και δε συμμετέχουν σε κανένα πρόγραμμα κατάρτισης η Ελλάδα καταλαμβάνει και πάλι την 40η θέση παρουσιάζοντας επιδείνωση κατά 8,9 ποσοστιαίες μονάδες (από 11,7% το 2008 σε 20,6% το 2012)».

Και το «εδώ» είναι επίσης η είδηση ότι «Το 1/3 του διαθέσιμου εισοδήματός τους έχασαν τα ελληνικά νοικοκυριά, εξαιτίας των αλλεπάλληλων περικοπών μισθών και συντάξεων, καθώς και της φοροαφαίμαξης κατά την πενταετία της κρίσης, όπως προκύπτει από τα τελευταία στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛ.ΣΤΑΤ.) για τους τριμηνιαίους μη χρηματοοικονομικούς λογαριασμούς θεσμικών τομέων. Σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ., από το β’ τρίμηνο του 2009 έως το β’ τρίμηνο του 2014 το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών συρρικνώθηκε κατά 12,6 δισ. ευρώ, κατρακυλώντας από τα 43,4 δισ. ευρώ στα 30,8 δισ. ευρώ».

Αυτά είναι τα «εδώ» στα οποία μας οδήγησαν η αγωνία της καριέρας του πρωθυπουργού Σαμαρά και η υπεύθυνη πολιτική της συγκυβέρνησης του Βενιζέλου. Αυτά είναι τα «εδώ» που τώρα τους τρομάζουν και έφτασε στο σημείο ολόκληρη κυβέρνηση να εστιάζει την επίθεσή της σε μία περιφερειάρχη κι έναν δήμαρχο που άφησε να παιχτεί ο ύμνος του ΕΑΜ στην παρέλαση. Με αυτά πολιτεύονται. Έτσι περνάνε τις μέρες τους οι νεκροζώντανοι του Μαξίμου. Όσες τους απέμειναν μέχρι τον οριστικό πολιτικό τους θάνατο…