Εκ των ημετέρων εις Γερμανός ευτυχής

του Θανάση Καρτερού

Έρχεται όμως και κάπως προς το σιχαμένο. Ο Σαμαράς να δηλώνει μετανοούσα Μαγδαληνή -ουδείς αναμάρτητος- ενώπιον της Μέρκελ. Ο Βενιζέλος να βλέπει στο βλοσυρό χαμόγελο της Καγκελαρίου αλλαγή σελίδας για την Ελλάδα. Ο Στουρνάρας να κρατάει το στόμα του κλειστό για το κούρεμα, γιατί αν το ανοίξει θα του πει ο Σόιμπλε "Yannis forget it".

Όλοι μαζί να συνοδεύουν το άκαμπτο της πολιτικής τους με το εύκαμπτο της μέσης τους απέναντι στο Βερολίνο. Δημόσια και θεαματικά. Πιο φρέσκος απ' όλους, κατευθείαν από το μπαξέ των τραπεζών, ο Γκίκας Χαρδούβελης. Μέλι έσταζε προχτές το στόμα του μετά τη συνάντηση με τον Σόιμπλε. Η Γερμανία μας έχει βοηθήσει επανειλημμένως, μας πληροφόρησε. Επανειλημμένως, βεβαίως, βεβαίως. Και ο Σόιμπλε είναι ευρωπαϊστής. Ευρωπαϊστής βεβαίως, βεβαίως. Θέλει ισχυρό ευρώ, ισχυρή ευρωζώνη, άρα και ισχυρή Ελλάδα. Όπερ έδει δείξαι, βεβαίως, βεβαίως. Και εκ των ημετέρων εις Γερμανός ευτυχής -ο Σόιμπλε.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που στην Ευρώπη η γερμανική πολιτική δέχεται πυρά και από...
κυβερνήσεις υπεράνω υποψίας. Από οικονομολόγους και πολιτικούς όλου του φάσματος -και πολλούς Γερμανούς ανάμεσά τους. Από μια θυμωμένη κοινή γνώμη, που αρνείται πεισματικά να δεχτεί το γερμανική συνταγή της ισχυρής Ευρώπης- το καθεστώς λιτότητας και φτώχειας. Και διαβλέπει το γερμανικό μεγαλοϊδεατισμό εκεί που ο δικός μας ο Χαρδούβελης και οι λοιποί της κυβερνητικής κομπανίας βλέπουν βοήθεια, αλληλεγγύη και ευρωπαϊσμό! Και σκέφτεται ο απλός άνθρωπος: Αν λένε τέτοια παχύρευστα δημοσίως, τι λένε πίσω από τις κουρτίνες; Πώς διαπραγματεύονται -μη γελάτε, για κλάματα είναι- τη δική μας μοίρα; Αυτοί όχι μόνο δεν τολμούν να πουν έστω μια λέξη για την προτεσταντική ακαμψία του Βερολίνου. Όχι μόνο δεν τολμούν να ψελλίσουν κάτι για κούρεμα, διαγραφή, εξαφάνιση, του χρέους.

Αλλά αν κρίνει κανείς από το μέλι που στάζουν αμφιβάλλει ακόμα κι αν τολμούν να ανοίξουν το στόμα τους για οποιοδήποτε άλλο λόγο, εκτός από το να ψέλνουν: Καλά μας κάνετε, γιατί μαζί τα φάγαμε. Υπάρχει εδώ κι ένα θέμα αξιοπρέπειας, πώς να το κάνουμε. Εντάξει το αδιανόητο γίνεται στις μέρες μας κανόνας, αλλά όχι να τα χαρδουβελίσουμε όλα, και να ανακηρύξουμε το γλείψιμο σε εθνική αρετή. Εκτός πια κι αν η νέα Ελλάδα μετονομαστεί σε Βάδη-Βυρτεμβέργη....

από την «Αυγή»