Χωρίς τίτλο....

του Κώστα Γιαννιώτη

(Σήμερα, σαν μέρα που` ναι, ξαναδιαβάζοντας το ημερολόγιο του πατέρα μου, από το Μέτωπο της Πίνδου, σκέφτηκα να κάνω ένα μικρό μνημόσυνο στη μνήμη του και στη μνήμη των χιλιάδων αγωνιστών – πολεμιστών του Μετώπου της πατρίδας μας, που οι προδότες τα έχουν εγκαταλείψει διάσπαρτα και χωρίς απόδοση τιμών, στα βουνά της Αλβανίας).

Χωρίς τίτλο

Ξυπόλυτος περπάτησα

στους μακρινούς ψιθύρους

που στέγνωσαν στο ημερολόγιο της Πίνδου.

Διαθήκη του πατέρα που `χε πει:

Κοίτα ψηλά! Τράβα μπροστά!

Τα κορφοβούνια να προσκυνάς

και τις ακρογιαλιές! Δεν έχεις άλλο τόπο!

Αγάπησα τον ίσκιο του κυπαρισσιού...

που όρισε τον τόπο μου.

Το πέταγμα του κοκκινολαίμη

που όρισε τον χρόνο μου.

Προσκύνησα

τα ριζιμιά του τόπου μου

τις πέτρες και τ` αγάλματα.

Αγάπησα.

Το σκίνο κι η κληματαριά

μου έμαθαν ζεϊμπέκικο

με τσικουδιά απ` τους αφρούς

τους αιγιοπελαγίτικους.

Χωρίς άλλη γλώσσα.

Μόνο τη δωρική των κιόνων

των Παρθενώνων.

Κι ένιωσα δυνατός.

Το φως της αστραπής

μου φώτισε το δρόμο.

"Θα ματώσω" είπα

"για να σκέπτομαι".

Κοίταξα κατάματα το δήμιο χρόνο

κι άφησα την άνοιξη να οργιστεί.

Το πανηγύρι ξεκίνησε κι είπα:

"Σηκωθείτε ! Ήρθε η ώρα !"

Γέννησα ζωή. Δε γέννησα δάκρυ και πόνο.

Στέριωσα γνώση. Δε σκόρπισα σκοτάδι.

Μη μου φωνάζεις! Δεν τρομάζω!

Ανταία γη πατώ!

Θ` αντέξω!

Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Ελεγκτικού Συμβουλίου του ΕΠΑΜ