Δημήτρης Καζάκης: “Τί προέχει; Οι προσωπικές μας διαφορές ή η πατρίδα και ο λαός;”

Θα μπορούσε να είναι άλλη μια ραδιοφωνική εκπομπή Α.Ε. Ή άλλη μια συνάντηση των τριών μας, από εκείνες του Μαρτίου του 2012, ενόψει της έκδοσης της εφημερίδας μας. Όμως, από τότε άλλαξαν πολλά. Κυρίως για την πατρίδα, που όπως πιστεύει ο Δημήτρης Καζάκης, ποτέ άλλοτε δεν βρέθηκε σε τόσο δύσκολη θέση στην ιστορία της.

Για αυτό και τρέξαμε (κυριολεκτικά) στο γραφείο του Γενικού Γραμματέα του ΕΠΑΜ, μόλις διαβάσαμε το μήνυμα sos, που εξέπεμψε ουσιαστικά η Πολιτική Γραμματεία του κινήματος...
μεσοβδόμαδα (διαβάστε το ολόκληρο ΕΔΩ). Πρόκειται για άλλο ένα ανοικτό προσκλητήριο που απευθύνει το ΕΠΑΜ προς όλες τις δυνάμεις του αντιμνημονιακού χώρου, προκειμένου να επιτευχθεί η πολυπόθητη συνεργασία ενόψει των επερχόμενων εκλογών.

Βάζοντας μπροστά τον κοινό στόχο (να φύγουν αυτοί) και αφήνοντας πίσω τις διαφορές, που μπορεί να είναι πολλές και θεμελιώδεις αλλά σίγουρα μπορούν να περιμένουν να διευθετηθούν σε δεύτερη θέση. Αφού, πρώτα, απελευθερώσουμε τη χώρα.

Εμείς, Στο ΧΩΝΙ δεν θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε περισσότερο.

ΤΧ: Υπάρχουν κάποια θέματα που στο παρελθόν αποτέλεσαν «κόκκινες γραμμές» και συνετέλεσαν στο να μην επιτευχθεί αυτή η συνεργασία: το θέμα του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για παράδειγμα. Ποια είναι η πρόταση της κοινής συνεργασίας;

Δ.Κ.: «Υπάρχει μια διαφορά. Καταρχάς, εμείς επιμένουμε, και όχι για ιδεολογικούς λόγους, ότι χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους και έξοδο από την ευρωζώνη και την Ε.Ε., δεν μπορεί να υπάρξει τελική λύση γι’ αυτό το ζήτημα. Όμως, είναι άλλο πράγμα να βρίσκεσαι στην αρχή της κρίσης, όπου μπαίνουν επί τάπητος θέματα, όπως τι μπορούμε να κάνουμε, πώς να διαχειριστούμε το ζήτημα του χρέους και άλλο τώρα που έχει πέσει ολόκληρο το οικοδόμημα στο κεφάλι του Έλληνα.

Τώρα λέμε το εξής: Εμείς διατηρούμε αυτές τις θέσεις γιατί χωρίς αυτές δεν υπάρχει μέλλον. Δεν υπάρχει προοπτική για τη χώρα. Αλλά, είμαστε έτοιμοι να συμφωνήσουμε σε εκείνα τα ζητήματα που αυτή τη στιγμή έχουν δέσει χειροπόδαρα τον Έλληνα. Αυτά είναι: το χρέος προς την εφορία, το χρέος προς τις τράπεζες, το εργασιακό, τα προβλήματα που αφορούν στο ασφαλιστικό και κυρίως τον ΟΑΕΕ για τους μικρομεσαίους αλλά και γενικότερα το ασφαλιστικό.

Δεν μπορούμε να τα βρούμε σ’ αυτά; Μα τα έχουμε βρει ήδη στην κοινωνία.

Είμαστε μαζί σε κοινά μέτωπα και παλεύουμε ενάντια στους πλειστηριασμούς και στις κατασχέσεις. Παλεύουμε για να διαγραφούν χρέη. Παλεύουμε για να μην πληρώσουμε την εφορία. Παλεύουμε είτε είμαστε από τον ΣΥΡΙΖΑ είτε είμαστε από το ΕΠΑΜ είτε είμαστε από τους ΑΝ.ΕΛ. Τα έχουμε βρει στην κοινωνία. Ε, δεν μπορούμε να τα βρούμε σε πολιτική συμφωνία κεντρικά και με αυτά να πάμε; Να πούμε στη συνέχεια ότι μιας και εξασφαλίσαμε αυτό, να δούμε τι κάνουμε παραπέρα και εκεί να δούμε πως διαγράφουμε χρέος χωρίς να μας φορτώνουν αποικιοκρατικά προνόμια και ανταλλάγματα όπως έγινε με το PSI. Να το δούμε. Με τον τρόπο της Αργεντινής; Με τον τρόπο του Ισημερινού; Με έναν τρόπο ακόμη καλύτερο που μπορούμε να καινοτομήσουμε με βάση το διεθνές περιβάλλον και το τι μπορεί να μας δώσει αυτό σήμερα Εμείς αυτή την άποψη έχουμε».

ΤΧ: Είσαι πρόθυμος να καθίσεις σε ένα τραπέζι με όλους τους ανθρώπους που θα μπουν στη συνεργασία ακόμη κι αν αυτοί οι άνθρωποι σου πουν «ας δοκιμάσουμε κάτι άλλο»…

Δ.Κ.: «Κανένα πρόβλημα».

ΤΧ: Ή αν σε πείσουν ότι κάτι άλλο μπορεί να γίνει, κάθεσαι και το συζητάς;

Δ.Κ.: «Να το πούμε απλά: ας διαγράψουμε το χρέος προς την εφορία, που αποδεδειγμένα δεν έχει δημοσιονομικό κόστος αλλά κρατά σιδεροδέσμιους όλους τους Έλληνες για να τους πάρει την περιουσία, να τους βάλει φυλακή, αυτόφωρο. Είναι τόσο απλό να το κάνουμε και να συμφωνήσουμε όλοι. Είναι ανάγκη να συμφωνήσουμε τώρα στο πως διαγράφουμε το χρέος και το τι κάνουμε στην ευρωζώνη; Οχι. Αυτό λέω. Στη συνέχεια λέμε ότι η χώρα χρειάζεται ένα τίμιο, ορθολογικό, ανταποδοτικό -και φυσικά με βάση το πραγματικό εισόδημα- φoρολογικό σύστημα. Ωραία, ας κάτσουμε κάτω να κουβεντιάσουμε. Και λέω εγώ ότι εάν αυτό το πράγμα απαιτήσει να στείλουμε στο διάολο τους δανειστές και την ευρωζώνη, να το κάνουμε προκειμένου να το έχουμε. Εάν μπορούμε να το κάνουμε αυτό εντός του πλαισίου, εγώ δεν μπορώ να φανταστώ πώς. Με αυτή την έννοια λέω εγώ το εξής: Όποιος μπορεί να με πείσει πρακτικά ότι μπορεί να χρηματοδοτηθεί η οικονομία εντός του ευρώ με όλο αυτό το πλαίσιο που υπάρχει αυτή τη στιγμή για την ελληνική οικονομία, βεβαίως. Γι’ αυτό λέω ότι η πολιτική συμφωνία έχει δύο σκέλη: Αφενός, το πρώτο, το άμεσο που καίει τον κοσμάκη να το συμφωνήσουμε και να το υλοποιήσουμε. Και αφετέρου, το δεύτερο, που είναι η ελευθερία συζήτησης και ζύμωσης».

ΤΧ: Τα προτάγματα είναι το πρώτο θέμα που πρέπει να βρούμε ή να αλλάξουμε τη νοοτροπία του ότι «κάνω εγώ την πρόταση για να καπελώσω τους άλλους» ή αντίθετα «δεν συμμερίζομαι την άποψη του προτείνοντος για να μη φανεί ότι εγώ καπελώνομαι»; Βλέπεις αυτή τη νοοτροπία στα αντι-μνημονιακά κόμματα στην Ελλάδα σήμερα;

Δ.Κ.: «Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι δεν φθάσαμε ποτέ στη φάση του να συζητήσουμε σε ποια βάση. Δηλαδή, σε τι μπορούμε να συζητήσουμε γιατί ποτέ δεν άνοιξαν οι πόρτες. Δεν πα να χτυπάς, δεν πα να χτυπιέσαι, δεν υπάρχει περίπτωση. Αν δεν υπάρχει υλικό συμφέρον για κάποιον να σου ανοίξει την πόρτα, δεν στην ανοίγουν. Εγώ λέω ξεκάθαρα ότι αν υπάρχει αυτή η πολιτική συμφωνία, το ΕΠΑΜ δέχεται να μην κατέβει στις εκλογές. Θα στηρίξουμε οποιοδήποτε σχήμα έχει αυτή την πολιτική συμφωνία χωρίς καν εμείς να απαιτήσουμε να μπούμε, να φτιάξουμε υποψηφίους, χωρίς τίποτα. Για να μη φανεί ότι καπελώνουμε, για να μη φανεί ότι μπαίνουμε σε διαδικασία διαπραγμάτευσης θώκων, θέσεων, βουλευτικών εδρών, κλπ. Δεν μας νοιάζει. Το θέμα είναι να πάρει ανάσα ο κόσμος. Να ανέβει το ηθικό του. Να καταλάβει τι πρέπει να κάνει και να το κάνει. Σε αυτή την ιστορία πάμε να βοηθήσουμε εμείς. Και για να μη βρεθεί κανείς να πει “α, εντάξει το ΕΠΑΜ προτείνει, οπότε γιατί να μπω σε αυτή την ιστορία;” ας το πάρει αυτός επάνω του. Εμείς θα ανταποκριθούμε. Στο κάτω κάτω, δεν το έχουμε κάνει; Υπήρξε έκκληση σε αυτή την κατεύθυνση κι εμείς δεν ανταποκριθήκαμε; Ας βρεθεί κάποιος να το πει».

ΠΑΜΕ ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΓΙΑ… ΠΟΛΕΜΟ

ΤΧ: Τι απαντάς στη σωτηρία Βενιζέλου και Σαμαρά;

Δ.Κ.: «Με δεδομένο ότι δεν θα υπάρξει έκπληξη νωρίς το πρωί του Σαββάτου από το eurogroup ή την ευρωζώνη, όπου θα ανακοινώνουν εν είδει τυπικού πολεμικού ανακοινωθέντος ότι συναποφασίστηκε η διάσωση της Ελλάδας μέσω bail-in, ό,τι έγινε εκείνη την αποφράδα μέρα του Μαρτίου του 2013 για την Κύπρο, θα έχουμε έναν Σαμαρά στην απόλυτη γελοιότητα. Να μας λέει σε μια οικονομία, η οποία χτυπά κόκκινο σε κάθε δείκτη της, ότι μας έχει σώσει και πάμε καλύτερα και ότι τώρα θα μπούμε σε μια διαδικασία. Αν ακούσουμε τον Σαμαρά να μας λέει “παιδιά, σωθήκατε. Από εδώ και μπρος διορθώνουμε τα λάθη. Οι αδύναμοι θα εισπράξουν. Θα μειώσουμε φόρους και όλα αυτά”, σημαίνει ότι τουλάχιστον σε ένα μήνα πάμε σε εκλογές.

Από την άλλη μεριά να θυμίσουμε μια δήλωση του Σαμαρά τον Ιούνιο του 2013. Σε αυτήν έλεγε: “αν καβατζάρουμε τον Ιούλιο, τον Σεπτέμβριο απογειωνόμαστε”. Μιλούσε νια τον Σεπτέμβριο του 2013 αν και δεν διευκρίνιζε ποιου χρόνου. Μπορεί να είναι και το 3013, δεν ξέρω… Πάντως, αυτό άφηνε να εννοηθεί. Από τότε πέρασε ένας χρόνος. Ποια απογείωση, όταν πάμε από το κακό στο χειρότερο; Ακόμη και τα μαγειρεμένα νούμερα της ΕΛΣΤΑΤ να πάρει κανείς, παραμένουν αρνητικά και καταρρέουν. Και καταρρέουν εντός μιας καταρρέουσας ευρωζώνης. Εκτός κι αν αυτοί οι τύποι θέλουν να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα πάει καλύτερα από την ευρωζώνη, η οποία πανικόβλητη κατέβασε κι άλλο τα επιτόκια. Μέσα σε τέσσερις μήνες κατεβάζει αρνητικά επιτόκια δύο φορές. Αυτό δεν έχει συμβεί ξανά στην ιστορία παρά μόνο στη μεγάλη κρίση του 1929-1933, που τελικά οδήγησε σε πόλεμο. Μείωση των επιτοκίων, αποπληθωρισμός, πόλεμος. Λοιπόν, πάμε για εκεί ολοταχώς σε ολόκληρη την Ευρώπη με βασικό φορέα το ευρώ και εδώ θέλουν να μας πείσουν αυτοί οι περίφημοι τύποι, που για μένα είναι οιονεί, υπόδικοι για εσχάτη προδοσία, ότι πάμε καλύτερα. Τι να πει κανείς»;

από «Το Χωνί», Κυριακή 07/09/2014 μέσω του «Μοναξερός»