ΕΝταΦΙΑσμός ....

του Ηλία Αλεξανδρή

"Το καλοκαίρι σχεδόν έφυγε" έλεγαν οι στίχοι ενός γνωστού τραγουδιού των Doors και φέτος φαίνεται να αποκτούν διαφορετικό νόημα ...

Δεν είναι απλά το φετινό καλοκαίρι που ημερολογιακά σιγά σιγά μας εγκαταλείπει, είναι το καλοκαίρι της πατρίδας μας που φαίνεται να χάνεται μαζί με τις καλύτερες παραλίες μας, εκεί που παίξαμε και κολυμπήσαμε ελεύθερα, ερωτευθήκαμε, ονειρευτήκαμε, τραγουδήσαμε και χαρήκαμε τα όμορφα καλοκαίρια που μας χάρισε αυτός ο ευλογημένος τόπος.

Είναι το καλοκαίρι της δημιουργίας μας, της προκοπής μας, των εστιών μας που χάνουμε με τους ΕΝΦΙΑ και κάθε λογής χαράτσια και εξωφρενικούς φόρους που μας βάλανε οι  εγκληματίες...
και προδότες που έχουν γαντζωθεί στην εξουσία "ελέω δανειστών" και της απουσίας ενιαίας λαϊκής δημοκρατικής απάντησης.

Καταμεσής καλοκαιριού, την εποχή του φωτός όλα γύρω σκοτεινιάζουν πλέον ολοφάνερα, όσο ολοφάνερα ξεπουλούνται όπως - όπως και όσο - όσο μέσω ΤΑΙΠΕΔ τα καλύτερα της πατρίδας μας, τα καλύτερα της ζωής μας ...

Κι εκεί στις παραλίες που σε λίγο θα μπουν φράχτες και εισιτήριο εισόδου, ανάμεσα σε τουρίστες, κάποιοι από εμάς ανυποψίαστοι, μαζί με κάποιους βολεμένους αλλά και λιγοστούς συνειδητοποιημένους,  όλοι μαζί μοιραίοι κάναμε "διακοπές", ίσως τις τελευταίες σαν κι αυτές που ζήσαμε μέχρι σήμερα, ξορκίζοντας κάτω από το άπλετο ελληνικό καλοκαιρινό φως την αδυσώπητη αλήθεια ....

Μια αλήθεια που δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι αν συνεχίζουμε έτσι ... αν δεν ενωθούμε έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, ο ΕΝΦΙΑ δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά η αρχή για την τελική πράξη της τραγωδίας μας, για τον ΕΝταΦΙΑσμό μας σαν λαό με πατρίδα, σαν έθνος με Ιστορία, σαν κοινωνία με δημοκρατία και δικαιώματα...  

Στο ίδιο τραγούδι των doors, στην κατάληξη του, οι στίχοι του ρομαντικά λένε : "τι θα απομείνει όταν θα φύγει το καλοκαίρι;"

Στην περίπτωση μας πολύ φοβάμαι ότι αν δεν αντιδράσουμε και δεν αντισταθούμε ενιαία, μαζικά και άμεσα, η απάντηση στην ερώτηση των στίχων αυτών θα είναι "ΤΙΠΟΤΑ" από όσα όριζαν την ελευθερία μας και το ίδιο το πρωταρχικό δικαίωμα μας να ορίζουμε τις ζωές μας.