Είναι καθεστώς κατοχής;

του Νίκου Καραβέλου

Είναι η χώρα μας υπό καθεστώς κατοχής; Στο ερώτημα θα απαντούσε αρνητικά, οργίλος, ο υπουργός επί των Εξωτερικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώτος ύπατος, απειλώντας τους πάντες με διεσταλμένες τις κόρες των οφθαλμών του. Επίσης και οι ανθύπατοι της θλιβερής κυβέρνησης του μνημονίου και των παράνομων συμβάσεων δανεισμού της Ελλάδας. Ομοίως αρνητικά, δυστυχώς, θα απαντούσαν και ορισμένοι κατέχοντες την αλήθεια «κληρονομικώ δικαιώματι» και «εξ αποκαλύψεως» αντιπρόσωποι της αριστεράς, ισχυριζόμενοι ότι δεν πρόκειται περί κατοχής, αλλά περί μιας ακόμα καπιταλιστικής επίθεσης σε βάρος των δικαιωμάτων του λαού, όπως συμβαίνει πάντα, με επιχείρημα ότι το μνημόνιο επιβλήθηκε χωρίς τη χρήση ξένων στρατευμάτων.

Είναι, όμως, αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας κατοχή;

Κατοχή είναι η φυσική εξουσίαση μιας χώρας από τρίτους με σκοπό να την κατακτήσουν. Στερώντας της τους πόρους, τα μέσα παραγωγής, το δυναμικό της, τα περιουσιακά της....
στοιχεία και τη διακυβέρνησή της. Αυτό μπορεί να συμβεί με τη χρήση των όπλων (Ιράκ κλπ) ή με τη χρήση του οικονομικού εκβιασμού. Είτε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Επομένως, στο ανωτέρω ερώτημα, οι μεν απαντούν αρνητικά, γιατί αλλιώς θα πρέπει να αυτοκληθούν δωσίλογοι, οι δε, γιατί αν απαντούσαν θετικά, τότε θα έπρεπε να είχαν λάβει την πρωτοβουλία δημιουργίας ενός μεγάλου παλλαϊκού μετώπου αντίστασης, κάτι που μέχρι σήμερα έχουν κατά τρόπο περίεργο αποφύγει, αναμασώντας παλαιότερα επιχειρήματα. Σαν να μη συνέβη τίποτε το έκτακτο που διαφοροποιεί «ποιοτικά» και «ποσοτικά» την κατάσταση.

Θα πει κανείς ότι επιθέσεις είχαμε πάντα σε βάρος της χώρας, οικονομικούς ελέγχους και ιμπεριαλιστική επιβολή. Πράγματι, το ελληνικό κράτος από την ίδρυσή του με τη συνθήκη της Κωνσταντινούπολης και το Πρωτόκολλο του Λονδίνου, ήταν προτεκτοράτο. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνθήκη δεν παρέστη έλληνας αντιπρόσωπος, αλλά υπέγραψαν για λογαριασμό της Ελλάδας οι αντιπρόσωποι της Αγγλίας, της Γαλλίας, και της Ρωσίας. Σαν να ήταν το νέο κράτος σε καθεστώς δικαστικής συμπαράστασης, όπως συμβαίνει στους φρενοβλαβείς ή υπό πατρική εξουσία, όπως συνέβαινε κάποτε στους ανηλίκους. Από τη γέννησή του ήταν κράτος «περιορισμένης ικανότητας». Παρά το αίμα, το δάκρυ, το βαρύ τίμημα που πλήρωσαν εκείνες οι γενιές για την απελευθέρωση. Έλεγαν τότε οι αγγλοσάξωνες δυνάστες : «Η Ελλάδα δε μπορεί να είναι ανεξάρτητη. Ή θα είναι αγγλική ή θα είναι ρωσική και επειδή δε μπορεί να είναι ρωσική, θα είναι αγγλική.». Κι έτσι πορεύτηκε η πατρίδα μας ως αγγλικό αρχικά και εν συνεχεία αμερικανικό προτεκτοράτο. Αυτό προφανώς εννοούσε ο Κων/νος Καραμανλής, όταν έλεγε «ανήκομεν εις την Δύσιν». Αυτό εννοούν μέχρι και σήμερα οι αγεωγράφητοι και ανιστόρητοι εξ εσπερίας ψωμιζόμενοι πολιτικοί και λοιποί κονδυλοφόροι «επιστήμονες».

Αυτό το «ανήκομεν αποκλειστικά εις την Δύσιν» το πλήρωσε ακριβά ο λαός με συνεχείς επιδρομές με στόχο τον οικονομικό έλεγχο και με καταδρομές σε βάρος των Ελλήνων. Με την άσκηση φυσικής και ψυχολογικής βίας, με την έμπνευση φοβίας, με τη διαφθορά των συνειδήσεων. Με ελεγχόμενη τη δικαιοσύνη και ανάπηρη την παιδεία. Με την κατασυκοφάντηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του λαού, με τη διασπορά ναζιστικού τύπου, προοδευτικών τάχα, θεωριών περί φυλετικής ασυνέχειας των Ελλήνων. Με την απόρριψη της παράδοσης και των μύθων, που αποτελούν την αισθητική και συναισθηματική βίωση της ιστορίας. Κυρίως με την περιφρόνηση των αγωνιστικών παραδόσεων και του αληθινού νοήματος της αντίστασης. Για να περιπέσουν τα ιερά και τα όσια στην ανυποληψία και τελικά στη λήθη. Κι έτσι συσκοτίζοντας και διαστρέφοντας, να εμπεδωθεί στους πολίτες το πνεύμα της υποταγής.

Όμως, σήμερα κάτι χειρότερο επιχειρείται. Κι αυτό είναι τούτο : Είναι η πρώτη φορά που έλληνες πολιτικοί τόλμησαν να υπογράψουν, χωρίς μάλιστα να έχει ηττηθεί η χώρα σε πόλεμο, την παραίτηση της Ελλάδας από τις ασυλίες προστασίας της εθνικής της κυριαρχίας. Σύμφωνα με το άρθρο 14 της κατάπτυστης και παράνομης δανειακής σύμβασης με τους ξένους πλουτοκράτες – τοκογλύφους, που συνομολόγησαν, παραιτήθηκαν «αμετάκλητα κι άνευ όρων» από την προστασία (ασυλία) που απολαύουν η χώρα και τα περιουσιακά της στοιχεία έναντι των δανειστών (Γιώργος Κασιμάτης – οι παράνομες συμβάσεις δανεισμού της Ελλάδας, εκδ. Λιβάνη).

Αυτές οι δουλείες υποτέλειας και οι εντεύθεν συνέπειες που ήδη βιώνουμε, απαντούν ευθέως στο αρχικό ερώτημα.

Κατά συνέπεια, καθώς η χώρα είναι πράγματι σε καθεστώς κατοχής, επιβάλλεται εθνική αντίσταση.

Ο Νίκος Καραβέλος είναι Δικηγόρος - Συγγραφέας

από την «Ελευθεροτυπία»