Σήμερα, τέσσαρα ολόκληρα χρόνια από την πραξικοπηματική
ένταξη της χώρας μας στο καθεστώς δουλοπαροικίας χρέους, την κατάλυση του συντάγματος,
την καταστροφή κάθε κοινωνικής δομής, τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του
πληθυσμού με τους 2.000.000 ανέργους, τις 300.000 νέους μετανάστες, τις 6.500
αυτοκτονίες, τους απροσδιόριστου αριθμού θανάτους λόγω κατάρρευσης των δομών
υγείας, τη δήμευση της ιδιωτικής περιουσίας των πολιτών μέσω της φοροληστείας
και των εκβιασμών των τραπεζών, του ξεπουλήματος του δημόσιου πλούτου κτλ., ο
ελληνικός λαός έχει για πρώτη φορά μια ιστορική
ευκαιρία. Μια ευκαιρία να δείξει έμπρακτα την πλήρη αντίθεσή του σε όλα
αυτά που συμβαίνουν στον ίδιο και τη χώρα. Μια
ιστορικών διαστάσεων ευκαιρία να δείξει τη δύναμή του και μάλιστα στη καρδιά
του συστήματος που προκάλεσε όλα αυτά τα δεινά στον τόπο.
Με τις μεγάλες
κινητοποιήσεις του 2011 και του ’12, ο ελληνικός λαός οδήγησε στην ανατροπή
ουσιαστικά δύο κυβερνήσεων, αυτών των Παπανδρέου και Παπαδήμου, ενώ στις εκλογές
της άνοιξης του 2012 ανέτρεψε όλα τα δεδομένα στο πολιτικό στερέωμα όπως αυτά
είχαν διαμορφωθεί από την μεταπολίτευση και μετά. Όμως, η προσπάθειά του αυτή έμεινε μετέωρη και ανολοκλήρωτη. Τα «ρετάλια»
του παλαιοκομματισμού και της διαπλοκής...
κατάφεραν στηριζόμενα, επίσης, στις ανακολουθίες και τη γρήγορη «ενσωμάτωση» της νέας αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς και στα μειωμένα αντανακλαστικά των γραφειοκρατικών ηγεσιών των υπολοίπων αντιμνημονιακών κομμάτων, να παραμείνουν στην εξουσία. Παρά τη βούληση της πλειοψηφίας, συνέχισαν να κυβερνούν οδηγώντας τη χώρα στον ίδιο δρόμο της μεγάλης προδοσίας και της ολοκληρωτικής καταστροφής, σκύβοντας ακόμα πιο χαμηλά το κεφάλι στους ξένους επικυρίαρχους.
κατάφεραν στηριζόμενα, επίσης, στις ανακολουθίες και τη γρήγορη «ενσωμάτωση» της νέας αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς και στα μειωμένα αντανακλαστικά των γραφειοκρατικών ηγεσιών των υπολοίπων αντιμνημονιακών κομμάτων, να παραμείνουν στην εξουσία. Παρά τη βούληση της πλειοψηφίας, συνέχισαν να κυβερνούν οδηγώντας τη χώρα στον ίδιο δρόμο της μεγάλης προδοσίας και της ολοκληρωτικής καταστροφής, σκύβοντας ακόμα πιο χαμηλά το κεφάλι στους ξένους επικυρίαρχους.
Δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία αυτής της χώρας και αυτού του
λαού πιο ταπεινωτική περίοδος από
αυτή που διανύουμε σήμερα, όπου όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στο Βερολίνο, την
Φρανκφούρτη και τις Βρυξέλες. Με ασύστολα ψεύδη, με τρομοκρατία, διασπορά
σύγχυσης και αποπροσανατολισμό τα γεράκια του ευρωπαϊκού 4ου Ράιχ με
την άμεση συνέργεια των εγχώριων «νταβατζήδων» και του υπηρετικού τους προσωπικού
στο μιντιακό και το πολιτικό σύστημα κανιβαλίζουν την Ελλάδα, απορροφώντας κάθε
ικμάδα, κάθε πόρο και ενέργεια από την ελληνική κοινωνία, έτσι ώστε η κατάσταση
που οδήγησαν τη χώρα να καταστεί οριστικά
μη αναστρέψιμη.
Τώρα, μπροστά στις ευρωεκλογές, ακολουθώντας τη γνωστή από
παλιά μέθοδο του καρώτου και του μαστίγιου, προσπαθούν με κάθε τρόπο να αδρανοποιήσουν την ελληνική κοινωνία.
Από τη μια πλευρά καταιγισμός φορομπηχτικών μέτρων, ξεπουλήματα, ολοκληρωτική διάλυση
των κρατικών δομών, κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, δημεύσεις περιουσιών,
αυταρχισμός σε άκρατο βαθμό. Από την άλλη «success stories», πρωτογενή πλεονάσματα έτοιμα
να μοιραστούν στους αναξιοπαθούντες.
Εκφοβισμός και τρομοκρατία, χέρι-χέρι με ταξίματα και
εξαγορά συνειδήσεων. Αυτή είναι κοντολογίς η πολιτική των κυβερνώντων και των
ξένων πατρώνων τους αυτή την περίοδο τρεις μόλις μήνες πριν τις ευρωεκλογές.
Έχουμε να δούμε και να ακούσουμε πολλά ακόμα.
«Σκληρές» διαπραγματεύσεις με την τρόικα, καταγγελίες του
ΔΝΤ, ταξίματα, έξοδος στις «αγορές», «ανάπτυξη» και «ελιές» να φυτεύονται και
να ξεραίνονται, ποτάμια να απειλούν να μας πνίξουν πριν στερέψουν μονομιάς, αν
υπήρξε ποτέ έστω και λίγο «νερό» στη κοίτη τους, όμως αυτή είναι η προσπάθεια.
Όσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα τόσο πιο πιστευτό γίνεται….
Και ο κόσμος; Οι απλοί πολίτες που βιώνουν στο «πετσί» τους την
κατάσταση; Θα σκύψουν το κεφάλι; Θα εντυπωσιαστούν για ακόμα μια φορά από τις χάντρες
και τα καθρεφτάκια των «σωτήρων»; Ή θα εναποθέσουν τις ελπίδες τους στην
ασάφεια και τα «πίσω -μπρός» των νέων επίδοξων «σωτήρων», στη λογική ας απαλλαγούμε
πρώτα από δαύτους κι ύστερα βλέπουμε;
Όμως δεν έχουμε να δούμε τίποτα απολύτως νέο. Στο ίδιο έργο
θεατές, με μόνη αλλαγή στους ρόλους, απλά ίσως οι κομπάρσοι να γίνουν
πρωταγωνιστές και οι πρωταγωνιστές κομπάρσοι.
Υπάρχει όμως πραγματική
ελπίδα. Να αποφασίσει ο λαός να
γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής σε ένα δικό του άλλο έργο. Και η ευκαιρία
δίνεται. Είναι αυτή που το ίδιο το καθεστώς θάθελε να αποφύγει αλλά δεν μπορεί.
Είναι η λαϊκή ψήφος στις επερχόμενες
ευρωεκλογές.
Όσο κι αν οι ευρωεκλογές φαντάζουν ως μια ρουτίνα δίχως
πολιτικό περιεχόμενο και ουσία, δίνουν
την ευκαιρία της πιο πλατιάς συσπείρωσης για να δείξει ο λαός τη δύναμή του,
ανοίγοντας το δρόμο για τη μεγάλη Ανατροπή.
Κι αυτό το γνωρίζει
πολύ καλά το καθεστώς. Τρέμει στην ιδέα και μόνο μιας μαζικής αποδοκιμασίας
του μέσα από τη λαϊκή ψήφο, γι’ αυτό προσπαθεί να υποβαθμίσει με κάθε τρόπο τη
σημασία των ευρωεκλογών. Γι’ αυτό τάζει λαγούς με πετραχήλια. Γι’ αυτό
μετέρχεται κάθε μέθοδο για να αποτρέψει τον κόσμο να πάει στις κάλπες,
αλλάζοντας για πρώτη φορά από το 1981 τον τρόπο διεξαγωγής τους. Γι’ αυτό
ενισχύει τις σειρήνες για αποχή, για άκυρο και για λευκό. Για να μπορεί να κοκορεύεται
μετά, ότι απολαμβάνει της λαϊκής αποδοχής, βεβαίως της μειοψηφίας που θα πάει
να ψηφίζει υπέρ του τελικά, με το λαό στις παραλίες και τον «καναπέ» να κάνει
υποτίθεται αντίσταση.
Όμως ο λαός θα πρέπει να
δει την ευκαιρία που του παρουσιάζεται. Να συμμετάσχει όσο πιο μαζικά και μαχητικά γίνεται ψηφίζοντας για Εθνική
Ανεξαρτησία, Δημοκρατία και προκοπή!
Γιατί το πραγματικό δίλλημα
αυτών των (ευρω)εκλογών είναι αυτό ακριβώς:
Ραγιαδισμός, υποταγή,
ταπείνωση και ανδραποδισμός, ή Εθνική Απελευθέρωση και Προκοπή;
Ναι, όντως πρόκειται
για Δημοψήφισμα. Σε αυτές τις εκλογές επιλέγουμε το μέλλον το δικό μας και
των παιδιών μας. Ήρθε η ώρα να πούμε το
μεγάλο ΝΑΙ, ή το μεγάλο ΟΧΙ!
Ήρθε οι ώρα ή να σταθούμε όρθιοι και με περηφάνια να διεκδικήσουμε
το δίκιο μας, ή ταπεινωμένοι να σκύψουμε το κεφάλι εκλιπαρώντας τη συμπάθεια
των βιαστών μας.
Το Ενιαίο Παλλαϊκό
Μέτωπο γι’ αυτό αποφάσισε τη συμμετοχή του στην εκλογική διαδικασία. Όχι
για να εξασφαλίσει κάποια, ή κάποιες έδρες στην ευρωβουλή, αν και δεν είναι καθόλου
αμελητέο να υψωθεί η Ελληνική Σημαία,
η σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας
μέσα στο ευρωκοινοβούλιο, αλλά για να γίνει ο καταλύτης της πιο πλατειάς συσπείρωσης, σε ένα γνήσιο προοδευτικό,
δημοκρατικό και πατριωτικό Μέτωπο αντίστασης και ανατροπής, που, με αρχή το
αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, θα μετατραπεί σε ένα πραγματικό ποτάμι που θα παρασύρει
τα πάντα στο διάβα του, ανοίγοντας
διάπλατα το δρόμο για Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και ευημερία για τη
μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας
του Ε.Πα.Μ.
Ευρωεκλογές: Το πραγματικό δίλλημα
Reviewed by Διαχειριστής
on
Κυριακή, Μαρτίου 09, 2014
Rating:
Δεν υπάρχουν σχόλια: