Ο Μπένι και η Ναζι-άρα Ε.Ε….

του Διονύση Ελευθεράτου

Τις πλέον νευραλγικές κυβερνητικές θέσεις κατέλαβαν στην Ουκρανία οι νεοναζί: ελέγχουν στρατό, υπηρεσίες ασφαλείας και πληροφοριών, τη γενική εισαγγελία της χώρας. Όχι μόνο δεν ιδρώνει το αυτί της «δημοκρατικής Δύσης», ευρωπαϊκής κι υπερατλαντικής, αλλά με δυσκολία κρύβεται το χαμόγελο ικανοποίησης που σχηματίζεται στα χείλη της.

Λείπει βεβαίως το ανάλογο της κυνικής ειλικρίνειας του αμερικανού προέδρου που εκστόμισε εκείνο το «είναι καθάρματα, αλλά δικά μας καθάρματα» (κάποιοι πιστώνουν την πατρότητα της ατάκας στον Ρούσβελτ, άλλοι στον Λίντον Τζόνσον). Τώρα οι κανόνες του παιχνιδιού υπαγορεύουν ένοχη σιωπή, την οποία διαταράσσουν μόνο ορισμένες κουτοπόνηρες «χαριτωμενιές». Όταν οι πολυποίκιλοι φωστήρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης - ας εστιάσουμε στο «κοινό μας σπίτι»- εγκαλούνται για την κατάπτυστη στάση της, είτε σφυρίζουν αδιάφορα είτε αντιδρούν σαν βαριεστημένες Σουσούδες, που υποχρεούνται να ασχοληθούν με «μπας κλας» λεπτομέρειες. Ενοχλημένες και ναζι -άρες...

Σε ελεύθερη απόδοση: ελάτε καλέ, με τις υπερβολές σας για τους νεοναζί... Σας πειράζει λίγο...
μαύρο πάνω σε αυτήν την πανέμορφη «πορτοκαλί επανάσταση»; Υπέροχη είναι η χρωματική σύνθεση - να, μοιάζει και με την εμφάνιση της Εθνικής Ολλανδίας. Τι; Ρωτάτε «πώς και δεν μας ενοχλεί καν ο αντισημιτισμός αυτών των τύπων που διακηρύσσουν το μίσος τους για τους Ρωσοεβραίους»; Α, όλα κι όλα, εμείς ρατσιστικές διακρίσεις δεν κάνουμε. Ανεκτικοί καθώς είμαστε, κατανοούμε την έχθρα εναντίον του ρωσικού στοιχείου, σεβόμενοι την ιστορική διάσταση αυτής της διαμάχης. Γιατί λοιπόν θα έπρεπε να ξεσηκώσουμε τον κόσμο χάριν των Εβραίων; Δεν προσέξατε ότι δεν λένε κουβέντα τα γνωστά αμερικανοεβραϊκά συμβούλια; Κι αν θέλετε τη συμβουλή μας, μην τα ρωτήσετε τώρα. Είναι απασχολημένα. Αναλύουν τους υποψηφίους των τοπικών εκλογών στην Ελλάδα, για να δουν μην τυχόν συνεργάζονται τίποτα αριστεροί με αντισημίτες.

Όσοι προτιμούν τις ακριβείς διατυπώσεις αντί της ελεύθερης απόδοσης, ας ακούσουν τον Μπένι: «Ο πρόσφατος νόμος που ψήφισε η ουκρανική Βουλή για τον περιορισμό της χρήσης στη διοίκηση περιφερειακών και μειονοτικών γλωσσών (...) δεν αφορά σε καμία περίπτωση την ελληνική γλώσσα, η οποία δεν είναι γλώσσα της διοίκησης, αλλά είναι γλώσσα της εκπαίδευσης». Ξεχάστε προς στιγμή το τι όντως αποφασίζεται για τις «μιαρές» γλώσσες στην Ουκρανία. Επικεντρώστε την προσοχή σας στην -ανεπίσημη μεν, σαφή δε- πεμπτουσία της νουθεσίας του «Μπένι»: εάν τα «χοντρά σκάγια» δεν πλήξουν την ελληνική γλώσσα, γιατί να χολοσκάμε τόσο; Χαίρε, ω χαίρε «πολυπολιτισμικότητα»...

Στην Ελλάδα, τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ αφορίζουν ως κρυφό συνοδοιπόρο της «Χρυσής Αυγής» οποιονδήποτε αρνείται την κατακρεούργηση στοιχειωδών νομικών κανόνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η οποία μεθοδεύεται στο όνομα μιας υποτιθέμενης «αντιμετώπισης» των γηγενών νεοναζί. Την ίδια στιγμή, ο πρόεδρος των πράσινων υπολειμμάτων, αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών της χώρας, εξωραΐζει τη δραστηριότητα των ουκρανών φασιστών προτάσσοντας το δόγμα: ε, αφού από ΝΑΤΟ και ΕΕ είναι αναγνωρισμένοι, είναι και καθαγιασμένοι. Τελεία και παύλα. Και όποιος δεν αποδεχθεί την παύλα, θα φάει κατακέφαλα τη λεκτική τάβλα του Μπένι περί «συνωμοσιολογιών». Να είναι άραγε «συνωμοσιολογία» και η αποκάλυψη της απόρρητης τηλεφωνικής συνομιλίας του υπουργού Εξωτερικών της Εσθονίας, Ούρμας Πάετ, με τη διπλωματική εκπρόσωπο της ΕΕ, Κάθριν Άστον, από την οποία προκύπτει η πεποίθηση του πρώτου ότι οι ελεύθεροι σκοπευτές που «θέριζαν» κόσμο στην κεντρική πλατεία του Κιέβου ήταν άνθρωποι της νυν κυβέρνησης; Λέτε;

¨Όσο κι αν ο Μπένι είναι μια ασήμαντη κουτσουλιά στην απέραντη λερωμένη φωλιά της ΕΕ, τα λόγια του είναι αντιπροσωπευτικά. Δείχνουν το θλιβερό κατάντημα του «ευρωπαϊκού ιδεώδους», της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» που κυοφορεί πλέον έναν ολοκληρωτισμό χωρίς όρια. Πρόκειται για τομή: μέχρι πρότινος, η ΕΕ ήταν υπόλογη για την ενίσχυση της ακροδεξιάς, την ενδυνάμωση του ρατσισμού, την αναζωπύρωση των εθνικισμών, αλλά όλα αυτά καταγράφονταν ως παρενέργειες της πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής της ρότας. Τώρα τελειώνουμε με τις παρενέργειες και βιώνουμε τις ενσυνείδητες ενέργειες!

Η εξέλιξη αυτή δεν φαντάζει πλέον ως διχασμός προσωπικότητας μιας ΕΕ που αρνείται στους «πέριξ» και τους «έξω» τη δημοκρατικότητα, την οποία κατοχυρώνει «εντός». Του χρόνου θα συμπληρωθεί μια δεκαετία από τότε που ματαιώθηκαν όλα τα δημοψηφίσματα για το Ευρωσύνταγμα, επειδή υπερίσχυσε το «όχι» σε Γαλλία κι Ολλανδία. Στη δεκαετία αυτή τα ...είδαμε σχεδόν όλα: τη δικτατορία των αγορών να αναγορεύεται σε εικόνισμα του «κοινού μας σπιτιού». Τυχάρπαστους γραφειοκράτες κηφήνες, τους οποίους ποτέ κανείς δεν εξέλεξε, να διαμηνύουν πόσοι ακόμη «ιθαγενείς» των PIGS θα μείνουν άσιτοι, άνεργοι, άστεγοι. Εκλογές να αφορίζονται ως «πηγές ανωμαλίας». Φοβέρες να εκτοξεύονται μην τυχόν και ο προσανατολισμός των ψηφοφόρων αποδεχθεί ενοχλητικός. Κοινοβούλια - γλάστρες, όπου ανθούν Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Όποιος πιστεύει ότι είναι αβυσσαλέα η απόσταση ανάμεσα σε όλα αυτά και στην παροχή υποστήριξης προς τους ουκρανούς φασίστες (άντε, με ολίγες όψιμες συμβουλές να μην το ...παρακάνουν), τότε όλα μπορεί να τα πιστέψει. Μέχρι και τα λόγια του Μπένι...

ΥΓ: αλήθεια, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί ευρω-ναζι-άρηδες, ευκαιρείτε να ξανασυζητήσουμε για τα «δύο άκρα»;

από το «Πριν»