Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του!

του Δημήτρη Καζάκη

Η Ελλάδα επιστρέφει στην ανάπτυξη. Με τον τίτλο αυτό συνοδεύονται οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Όλι Ρεν για την Ελλάδα. Σε συνέντευξη Τύπου στο Στρασβούργο (25/2), ο Φιλανδός επίτροπος δήλωσε ότι η Κομισιόν αναθεωρεί επί τα βελτίω τις προβλέψεις της για τον συνολικό ρυθμό ανάπτυξης το 2014 και προβλέπει +1,2% για την ευρωζώνη (έναντι αρνητικού προσήμου το 2013) και +1,5% για το σύνολο της ΕΕ. Σημείωσε ωστόσο ότι η ανάπτυξη στην ΕΕ παραμένει «εύθραυστη».

Όσο για την Ελλάδα, προβλέπεται θετικός ρυθμός ανάπτυξης +0,6% μέσα στο 2014 για πρώτη φορά μετά από έξι συνεχή χρόνια ύφεσης. Μάλιστα το 2015 η οικονομική ανάπτυξη στην Ελλάδα θα φτάσει το +2,9%, σύμφωνα πάντα με τις νέες προβλέψεις της Κομισιόν.

Μιλώντας στους δημοσιογράφους ο Όλι Ρεν σημείωσε ότι για το 2014 η Ελλάδα έχει επιτύχει...
πλεόνασμα στο ισοζύγιο συναλλαγών για πρώτη φορά από την καθιέρωση της σχετικής στατιστικής το 1948, ενώ τόνισε ότι «αναμένεται» να επιτύχει και πρωτογενές πλεόνασμα στον κρατικό προϋπολογισμό (για την επιβεβαίωση του οποίου προφανώς αναμένει και ο ίδιος τα επίσημα στοιχεία της Eurostat, που θα δημοσιοποιηθούν πιθανότατα στα τέλη Απριλίου). Και πάει λέγοντας.

Οι προβλέψεις που πάντα και ανελλιπώς διαψεύδονται.

Βέβαια, αν ήμασταν σοβαρή χώρα με ελεύθερη και δημοκρατική πληροφόρηση, η είδηση αυτή θα περνούσε στα ψηλά και μάλιστα με έντονα ειρωνικά σχόλια σε βάρος όσων έχουν το απερίγραπτο θράσος να παίρνουν στα σοβαρά τέτοιες προβλέψεις. Ο λόγος είναι απλός. Καμιά, μα καμιά από τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τουλάχιστον κατά τη διάρκεια της σημερινής κρίσης, δεν έχει επαληθευθεί. Ναι, καλά ακούσατε. Καμιά πρόβλεψη δεν έχει επαληθευθεί, αλλά αυτό δεν ενοχλεί κανέναν από όλους αυτούς που είτε λόγω σκοπιμότητας, είτε λόγω ηλιθιότητας ζητωκραυγάζουν για όσα προβλέπει ο ανεκδιήγητος Όλι Ρεν και το επιτελείο του.

Για του λόγου το αληθές, ας θυμίσουμε ορισμένες μόνο πτυχές από το ρεκόρ αστοχίας που δέρνει τις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Την άνοιξη του 2008 η ΕΕ δημοσιεύει προβλέψεις που μιλούσαν για «ανθεκτική άνοδο στο πρόσωπο των αντιξοοτήτων», όσο αφορά στην ευρωζώνη. Ενώ για την ελληνική οικονομία είχε την εξαιρετικά άστοχη, όπως αποδείχτηκε, πρόβλεψη ότι «η οικονομική ανάπτυξη αναμένεται να επιβραδυνθεί κατά το χρονικό ορίζοντα των προβλέψεων, με το πραγματικό ΑΕΠ να αυξάνεται σε μόλις κάτω από το 3 ½% τόσο το 2008 όσο και το 2009.» (σ. 69) Το δημόσιο χρέος προβλεπόταν να πέσει κατά το 2009 στο 90% του ΑΕΠ.

Σ’ όλη την έκθεση προβλέψεων οι συντάχτες της καυχιόνταν για το πώς οι οικονομίες της ζώνης του ευρώ μπορούσαν να επιδεικνύουν τέτοια ανθεκτικότητα σε σχέση με τα άλλα ανεπτυγμένα κέντρα της παγκόσμιας οικονομίας. Μιλάμε για σαΐνια!

Και πάμε στις προβλέψεις του φθινοπώρου του 2009. Να θυμίσουμε ότι η παγκόσμια οικονομία είχε ήδη υποστεί το παγκόσμιο κραχ το φθινόπωρο του 2008 με όλες τις οικονομίες να παρουσιάζουν αρνητικά πρόσημα, ενώ η Ελλάδα είχε ήδη εμφανίσει τον εκρηκτικό συνδυασμό ύφεσης και χρέους. Ωστόσο, στις προβλέψεις της η ΕΕ έλεγε ότι «η οικονομία της ΕΕ ανακάμπτει σταδιακά από τη βαθιά ύφεση», ενώ για την Ελλάδα διαπίστωνε τα εξής: «Έχοντας βιώσει μια δεκαετία έντονης οικονομικής ανάπτυξης 4% κατά μέσο όρο, η ελληνική οικονομία εισήλθε σε μια φάση ύφεσης το 2009.» (σ. 92). Παρ’ όλα αυτά προέβλεπαν – το φθινόπωρο του 2009 – ότι «οι προοπτικές είναι για το πραγματικό ΑΕΠ να παραμένει σχεδόν σταθερό το 2010, προτού ανακάμψει ελαφρώς το 2011.» Δηλαδή; Εκτιμούσαν συρρίκνωση της ελληνικής οικονομίας το 2009 κατά -1,1%, το 2010 κατά -0,3%, ενώ ελαφρά ανάκαμψη κατά 0,7% το 2011. Πέτυχαν διάνα!

Πάμε ένα χρόνο αργότερα, το φθινόπωρο του 2010 και η ΕΕ συνεχίζει με προκλητική συνέπεια το ίδιο σερί ανόητων προβλέψεων σκοπιμότητας. Για την ευρωζώνη και εν μέσω μιας συνεχιζόμενης ύφεσης εκτιμούσε ότι η «ανάκαμψη προοδεύει»! Ενώ για την Ελλάδα που είχε ήδη υποστεί το πρώτο της μνημόνιο και υπό επίσημη κηδεμονία και ελεγχόμενη χρεοκοπία έπαιρνε με ορμή την κατιούσα έγραφε: «Μετά την κλιμάκωση της κρίσης χρέους την άνοιξη του 2010 και τη δημιουργία του τριετούς προγράμματος οικονομικής προσαρμογής, η Ελλάδα εξέδωσε περιεκτικά μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Αυτά αναμένεται να έχουν αρνητική επίδραση στην εγχώρια ζήτηση το 2010 και το πρώτο εξάμηνο του 2011. Ωστόσο, η επιτυχής και αξιόπιστη προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής θα πρέπει να τονώσει την εμπιστοσύνη και να βελτιώσει την ψυχολογία. Το όφελος σε αξιοπιστία αναμένεται να αντισταθμίσει το οικονομικό κόστος της προσαρμογής και να οδηγήσει στην έναρξη της ανάκαμψης κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2011.» (σ. 87)

Τι μας έλεγε τότε η ΕΕ; Ότι λόγω της έξαρσης της κρίσης χρέους που αδυνατούσε η ίδια να προβλέψει έξη μήνες νωρίτερα – έστω κι αν γραφικοί σαν κι εμένα την είχαν προβλέψει και αναλύσει τουλάχιστον από τις αρχές του 2009 – οδηγήθηκε η χώρα σε μια προσαρμογή που μόνο και μόνο από την πιστή εφαρμογή της συνταγής θα αποκατασταθεί η αξιοπιστία και θα οδηγήσει σε ανάκαμψη το δεύτερο εξάμηνο του 2011. Έτσι προέβλεπαν πτώση του ΑΕΠ κατά -4,2% το 2010, -3,0% το 2011 και άνοδο το 2012 κατά 1,1%!

Εκεί βέβαια που οι προβλέψεις έσπαγαν κάθε ρεκόρ ήταν στο χρέος. «Το χρέος θα αυξηθεί από 126 ¾% του ΑΕΠ το 2009 σε το 156% του ΑΕΠ το 2012,» ήταν η πρόβλεψη! Bullocks, όπως λένε κι οι Βρετανοί.

Την άνοιξη του 2011, δηλαδή στις αρχές του δεύτερου εξαμήνου που η ΕΕ είχε προβλέψει ανάκαμψη, η έκθεση προβλέψεών της έλεγε για την Ελλάδα: «Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, η οικονομική δραστηριότητα αναμένεται να μειωθεί. Το πραγματικό ΑΕΠ αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω κατά 3,5% το 2011 - κυρίως λόγω της βαριάς μεταφοράς επιδράσεων που προέρχονται από το 2010 - ενώ η ανάπτυξη αναμένεται να ανακτήσει θετικό πρόσημο μόνο στα τελευταία τρίμηνα του έτους, ή αργότερα, με την ανάκαμψη να αποκτά δυναμική μετά 2012.» (σ. 105)

Οι προβλέψεις και πάλι εντυπωσιακές για την αστοχία τους. Το 2010 εκτιμούσε η ΕΕ ότι η πτώση του ΑΕΠ θα φτάσει στα -4,5%, το 2011 θα συνεχιστεί κατά -3,5%, ενώ το 2012 προβλεπόταν άνοδος κατά 1,1%! Όσο για το δημόσιο χρέος αυτό προβλεπόταν να φτάσει τα 142,8% το 2010, το 157,7% το 2011 και 166,1% το 2012.

Τελικά το φθινόπωρο του 2012, πάλι οι προβλέψεις της ΕΕ για την Ελλάδα ήταν οι εξής: «Τα δεδομένα του Σεπτεμβρίου των προσωρινών εθνικών λογαριασμών επιβεβαιώνουν ότι η ελληνική οικονομία παραμένει σε βαθιά ύφεση. Το ΑΕΠ μειώθηκε σε ετήσια βάση κατά 6,3% κατά το δεύτερο τρίμηνο, ενώ μετά από μια πτώση κατά 6,5% το πρώτο τρίμηνο, η ετήσια μείωση εκτιμάται στο 6,0% το 2012 ως σύνολο. Η συρρίκνωση αυτή αναμένεται να επεκταθεί στο 2013, το έκτο έτος της ύφεσης, με τις κινητήριες δυνάμεις της να παραμένουν σε γενικές γραμμές αμετάβλητες.» (σ. 65)

Και η ΕΕ προβλέπει για άλλη μια φορά ότι η ύφεση μπορεί να συνεχίζεται αλλά τον μεθεπόμενο χρόνο θα υπάρξει ανάκαμψη: «Το σημείο καμπής της ύφεσης αναμένεται το δεύτερο εξάμηνο του 2013, η οποία θα οδηγήσει σε μέτρια αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,6% το 2014.» Ενώ για την ανεργία προέβλεπε: «Η αγορά εργασίας αναμένεται να επιδεινωθεί το 2013 και να ανακάμψει με αργούς ρυθμούς στη συνέχεια, με το ποσοστό ανεργίας γύρω στο 22% το 2014.» Το 2013 εκτιμούσε ότι η ανεργία θα έφτανε σε ετήσια βάση το 24%.

Δυο μέτρα και δυο σταθμά

Θα μπορούσαμε να γεμίσουμε σελίδες επί σελίδων με τις ανόητες και παντελώς αστήριχτες προβλέψεις της ΕΕ, που φαίνεται να προέρχονται από την κοιλιά του Βούδα. Ούτε μετά από τέτοια σερί αποτυχιών θα περίμενε κανείς να παίρνει στα σοβαρά το τι λένε οι προβλέψεις της ΕΕ. Εκτός βέβαια από τους ηλίθιους και όσους διατελούν σε διατεταγμένη υπηρεσία.

Ποια είναι η μόνιμη δικαιολογία της αποτυχίας των προβλέψεων της ΕΕ; Καλά το μαντέψατε. Οι διεφθαρμένοι Έλληνες που δεν έδιναν σωστά στοιχεία, αλλά και το γεγονός ότι δεν εφαρμόζουν πιστά το πρόγραμμα προσαρμογής. Το γεγονός ότι οι προβλέψεις της ΕΕ δεν βγήκαν ποτέ σωστές για ολόκληρη την ευρωζώνη, δεν πρέπει να σας ανησυχεί. Οι διεφθαρμένοι γραφειοκράτες των Βρυξελλών θεωρούν όλους τους λαούς ως διεφθαρμένους και άξιους περιφρόνησης.

Αξίζει μόνο να σημειώσουμε ότι ο κ. Όλι Ρεν στην συνέντευξή του σχετικά με τις προβλέψεις του επιτελείου του, επέμεινε σε κάτι που έχει πολύ ενδιαφέρον για εμάς. Για μία ακόμη φορά, ο Όλι Ρεν εστίασε την προσοχή του στον χαμηλό πληθωρισμό της ευρωζώνης, ο οποίος κινείται τώρα σε μηνιαία επίπεδα του 0,8%, τονίζοντας ότι «στηρίζει την ιδιωτική κατανάλωση, γιατί αυξάνει το διαθέσιμο εισόδημα»! Η διαπίστωση αυτή είναι τουλάχιστον ανόητη, γιατί η πτώση τιμών στην ευρωζώνη οφείλεται πρωτίστως στην έλλειψη αγοραστικής δύναμης, δηλαδή διαθέσιμου εισοδήματος του πληθυσμού.

Ο λόγος που δήλωσε τέτοια ανοησία είναι για να απαντήσει στην ανησυχία πολλών εντός και εκτός ευρωζώνης που φοβούνται την πιθανότητα αποπληθωρισμού. Θέλησε να διαβεβαιώσει ότι παρά την σημαντική πτώση του δείκτη τιμών, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε αποπληθωρισμό, δηλαδή σε αρνητικό δείκτη τιμών.

Η διαβεβαίωση είναι το ίδιο σοβαρή και έγκυρη, όσο σοβαρός και έγκυρος είναι ο ίδιος ο Όλι Ρεν. Αλλού είναι το θέμα μας. Γιατί τέτοια ανησυχία μην τυχόν και πέσει σε παγίδα αποπληθωρισμού η ευρωζώνη, ενώ για την Ελλάδα, αλλά και για την Κύπρο που έχουν ήδη βρεθεί σ’ αυτή την κατάσταση δεν φαίνεται να ενοχλούνται; Αντίθετα χρησιμοποιούν τα αποπληθωρισμένα στοιχεία, αλλά και την κατάρρευση της ενεργούς εσωτερικής ζήτησης της ελληνικής οικονομίας όπως αυτή εκδηλώνεται στο εξωτερικό ισοζύγιο ως θετικές εξελίξεις; Γιατί δυο μέτρα και δυο σταθμά;

Ο λόγος είναι απλός. Έχουν ξεγράψει την Ελλάδα και την Κύπρο. Δεν τους καίγεται καρφί για το τι θα απογίνουν. Βέβαια κανένας έχων σώας τας φρένας και νουνεχής στα οικονομικά δεν θα θριαμβολογούσε με τα συμπτώματα μιας οικονομίας καθώς η ύφεσή της έχει μετατραπεί στην χειρότερη κρίση αποπληθωρισμού που έχει βιώσει ποτέ στην ιστορία της. Μόνο αδίστακτοι οικονομικοί δολοφόνοι και όρνια που επωφελούνται πτωμάτων μπορούν να θεωρούν θετική μια τέτοια εξέλιξη. Μιας κι ο αποπληθωρισμός είναι ο καλύτερος τρόπος για να απαξιωθεί παντελώς το σύνολο των δημόσιων και ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων μιας οικονομίας λίγο πριν διαλυθεί εξ ων συνετέθη.

Να γιατί η παγίδα αποπληθωρισμού για μια χώρα υπό καθεστώς εξάρτησης και δημοσιονομικής κατοχής, όπως είναι η Ελλάδα, οδηγεί πάντα σε πόλεμο. Ο πόλεμος είναι η τελική φάση, το έσχατο μέσο μιας διαδικασίας αποπληθωρισμού όπου σπρώχνεται σκόπιμα μια χώρα – όπως γίνεται με την Ελλάδα και την Κύπρο – προκειμένου να επωφεληθούν τα κοράκια και οι γύπες της διεθνούς επενδυτικής κοινότητας από την ολοκληρωτική απαξίωση ακόμη και της εδαφική της επικράτειας.

Το γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκός καθεστωτικός τύπος μαζί με τους Ευρωπαίους Επιτρόπους μιλάνε για νέο πακέτο «διάσωσης» τραπεζών και Ελλάδας μετά τις ευρωεκλογές με ακόμη πιο αυστηρούς όρους επιτήρησης και κηδεμονίας σε μια χώρα υπό πρωτοφανή γενικευμένη κατάρρευση, θα αρκούσε για να ξυπνήσει στους πιο οξυδερκείς από εμάς συλλογικές αναμνήσεις πολεμικής καταστροφής. Όμως μην ανησυχείτε. Οι περισσότεροι θα μείνουν στις διαβεβαιώσεις των αρπακτικών ότι δεν επιθυμούν το θάνατο του θηράματος που έχουν ήδη στα δόντια τους και θα συνεχίσουν να ζουν σε νιρβάνα μέχρι να ανάψουν οι φωτιές σε κάποια από τις παραμεθόριες περιοχές.

Για όλους εμάς τους υπόλοιπους που ξέρουμε καλύτερα, τα ένστιχτα επιβίωσης και η λογική δεν μας έχουν προδώσει, ξέρουμε τι να κάνουμε. Οργάνωση, οργάνωση και πάλι οργάνωση. Το Μέτωπο καλείται να δώσει με αφορμή αυτές τις ευρωεκλογές ίσως την πιο κρίσιμη πολιτική του μάχη πριν βρεθούμε όλοι μας να μάθουμε πώς στην πράξη δένεται το ατσάλι μέσα στην ίδια την φωτιά. Εγώ είμαι έτοιμος. Εσείς;