Η Ευρώπη επιστρέφει στην εποχή της δύναμης

του "Κεράσια και Κρίνοι"

Οι σύγχρονοι πιτσιρικάδες λένε μια φράση. Αν τους ρωτήσεις "γιατί κάποιος κάνει κάτι τέτοιο;" θα απαντήσουν: "επειδή μπορεί"!

Επειδή μπορεί! Μια φράση που κρύβει τέτοιο κυνισμό που σε άλλες εποχές θα ακουγόταν παράταιρη, σήμερα περνά απαρατήρητη εκτός κι αν κανείς είναι προσκολλημένος στην εποχή του κράτους δικαίου.

Μια εποχή που όπως φαίνεται έχει παρέλθει, για να παραχωρήσει τη θέση της στην επικράτηση της δύναμης.

Η Ευρώπη μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο παγίωσε τα εσωτερικά και εξωτερικά σύνορά της εξασφαλίζοντας έτσι τον μη πόλεμο και δυνητικά το πλαίσιο για την ανάπτυξη του κράτους δικαίου.

Σήμερα, η επίθεση στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και η κατάσταση στην Ουκρανία, μαζί ...
και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και του Ανατολικού μπλοκ που προηγήθηκαν, γυρίζουν πίσω την Ευρώπη στην εποχή των μεγάλων ανακατατάξεων, των μεγάλων μετακινήσεων και των επεκτατικών πολέμων του Μεσαίωνα. 

Πίσω στην εποχή της κυριαρχίας της δύναμης όπου ο αδύναμος συντρίβεται. Αυτήν ακριβώς τη συντριβή βιώνουμε σε Ελλάδα, Κύπρο, Ουκρανία, σε ατομικό επίπεδο, σε κοινωνικό αλλά και σε επίπεδο ολόκληρων κρατών, την επικράτηση της δύναμης έναντι των κοινωνικών και πολιτισμικών κατακτήσεων των ειρηνικών περιόδων.

Ένα πλέγμα ισχυρών κινεί τα νήματα, πλέον χωρίς φραγμούς και προσχήματα. Ελέγχει τα media, ελέγχει τα συνδικάτα, ελέγχει το κράτος και τις εξουσίες, ελέγχει τις συνειδήσεις και τη βούληση και βέβαια κατέχει το χρήμα, τα όπλα, τις κρίσιμες θέσεις.

Οι δημοκρατίες δεν κατάφεραν να είναι πραγματικές δημοκρατίες και στο εσωτερικό τους εκκολάπτονταν δυνάμεις διαβρωτικές των κοινωνιών. Αυτές οι δυνάμεις βγαίνουν στο προσκήνιο, γιγαντωμένες και ουσιαστικά ανεμπόδιστες. 

Ότι καταστρέφει, θρυμματίζει το κοινωνικό, το συλλογικό, το αλληλέγγυο, είναι εδώ και δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο. Στο πέρασμά του θα μείνουν μόνο ερείπια. 

Οι περισσότεροι δεν έχουν καταλάβει πως αλλάζουμε εποχή. Όπως πάντα οι κοινωνίες που ζουν με ψευδαισθήσεις είναι ανέτοιμες να υπερασπιστούν τον εαυτό τους στα δύσκολα. Η εμπέδωση της δημοκρατίας, η καλλιέργεια κοινωνικής συνείδησης, η ανάπτυξη αισθήματος ευθύνης και ικανοτήτων πολίτη, απαιτεί χρόνια εμπειρίας και δουλειά που η ψευδοδημοκρατία ποτέ δεν επέτρεψε να γίνει.