Con Tsipras? Nemmeno per sogno!

Με τον Τσίπρα; Με τίποτα!

του Diego Fusaro

Πρόσφατα σε μια συνέντευξη που δημοσιεύτηκε σε μια Ελληνική εφημερίδα, η συντάκτρια της εφημερίδας Repubblica Barbara Spinelli, πήρε θέση υπέρ της υποψηφιότητας του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ Τσίπρα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Spinelli ελπίζει στην δημιουργία ενός ενωτικού ψηφοδελτίου της αριστεράς στην Ιταλία:  «δεν θα πρέπει να υπάρξει», είπε, «ένας συνασπισμός των παλιών κομμάτων της ριζοσπαστικής αριστεράς, αλλά κάτι που θα ταρακουνήσει την κοινωνική συνείδηση, με σκοπό να ενώσει τις δυνάμεις που χτυπήθηκαν από την κρίση, για μιαν άλλη Ευρώπη ενάντια στην λιτότητα και τους νέους εθνικισμούς».

Οι προθέσεις είναι καλές, η οδός που προτείνεται κάκιστη. Αυτό που ούτε η Spinelli ούτε ο Τσίπρας λένε είναι ότι η ομοσπονδιακή Ευρώπη των αδελφωμένων και δημοκρατικών λαών δεν είναι δυνατό να υπάρξει παρά έξω από το σημερινό ευρωκρατικό Lager*, η καθ ’ οδόν....
μεταρρύθμιση του οποίου δεν είναι εφικτή. Αυτό που μοιάζει να διαφεύγει τόσο της Spinelli όσο και του Τσίπρα είναι ότι μόνο βγαίνοντας από το ευρώ και τον σημερινό εφιάλτη θα μπορέσουμε να ακολουθήσουμε το όνειρο μιας άλλης Ευρώπης, δηλαδή μιας Ευρώπης των αδελφωμένων λαών και των κυρίαρχων δημοκρατικών κρατών. Όλα τα υπόλοιπα είναι πολιτικώς ορθές φλυαρίες της αριστεράς. Με λίγα λόγια η Spinelli και ο Τσίπρας, θέλουν δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία των λαών και ταυτόχρονα να διατηρηθεί αυτό που τα καθιστά όλα αυτά αδύνατα, δηλαδή ο σημερινός ευρωκρατικός μηχανισμός.

Όπως πολύ ορθά επισήμανε ο Alberto Bagnai, σκοπός του ενιαίου νομίσματος δεν είναι η ικανοποίηση των αναγκών των λαών, αλλά η υποδούλωση τους μέσω της ενίσχυσης της χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας και του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου, μέσω «θανατηφόρων αριθμών» για τους οποίους οι λαοί και τα έθνη δεν έχουν καμιά σημασία ούτε σαν πολιτικά ούτε σαν κοινωνικά υποκείμενα. Αν δεν εγκαταλειφθεί η δικτατορία του ενιαίου νομίσματος, αν δεν επανακτηθεί η δημοκρατική κυριαρχία των λαών και των εθνών, κάθε απόπειρα επίτευξης κοινωνικής δικαιοσύνης θα είναι αναπόφευκτα ανεπιτυχής. Ο ευρωκρατικός σχεδιασμός αποδεικνύεται οργανικό κομμάτι της δυναμικής που αναπτύχθηκε μετά το 1989, δηλαδή της δυναμικής:  1) αποδόμησης των εθνικών κρατών σαν αυτόνομων πολιτικά κέντρων (με πειθαρχία της πολιτικής στην οικονομία) και 2) αποπολιτικοποίησης (Carl Schmitt) της οικονομίας, η οποία μετατρέπεται στην νέα Απόλυτη Αξία. Από την συνθήκη του Maastricht (1993) μέχρι την συνθήκη της Λισσαβόνας (2007) η δημιουργία του ευρωκρατικού καθεστώτος φρόντισε να αποδυναμώσει την πολιτική ηγεμονία απελευθερώνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μειώσεις των δημοσίων δαπανών, υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων και για την όλο και πιο εμφανή μείωση των κοινωνικών δικαιωμάτων. Η Spinelli και ο Τσίπρας θα ήθελαν να απαλείψουν τα αποτελέσματα διατηρώντας όμως τις αιτίες τους, πράγμα που προφανώς είναι αδύνατον.

Όσο παραμένει κανείς στην αποπολιτικοποιημένη Ευρώπη του σήμερα, δεν υπάρχει περιθώριο για χειρισμούς κατά της λιτότητας και για υπεράσπιση των καταπιεσμένων λαών. Όσο δεν απομακρύνεται η αιτία της αδικίας, δεν είναι δυνατόν να καταργηθούν τα αποτελέσματά της. Πότε θα το καταλάβουν αυτό η Spinelli και ο Τσίπρας; Πότε θα καταλάβουν ότι είναι ακριβώς η Ευρώπη του ευρώ και της απόλυτης κυριαρχίας των χρηματαγορών που εμποδίζουν, και πάντα θα το κάνουν, την πραγματοποίηση της ειρηνικής συνένωσης των λαών με βάση τον σεβασμό στις ιδιαιτερότητες και στις παραδόσεις, στις γλώσσες και στις κουλτούρες και στην απόλυτη αξία των ατόμων μέσα στις κοινότητες που αυτά ανήκουν; Πότε θα καταλάβουν αυτό που στην εποχή του είχε καταλάβει ο Ernst Bloch ( Κληρονομιά των καιρών μας), δηλαδή το γεγονός ότι η ιδέα του έθνους και της κυριαρχίας δεν είναι της δεξιάς  (μήπως οι μεγάλες κομουνιστικές επαναστάσεις του 1900 δεν προέκυψαν από εθνικά ζητήματα; ) , μπορεί όμως να γίνει, αν η αριστερά την εγκαταλείψει στην δεξιά.

Μετάφραση : Φοίβη Σόκαλη (ΕΠΑΜ Χολαργού-Παπάγου)

*Η λέξη lager προέρχεται από τις Γερμανικές λέξεις Konzentrationslager και Vernichtungslager που σημαίνουν στρατόπεδο συγκέντρωσης και στρατόπεδο εξόντωσης αντίστοιχα (ΣτΜ)

από το ιστολόγιο του Τομέα των Διεθνών Σχέσεων του Ε.Πα.Μ.