Σαχλαμάρες

του Θανάση Καρτερού

Τα χειρότερα έχουν περάσει, δήλωσε ο πρωθυπουργός στο Στρασβούργο. Και επειδή τα χειρότερα έχουν περάσει, ο ίδιος δικαιούται να χειροκροτεί τον εαυτό του. Και να διακηρύσσει επί ευρωπαϊκού εδάφους ότι θα μοιράσει σε ένα κομμάτι των υπηκόων του ένα κομμάτι από το πρωτογενές πλεόνασμα -με τις ευλογίες της τρόικας, εννοείται. Και να διαβεβαιώνει τους αγωνιούντες δημοσιογράφους ότι το κόμμα του δεν θα είναι δεύτερο στις ευρωεκλογές. Με αποτέλεσμα να πάει η καρδιά μας στη θέση της, εκτός από εκείνους που εξέλαβαν τη διαβεβαίωση στραβά -ότι η ΝΔ θα είναι τρίτη.

Η συζήτηση έχει όπως καταλαβαίνετε μεγάλη δόση σαχλαμάρας. Το τελευταίο πράγμα για το οποίο μπορεί να δώσει διαβεβαιώσεις ο Σαμαράς είναι η κατάταξη του κόμματός του στις εκλογές. Διότι εκτός από τα ροζ όνειρα υπάρχουν και η γκρίζα πραγματικότητα και οι μαύρες δημοσκοπήσεις. Αφήστε που το τελευταίο που θα έπρεπε να κάνει είναι να διαβεβαιώνει...
οποιονδήποτε για οτιδήποτε. Και θυρωρός να ήταν, με την προϊστορία του κανένας δεν θα τον πίστευε, έστω για να κατεβάσει τα σκουπίδια.

Σαμαράς είναι αυτός όμως, μια τάση προς την πολιτική άνοιξη της σαχλαμάρας την έχει. Παρά την πλήξη ωστόσο που ο κοπανιστός αέρας προκαλεί, έχει ώρες-ώρες και κάποιες εξάρσεις, που σε ξυπνούν ως ακροατή. Να, για παράδειγμα, στην ίδια συνέντευξη, με τις αερόβιες απαντήσεις -το πλεόνασμα, η μοιρασιά του, η ανάπτυξη, οι χάντρες, τα καθρεφτάκια, η κατάργηση του προνομίου της πρώτης γαμήλιας νύχτας που απολαμβάνον οι δανειστές- είπε και το παρακάτω αναερόβιο: η αντιπολίτευση δεν προσφέρει αξιόπιστη λύση διότι επενδύει στο φόβο και δεν προσφέρει ελπίδα.

Ξέρετε τι πάει να πει αυτό; Ότι ο δράστης πρωθυπουργός δεν λαμβάνει υπόψη κάτι πολύ σοβαρό, που έφαγε πολλούς και καλύτερους απ' αυτόν: Το χάχανο. Διότι να ασκεί τρομοκρατία με ιστορίες για λιμούς, καταποντισμούς και δραχμισμούς, είναι κάτι θλιβερό, αλλά τον ορίζει ως πολιτικό συγκεκριμένης συνομοταξίας. Να στηρίζει την επιβολή της πολιτικής του στην απαγόρευση της ελπίδας είναι κάτι ακόμα πιο θλιβερό, αλλά πάλι τον ορίζει ως πολιτικό. Να φορτώνει όμως στον αντίπαλό του τα θλιβερά που διαπράττει ο ίδιος τον ορίζει απλώς ως κωμικό.

Και πριν διαμαρτυρηθείτε σκεφτείτε πόσος κόσμος τον προτιμά ως κωμικό παρά ως πρωθυπουργό...

από την «Αυγή»