Γιάννης Σγουροστουρνάρας…

του Διονύση Ελευθεράτου

Καλά, δεν ξέρουν τι τους γίνεται όλοι αυτοί οι μεμψίμοιροι μικρομεσαίοι έμποροι που φωνάζουν πως τους ρημάζει η «απελευθέρωση» του ωραρίου. Χρειάζονται προφανώς την «πεφωτισμένη δεσποτεία» του υπουργού Χατζηδάκη και του περιφερειάρχη Σγουρού, για να αντιληφθούν ότι ακόμη κι αν η «απελευθέρωση» πριμοδοτεί εμπορικά κέντρα και πολυκαταστήματα, τίποτε δεν εμποδίζει τον εμποράκο να ονειρεύεται πως κάποτε θα ευνοηθεί κι αυτός, επειδή θα γίνει μεγάλος και τρανός. Εδώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης συμβούλευσε (εκπομπή «Ενικός», 19 Δεκεμβρίου) τις μεσόκοπες απολυμένες καθαρίστριες των ΔΟΥ να συγκροτήσουν επιχείρηση για να ανταγωνιστούν κυκλώματα σαν κι αυτά που «περιποιήθηκαν» την Κούνεβα και θα απαρνηθεί το μερίδιό του από την ονείρωξη του «success story» ο τιμημένος, δαιμόνιος μικρομεσαίος έλληνας έμπορος; Για σας παρακαλώ...

Καλά, οι δύστροποι, φυγόπονοι υπάλληλοι των εμπορικών μαγαζιών συγκροτούν συντεχνία και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το ολοφάνερο: αρνούμενοι να εργάζονται μέχρι τις 11 τη νύκτα ...
προκαλούν, όχι μόνο 1,5 εκατομμύριο ανέργους, όχι μόνον όσους απασχολούνται τρεις - τέσσερις φορές το μήνα, αλλά και τους εργαζόμενους από την Κίνα και το Μπαγκλαντές που δουλεύουν όποτε και όσο τους ζητηθεί, για ένα ξεροκόμματο. Τέτοια περιφρόνηση στη διεθνή αλληλεγγύη, βρε αφιλότιμοι βολεμένοι του ιδιωτικού τομέα; Ντροπή...

Καλά, οι πικρόχολοι δεν παραδέχονται πως η κίνηση του Σγουρού ήταν πολύ συγκρατημένη και μάλλον χρήζει ενέσεων τόλμης. Μόνο μέχρι τις 11 τη νύκτα; Γιατί, κύριε περιφερειάρχη μας; Στο εγγύς μέλλον ας επεκταθεί το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων δυο -τρεις ώρες ακόμη, ώστε να «τονωθεί η αγορά» και σε άλλους τομείς. Να, θα φεύγουν τα πλήθη των υπαλλήλων και πελατών από τα μαγαζιά ρούχων ή τα κοσμηματοπωλεία και θα συρρέουν στα πατσατζίδικα που ξενυχτούν. Θα βγάζουν μεροκάματο κι οι ταξιτζήδες - εκτός αν διαταχθεί η ολονύκτια λειτουργία και των μέσων μαζικής μεταφοράς.

Αλλά έτσι είναι ο Σγουρός, προσεκτικός κι υπομονετικός. Ξέρει ότι το καλό πράγμα γίνεται σε δύο κινήσεις. «Αρασέ» και «ζετέ», όπως έμαθε κι από την εποχή που ήταν παράγοντας στην Άρση Βαρών - τότε ντε, στην εποχή του Σημίτη και των ...ολοκάθαρων αθλητικών μεταλλίων της «ισχυρής Ελλάδας». Αργά ή γρήγορα, όμως, θα καταφθάσει και το ωράριο -ολονυκτία. Τρέμετε συντεχνίες...

Όλα καλά, λοιπόν. Εκτός από μία «λεπτομέρεια» - την ψέλλισαν ψυχρά κι ανόρεχτα τα καθεστωτικά ΜΜΕ: ε, να, μετρήθηκε ο τζίρος των αγορών που έγιναν μέχρι τα Χριστούγεννα και βρέθηκε κατά 10% χαμηλότερος από τον αντίστοιχο περσινό - σε απόλυτα μεγέθη, κατά 200 εκ. ευρώ μικρότερος. Πώς στην ευχή συνέβη αυτό φέτος, με τις δυο «απελευθερωμένες» Κυριακές, που έκαναν τον Κωστή Χατζηδάκη να πανηγυρίζει; Ακόμη βουίζουν τα αφτιά μας οι διθύραμβοι: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελά πατέρα; Είναι που για να ψωνίσει έχει μια ακόμη μέρα»... Πώς διάολο ξεπέσαμε στο «μείον 10%»;

Α, το βρήκαμε: το συνολικό «μείον 10%» συνιστά περιφανή νίκη της «απελευθέρωσης», άνευ της οποίας θα μετρούσαμε τώρα «μείον 40%» ή «μείον 50%». Ακριβώς όπως και με το ευρώ: οσοδήποτε κι αν υποφέρεις τώρα, να ξέρεις ότι τα πράγματα θα ήταν απείρως χειρότερα εκτός Ευρωζώνης. Τελεία και παύλα.

Κάτι ξέρει, πάντως, ο έτερος Γιάννης, του οποίου το αστέρι ανέτειλε την εποχή Σημίτη- ναι, ο Στουρνάρας. Παλιά του τέχνη, κόσκινο: αντί να εξηγεί εκ των υστέρων διάφορα στατιστικά στοιχεία, τα παρουσιάζει εγκαίρως όπως του καπνίσει - ιδίως όταν μας πνίγει η κάπνα των καιγόμενων ξύλων ή και νοβοπάν. Οι υπηρεσίες του ανακάλυψαν, είπε, ότι η μείωση στην κατανάλωση του πετρελαίου θέρμανσης (σχεδόν 70%) οφείλεται μόλις κατά 11,5% στην αύξηση της τιμής και κατά 23,9% στις «ηπιότερες καιρικές συνθήκες»!

Το καταλάβατε; Από τον περσινό χειμώνα ο κόσμος δεν κρυώνει, απλώς νοσταλγεί τις συνθήκες ζωής των προγόνων του. Τα -ενίοτε θανατηφόρα - μαγκάλια δεν ενεργοποιήθηκαν εξ αιτίας της αδυναμίας των ιδιοκτητών τους να προμηθευτούν πετρέλαιο, αλλά ως ένα ιδιότυπο ρετρό: όπως ακριβώς ανακαλύπτεις στο πατάρι κάποιους ξεχασμένους δίσκους γραμμοφώνου του (προ)πάππου σου, όπως ακούς στο δρόμο λατέρνα και συγκινείσαι, βλέπεις μαγκάλι και προς την περιπέτεια κινείσαι. «Το κρύο έσπασε, δεν σπάω κι εγώ λιγάκι τη μονοτονία της ζωής μου, ζώντας με τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε στο χωριό η μακαρίτισσα η γιαγιά μου;». Ε, αν χρειαστεί σπας και μερικά κομμάτια από το παλιό κομοδίνο και τα ρίχνεις στη φωτιά, δίχως να κρυώνεις. Για το «ζην επικινδύνως», ρε γαμώτο.

Αναλαμβάνει όμως κι ο Στουρνάρας τα ρίσκα του, «πολεμώντας» τους ισχυρούς του χρήματος: να ξεπαγιάζουμε όλοι, για να μην επωφεληθούν όσοι θα ήθελαν να θερμάνουν τις πισίνες τους. Με αυτή τη λογική, αύριο ο Άδωνις θα μας πει ότι πρέπει να κλείσουν τα μισά από τα δημόσια νοσοκομεία που ακόμη επιβιώνουν, ώστε να μειωθούν στο 50% οι πιθανότητες γένεσης νέων Τομπούλογλου.

Ίσως ποτέ άλλοτε μια «οικονομική γενοκτονία» δεν συνοδεύτηκε από τέτοια ξετσίπωτη, σαδιστική «επιχειρηματολογία». Οι άνθρωποι σχεδόν μας κοινοποιούν ότι απολαμβάνουν την αποστολή τους...

από το «Πριν»