Τα αφεντικά παρέκαμψαν τους ….. κλητήρες της Αθήνας.

του Κώστα Γιαννιώτη*

Οι δολοφόνοι που έδρασαν στο Ν. Ηράκλειο δεν έσπειραν τυχαία το θάνατο. Δεν αφαίρεσαν, τυχαία και τυφλά, τη ζωή δυο νέων ανθρώπων που, ανεξάρτητα από τα πιστεύω τους, είχαν όπως ο κάθε άνθρωπος, το δικαίωμα στη ζωή.

Οι δολοφόνοι έδρασαν υπηρετώντας σχέδια σε βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Η ιστορία έρχεται από πολύ μακριά.

Ξεκίνησε από τις φασιστικές επιθέσεις των πραιτοριανών εναντίον διαδηλωτών απεργών.

Πέρασε μέσα από την καταστολή των μεγαλειωδών συγκεντρώσεων της πλατείας Συντάγματος, πνίγοντας στα χημικά τους λαϊκούς ξεσηκωμούς.

Η δολοφονία αθώων  πολιτών στη MARFIN από .…. «αγνώστους», πάγωσε την κοινωνία,....
που …….. «σιώπησε» !

Για ένα διάστημα οι «κυβερνώντες» ένιωσαν ασφαλείς και συνέχισαν το έργο της αποδόμησης και της διάλυσης της πατρίδας μας.

Στο όνομα της πλειοψηφίας της κοινωνίας που ……. «σιωπούσε» έστησαν νόμους αρπάγων και σκηνικά φασιστικών εκτρωμάτων, που τα βάφτισαν «κράτος δικαίου» και δημοκρατία.

Περιέφραξαν την εξουσία τους με σιδερένια κιγκλιδώματα και οριοθέτησαν την εξουσία τους στην περίφημη απάτη – εφεύρημα του «συνταγματικού τόξου» .Δεν τους αρκούσε όμως. Η κοινωνία «σιωπούσε» αλλά δεν παραδόθηκε.

Οι φωνές και οι αντιδράσεις πλήθαιναν καθημερινά. Ψυχανεμίστηκαν ότι κάτι πάει στραβά, γι` αυτούς και αγρίεψε το μάτι τους. Ο χρόνος κυλούσε σε βάρος τους. Και προχώρησαν στην αξιοποίηση του ναζιστικού μορφώματος, που γαλουχούσαν στον κόρφο της «δημοκρατίας» τους και το οποίο έφτασε να βάψει με το αίμα ενός αθώου παλικαριού, του Παύλου Φύσσα, τους δρόμους του Περάματος .

Κάποιοι ήλπιζαν να πέσει η κοινωνία στην παγίδα τους και, μέσα από ανακλαστικά ρεβανσισμού, να περάσει στον ολέθριο δρόμο των αντεκδικήσεων και να ανοίξει ο δρόμος στον εμφυλιοπολεμικό σπαραγμό. 

Η κοινωνία όμως, για κακή τους τύχη, αντέδρασε ψύχραιμα.

Τα κηρύγματα μίσους και οι θεωρίες των δύο άκρων δεν έβρισκαν την κοινωνική ανταπόκριση που επιθυμούσαν.

Το «παιγνίδι» διαμορφωνόταν ώρα με την ώρα. Και δεν παιζόταν στα μέτρα τους, ούτε σύμφωνα με τα σχέδιά τους.

Γι` αυτό και, θεωρώντας καμένο πια χαρτί και βαρίδι στα πόδια τους τη ΧΑ, αποφάσισαν να την αποτελειώσουν, «αποκαλύπτοντας» αυτό που, χρόνια τώρα, ο κόσμος το είχε βούκινο κι αυτοί κρυφό καμάρι. Ότι δηλαδή η ΧΑ δεν ήταν τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από ένα ναζιστικό μόρφωμα με δομή και πρακτικές εγκληματικής οργάνωσης.

Προχώρησαν λοιπόν σ` αυτό που έπρεπε να κάνουν εδώ και χρόνια. Στην αποκάλυψη και τις διώξεις. Με μια διαφορά. Παρέκαμψαν τη νομιμότητα και μεταχειρίστηκαν                 τακτικές και μεθόδους που παρασάγκας απείχαν από τη δημοκρατική νομιμότητα, τη συνταγματική επιταγή και τον κοινοβουλευτισμό τους που, κατά τα άλλα, σκίζονται να τον υπερασπιστούν.

Επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν με κάθε τρόπο το εγχείρημά τους. Με ένα σμπάρο όχι δυο, αλλά πολλά τρυγόνια. Επίδειξη υψηλής, δήθεν δημοκρατικής ευαισθησίας εκ μέρους τους, από τη μια. Προσανατολισμό λεηλασίας των ψήφων της ΧΑ από την άλλη. Ταυτόχρονα επίδειξη πυγμής χωρίς κανόνες και όρια, σαν μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Με πρώτους και κύριους αυτούς που αντιπαλεύουν τις πολιτικές της υποτέλειας. Μήνυμα εκφοβισμού κάθε πατριωτικής δύναμης και προετοιμασία ποινικοποίησης κάθε φωνής που θα αντιτασσόταν στην πολιτική τους και τις πρακτικές του «συνταγματικού τόξου» τους και του «κράτους δικαίου» τους.

Παρ` όλα αυτά, γρήγορα άρχισαν να ξεθωριάζουν οι ελπίδες τους για υποταγή της κοινωνίας, την ίδια ώρα που άρχισαν να γίνονται καπνός και περίγελος οι θεωρίες της περίφημης ανάπτυξης και των success stories.

Τα  μαύρα μαντάτα από την έδρα των αφεντικών τους και οι εντολές τους για τελική λεηλασία της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων πολιτών τους έφεραν προ αδιεξόδου και αμηχανίας. Άρχισαν να αντιλαμβάνονται ότι προσεγγίζουν ταχύτατα τον γκρεμό.

Οι εντολείς τους τούς άφησαν θεόγυμνους και τρομοκρατημένους, απαιτώντας τους την παράδοση ακόμα και των μαχαιροπίρουνων του κάθε ελληνικού σπιτικού !

Την κρίσιμη, γι` αυτούς, στιγμή, ήρθε – δώρο εξ ουρανού ; - η στυγερή δολοφονία δυο νεαρών μελών της ΧΑ, που πραγματοποιήθηκε στο Ν. Ηράκλειο με υποδειγματικό επαγγελματισμό.

Για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.

Πρώτα και κύρια ότι η επιλογή του χρόνου που συνέβη το εγκληματικό γεγονός δεν ήταν τυχαία.

Δεύτερο ότι η αποτρόπαια πράξη είχε χαρακτηριστικά διεκπεραίωσης «επαγγελματικής αποστολής» !

Τρίτο και πιο σημαντικό, η πάγκοινη διαπίστωση ότι οι ίδιοι οι «κυβερνώντες» είναι τόσο ανίκανοι να μοιράσουν σε δυο γαϊδούρια άχυρο, που θα θεωρούνταν εξωφρενικό να έχουν σχεδιάσει και εκτελέσει οι ίδιοι μια τέτοιου είδους «αποστολή».

Αν λάβουμε υπόψη μας και το πασιφανές, ότι δηλαδή για τα αφεντικά τους, φαντάζουν κατώτεροι και από κλητήρες κοινοτικού γραφείου της ελληνικής επαρχίας, τότε …….

Στο μόνο που μπορούμε να καταλήξουμε – και η ιστορία θα το δείξει - είναι ότι παρακάμφθηκαν από τα αφεντικά τους, τα οποία αποφάσισαν να αναλάβουν  πρωτοβουλία και να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. ‘Ισως γιατί, μέσα στον καιροσκοπισμό τους, οι «κυβερνώντες», βιάστηκαν να κάψουν το πολύτιμο - για τα αφεντικά τους -  χαρτί της ΧΑ.

Αυτοί – που παριστάνουν την κυβέρνηση - απλώς καλούνται τώρα, να διαχειριστούν την κατάσταση, σαν πιστά εκτελεστικά όργανα των άνωθεν εντολών και να αξιοποιήσουν κάθε δυνατότητα και ευκαιρία που τους παρέχει η κατάσταση, την οποία  τους διαμόρφωσαν οι εκτελεστές. 

Θα πρέπει να ξαναφέρουν τη ΧΑ στην επικαιρότητα, ξεπλυμένη, ηρωοποιημένη και εξισώνοντάς την με τα θύματά της.

Στο όνομα της καταπολέμησης της «τρομοκρατίας» θα επιχειρήσουν να εξαπολύσουν τη δική τους τρομοκρατία σε βάρος του λαού που στενάζει κάτω από το ζυγό των κατακτητών «εταίρων» τους.

Θα εξαπολύσουν τα κάθε λογής τρωκτικά της «ενημέρωσης» να σπείρουν το φόβο, το δέος και τη σιωπή.

Θα τροφοδοτήσουν, με κάθε μέσο, τον τεχνητό διχασμό της κοινωνίας και θα επιχειρήσουν να στήσουν όρθιο τον μπαμπούλα του κύκλου  αίματος και του εμφυλίου.

Στο όνομα της σωτηρίας της «πατρίδας», την προστασία της «δημοκρατίας» τους και τη διαφύλαξη της κοινωνικής «γαλήνης» - βλ. σιωπηρή αποδοχή από την κοινωνία των μέτρων εξόντωσής της – θα επιχειρήσουν να οργανώσουν ανοιχτή φασιστική εκτροπή και, μέσα από στημένες προβοκάτσιες, να επιβάλουν κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ονειρεύονται «γύψους».

Με αυτά και μ` αυτά λοιπόν, απευθύνονται σε μια κοινωνία που τη στάση της την ερμήνευσαν λάθος, οι μάγιστροι της υποτέλειας και τα φερέφωνά τους.

Αυτή η κοινωνία, που τα πρωτοπαλίκαρα της ειδησεογραφίας την παρουσιάζουν «περίλυπα» αλλά και εξ ίσου αδιάντροπα ως παραιτημένη, παραδομένη και παθητικοποιημένη, είναι η κοινωνία που καθημερινά ακυρώνει τα σχέδιά τους για ρεβανσισμούς και εμφυλίους. Είναι αυτή η ίδια η κοινωνία που, με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, παρακολουθεί χωρίς να πέφτει στην παγίδα τους, απορρίπτει τα σχέδιά τους και ……. ακονίζει τα δόντια της. Όχι για να αλληλοσπαραχτεί, αλλά για να αποδώσει δικαιοσύνη. Πραγματική δικαιοσύνη.

Η γενική κοινωνική αντίδραση, μέσα από τη ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ, έρχεται αναπόφευκτα. Το ξέρουν καλλίτερα απ` όλους και αντιδρούν σπασμωδικά. Κάθε μέρα που περνά μετρά σε βάρος τους. Απομονώνονται όλο και πιο πολύ από όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Ο φόβος για το χαμό τους, που επίκειται, τους οδηγεί στα άκρα. Γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι.

Να θυμούνται όμως ότι η κοινωνία δεν τους ακολουθεί. Τους παρακολουθεί! Δεν είναι το εύκολο θύμα, που ήλπιζαν. Πολιτικοποιείται μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ. Και καταγράφει στα κιτάπια της τα χρέη τους, που οφείλουν να αποδώσουν στο ακέραιο και πάλι, στην κοινωνία που υποφέρει, υπομένει, αλλά δεν υποτάσσεται.

Και μια συμβουλή. Για το καλό τους. Ας φύγουν όσο είναι ακόμα καιρός. Ίσως δε θα` χουν άλλο χρόνο. Τα περιθώρια στενεύουν.  

*Ο Κώστας Γιαννιώτης είναι μέλος του Εθν. Συντον. Συμβουλίου του ΕΠΑΜ