Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στις 4μμ έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ. Και μετά, τι;

της Ιουλίας Κριτσοτάκη*

Σήμερα, Πέμπτη 08 Νοε 2013, στις 4μμ θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση διαμαρτυρίας έξω από το Ραδιομέγαρο της ΕΡΤ προκειμένου ο κόσμος να δηλώσει τη συμπαράστασή του στους εργαζομένους της ΕΡΤ και να διαμαρτυρηθεί για τον τρόπο που λειτούργησε και επενέβη το αρμόδιο υπουργείο και η κυβέρνηση.

(Συγκεκριμένα είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή -κάποιοι θα πουν και δημοκρατική- χώρα που με δική της πρωτοβουλία κλείνει το μόνο δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό της κανάλι.)

Κόσμος πολύς θα μαζευτεί, αυτό είναι αλήθεια. Θα πάμε όλοι. Θα πάμε κι εμείς. Είναι γεγονός ότι τέτοιου είδους αντιδημοκρατικές επεμβάσεις παραπέμπουν σε άλλα χρόνια και τακτικές…
Κανείς μας πλέον δεν μπορεί εύκολα να δεχτεί επιπλέον μέτρα και “στρατοκρατικές” λογικές. Όλοι, άλλος αργά και άλλος πιο σύντομα, αντιλαμβανόμαστε πως αυτό που ζει η ελληνική κοινωνία κάθε άλλο από Δημοκρατία είναι κι ας κόπτονται οι κάθε είδους Πρετεντέρηδες να μας πείσουν για το αντίθετο…

Τι πρέπει να κάνουμε; Θα αρκεστούμε σε ακόμα μία συγκέντρωση διαμαρτυρίας; Θα εξαντλήσουμε την αντίδρασή μας σε μία διαδήλωση και έπειτα θα μείνουμε σιωπηλοί; Θα περιμένουμε μέχρι την επόμενη στιγμή που το “Κράτος” θα δείξει το αντιλαϊκό και άσχημό του πρόσωπο; Χρειάζεται να περιμένουμε κι άλλο; Όχι! Κάθε λεπτό σιωπής και καθυστέρησης μας οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, σε ακόμα μεγαλύτερο κοινωνικό “σκοταδισμό”.

Είναι ήδη τρία χρόνια που κουβαλάμε στις πλάτες μας αρκετά μνημόνια και μνημονιακές πολιτικές, οι οποίες “ευαγγελίζονται” την ανάπτυξη και την ισορροπία. Αντ’ αυτού μένουμε άνεργοι, φτωχοί και ψυχικά ασταθείς μη μπορώντας να αντιμετωπίσουμε το “τέρας”. Κάθε φορά μας λένε: “Είναι τα τελευταία μέτρα”, “Σε λίγο έρχεται η ανάπτυξη”, “Σε λίγους μήνες θα βγούμε στις αγορές” και άλλα τέτοια, αλλά… ποτέ δεν είναι έτσι. Και συγκεντρωνόμαστε, φωνάζουμε, διαδηλώνουμε πως “δεν αντέχουμε άλλο, φτάνει πια!”. Όλες αυτές οι πορείες, διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις ήταν και είναι απαραίτητες. Όμως, μετά από τόσο καιρό έχουμε όλοι διαπιστώσει πως δεν μας βοηθούν σαν κοινωνία, γιατί δεν μας οδηγούν πουθενά… Δυστυχώς το μόνο όπλο του ειρηνικού πολίτη έχει μετατραπεί σε ένα εργαλείο κοινωνικού “ξεφουσκώματος”. Ευτυχώς όμως μέσα από αυτήν την κατάσταση έχουμε αποκτήσει εμπειρίες που μας κάνουν πιο ώριμους και πιο δυνατούς.

Ήρθε, λοιπόν, η ώρα που αυτήν την ωριμότητα πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε. Ήρθε η στιγμή να περάσουμε στο επόμενο στάδιο. Είναι η σειρά μας να τους “ξαφνιάσουμε”… Όλοι μαζί ενωμένοι πέρα από “πιστεύω”, παραταξιακές στενωπούς και συνδικαλιστικούς οδηγούς να λειτουργήσουμε ως ένας λαός που υπερασπίζεται το δίκιο του, τη ζωή και το μέλλον του. Όλοι μαζί σε μια προσπάθεια ΓΕΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ που θα αποτελέσει την αχίλλειο πτέρνα του συστήματος απορρίπτοντας το σάπιο δωσιλογισμό που ταλανίζει επί τόσα χρόνια τον ελληνικό λαό. Είναι η μόνη μας ελπίδα για να μπορέσουμε να πάρουμε πίσω τη ζωή και τη χώρα μας. Είναι η μόνη μας ελπίδα για Ελευθερία και Δημοκρατία.

*Η Ιουλία Κριτσοτάκη είναι Συντ/ρια του ΕΠΑΜ ΠΕΙΡΑΙΑ