Oρκς με γραβάτα

 του Στάθη

Επιμένει η ταπεινότης μου: η Χρυσή Αυγή πέφτει στα ποσοστά της. Δεν χρειάζεται να ’ναι κανείς οιωνοσκόπος και οπωσδήποτε δεν πρέπει να είναι γκάλοπ μέικερ (ελληνιστί: γκαλοπομάγειρας) για να δει ότι τον

τελευταίο καιρό δεν της «έβγαινε» της Χρυσής Αυγής η τακτική της - οι συγκεντρώσεις της, λυμφατικές (ή βαρβαροκιτσάτες όπως αυτή στις Θερμοπύλες), οι αποτυχίες της να οργανώσει συγκεντρώσεις (όπως στην Καλαμάτα) επαναλαμβανόμενες, στράβωνε το πράγμα.

Γενικώς, πέραν της καπηλείας του μεταναστευτικού προβλήματος και....
των εθνικιστικών γρυλισμών, άρχισε να γίνεται φανερό σε πολλούς πολίτες ότι η μελανόκαρδη συμμορία των μελανοχιτώνων ουδέν άλλο είχε να πει. Οι μηρυκασμοί των ανακοινώσεων για τους «ξένους τοκογλύφους» έχουν κι αυτοί ένα όριο και πάντως δεν μπορούν να καλύψουν το κενό πολιτικής αυτής της οργάνωσης. Αποκαλύπτεται πλέον ότι πρόκειται για ένα σχήμα «βοηθητικό».

Βοηθητικό ποίου; Της δεξιάς. Όπως πάντα. Η ακροδεξιά είναι η εφεδρεία της δεξιάς. Το ερώτημα κάθε φορά είναι πότε η δεξιά χρειάζεται να αμολήσει τα ακροδεξιά σκυλιά εναντίον του «όχλου», των μαζών, ή πότε

η δεξιά χρειάζεται να γραβατώσει τα ντόπερμαν και να τα κάνει πεκινουά στο σαλονάκι της εξουσίας.

Μην ξεχνάτε ότι το εργάκι αυτό το έχουμε ξαναδεί στη γέννηση, τη διαδρομή και το σβήσιμο του ΛΑΟΣ. Ένα ακροδεξιό περιθωριακό σχήμα στην αρχή (με αναφορές κι αυτό, αν όχι ντιρέκτ στον ναζισμό, αλλά οπωσδήποτε στην εθνικοφροσύνη και το εμφυλιοπολεμικό παρελθόν) που στη συνέχεια νομιμοποιήθηκε απ’ τη δεξιά (αλλά και το σύστημα) ως συνομιλητής, έπειτα ως συνεταίρος και τέλος ως συγκυβερνήτης.

Αξιοθαύμαστη διαδρομή και κατά την ταχύτητα και κατά την κατάληξη: ένα κόμμα του οποίου ηγείτο ένας «Καρατζαφύρερ», υμνητής ακόμα και της χούντας, έφθασε, με την αποενοχοποίηση που του προσέφερε το σύστημα και τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, από πραιπόζιτος να γίνει ομοτράπεζος.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. διαλύθηκε με δική του ευθύνη, απ’ τις πολλές κωλοτούμπες και κατέστη άχρηστος για το σύστημα, αφήνοντας όμως πίσω του, πριν να επιστρέψει στην αφάνεια, δωράκια χρήσιμα για όλους μας, όπως ο κ. Αδωνις Αδης Γεωργιάδης, ο κ. Βορίδης και άλλοι.

Η ακροδεξιά του ΛΑΟΣ έπαιξε τον ρόλο της υπέρ της δεξιάς του συστήματος (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ), μένει να δούμε αν θα επιτύχει και η Χρυσή Αυγή το ίδιο. Και σε ποιες συνθήκες; Σε συνθήκες Βαϋμάρης ή σε συνθήκες στρογγυλής τραπέζης τύπου Παπαδήμου;

Η Χρυσή Αυγή δεν φαίνεται έτοιμη για το δεύτερο, ενώ της τρέχουν τα σάλια για το πρώτο. Το νεοναζίδικο αυτό παραμόρφωμα γνωρίζει ότι απευθύνεται εν πρώτοις στους ακροδεξιούς της ελληνικής κοινωνίας, οι οποίοι συμποσούνται σε ένα ποσοστό γύρω στο 7% (με συν και πλην), αν λάβει κανείς υπ’ όψιν τις εκλογικές επιδόσεις κομμάτων όπως η Εθνική Παράταξη ή η ΕΠΕΝ μετά τη μεταπολίτευση, όπως

και τον φανερό σχεδόν εισοδισμό ακροδεξιών λόμπυ και παραγόντων στα θεσμικά κόμματα του δικομματισμού καθ’ όλην τη διάρκεια της τριακονταετίας.

Σήμερα η Χρυσή Αυγή θέλει να διευρύνει την επιρροή της πέραν των ακροδεξιών σε μικροαστικά αλλά και λαϊκά στρώματα με όχημα κυρίως το μεταναστευτικό πρόβλημα αλλά και μια ακατάσχετη εθνικιστική μπουρδολογία που κάνει κάθε Ελληνα με στοιχειώδη ανθρωπιά μέσα του να ντρέπεται.

Κατ’ αρχήν, αυτή η τακτική της Χρυσής Αυγής της βγήκε. Απέκτησε επιρροή. Κι αυτό την έβγαλε στο φως. Όμως πλέον εκτός απ’ το να κραυγάζει, θα έπρεπε τώρα και να ομιλεί. Κι έτσι η επιτυχία της έγινε το πρόβλημά της. Τα συσσίτια μόνον για Ελληνες, η υφαρπαγή του νόμου και της τάξης απ’ τα χέρια του κυρ Δένδια, η υποκατάσταση του κράτους απ’ τα Τάγματα Εφόδου, οι μπούρδες για τους αγκυλωτούς σταυρούς που είναι γλαδιόλες, και οι υλακές -οι αφόρητες υλακές- έχουν ένα όριο. Πρόβλημα! Όχι όμως άλυτο.

Τα ορκς του Μιχαλολιάκου (μιλώ για τα στελέχη της Χρυσής Αυγής) έπρεπε να κάνουν το επόμενο βήμα τους. Και το κάνουν κατά τα πρότυπα του κόμματος Λεπέν. Προσπαθούν τώρα να μπουν στις εργατικές γειτονιές. Προσπαθούν

να εκμεταλλευθούν την ιδεολογική υποχώρηση της Αριστεράς κατά τα παρελθόντα έτη ή ακόμα και υπαρκτές παθολογίες που η δράση στελεχών της Αριστεράς μπορεί να έχει δημιουργήσει στις τοπικές - πολιορκημένες απ’ την κρίση- κοινωνίες. Ακόμα κι αυτός ο ιδιότυπος εμφύλιος, ενδοαριστερός, πόλεμος κυρίως με ευθύνη του ΚΚΕ, ανοίγει κερκόπορτες για να μπαίνουν οι Χρυσαυγίτες στις οικογένειες σήμερα, στα σωματεία αύριο.

Η τακτική αυτή της ακροδεξιάς έχει τις ευλογίες της δεξιάς. Η Ν.Δ. είναι το μόνο κόμμα που δεν έβγαλε ανακοίνωση καταδίκης των εν δυνάμει δολοφονικών τραμπουκισμών.

Το κόμμα που απαιτεί να μην υπάρχει αντιπολίτευση διότι αυτό συνιστά δολιοφθορά(!!) κάνει απ’ την άλλη την πάπια μπροστά σε μια σκαστή υποβάθμιση της πολιτικής σε υπόθεση δολοφονιών. Κάνει την πάπια διότι τη βολεύει το «βήμα της χήνας».

Στο προσεχές διάστημα η Χρυσή Αυγή θα εντείνει τις προσπάθειές της να κάνει θόρυβο - κι έτσι να σκορπίσει τον φόβο, να χύσει αίμα - κι έτσι να εδραιώσει τον τρόμο. Θέλει να μετατρέψει τη φθορά που παρουσιάζει η ίδια σε φθορά της Αριστεράς, εμπλέκοντας με προβοκάτσιες τους ανθρώπους της σε σκυλοκαβγάδες. Μπλοκάροντας έτσι τις πολιτικές εξελίξεις σε μια αρένα ανωμαλίας

χρήσιμης μόνον στο σύστημα.

Το οποίον σύστημα διά του Μπάμπη του Σκάη κι άλλων αστέρων αρχίζει δειλά-δειλά (δηλαδή θρασύτατα) να εξοικειώνει τον δεξιό πλην ευπρεπή κόσμο με την ιδέα ότι ο εθνικισμός δεν είναι στο κάτω κάτω αμαρτία.

Πράγματι, καμιά εκατοστή ακόμα φορές να μεταλάβει (ουπς! - όμως το αίμα του Ιησού δεν είναι ελληνικό) ο κ. Μιχαλολιάκος και θα μπορέσει να γίνει Καρατζαφέρης. Πώς μεταμορφώνεται ο σβούμπουρας σε αρκουδοπεταλούδα;αυτό!

Άλλωστε Ευρωπαίοι είμαστε! Το κόμμα του Νορβηγού φονιά που έδωσε την τελική λύση στη ζωή 80 ανθρώπων στη Νορβηγία είναι τώρα στην κυβέρνηση και θα συναποφασίζει με την υπόλοιπη δεξιά για τη ζωή εκατομμυρίων Νορβηγών.

από το "enikos.gr"