Η «δεξαμενή» της ΧΑ

του Κώστα Γιαννιώτη

Τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα, με αποκορύφωμα την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός νέου παλικαριού, έφερε στην επιφάνεια, με ωμό τρόπο, την πραγματικότητα. Οι κατακτητές και οι δωσίλογοι συνεργάτες τους σπέρνουν το διχασμό και το φασισμό, σαν τελευταίο τους καταφύγιο.

Η εξαθλίωση στην οποία οδήγησαν – και εξακολουθούν να οδηγούν -  την ελληνική κοινωνία οι υποταγμένες στους κατακτητές «κυβερνήσεις» των δωσίλογων, έσπρωξε ένα  κομμάτι της κοινωνίας στην ανάγκη της εκδίκησης. Κάποια άτομα αυτής της κοινωνικής μερίδας σπρώχτηκαν σε ένα μίσος, που στρεφόταν τυφλά εναντίον όλων, δικαίων και αδίκων.

Είναι τα άτομα εκείνα της κοινωνίας που δεν είναι καθόλου άμοιρα ευθυνών, αφού, χρόνια ολόκληρα πριν, στήριζαν με την ανοχή τους, την αδιαφορία τους, την ψήφο τους και – σε μεγάλο βαθμό – με την άμεση συμπαράταξή τους, αυτούς που σήμερα τα οδηγούν στην κιμαδομηχανή.

Σίγουρα είναι συνυπεύθυνα για την κατάντια στην οποία οδηγούνται τα άτομα αυτά, ....
συμπαρασύροντας στο χαμό τους και άλλους που δεν έφταιγαν σε τίποτε.

Είναι τα άτομα εκείνα που είχαν παραχωρήσει εν λευκώ την άσκηση πολιτικής – και άρα την τύχη τη δική του και της οικογένειάς τους - σε κάθε χρώματος λαμόγια.

Είναι τα άτομα εκείνα που, «τω καιρώ εκείνω», ενώ οι άλλοι ασκούσαν πολιτική για λογαριασμό τους, αυτά άραζαν στον φραπεδοχαβαλέ και τα φαν κλαμπ της κάθε ποδοσφαιρικής αποβλάκωσης.

Είναι τα άτομα εκείνα που ξενυχτούσαν αλαλάζοντας στους δρόμους για την ….«ομαδάρα», αλλά που όταν τους μιλούσες για πολιτική, για κινητοποίηση και οργάνωση, σε κοιτούσαν σαν …εξωγήινο.

Είναι τα άτομα εκείνα, για τα οποία ο θυμόσοφος λαός μας χρησιμοποιεί τη φράση …«μαγκιά, κλανιά και κώλος φινιστρίνι».

Το σύστημα τούς παρείχε άφθονο άρτο και θεάματα και ένιωθαν άρχοντες. Τους ξέπλεναν, συστηματικά, τον εγκέφαλο μέσα από τα «σχολεία» και τα τσοντοκάναλα και άραζαν πανευτυχείς.

Είναι τα άτομα εκείνα που πριν φτάσουν στην οικονομική εξαθλίωση, είχαν ήδη φτάσει στην πνευματική και ηθική εξαθλίωση.

Είναι τα άτομα εκείνα που σαν βασική τους φιλοσοφία είχαν τη φράση : «Δεν ασχολούμαι εγώ με την πολιτική. Η πάρτι μου και η οικογένειά μου να περνά καλά και …… γαία πυρί μιχθήτω».

Τώρα , που η…… γαία εμίχθη πυρί, τώρα που η ίδια η πραγματικότητα τούς έσπρωξε να αναζητήσουν τα αίτια και τους αίτιους της κατάντιας στην οποία οδηγήθηκαν, διαπίστωσαν την κενότητά τους και την ανικανότητά τους  να ερμηνεύσουν την κακοδαιμονία τους και να βρουν τη ……. ρίζα του κακού. Έτσι εφάρμοσαν ξανά τη γνωστή παλιά τους τέχνη. Αυτή που τους μάθαιναν χρόνια. Στήριξαν και δυνάμωσαν, κάποιους «άλλους», πάλι, να παλέψουν για λογαριασμό τους, και ξανακάθισαν στον καναπέ τους.

Ανέθεσαν (με πληρεξούσιο την ψήφο τους) σε τσαμπουκάδες και τραμπούκους να … «καθαρίσουν» για λογαριασμό τους. Να εκδικηθούν. Ψήφισαν ΧΑ, που θα δέρνει για λογαριασμό τους. Και δε ρώτησαν, δεν ενδιαφέρθηκαν ποιον θα δέρνουν, τα «παλικάρια» αυτά, οι φουσκωτοί. Δε ρώτησαν, ούτε ενδιαφέρθηκαν αν ακουμπούσαν τη μοίρα τους στα χέρια ναζιστών. (Άλλωστε, μέσα στην αμορφωσιά τους, μέσα στη ραστώνη της φραπεδιάς και της «ομαδάρας», δεν επεδίωξαν ποτέ να μάθουν τι σημαίνει φασισμός και ναζισμός κι αν οι ίδιοι θα καταλήξουν, τελικά, θύματά του). Αρκούσε που θα έδερναν. Χειροκροτούσαν και καμάρωναν για τον κάθε τραμπουκισμό της ΧΑ. Δε ρώτησαν, ούτε ενδιαφέρθηκαν να μάθουν αν με τον τρόπο αυτό έβρισκε ή όχι λύση το πρόβλημά τους. Έδερναν και σκότωναν οι Χρυσαυγίτες και αυτό τους ήταν αρκετό. Έβγαζαν το άχτι τους. Και η ζωή κυλούσε μέσα στη δική τους μιζέρια και προς όφελος του συστήματος.

Πολλοί είναι αυτοί που δεν κατέτασσαν τα άτομα αυτά (τους ψηφοφόρους της ΧΑ) στο χώρο του φασισμού. Τους κατέτασσαν στους …παρασυρθέντες! Στους αδικημένους(!) και αγανακτισμένους(!).

Τώρα όμως τα χέρια των …πληρεξουσίων τους τιμωρών, βάφτηκαν με αίμα. Το είδαν και το άκουσαν. Κάθε δικαιολογία πλέον για στήριξή τους στη ΧΑ θα αποτελεί, αυτοδίκαια, δήλωση συνενοχής τους σε δολοφονία, σε εκτέλεση. Θα θεωρούνται συνεργοί των δολοφόνων. Κάθε λέξη υπεράσπισης της ΧΑ, κάθε ψήφος υπέρ της ΧΑ, θα είναι μια επιπλέον μαχαιριά στην καρδιά του Π. Φύσσα, στην καρδιά της δημοκρατίας.

Όσο θα παραμένουν στην εξουσία οι δωσίλογοι, συνεργάτες των κατακτητών, οι προσπάθειες δημιουργίας εμφυλιοπολεμικού κλίματος, θα εντείνονται και το μακρύ τους χέρι, η ΧΑ, θα απολαμβάνει ασυλίας.

Το όπλο εναντίον του φασισμού και του νεοναζισμού είναι η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση του ίδιου του λαού, όχι εξ αναθέσεως, αλλά πρωτογενώς. Οι σημερινές τερατόμορφες πολιτικές και ο τρόπος άσκησης αυτών των πολιτικών, που βαφτίζονται δημοκρατία, είναι οι τροφοδότριες δυνάμεις του φασισμού και του νεοναζισμού.

Οι οποιεσδήποτε νομοθετικές ρυθμίσεις, τα οποιαδήποτε μέτρα για αναχαίτιση, δήθεν, της ΧΑ, θα αποτελούν το πρόσχημα για τη δίωξη και την καταστολή κάθε κίνησης του λαϊκού και πατριωτικού κινήματος που θα απαιτεί Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, κοινωνική Δικαιοσύνη και ευημερία. Θα είναι το πρόσχημα για ανοιχτή εκτροπή και τελική, πιο σκληρή, επίθεση εναντίον του πληγωμένου ελληνικού λαού.

 Η ΧΑ είναι ο ένας πόλος του εμφυλιοπολεμικού κλίματος που καλλιεργεί επίμονα το καθεστώς των κατακτητών. Του κλίματος πάνω στο οποίο, το καθεστώς, στηρίζει πια την επιβίωσή του. Το αιματοκύλισμα του ελληνικού λαού είναι η τελευταία του ελπίδα. Το τελευταίο του αποκούμπι.

Γι αυτό και οι ευθύνες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, που δηλώνουν αντιμνημονιακά, καταγράφονται πλέον στη μνήμη και την κρίση του ελληνικού λαού. Κάθε μέρα που εξακολουθούν να παραμένουν στο κοινοβούλιο, θα προσμετράται και ως ένα επιπλέον καρφί στο φέρετρο της δημοκρατίας, της Ελλάδας.

Τα ψέματα τελείωσαν πια.

Αν δεν αντιληφθούν ότι τον ελληνικό λαό τον χωρίζει αίμα, πλέον, από τους «κυβερνώντες». Αν εξακολουθήσουν να συναγελάζονται με τους «κυβερνώντες» συνεργάτες των κατακτητών  και το μαύρο - και ματωμένο πια - νεοναζιστικό χέρι του συστήματος, και δεν εγκαταλείπουν τις ζεστές και προσοδοφόρες καρεκλίτσες τους στο καταργημένο κοινοβούλιο, θα σημαίνει ότι, συνειδητά πλέον, αδιαφορούν για το αν θα στιγματιστούν, αμετάκλητα, ως συνένοχοι του καθεστώτος.

Ο ελληνικός λαός δεν έχει ανάγκη πια, ούτε από αριστερούς, ούτε από δεξιούς, ούτε από κεντρώους, ούτε από …πόλους. Απαιτεί να κυβερνήσει, ενωμένος, ο ίδιος, πρωτογενώς!

Όποιος τον εμποδίσει ή τον καθυστερήσει στην υλοποίηση αυτής του της απαίτησης, θα πρέπει να αποφασίσει ότι θα βρεθεί, αργά ή γρήγορα, απέναντι από το λαό.

Όλα τα άλλα περί καταδίκης πολιτικών και εγκλημάτων είναι εκ του πονηρού.