70 χρόνια από την ίδρυση του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ)

Αντάρτης του Απελευθερωτικού Αγώνα

ΕΘΝΙΚΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ( ΕΑΜ)

Σταθμός στη ιστορία του λαϊκού κινήματος της χώρας μας

27 Σεπτέμβρη 1941 Ποιοι αλήθεια από κείνη τη γενιά, οι ελάχιστοι που ζουν σήμερα, δε θυμούνται το κουράγιο, τη ζεστασιά, τη δύναμη που πήρε, όταν στα ψιθυριστά, στα κρυφά, για λόγους περιφρούρησης, μαθαίνανε πως ιδρύθηκε μια οργάνωση που καλούσε ΟΛΟΥΣ τους πατριώτες να μην υποταχθούν, αλλά να αντισταθούν με οποιονδήποτε τρόπο στη φασιστική καταιγίδα που πλάκωσε τον τόπο;

Επίσης το ΕΑΜ διακήρυξε πως το ίδιο αδέκαστοι και τιμωροί πρέπει να είναι οι πατριώτες...
στους συνεργάτες των καταχτητών, που από την είσοδό τους την πρώτη μέρα πήγαν μαζί τους. Οι Αθηναίοι πληροφορημένοι από την προηγουμένη για την επικείμενη κατάληψη είχαν κλειστεί στα σπίτια τους. Κανείς δεν κυκλοφορούσε. Η πόλη έμοιαζε νεκρή. Ηταν η πρώτη γενική αποδοκιμασία της κατοχής θα έλεγα, η πρώτη αντιστασιακή πράξη της Αθήνας.

«Βρέθηκαν “Ελληνες επίσημοι” για να παραδώσουν την πρωτεύουσα. Μια επιτροπή από τον στρατηγό Καβράκο, στρατιωτικό διοικητή Αθηνών, το δήμαρχο της Αθήνας, Πλυτά, και Πειραιά Μανούσκο και το νομάρχη Αττικής Πεδόπουλο, έφτασε στο καφενείο Αμπελοκήπων ΠΑΡΘΕΝΩΝ απέναντι στη βίλα ΘΩΝ. Εκεί σε μια σύντομη κατάπτυστη τελετή παρέδωσαν τα κλειδιά της πόλης στον Ναζί αντισυνταγματάρχη Σέιμπεν παρουσία του στρατιωτικού ακολούθου της Γερμανικής Πρεσβείας» (βιβλίο Γιάννη Κυριακίδη «ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ – ΦΑΛΗΡΟ 1941-1945», Εκδόσεις ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ, Μάης 1983, σελ. 9).

Αναφέραμε αυτή την παράγραφο του συγγραφέα που είναι η πραγματική αλήθεια, ιδιαίτερα για γνώση της Νεολαίας αλλά και των μεγαλυτέρων, πως η επίσημη πολιτεία από την πρώτη στιγμή παρέδωσε τη χώρα στον καταχτητή. Αλήθεια, οι απόγονοι αυτών και όλων όσοι πρόδωσαν το λαό και τους ηρωικούς φαντάρους μας που έμειναν στα αλβανικά βουνά, τους χιλιάδες ανάπηρους, αισθάνονται υπερήφανοι;

Αθήνα 4 Δεκέμβρη 1944. Χιλιάδες λαού στην κηδεία των θυμάτων της προηγούμενης μέρας. Ανάμεσά τους τα μαυροφορεμένα κορίτσια κρατώντας το πανό που έγραφε:« Οταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της τυραννίας διαλέγει ή τις αλυσίδες ή τα όπλα - ΕΑΜ»

Θεωρήσαμε αυτή την παρένθεση απαραίτητη για να γίνει ακόμη πιο κατανοητή η κατάσταση της εποχής για τον αναγνώστη και τις προσπάθειες που έπρεπε να κάνουν οι κομμουνιστές για τη συγκρότηση του ΕΑΜ και που σήμερα αναγνωρίζεται ακόμη κι από τους αντιπάλους, άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά, γιατί δεν μπορούν να αποσιωπήσουν το ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ιστορικό γεγονός πως πρωτεργάτης, οργανωτής, καθοδηγητής και αιμοδότης ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Επίσης, ήταν πολύ ενθαρρυντική η απήχηση που είχε η συγκρότηση του ΕΑΜ στη νεολαία, από 15 χρόνων και πάνω. Ηταν όχι μόνο ενθαρρυντική και συγκινητική, αλλά ένας φωτεινός φάρος για την επιτυχία του πολύ δύσκολου και συνάμα ωραίου αγώνα.Οι κομμουνιστές που βρίσκονταν στα ξερονήσια και τις φυλακές όχι μόνο δεν απολύθηκαν, αλλά κρατήθηκαν και παραδόθηκαν ως πρόβατα επί σφαγή. Οσοι όμως κατάφεραν να δραπετεύσουν από τις φυλακές και τις εξορίες έπρεπε να δουλέψουν στην παρανομία κάτω από τον κίνδυνο ανά πάσα στιγμή να συλληφθούν κυρίως από προδοσία των ντόπιων συνεργατών των καταχτητών, να βασανιστούν και να εκτελεσθούν, όπως και έγινε με τους πιο πολλούς. Αλήθεια, ποιος πλήρωσε γι’ αυτό το προδιαγεγραμμένο έγκλημα; Γιατί είναι επίσης γνωστότατο πως εκτελέστηκαν, εκτός πολύ λίγων που κατάφεραν να δραπετεύσουν, κι αυτοί έπεσαν στο καθήκον, όπου αυτό κάθε φορά τους καλούσε.

Ολοι όσοι επιχειρούν το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, όποιο χρώμα και όνομα κι αν έχουν σήμερα, πώς θα ονόμαζαν την τότε «Ελληνική» κυβέρνηση που έφευγε για το Κάιρο με τα κρατικά αποθέματα χρυσού, να κάνει από κει την «αντίσταση» – αφήνοντας εντολή να παραδοθούν με πρωτόκολλο οι κρατούμενοι κομμουνιστές πατριώτες στους φασίστες καταχτητές; Βέβαια, ο αντίπαλος ήξερε τι έκανε με την πράξη του αυτή. Θα απαλλασσόταν μια και καλή από ένα ανθρώπινο δυναμικό που θα κινητοποιούσε και θα οργάνωνε την αντίσταση, προσφέροντας έτσι και την τελευταία στιγμή οι ακραιφνείς «πατριώτες» μεγάλη υπηρεσία στον εχθρό και φίλο τους, όπως αποδείχτηκε στην πορεία. Αλλωστε, μην ξεχνάμε πως τότε από το παλάτι διοικούσε η Γερμανίδα «βασίλισσα», μέλος της χιτλερικής νεολαίας. Οσο για τους τότε πολιτικούς που η μεταξική δικτατορία είχε καταργήσει τα κόμματά τους, είχαν λουφάξει και δε βγήκε ούτε ΕΝΑΣ να πει μια λέξη για το Εγκλημα που συνετελέσθη. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε όλα τα ονόματα των περίφημων «πολιτικών» της εποχής, όμως, δεν είναι το θέμα αυτού του κειμένου. Απλώς δώσαμε μια αμυδρή εικόνα της κατάστασης που επικρατούσε, για να καταλάβει ο αναγνώστης κάτω από ποιες συνθήκες δούλευαν οι παράνομοι κομμουνιστές, αλλά και όλοι οι πατριώτες – δημοκράτες σ’ αυτόν το μεγαλειώδη αγώνα, κυρίως ώσπου να ανδρωθεί και να αποκτήσει γερές βάσεις μέσα στο λαό.

Στελέχη ηγετικά και απλά μέλη, 1.600 τον αριθμό, με πρώτο τον τότε Γενικό Γραμματέα, Νίκο Ζαχαριάδη, τον Γραμματέα της ΟΚΝΕ, Μαλτέζο, τον οποίο και δολοφόνησαν στις φυλακές Κέρκυρας, τα περισσότερα από τα στελέχη – μέλη της ΚΕ κλπ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες φτάσαμε στον πόλεμο του ’40, την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας, η οποία χτύπησε τις ελληνικές δυνάμεις στα σύνορα και μετά επέδωσε το τελεσίγραφο στην ελληνική κυβέρνηση δηλ. στον Μεταξά. Μια φασιστική κυβέρνηση που η στρατιωτική ηγεσία ήταν φιλογερμανική, όπως κι ο ίδιος ο Μεταξάς, ο οποίος όμως προσπαθούσε να κρατήσει και φιλικές σχέσεις με τους Αγγλους, λόγω παλατιού, αλλά και ο ίδιος να κλίνει ανάλογα με τις εξελίξεις. Γι’ αυτό και η εντολή προς το Στρατό ήταν «να ριχτούν μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων»… Ομως ο λαός και τα παιδιά του σαν στρατιώτες στα αλβανικά βουνά, τους ανέτρεψε τα σχέδια και υποχρεώθηκαν να πουν το ΟΧΙ στις 28 Οκτώβρη του 1940. Την κρίσιμη αυτή στιγμή για την υπεράσπιση της πατρίδας, οι κομμουνιστές από τις φυλακές και τις εξορίες ζήτησαν να απολυθούν και να σταλούν στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Το γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη, Γραμματέα του Κόμματος, που δημοσιεύτηκε σε όλες τις εφημερίδες της εποχής, δείχνει τον πατριωτισμό των κομμουνιστών. Οι «νέοι ιστοριογράφοι», ντόπιοι και ξένοι, καλά θα κάνουν να το διαβάσουν, δεν μπορούν να το αγνοούν, αν θέλουν να δώσουν σωστά και αντικειμενικά τα ιστορικά γεγονότα.

Από τα κολαστήρια στο χτίσιμο του ΕΕΑΜ – ΕΑΜ

Το Κόμμα βγαίνει σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα της χώρας από τη δεκαετία ’30-’40, για να σταθούμε μόνον σ’ αυτή, καταχτυπημένο, με νεκρούς από τους ηρωικούς αγώνες των καπνεργατών της Καβάλας, τον ηρωικό Μάη του ’36 στη Θεσσαλονίκη, τις αντιφασιστικές και εργατικές διαδηλώσεις της Αθήνας, τα δικαστήρια, τις φυλακές και τα ξερονήσια, μα και από προβοκαρισμένες οργανώσεις όπως η «ΚΕ» που καθοδηγούνταν από τον υπουργό Ασφαλείας του Μεταξά, Μανιαδάκη. Κι όμως οι λίγοι που κατόρθωσαν να δραπετεύσουν, άρχισαν λιθαράκι λιθαράκι να χτίζουν τη μεγαλύτερη εποποιία του ΚΚΕ. Γιατί τέτοια ήταν το ΕΑΜ!

Οποιος είχε τη μεγάλη τιμή να γνωρίσει τους σκελετωμένους συντρόφους που δραπετεύοντας γύριζαν από τα κολαστήρια, ένιωθε περηφάνια, αισιοδοξία και δύναμη, όχι μόνο γι’ αυτά που έλεγαν και χωρίς να αποφεύγουν να τονίσουν τις πολλές θυσίες που θα χρειαστούν, αλλά στο τέλος οι λαοί θα είναι οι Νικητές, γιατί το δίκιο είναι με το μέρος τους, κι αυτό το επιβεβαίωναν τα βαθουλωμένα από την πείνα και τις κακουχίες μάτια τους, όλο φωτιά που έκαιγε και σε καθήλωνε, πείθοντάς σε για την ανάγκη του αγώνα χωρίς να σε φοβίζει. Το Κόμμα προχωρώντας με όλες αυτές τις δυσκολίες ξεκαθάριζε και έβαζε τις βάσεις για τη δημιουργία των Κομματικών Οργανώσεων και συγχρόνως έκανε τη σωστή ενέργεια να στραφεί κύρια στην εργατική τάξη, συγκροτώντας το Εργατικό ΕΑΜ (ΕΕΑΜ) – ανεξάρτητα από τις διάφορες μικρο-οργανώσεις και αντιστασιακές ομάδες που το καλοκαίρι του ’41 δημιουργούσαν βασικά νεολαίοι, άλλες σωστά προσανατολισμένες κι άλλες όχι, που στην πορεία ξεκαθάρισαν.

Τώρα το Κόμμα, οι όποιες δυνάμεις ηγετικών και άλλων στελεχών ήταν έξω κι αυτές που κατάφερναν να φτάνουν από τις αποδράσεις, άρχισαν με εντατικούς ρυθμούς τις συναντήσεις και τις επαφές, από τον Ιούλη του 1941, με όλους τους πολιτικούς ηγέτες της εποχής, από κεντρώους, φιλελεύθερους και λοιπούς, γιατί πίστευαν – και πολύ σωστά – πως έπρεπε να συμμετέχουν όλοι και να γίνει παλλαϊκή η υπόθεση του αγώνα εναντίον των καταχτητών. Οι επαφές τράβηξαν σχεδόν τρεις μήνες, όμως όχι μόνο δε συμφωνούσαν, αλλά αυτοί οι «υπερπατριώτες» προσπαθούσαν να πείσουν και όσους ταλαντεύονταν, να μην πάρουν μέρος σε μέτωπο αντίστασης με τους κομμουνιστές.

Το παρακάτω απόσπασμα, πάλι από το βιβλίο του Γ. Κυριακίδη, της αφήγησης του αγαπημένου συντρόφου και τόσο πιστού μέχρι το τέλος της ζωής του Γιώργη Στεφανίδη, είναι πολύ χαρακτηριστικό (σελ. 25):

«Στις 16 Ιούλη 1941 ιδρύεται το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο ή όπως σύντομα λεγόταν Εργατικό ΕΑΜ ή ΕΕΑΜ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πρώτα ιδρύθηκε το ΕΕΑΜ και μετά 2,5 μήνες περίπου αργότερα το ΕΑΜ. Χαρακτηριστικό και παράδοξο, όχι όμως τυχαίο και ανεξήγητο. Η προσπάθεια για δημιουργία μιας εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης με ομότιμη συμμετοχή όλων των κομμάτων, προσωπικοτήτων κλπ. άρχισε από τις πρώτες βδομάδες της κατοχής. Η άρνηση όμως των παλαιών παραδοσιακών αστικών κομμάτων, η αναβλητικότητα και η παλινωδία των αρχηγών τους, μέχρι να απαντήσουν τελικά, ακόμη και η προσπάθεια μέχρι εξαντλήσεως και της τελευταίας πιθανότητας ή δυνατότητας για να μεταπειστούν και να συμμετάσχουν, συντέλεσαν στην καθυστέρηση της συμφωνίας για το ΕΑΜ.

Αντίθετα οι εργάτες, οι εκπρόσωποι των ανώτατων συνδικαλιστικών οργανώσεων κλπ. γρήγορα συμφώνησαν και έτσι στις 16/6/41 ιδρύεται το ΕΕΑΜ».

Η ιδρυτική πράξη του ΕΑΜ

Ετσι μετά από την καθυστέρηση των διαβουλεύσεων για ένα τρίμηνο σχεδόν, αποφασίστηκε η ίδρυση του ΕΑΜ με αυτούς που δέχτηκαν, μένοντας πάντα ανοιχτοί σε οργανώσεις και προσωπικότητες που θα συμφωνούσαν ακόμη και εν μέρει με την ιδρυτική πράξη. Παραθέτουμε ένα μικρό κομμάτι απ’ αυτήν, αλλά θα συστήναμε στους αναγνώστες και κυρίως στους ιστορικούς να διαβάσουν το βιβλιαράκι του μεγάλου δασκάλου Δ. Γλυνού «ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΕΑΜ»…

ΙΔΡΥΤΙΚΟΝ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ (ΕΑΜ)

1. Από τους αντιπροσώπους των κάτωθι υπογραφόμενων κομμάτων ιδρύεται το Εθνικόν Απελευθερωτικόν Μέτωπον της Ελλάδος (Ε.Α.Μ.). εις το Ε.Α.Μ. γίνεται ισοτίμως δεκτόν και παν άλλο κόμμα ή οργάνωσις που δέχεται τας αρχάς του παρόντος Ιδρυτικού ως και να εργασθή διά την επιτυχίαν των σκοπών του Ε.Α.Μ. προκείμενου να γίνη δεκτή εις το Ε.Α.Μ. οιαδήποτε οργάνωσις, δεν εξετάζεται το παρελθόν ή οι αντιλήψεις των σχετικώς με τη μελλοντική ανασυγκρότησιν της ελευθέρας και ανεξαρτήτου Ελλάδος, αλλά απλώς η πίστις των εις την ανάγκην του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνος, η τιμιότης των απέναντι αυτού και η αποδοχή των αρχών του Ε.Α.Μ. που περιλαμβάνονται εις το παρόν ιδρυτικόν.

2. Σκοπός του Εθνικού Μετώπου είναι:

Α α. Η Απελευθέρωσις του Εθνους και από το σημερινόν ξένον ζυγόν και η απόκτησις της πλήρους ανεξαρτησίας της χώρας μας.

(ακολουθούν 6 άρθρα)…

7. Μεταξύ των κομμάτων και οργανώσεων αίτινες συνεργάζονται εις το Ε.Α.Μ. διατηρείται δι’ όλον το διάστημα του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος η μεγαλυτέρα αλληλοβοήθεια και αλληλοϋποστήριξις διά παν ζήτημα το οποίον σχετίζεται με τον γενικόν απελευθερωτικόν αγώνα και τον ειδικώτερον εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα κάθε χωριστού κόμματος. Επίσης και αι συνεργαζόμεναι ως άνω οργανώσεις χρησιμοποιούν τας αντιστοίχους επιρροάς των διά την άμβλυνσιν κάθε μέτρου που στρέφεται κατά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος από τους εχθρούς του Εθνους, εντοπίους προδότας ή ξένους κατακτητάς.

Εν Αθήναις τη 28η Σεπτεμβρίου 1941

Διά το Κ.Κ.Ε. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Διά το Σ.Κ.Ε. ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ

Διά την Ε.Λ.Δ. ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ

Διά το Αγρ. Κόμμα ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ.

Η μάχη της επιβίωσης

Μετά την ιδρυτική πράξη και σύμφωνα με το περιεχόμενό της, άρχισε η οργάνωση και βέβαια η αρχή κάπως αργή και δύσκολη, όμως αν εκείνες τις δύσκολες ώρες μπορούσες να σκύψεις και να αφουγκραστείς τη βουβή αγανάκτηση ολόκληρου του λαού (εκτός συνεργατών) και μάλιστα όταν καθημερινά γινόταν γνωστές οι κατασχέσεις, όχι μόνον πρώτων υλών αλλά τροφίμων, φαρμάκων, των πάντων κι όταν οι προβλέψεις για ένα χειμώνα όχι συνηθισμένο για την Αθήνα, τότε θα έπαιρνες δύναμη και κουράγιο για τη μεγάλη πορεία.

Εδώ πρέπει να πούμε πως το ΚΚΕ και το ΕΑΜ αφουγκράστηκαν και πιάσανε αυτό το σφυγμό που τους βοήθησε στον προγραμματισμό της δράσης.

Ετσι η πρώτη μάχη που έπρεπε να δοθεί ήταν η μάχη της επιβίωσης, η σωτηρία του λαού απ’ την πείνα για τις μεγάλες πόλεις και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα.

Φάνηκε καθαρά πως οι καταχτητές θα χρησιμοποιούσαν το μέτρο της πείνας για την εξόντωση του λαού μαζί με τους συνεργάτες μαυραγορίτες. Η κατηγορία ανθρώπων – αν μπορούν να ειπωθούν άνθρωποι – αυτοί που πλούτισαν πάνω στα κορμιά των εκατοντάδων χιλιάδων νεκρών με τη βοήθεια και συνδρομή των καταχτητών.

Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Γ. Κυριακίδη 

«ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 1941», έκδοση «Τυποεκδοτική» 1983 (καθώς και το μακάβριο σκίτσο των σελίδων 31-36-37).

Οι πρώτες εκδηλώσεις του ΕΑΜ εστράφησαν στα προβλήματα επιβιώσεως του ελληνικού λαού και κυρίως στο επισιτιστικό. Οι ιδρυταί του ξεκίνησαν από την αρχή ότι το πρωταρχικό αίτημα του λαού ήταν η εξασφάλισις της βιολογικής του υπάρξεως που αποτελούσε μια συγκεκριμένη μορφή πάλης με γενικότερες συνέπειες.

Αυτό όμως που πέρασαν όσοι επέζησαν αυτού του συστηματικού εγκλήματος, τόσο αυτοί που σήμερα δε ζουν και ελάχιστοι που ζουν, δε θα ξεχάσουν όλους που πέθαιναν, αλλά εκείνες τις μανάδες με τα παιδιά απ’ το χέρι με τις πρησμένες κοιλιές και τη μακρόσυρτη κραυγή «Πεινάωωωω…» και στην επόμενη γωνιά να πέφτουν για να τους μαζέψει το καροτσάκι του δήμου και να ριχτούν σε κοινούς τάφους οπουδήποτε.

Θα χρειάζονταν πολλοί τόμοι, όπως λέει κι ο συγγραφέας στο παραπάνω βιβλίο, για να περιγράψει όποιος επιχειρούσε εκείνο το Γολγοθά αλλά και την αντοχή του λαού εκείνο τον φοβερό χειμώνα 1941-1942. Τις 250.000 νεκρούς, ΜΟΝΟΝ στην Αθήνα, Πειραιά και τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του νεοϊδρυθέντος ΕΑΜ για να σώζει έστω και μια ζωή κάθε φορά.

Οι οργανώσεις που συγκρότησε το ΕΑΜ

Μέσα απ’ αυτές τις συνθήκες προχωρούσε το ΚΚΕ και το ΕΑΜ για να οργανώσει την αντίσταση κατά της τριπλής φασιστικής κατοχής κι ας ήταν κάθε κίνηση και θάνατος πολύμορφος και τις περισσότερες φορές ήταν, όμως το ξεκίνημα είχε γίνει.

Πιστεύουμε λοιπόν πως στο κείμενο αυτό μπορούμε να αναφέρουμε μόνον ονομαστικά τις οργανώσεις που το ΕΑΜ συγκρότησε και τόσα προσέφεραν σ’ αυτόν το τιτάνιο αγώνα, αλλιώς για την καθεμιά θα χρειαζόταν και ένας τόμος.

• «Εθνική αλληλεγγύη» το αποκούμπι των πεινασμένων φυλακισμένων, κατατρεγμένων, 2.600.000 μέλη σ’ ολόκληρη την Ελλάδα.
• Η ίδρυση του ΕΛΑΣ, του ένοπλου τμήματος της αντίστασης, του ΠΡΩΤΟΥ λαϊκού στρατού της Ελλάδας. Η ολοκληρωτική του συγκρότηση 16 Φλεβάρη 1942 που έφτασε τις 130.000 περίπου. Πιστεύουμε πως η ζωή και δράση του ΕΛΑΣ δε μελετήθηκε καθόλου από το κόμμα και το λαϊκό κίνημα και ιδιαίτερα για τον ΕΛΑΣ της πόλης, σαν εμπειρία για το κίνημα, ανεξάρτητα αν στην πορεία του αγώνα στις σημερινές ή στις αυριανές συνθήκες χρησιμεύσει. Χωρίς αυτή τη μελέτη δεν υπάρχει σύνδεση της Ιστορίας. Παράδειγμα, τι ξέρουν οι νέοι μα και οι μεγαλύτεροι, πόσες και ποιες μάχες έδωσε ο ΕΛΑΣ της Αθήνας στην περίοδο 1943-44 που είχε ανδρωθεί και οι μάχες ήταν καθημερινές; Τι ξέρουν για τις στρατιωτικές μορφές που χρησιμοποιούσε φρουραρχεία κλπ. προσαρμόζοντας τη δράση του στις κάθε φορά νέες συνθήκες; Μήπως ξέρει κανείς για τη μάχη του Μαργαρίτη στο ποτάμι της Καλλιρρόης ενάντια στους Γερμανοτσολιάδες μέρα μεσημέρι από λόχους του 2/2 Τάγματος που τους προκάλεσε κυριολεκτικά πανωλεθρία; Ο ΕΛΑΣ όμως εκκαθάρισε απ’ τα πόδια του αυτή την εστία προδοτών που λυμαινόταν τις γειτονιές. Τα ΜΟΝΑ που εμφανίζονται σε κάποιες επετείους για την Αθήνα είναι 2-3 γεγονότα παραποιημένα και δυστυχώς η αντιιστορική τους παραποίηση συνεχίζεται. Ισως είναι καιρός να γίνει η μελέτη και η διόρθωση.
• ΟΠΛΑ «Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα». Με 10.000 μέλη τα πιο άξια και πιστά παλικαριά του λαού. Οταν συγκροτήθηκε η ΠΕΕΑ μετονομάστηκε σε «Εθνική Πολιτοφυλακή». Η προσφορά της και η παρουσία της παντού στη μάχη, στη διαδήλωση, στη γειτονιά περιφρουρώντας και ειδοποιώντας για κάθε μπλόκο και επιχείρηση.
• 23 Φλεβάρη 1943, ίδρυση της ΕΠΟΝ. Μια ανεκτίμητη προσφορά στη Νεολαία, ιδιαίτερα στα Γράμματα και τον Πολιτισμό.

Η ελεύθερη Ελλάδα και η πρωτοπορία του ΚΚΕ

Μόνον αυτές οι επιγραμματικές αναφορές δείχνουν το τεράστιο κίνημα του ΕΑΜ που αγκάλιασε το 80% του λαού, το οποίο στην ελεύθερη από τον ΕΛΑΣ Ελλάδα, έζησε τη λαϊκή εξουσία, ένιωσε πως ήταν άνθρωποι και ρύθμιζαν μόνοι τους τη ζωή τους και όσοι θέλησαν και θέλουν ακόμα να αμαυρώσουν σ’ αυτό την πρωτοπορία του ΚΚΕ τους διαψεύδουν τα 90 χρόνια ύπαρξης και δράσης του κι ακόμα πως είναι το ΜΟΝΟ κόμμα που στα ανώτερα σώματα παραδέχτηκε λάθη και αδυναμίες και είναι καταγραμμένα στα επίσημα κείμενα, θεωρούμε πως θα ήταν μια ελάχιστη τιμή στα χιλιάδες στελέχη και μαχητές αυτού του μεγάλου λαϊκού στρατού που έπεσαν για την απελευθέρωση, την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας και τη λαϊκή κυριαρχία, να παραθέσουμε το κείμενο με την πράξη της καθιέρωσης του ονόματος του ΠΡΩΤΟΥ Λαϊκού Στρατού. Κι αυτό επίτευγμα του ΚΚΕ. Τα 4 στελέχη που πήραν μέρος στη συνεδρίαση αυτή. Ηγετικά στελέχη του ΚΚΕ ήταν. Μετέπειτα αυτός ο λαογέννητος στρατός που 33 μέρες έδωσε τη μάχη του Ηρωικού Δεκέμβρη του ’44 που η ΑΔΟΥΛΩΤΗ – πιστεύουμε πως σωστά της δόθηκε αυτός ο τίτλος – Αθήνα πάλεψε με τους νέους καταχτητές κάνοντας την κάθε πέτρα μετερίζι και το κάθε σοκάκι τάφο τους, με το αυτόματο και την αραβίδα μπροστά στα κανόνια, αεροπλάνα και τα τανκς, χωρίς να προλάβει να πάρει ανάσα από τα 4 ολόκληρα χρόνια της πείνας, τον κατατρεγμό και την καθημερινή πολύμορφη μάχη, γιατί και μια απλή διαμαρτυρία εναντίον των φασιστών καταχτητών μετατρεπόταν κυριολεκτικά σε πραγματική μάχη. Εγινε βασικός πυρήνας του ΔΣΕ που αντιπάλεψε τη δεύτερη «συμμαχική» του ντόπιου καθεστώτος αυτή τη φορά αγγλοαμερικανική επίθεση στο λαϊκοεπαναστατικό κίνημα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι αυτούσιο από το βιβλίο του Γ. Κυριακίδη και εγκεκριμένο από τον Σπύρο Κωτσάκη – «Νέστορα» έναν από τους τέσσερις στη συνεδρίαση της ονομασίας και της διακήρυξης του ΕΛΑΣ και Καπετάνιος του 1^ου Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ της Αθήνας.

Ο ΕΛΑΣ

Από την αρχή της κατοχής υπάρχει μια τάση ανάμεσα στους πιο ζωηρούς νέους για ένοπλη αντίσταση. Μερικοί κρύβουν όπλα. Αλλοι προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να εξασκηθούν στα όπλα.

Ολες αυτές οι προσπάθειες ήταν ατομικές. Η οργάνωση τότε δηλ. ΚΚΕ και ΕΑΜ έριχναν το κύριο βάρος στη μαζικοποίηση των οργανώσεων, των σωματείων κλπ. Στην κινητοποίηση για την επιβίωση που ήταν τότε το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα. Κυριολεχτικά ζήτημα επιβίωσης του Λαού.

Εντούτοις από το τέλος του 1941, τα ανώτερα καθοδηγητικά όργανα του ΕΑΜ, και του ΚΚΕ απασχολεί το πρόβλημα της δημιουργίας λαϊκού στρατού. Ηδη το Νοέμβρη – Δεκέμβρη 1941 συγκροτήθηκε το Στρατιωτικό Κέντρο Αντίστασης με σκοπό την οργάνωση του καινούριου στρατού. Στην προσπάθεια συνέβαλε και μια ομάδα αντιφασιστών μόνιμων αξιωματικών. Στα τέλη του Δεκέμβρη 1941 συγκροτείται η Κεντρική Επιτροπή του ΕΑΣ με έδρα την Αθήνα. Στις 16 του Φλεβάρη του 1942 η ΚΕ του ΕΛΑΣ εξέδωσε την πρώτη της προκήρυξη προς τον Ελληνικό Λαό. Ηδη έχει προστεθεί στο ΕΑΣ το «Λ» (Λαϊκός). Αυτό έγινε στη σύσκεψη στελεχών στις 2 Φλεβάρη 1941 στους Αμπελόκηπους, για την επεξεργασία και έγκριση της διακήρυξης. Πήραν μέρος Π. Δανιηλίδης, Α. Τζήμας, θ. Χατζής, Σπ. Κωτσάκης. Την πρόταση έκανε ο Σπ. Κωτσάκης και έγινε αμέσως αποδεχτή ομόφωνα απ’ όλους. Σε συνέχεια εγκρίθηκε από τις ηγεσίες του ΕΑΜ και του ΚΚΕ και με την προκήρυξη που κυκλοφόρησε στις 16 Φλεβάρη 1942 καθιερώθηκε η ονομασία ΕΛΑΣ – ΕΘΝΙΚΟΣ ΛΑΪΚΟΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ.

Ετσι θα μείνει στην ιστορία ο λαογέννητος αυτός στρατός. Αυτός που τόσα πρόσφερε στον συμμαχικό αγώνα. Τόσο αγαπήθηκε από τον ελληνικό λαό που τον γέννησε και τον έθρεψε. Και τόσο μισήθηκε και πολεμήθηκε από όλους τους λογής – λογής καταχτητές και τους «Ελληνες» Συνεργάτες τους.

Θα κλείσουμε αυτό το κείμενο με ένα αφιέρωμα στους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς πατριώτες και μέσα σ’ αυτούς δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές που διάλεγαν πάντα τη θυσία της ίδιας της ζωής τους και ποτέ την προδοσία της πατρίδας και του κόμματος σ’ όλη τους την πορεία, με δύο στίχους από τους ύμνους του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ γιατί έτσι συνδέεται η ιστορία στην οποία αν αφήνεις τέτοιες σημαντικές περιόδους άγνωστες, οι «καλοθελητές» ιστοριογράφοι, μπορούν πιο εύκολα να διαστρεβλώνουν τα πάντα. Μ’ αυτούς τους δύο στίχους γίνεται πράξη και το σύνθημα «Πολεμάμε και τραγουδάμε».

Του ΕΛΑΣ

Εμπρός για την Ελλάδα

Το δίκιο και τη Λευτεριά

Σ’ ακρό βουνό και στην κοιλάδα

Πέτα πολέμα με καρδιά

***

Με χίλια ονόματα μια χάρη

Ακρίτας είτε αρματολός

Αντάρτης κλέφτης παλικάρι

Πάντα είναι ο ίδιος ο Λαός.

Του Δ.Σ.Ε.

1^ος στίχος

Βροντάει ο Ολυμπος και πάλι.

Στην Πίνδο πέφτουν κεραυνοί

Σιούντε στεργιές και τα πελάγη

Οπλων ακούγεται γκλαγκή.

***

Εμπρός ΕΛΑΣ για την Ελλάδα

Εμπρός ακόμα μια φορά

Κράτα της Λευτεριάς τη δάδα

Στα δυο σου μπράτσα τα γερά.

από το "http://erodotos.wordpress.com"