Για όσους λένε ότι πρέπει να πληρώσουν τους φόρους τους οι πλούσιοι τώρα... Οι φόροι και οι αποζημιώσεις ανήκουν στον Λαό, ΟΧΙ στους τοκογλύφους!

του Σ. Κατσούλη

Η "φοροδιαφυγή" είναι ο κοινός μας εχθρός...

Ακούμε συχνά από διάφορες "πλευρές" ότι ένα από τα προβλήματα που έχουν δημιουργήσει την κρίση είναι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή που παρατηρείται στην χώρα μας. Πρωτεργάτες  βεβαίως σε αυτό το παιχνίδι αντιπερισπασμού και σύγχυσης, είναι τα καθεστωτικά κόμματα και οι μηχανισμοί τους. Για παράδειγμα, ο πρώην πρόεδρος ενός από τους φανερούς μηχανισμούς εκποίησης της χώρας που είναι το ΤΑΙΠΕΔ, γνωστός πλέον σε όλους για την ευφράδεια λόγου που παρουσίασε υβρίζοντας χυδαιότατα τον Λαό δημόσια, έκανε πρόσφατα μια δήλωση:

"Ερωτηθείς για τις ευρύτερες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ τόνισε πως το μεγάλο στοίχημα για τη χώρα είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής."

Θα έλεγε κανείς βέβαια, τι άλλο να κάνει ο κυβερνητικός μηχανισμός στην κατάσταση που....
βρισκόμαστε; Το ερώτημα είναι ρητορικό βέβαια, μιά και η συγκεκριμένη μερίδα του καθεστώτος δεν έχει ούτε την ικανότητα, ούτε και την θέληση, να κάνει οτιδήποτε διαφορετικό. Έχει όμως ενδιαφέρον να δούμε ότι και η αντιπολίτευση, σύσσωμη, φαίνεται να πιστεύει το ίδιο. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας, μας είπε τα ίδια πριν λίγο καιρό, μιλώντας σε ημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα τη "ριζοσπαστική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος":

"Όπως εξήγησε στη ρίζα του φορολογικού προβλήματος δεν βρίσκονται κάποιοι ασυνείδητοι ιδιοτελείς επαγγελματίες, αλλά ένα σύστημα νόμιμης φοροαποφυγής ή και ακόμη και φοροαπαλλαγής, στημένο επίτηδες για τους οικονομικά ισχυρούς. Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν φορολογούνται οι πλούσιοι, υπογράμμισε."

Ένα άλλο παράδειγμα, εκφρασμένο ειδικά για το δικό του ακροατήριο βέβαια, είναι το ΚΚΕ, που καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα με το εξής σχόλιο που και αυτό έγινε σχετικά πρόσφατα:

"Τα κόμματα που επιχειρούν να πείσουν ότι οι off shore αποτελούν ξένο προς την καπιταλιστική οικονομία σώμα και υπόσχονται να χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή κοροϊδεύουν ωμά το λαό.

Συγκαλύπτουν τις προκλητικές νόμιμες φοροαπαλλαγές του μεγάλου κεφαλαίου και ότι η ελευθερία κίνησης κεφαλαίου στην ΕΕ οδηγεί στο να βρίσκονται νόμιμα στο εξωτερικό κεφάλαια δεκάδων δισ. ευρώ.

Επίσης συγκαλύπτουν ότι οι φορολογικοί παράδεισοι δεν υπάρχουν τυχαία, αποφασίζονται από κυβερνήσεις και εξυπηρετούν τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, τον ίδιο τον καπιταλισμό" - πηγή

Η αναφορά σε περαιτέρω δηλώσεις και σχόλια δεν έχει νόημα. Πάταξη της φοροδιαφυγής λοιπόν, όλοι την θέλουν με κάποιον τρόπο, και την θέλουν τώρα, ασχέτως πολιτικής ή ιδεολογικής θέσεως και άσχετα με το πως εκφράζεται ο καθένας.

Ολόκληρο το συνεργαζόμενο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας, από το ακροδεξιό-φασιστικό κόμμα της Νέας Δικτατορίας, μέχρι και την άκρα Αριστερά, όλοι τους φαίνονται να συμφωνούν, ότι το θέμα της φοροδιαφυγής πρέπει να λυθεί άμεσα, έστω και εάν είναι αυτό απλά μια γενικότατη θέση που εκφράζεται με διάφορους τρόπους.

Ο τρόπος επιβολής της λύσης δηλαδή, διαφέρει προφανώς ριζικά μεταξύ τους - ας είμαστε "δίκαιοι" σε αυτό - αλλά όλοι τους συμφωνούν ότι ένα από τα προβλήματα - και συνεπώς μια από τις λύσεις εάν αντιστραφεί το πρόβλημα - είναι η εκτεταμένη φοροδιαφυγή που όλοι μας ξέρουμε ότι γίνεται.

Συμφωνούμε γενικά με την φοροδιαφυγή;

Σε καμία περίπτωση κανείς από εμάς δεν λέει, ότι η κατάσταση αυτή δεν είναι άκρως άδικη και πρέπει να ανατραπεί το συντομότερο δυνατόν. Προφανώς, δεν μπορεί αυτοί που έχουν την άνεση και την δύναμη να πληρώσουν, χωρίς στην ουσία να χάσουν κάτι ουσιαστικό, να μην πληρώνουν του φόρους τους προς το κράτος. Και δεν γίνεται, την ώρα που εκτός από την πρακτική φορολογική τους ασυλία, έχουν και μυριάδες άλλων δικαιωμάτων και προνομίων που τους κάνουν την επαγγελματική τους εργασία 100 φορές πιο εύκολη από την κατάσταση που αντιμετωπίζει ο κάθε κοινός πολίτης που έχει τολμήσει τα τελευταία χρόνια - και ενάντια σε κάθε λογική - να ανοίξει μια επιχείρηση.

Δεν νομίζω επίσης ότι υπάρχει κάποιος που πιστεύει ότι δεν υπάρχει εκτεταμένη φοροδιαφυγή ή ότι δεν επικρατεί το γνωστό σε όλους μας απίστευτο μπάχαλο του κράτους, το οποίο επιτρέπει στα γνωστά συμφέροντα να αποφεύγουν πρακτικά οποιαδήποτε φορολόγηση. Και κανείς λογικός και ενημερωμένος πολίτης δεν θα δεχθεί ότι πράγματι υπάρχουν ιδιώτες και πρόσωπα νομικής φύσεως που διατελούν υπό καθεστώς πλήρους ασυλίας από φορολογία, έχοντας προκαλέσει μια τεράστια καταστροφή σε βάρος των κρατικών εσόδων και σε επέκταση στην κοινωνία.

Πως, ποιόν και πότε πρέπει να πληρώσουν;

Είναι γνωστά σε πολλούς τα νούμερα που δείχνουν ποιος στην Ελλάδα χρωστά φόρους στο κράτος. Μόλις δύο δισεκατομμύρια ευρώ, από τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που θα έπρεπε να έχει λάβει το κράτος αντιστοιχείται με τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας μας, τα οποία συμπεριλαμβάνουν και τους περίφημους μικρομεσαίους. Τα υπόλοιπα, 35, 40 ή και πολύ περισσότερα, τα χρωστούν περίπου 1500 πρόσωπα νομικά ή φυσικά.

Τα περισσότερα λοιπόν, τα χρωστούν τα γνωστά διαπλεκόμενα συμφέροντα δηλαδή. Οπότε, είναι προφανές ότι πρέπει να πληρώσουν αυτοί... Είναι όμως πράγματι προφανές; Εάν πρέπει να πληρώσουν, τότε, πότε, ποιόν και πως πρέπει να πληρώσουν;

Για να απαντηθεί αυτό σωστά, θα πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πίσω, για να δούμε την σημερινή κατάσταση της οικονομίας, αλλά και την κατάσταση στην οποία έχει φέρει το κράτος και τις σχέσεις του με τους δανειστές του, δια μέσου του καθεστώτος άκρατου δωσιλογισμού που όλοι μας βλέπουμε σήμερα να συνεχίζει την αποτέφρωση της κοινωνίας βήμα προς βήμα.

Το φλέγον πρόβλημα ΔΕΝ είναι η φοροδιαφυγή!

Η αλήθεια είναι ότι το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κατοχής που ζούμε, ακόμα και μέσα από τα κραυγαλέα σκάνδαλα, δεν είναι η φοροδιαφυγή, όσο ανήθικα και αν είναι. Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματος του κράτους, πάνω από 92% ή και περισσότερο, χάνεται στην αποπληρωμή των τοκογλυφικών χρεολυσίων και τόκων τα οποία έχει διογκώσει απίστευτα η αφελέστατη - προδοτική θα έλεγαν άλλοι - "πολιτική" των τελευταίων δεκαετιών με αποκορύφωμα βεβαίως το θέατρο της παράνοιας που παρακολουθήσαμε όλοι μας τα τελευταία τρία χρόνια.

Μπροστά στο τρομακτικό πρόβλημα του χρέους και της πολιτειακής κατάλυσης που έχει επιφέρει, η φοροδιαφυγή φαντάζει για πολλούς από εμάς, να είναι παρά ένας εύκολος αποδιοπομπαίος τράγος, ένας αντιπερισπασμός ο οποίος έχει μάλιστα και νομότυπο χαρακτήρα.

Πρακτικά, όλες οι δόσεις των καταχρηστικών δανείων, αλλά και όλο το υπόλοιπο εισόδημα από την φορολογία, όσο μικρό ή ανύπαρκτο και να είναι αυτό, χάνεται κυριολεκτικά στην εξυπηρέτηση του χρέους. Οι δανειακές συμβάσεις και τα λοιπά χρηματοπιστωτικά κόλπα που μας έχουν φορτώσει στην πλάτη, είναι εμπνευσμένα από τους εκ των έξω επικυρίαρχων και εφαρμοσμένα από τους ντόπιους ραγιάδες του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Και ως εκ τούτου, μας έχουν φτάσει προ πολλού στο σημείο, όπου το κράτος είναι ηθελημένα δεμένο χειροπόδαρα μπροστά στο έγκλημα της ολοκληρωτικής αφαίμαξης που επιτελείται κάθε δευτερόλεπτο που περνά.

Εάν δεν υπήρχαν αυτά τα εξουθενωτικά έξοδα προς τους τοκογλύφους και εις βάρος της κοινωνίας, το κράτος θα μπορούσε να σταθεί στα πόδια του, ακόμα και με την υπάρχουσα τρομακτική διαπλοκή των ιδιωτικών συμφερόντων που παρασιτούν ανάμεσα στο πολιτικό και μη προσωπικό της χώρας.

Το χρέος της χώρας λοιπόν, μας έφτασε στο τελικό του σκοπό: Την ολοκληρωτική εξόντωση ολόκληρου του πληθυσμού της χώρας, μεθοδικά και επίμονα, μέχρι να μην μείνει κανένας όρθιος. Εξ ου και η θέση του ΕΠΑΜ, ότι τα χρέη αυτά δεν είναι απλά βαριά και δυσβάσταχτα για τον Λαό, αλλά αποτελούν το όπλο με το οποίο δεχόμαστε πολεμικού τύπου επίθεση με στόχο την εξόντωσή μας. Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι η μόνη κίνηση που μπορεί να λύσει την υπόθεση του χρέους, είναι η συνολική διαγραφή του και μάλιστα μονομερώς.  Υπάρχουν αρκετά άρθρα και αναλύσεις που επεξηγούν αυτήν την θέση επαρκώς αλλά και τις σχετικές με αυτήν που είναι η τόσο μα τόσο επιτακτική ανάγκη να απελευθερωθούμε επιτέλους από τον ζουρλομανδύα του Ευρώ.

Αυτό που έχει νόημα εδώ όμως, είναι να καταλάβουμε, ότι χωρίς την διαγραφή των χρεών αυτών, δεν μπορεί να υπάρξει λύση, ακόμα και εάν το κράτος κατάφερνε να λάβει το 100% των φόρων που πρέπει να λάβει. Η φορολόγηση, ακόμα και να γινόταν με τέλεια πειθαρχεία και αποτελεσματικότητα, θα είχε απλά ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση ακόμα περισσότερου εισοδήματος του κράτους και σε καμία περίπτωση δεν θα επέφερε την ευεργεσία της κοινωνίας, ούτε καν μέσω της μερικής αποπληρωμής του χρέους, όσο υπάρχει στην χώρα μας καθεστώς δουλοπαροικίας.

Οι φόροι δεν ανήκουν στους τοκογλύφους, ανήκουν στον Λαό!

Πολλοί, όπως είδαμε παραπάνω, θα πουν ότι, ναι μεν, η κρίση δεν λύνεται μόνο μέσω της φοροδιαφυγής, αλλά δεν πρέπει να αρχίσουμε από κάπου;  Η απάντηση είναι, βεβαίως πρέπει να αρχίσουμε από κάπου, αλλά ξεχνάμε ένα βασικό πράγμα που αναφέρθηκε εμμέσως παραπάνω. Οι φόροι που λαμβάνει το κράτος είναι η προσφορά των ίδιων των πολιτών σε αυτό για να παρασχεθούν ανταποδοτικές υπηρεσίες στην κοινωνία, όπως ορίζει το Σύνταγμα αλλά και η γενικότερη αρχή της φορολόγησης. Δεν ανήκουν οι φόροι δηλαδή στους δανειστές-τοκογλύφους, που θα τα καταπιούν με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, που αντί να μειώνει το χρέος, το διογκώνει ακόμα περισσότερο.

Πριν απαντήσουμε λοιπόν το ερώτημα που αναφέρθηκε παραπάνω, δηλαδή το πότε, ποιόν και πως πρέπει να πληρώσουν οι μεγάλοι φοροφυγάδες τους φόρους τους, θα πρέπει να ρωτήσουμε ένα πιο θεμελιώδες ερώτημα:

Εάν πληρωθούν οι φόροι τώρα, θα χαθούν στην τρύπα του χρέους (που ούτως ή άλλως πρέπει να αρνηθούμε μονομερώς, οπότε γιατί να το εξυπηρετήσουμε) χωρίς κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα;

Η θα υπηρετήσουν τα συμφέροντα της κοινωνίας;

Η απάντηση είναι βεβαίως αυταπόδεικτη εκ των πραγμάτων, για αυτούς που έχουν παρακολουθήσει την εξέλιξη της σχέσης μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους συνεργάτες τους: Ότι λαμβάνει το κράτος μέσα στα πλαίσια των σημερινών θεσμών και καθεστώτος, αφαιρείται πάραυτα και για πάντα, από την χώρα και συνεπώς την ίδια την κοινωνία...

Ένα σκλαβωμένο κράτος δεν μπορεί να απαιτεί φόρους και χρωστούμενα από όποιον θέλει...

Όταν ένα κράτος διατελεί ως σκλάβος, "ηγούμενο" από άκρατο δωσιλογισμό, δεν μπορεί να διαχειρίζεται τα του οίκου του. Δεν μπορεί να απαιτεί φόρους από όποιον του "καπνίσει". Θα απαιτήσει φόρους, ΜΟΝΟ από αυτούς που θα επιτρέψει ο επικυρίαρχος. Στην περίπτωσή μας, αυτός είναι ο απλός εργαζόμενος Λαός, γιατί αυτόν θέλουν κυρίως να εξαλείψουν...

Αλλά ακόμα και τώρα, τώρα που καλείται να πληρώσει μόνο ο αδύναμος, ότι λάβει  το κράτος δηλαδή από τις ανθρωποθυσίες, ΔΕΝ τα διαχειρίζεται το κράτος και το προσωπικό του, γιατί αυτό απλά και μόνο υποδύεται τον κυβερνήτη... Αυτός που διαχειρίζεται την κατάσταση είναι πλέον οι ίδιοι οι επικυρίαρχοι. Πώς λοιπόν, μπορεί ο Λαός να πάρει αυτά που του ανήκουν όταν δεν υφίσταται πλέον, όταν δηλαδή του έχει κλαπεί μέσα απ τα χέρια του ο μηχανισμός με τον οποίον θα μπορούσε να το κάνει;

 - Μήπως λοιπόν, ξεχάσαμε, ότι σκοπός της φορολόγησης, είναι η στήριξη της κοινωνίας, και όχι η στήριξη και αποπληρωμή τοκογλυφικών δανείων;

 - Μήπως λοιπόν, θα πρέπει να απελευθερώσουμε την Πατρίδα μας πρώτα από τα δεσμά των επικυρίαρχων, πριν αρχίσουμε να σκεπτόμαστε για "ριζοσπαστικές λύσεις" στο φορολογικό σύστημα;

 - Μήπως λοιπόν, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε ως χώρα πρώτα ότι μπορούμε πράγματι να διαχειριζόμαστε τα δικά μας εισοδήματα πρώτα, πριν επιχειρήσουμε να λάβουμε φόρους; 

 - Μήπως λοιπόν, πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα υπάρχουν πια τα αρπακτικά που περιμένουν πότε θα έρθει το επόμενο εισόδημα για να το κατασπαράξουν, πριν αρχίσουμε να μιλάμε για εισοδήματα;

 - Μήπως εν τέλη, πρέπει να καταλάβει αυτό το ελάχιστο ποσοστό που έχει μείνει όρθιο και ζωντανό στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, έστω και τώρα στην ύστατη στιγμή, ότι καμιά απολύτως λύση που προτείνουν, δεν μπορεί να λάβει χώρα μέσα σε ένα καθεστώς πλήρως απώλειας και τις στοιχειώδους ακόμα κυριαρχίας;

 - Πότε θα καταλάβουν όλοι αυτοί που ζητούν "κοινωνική δικαιοσύνη" ή να σταματήσουν οι "εξυπηρετήσεις προς τον ίδιο τον καπιταλισμό" και οτιδήποτε άλλο, ότι ΔΕΝ μπορεί να γίνουν αυτά, χωρίς πραγματική Εθνική Κυριαρχία;

Το πρώτο πράγμα λοιπόν που χρειάζεται "αντιμετώπιση", δεν είναι η αναχαίτιση της αχόρταγης φοροδιαφυγής αυτών που όλοι μας ξέρουμε, όσο άδικο και αν φαίνεται αυτό εκ πρώτης όψεως.

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται να γίνει, πριν απονεμηθεί η οποιαδήποτε φορολογική ή άλλη δικαιοσύνη, είναι να υπάρξει η χώρα μας και μαζί της και το κράτος της, ως ουσιαστικά και πραγματικά κυρίαρχη και όχι ως ένα γελοίο υποχείριο που οδεύει προς τον όλεθρο.  

Όποιος δεν το έχει καταλάβει αυτό σήμερα και ζητεί να λύσει θέματα που αφορούν τον Λαό και την χώρα, χωρίς να δίνει τον αγώνα για να απελευθερωθεί η Πατρίδα, δεν αποτελεί μέρος της λύσης. Και όταν δεν είσαι μέρος της λύσης, τότε είσαι μέρος του προβλήματος...