«Δεν είμαστε λαός, Κύριε»!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Το λέγανε σε εκείνες τις παλιές κωμωδίες του ελληνικού κινηματογράφου: «Δεν είμαστε λαός, κύριε»!

Απόδειξη:

Οι ναυτεργάτες, εκτός από πολύ «μπρουτάλ» τύποι, «σαμποτάρουν» και την οικονομία.

Οι αγρότες, εκτός από «καφενόβιοι», διεκδικούν και «ειδική μεταχείριση».

Οι ιδιοκτήτες φτωχόσπιτων, δεν τους αρκεί να μην είναι άστεγοι, δε λένε πάλι καλά που έχουν ένα κεραμίδι, το θέλουν και αφορολόγητο.

Οι εργαζόμενοι στο Μετρό και στα ΜΜΜ, εκτός από «συντεχνίες», παρακωλύουν και την «εύρυθμον λειτουργίαν» της χώρας.

Οι μικροεπαγγελματίες δε φτάνει που έχουν δική τους δουλειά, δε φτάνει που είναι......
«φοροκλέφτες», θέλουν και πελάτες.

Οι εκπαιδευτικοί, δεν τους αρκεί που είναι «τεμπελχανάδες» και «κάθονται τρεις μήνες το χρόνο», θέλουν και κανονικό μισθό.

Οι συνταξιούχοι, δε φτάνει που είναι «κορακοζώητοι», τους σφήνωσε στο μυαλό να ζούνε και με αξιοπρέπεια.

Οι εργάτες και όλοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, δεν κοιτάνε να δοξάζουν τον Θεό που δεν έχουν μείνει ακόμα άνεργοι, θέλουν και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.

Οι άνεργοι, εκτός που «κοπριτεύουν» όλη μέρα, θέλουν και επίδομα ανεργίας.

Και όλοι οι υπόλοιποι, αντί να κάνετε το σταυρό σας που ζείτε σε μια χώρα με ήλιο και θάλασσα, θέλετε και εισόδημα. Θέλετε και δουλειά. Θέλετε και πετρέλαιο θέρμανσης για το χειμώνα.

Ε, μα πόσα να αντέξει πια κι αυτή η κυβέρνηση! Πάλι καλά με την υπομονή της που δεν έχει κηρύξει, ακόμα, επίταξη των πάντων!

«Αγιος»...

Ο χουντομητροπολίτης Καλαβρύτων, ο Αμβρόσιος, αυτός που, προχτές, έχοντας γύρω του ως εξαπτέρυγα τους χρυσαυγίτες βουλευτές, αποκάλεσε τον χουντοδολοφόνο Ντερτιλή «πρότυπο γενεών», «Σωκράτη» και «Κολοκοτρώνη», έχει μακρά... δημοκρατική παράδοση.

Για παράδειγμα, ως ιερεύς - φέρων το βαθμό του μοιράρχου και κατόπιν του ταγματάρχου - υπηρέτησε ευδοκίμως την Ελληνική Αστυνομία καθ' όλη τη διάρκεια της χούντας.

Ως τιτουλάριος, δε, μητροπολίτης Ταλαντίου, μετά τη χούντα, ο άγιος Αμβρόσιος (ναι, είναι και άγιος...) δεν παρέλειπε την έκφραση στοργής προς τους Απριλιανούς βασανιστές, για τους οποίους - στον χειροτονητήριο, μάλιστα, λόγο του - είχε απευθύνει «θερμόν εν Κυρίω ασπασμόν προς όλους εκείνους τους αγαπητούς μου αξιωματικούς και οπλίτας της Ελληνικής Χωροφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων, οι οποίοι την στιγμήν ταύτην, συνεπεία οιουδήποτε ατυχούς συμβάντος εν τη εν ασκήσει του υπηρεσιακού των καθήκοντος, εστερήθησαν των αγαθών της υγείας και της ελευθερίας»...

«Ατυχή συμβάντα», δηλαδή, κατά τον καλόν αυτόν χριστιανό πράξεις αγάπης, όπως η φάλαγγα, τα ηλεκτροσόκ και όλες αυτές οι γνωστές μέθοδοι προσηλυτισμού στο δόγμα του «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών».

Άλλωστε, καθόλου τυχαίο δεν είναι που αυτός ο υπέροχος άνθρωπος του Θεού, που στην κηδεία του Ντερτιλή έψαλε τον επικήδειο παρέα με τον αρχιβασανιστή της χούντας, τον Θεοφιλογιαννάκο, υπήρξε ιδρυτικό μέλος της πασίγνωστης αδελφότητας της «Χρυσοπηγής»...