Λάλησε…..

του Όθωνα Κουμαρέλλα

Λαλίστατος στο εξωτερικό ο κ. Τσίπρας, μας βοηθάει να μάθουμε πολλά και να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερα, για το που το πάει τελικά το κόμμα του 4% που μας προέκυψε αξιωματική αντιπολίτευση και επιθυμεί να μας κυβερνήσει.

Τι μας είπε λοιπόν ο κ. Τσίπρας πέραν του ότι το ευρώ είναι το Εθνικό μας νόμισμα και ως εκ τούτου πρέπει να υποκλινόμαστε σ’ αυτό (και άρα, λέμε εμείς,  στους κατόχους του που μας το δανείζουν) με τη δέουσα αφοσίωση;

Διαβάζουμε: «….ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας δήλωσε από τη Νέα Υόρκη πως «η επιλογή της κυβέρνησης να προχωρήσει σε επιστράτευση σηματοδοτεί την επιλογή της να προχωρά με αυταρχισμό σε μια πολιτική συγκρούσεων με κοινωνικές ομάδες που έχουν δίκαια αιτήματα». «Το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι η κλιμάκωση της έντασης και της κοινωνικής σύγκρουσης» τόνισε» (υπογράμμιση δική μας).

Διακρίνουμε και επισημαίνουμε:

1. Ο κ. Τσίπρας, άρα και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ξεχωρίζει κοινωνικές ομάδες που έχουν δίκαια αιτήματα και άλλες που ενδεχομένως τα αιτήματά τους είναι άδικα. Δεν θα πρέπει να εξειδικεύσουν...
λοιπόν ποιοι έχουν δίκαια αιτήματα να τους συμπαρασταθούμε και ποιοι άδικα να τους «καταχεριάσουμε»;

2. Προωθεί με αυτόν τον τρόπο τη λογική των επί μέρους συνδικαλιστικών αιτημάτων κατακερματίζοντας το πάνδημο αίτημα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας για ανατροπή των πολιτικών που βασίζονται στα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις. Υποβαθμίζει έτσι το Πολιτικό πρόβλημα σε ένα ζήτημα διαχειριστικού καθαρά τύπου επί μέρους διευθετήσεων αιτημάτων. Αυτά, ανάλογα τη συγκυρία μπορεί, να γίνονται αποδεκτά, ή να απορρίπτονται, αφήνοντας αδιάφορη την κοινωνία, που μπορεί με τη σειρά της να ενοχλείται σε κινητοποιήσεις που προβάλουν με, «πλέον του δέοντος» δυναμισμό, συνδικαλιστικά καθαρά αιτήματα, εξ ου και δικαιολογημένη η οποιαδήποτε αντίδραση στις «συντεχνίες». Είναι αυτό έμμεση συνεισφορά στη καλλιέργεια του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού»;

3. Αν κατά το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έτσι έχουν τα πράγματα, τότε η αντίδραση της κυβέρνησης προκειμένου να αποκαταστήσει την ομαλή λειτουργία των ΜΜΜ που εξυπηρετούν ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και μάλιστα αυτά που θεωρείται ότι πλήττονται περισσότερο από τη κρίση, μάλλον δικαιολογείται. Αν η αντίδραση αυτή της κυβέρνησης ήταν περισσότερο, ή λιγότερο σκληρή απέναντι στους απεργούς, είναι ένα ζήτημα, αλλά έτσι υποβαθμίζεται σε δευτερεύον. Καλώς πράττει η κυβέρνηση, αλλά με λάθος τρόπο, είναι το συμπέρασμα. Συνεπώς κι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. αν ήταν στη Κυβέρνηση την ίδια πολιτική θα ακολουθούσε, απλά με πιο «ευγενικό» τρόπο.

4. Αν πάλι κατά το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. «το τελευταίο που χρειάζεται η χώρα είναι η κλιμάκωση της έντασης και της κοινωνικής σύγκρουσης», τότε δίκαια υποθέτουμε, ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανησυχεί και μάλιστα σφόδρα μη τυχόν και ο Λαός διεκδικήσει αυτό που μέχρι πρόσφατα ο κ. Τσίπρας τον καλούσε, δηλαδή την ανατροπή. Μας καλούν τελικά, σε πλήρη σύμπνοια με τη κυβέρνηση, να σκύψουμε το κεφάλι και να μην αντιδρούμε, αφού η όποια αντίδρασή μας οξύνει την ένταση και τη κοινωνική σύγκρουση. Γιατί βέβαια προσχηματικά εγκαλείται η κυβέρνηση, αλλά είναι οι εργαζόμενοι που διεκδικούν, που προσπαθούν να βρουν το βηματισμό τους και να αντιδράσουν στις καθεστωτικές επιλογές, άρα εξ αντικειμένου είναι αυτοί που προωθούν τη κλιμάκωση της έντασης και τη κοινωνικής σύγκρουση, απλά εδώ καλείται η κυβέρνηση να μην ρίχνει λάδι στη φωτιά, αφού είναι το «τελευταίο που χρειάζεται η χώρα».

Έτσι εξηγείται και η παρέλαση στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στο αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια. Με πρόσχημα τη συμπαράσταση στους απεργούς, βιώσαμε την πιο οργανωμένη και μεθοδική προσπάθεια χειραγώγησης του αγώνα των εργαζομένων, προκειμένου «να μην οξυνθεί η κοινωνική σύγκρουση». Πέραν της ρητορικής, η μόνη διαφορά με τη κυβερνητική πλευρά είναι, ότι η τελευταία αποδεικνύεται πιο βιαστική και πιο αποφασιστική στην επίτευξη του αποτελέσματος. Αυτό μπορεί να προκαλεί αμηχανία στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά είναι προσωρινό. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. απέδειξε ότι μαθαίνει γρήγορα……

Τι να πούμε αλήθεια; Δεν τους πήρε και πολύ, να υιοθετήσουν το ακροδεξιό δόγμα του «Ησυχία, Τάξις και Ασφάλεια», μένει να δούμε πως θα ταιριάξουν στον κοσμοπολίτικο εθνομηδενισμό τους και το άλλο σκέλος του δόγματος: «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια»….