Κάπνα

Τα γραφικά Ιωάννινα, προστατευμένα από την απαρχαιωμένη ιδεολογία του Μπολσεβικισμού με ένα αναπτυξιακό ντουμάνι από ξυλόσομπες του 21ου αιώνα

Μού το 'πε φίλος στο τηλέφωνο, το διάβασα και στις εφημερίδες, το βλέπω και στα tweet εδώ και κει: το σημάδι της εποχής είναι η κάπνα που έχει γεμίσει την ατμόσφαιρα καθώς ο κόσμος καίει οτιδήποτε ξύλινο για να ζεσταθεί, αφού το πετρέλαιο θέρμανσης έχει πλέον καταστεί απλησίαστο.

Πυκνά νέφη αιθάλης πάνω απ' τις ελληνικές πόλεις, λοιπόν, καθώς ο νέος αέρας που πνέει στην Ευρώπη αποκαλύπτεται ως κομμάτι αποπνικτικός· τσούξιμο στα μάτια και βήχας, με άλλα λόγια προσαρμογή στα χημικά ακόμα και όταν δεν υπάρχουν διαδηλώσεις. Οι Έλληνες μπορεί να γίνουν ο πρώτος λαός με μεταλλαγμένο αναπνευστικό σύστημα, καθώς οι νέες γενιές θα προσαρμόζονται, μέσω της διαδικασίας της εξέλιξης, καλύτερα στην ιδιοσύσταση του αέρα, θα αναπτύξουν ειδικά φίλτρα στα πνευμόνια τους ή ίσως κάποια απόληξη της μύτης που θα έχει...
τη μορφή κρεάτινης αντιασφυξιογόνου μάσκας. Την ίδια ώρα, η απαγόρευση του καπνίσματος δια ευρωπαϊκού νόμου φαντάζει εκ των υστέρων ως νομοθετική πράξη με προνοιακό, αν όχι και προφητικό, περιεχόμενο, διότι όταν καπνίζουν τα σπίτια βενζυλοπυλαίνιο, δεν λέει να καπνίζεις κι εσύ παρέα νικοτίνη. Και ευτυχώς, βοηθά και ο γενναίος παροπλισμός των χωρίς καύσιμα αυτοκινήτων τώρα που η αιθαλομίχλη προέρχεται κατά βάση από τα ακίνητα.

Στο κάτω-κάτω, ας το δούμε αισιόδοξα: είναι Χριστούγεννα. Η καμινάδα κι ο καπνός της αποτελούν, ως γνωστόν, κάποιου είδους παραπληρωματικό φετίχ της ορίτζιναλ βορειοευρωπαϊκής αντίληψης της εορτής, μαζί με το τζάκι και τις κόκκινες κάλτσες που γεμίζουν ζαχαρωτά.  Βεβαίως, έξω απ' την χώρα όπου ανθεί το αειφόρο γκυ, η πραγματικότητα δεν συμπίπτει ακριβώς με τουριστικούς οδηγούς για χειμερινές διακοπές σε Ελβετικά --ή, σε περίπτωση που δεν θέλουμε να υπερβάλλουμε ξενολατρικά, θεσσαλικά και ηπειρώτικα-- σαλέ, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις και όλα!

Αναμφίβολα, το ιδεολογικό ηθικό βρίσκεται σε κατάσταση πριαπική, και ο αντικομουνισμός μας παίρνει νέα φλόγα με κάθε πουρνάρι που καίγεται· η χώρα μας εξακολουθεί να ανασαίνει, έστω και όλο και περισσότερο στη ζούλα, με ανακούφιση που δεν έγινε κονκλάβιο του σιδηρού παραπετάσματος, όσο κι αν η θέρμη της νίκης της πλευράς ημών στον Ψυχρό Πόλεμο μοιάζει να εξανεμίζεται μαζί με την δυνατότητα εισαγωγής πετρελαίου από χώρες που δυστυχώς έπρεπε να μπουν στη λίστα βομβαρδισμών για το καλό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους.

Έτσι, κάτω απ' την κάπνα απ' τα μπουριά, που υποκαθιστά το αναπτυξιακό έλλειμμα και τις σβηστές καμινάδες εργοστασίων όπου έπεσε λουκέτο, η αυτοκρατορική μας επαρχία, ζαλισμένη γλυκά απ' τα χημικά στο νοβοπάν που το γλείφουν ήδη οι φλόγες, ονειρεύεται την ανάπτυξη που θα 'ρθει, αν όχι στα κλεφτά τα μεσάνυχτα από την καμινάδα, πάντως σύντομα, πολύ σύντομα, το 2014 πιθανώς, το 2017, το 2041... ο κόσμος άλλωστε δεν τέλειωσε το 2012, κι οι Μάγιας αποδείχθηκαν τελικώς υπέρμετρα αισιόδοξοι.

Όσο για καύσιμα, αυτά --ελλείψει παραδοσιακότερων μορφών υδρογονανθράκων-- περιλαμβάνουν μια ευρεία και ευρηματική γκάμα, από παλιότερα --και συλλεκτικά-- τεύχη του Κλικ και του Μαξ σε πολιτισμικά ένθετα του Βήματος και καταλόγους Moda Bagno, και από εκεί σε CDιέρες από το ΙΚΕΑ (τα CD πωλήθηκαν στο ebay), βιβλιοθήκες μασίφ (η βιβλιοθήκη περιείχε τα Άπαντα Ξανθούλη, Ράμφου, Δήμου και Τριανταφύλλου, που έχουν ήδη γίνει προσάναμμα απ' τον Νοέμβρη) ή γραφεία με συρταράκι για τον σκληρό δίσκο (πωλήθηκε με αγγελία στο twitter) -- αφήνοντας έξω τσουκνίδες, άχυρα, ξερόχορτα, πόες, φτέρες και ό,τι άλλο μπορεί να βρεθεί σε ώρα ανάγκης. Σε μια φαινομενική επίδειξη τσακίρ κεφιού και βαλκανικού διονυσιασμού, ο λαός πετά στις φλόγες ό,τι του απέμεινε μετά το κάψιμο του λίπους, έκτασης τέτοιας που έχει καταστήσει τον μέσο Έλληνα ιδανικό για μόστρα σε καλοκαιρινές διακοπές, αν είχε βεβαίως τα λεφτά να πάει.

Οι φιλελεύθεροι οικονομολόγοι, απ' την πλευρά τους, γράφουν εμπύρετοι συγγράμματα για την ανάδειξη του πνεύματος καινοτομίας μέσα από συνθήκες στέρησης, ενώ κυκλοφορούν φήμες για νέο επερχόμενο συνέδριο για την "μαύρη ανάπτυξη" -- την ανάπτυξη που οδηγεί στην επίστρωση των πόλεων και της υπαίθρου με ένα ομοιόμορφο στρώμα φούμου, το οποίο συν τοις άλλοις, δημιουργεί και μια πολύ σικ αντίθεση με το άσπρο όταν χιονίσει.

Στον χώρο, τέλος, της εμβριθούς θεωρίας που συνεισέφερε τα μέγιστα στις τωρινές συνθήκες απελευθέρωσης από την μάστιγα της συμβατικής θέρμανσης με καλοριφέρ, στον χώρο λέγω που χαρακτηρίζεται απ' το ενορατικό ντουμάνι της καθ' ημών των διανοουμένων Πυθίας, διενεργείται ήδη έντονη συζήτηση πάνω στο ζήτημα του αν το τέλος της ιδεολογίας προηγείται ή έπεται του τέλους της καύσιμης ύλης και του ποιο από τα δύο είναι σημαντικότερο για την ιστορία των ιδεών.

Όλα αυτά την ώρα που οι καμινάδες της ελεύθερης Ευρώπης στο Άουσβιτς, το Νταχάου, το Μπούχενβαλντ και τους υπόλοιπους χώρους εφαρμογής καινοτομικών μεθόδων παραγωγής προστατευτικών από την υπεριώδη ακτινοβολία του Μπολσεβικισμού νεφών καπνού παραμένουν ακόμη σβηστές.

Προς το παρόν, διότι σε αντίθεση με τους Μάγιας θεωρώ ότι ποτέ δεν είναι αργά, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ανθρώπους που είναι δοσμένοι ολόψυχα στο πνεύμα της αναθεώρησης των παλιών δεδομένων και του σπασίματος των απαρχαιωμένων ταμπού.

από το "Lenin Reloaded" via "tvxs.gr"