Συντεταγμένη αναδιοργάνωση στη θέση της αποδιοργάνωσης...

του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου. 

Διαταράσσεται η συνοχή της κυβέρνησης του Μεγάλου Συνασπισμού κεντροδεξιάς –κεντροαριστεράς στην Ελλάδα, διαπιστώνει το χάος και κάνει έκκληση για την υπερψήφιση του πακέτου της αβύσσου, έτσι ώστε να ξαναμπούν τα πράγματα στον μονόδρομό τους! Να οργανωθεί, δηλαδή, καλύτερα η διαπλοκή, καθώς όταν η κυβέρνηση ρετάρει εκείνη αισθάνεται απειλούμενη.

Οργανωθείτε κάτω από τα μνημόνια με την τρόικα, διότι χανόμαστε, «προστάζουν» τους βουλευτές, θορυβημένοι οι διαπλεκόμενοι. Είναι εθνική επιταγή η συντεταγμένη αποσύνθεση, ή όπως σημειώνει «Το Βήμα» σήμερα: «Η χώρα θα κινδυνεύσει με κατάρρευση εν ριπή οφθαλμού. Και δεν είναι σχήμα λόγου. Θα πρόκειται για ασύνταχτη διαδικασία πολιτικής και οικονομικής αποσύνθεσης με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους πολίτες και τη χώρα».

Είδατε πώς η διαπλοκή καθίσταται σαφής, σαφέστατη; Επιθυμεί την συντεταγμένη πολιτικοοικονομική «αποσύνθεση», όχι την άναρχη, όχι την «ασύντακτη». «Μη-συντεταγμένη αποσύνθεση» σημαίνει καταστροφή για την διαπλοκή, απώλεια ελέγχου των πολιτικών...

εξελίξεων και παράλυση του δικτύου κυριαρχίας μιας κάστας αντικοινωνικών και αντιπαραγωγικών υποκειμένων.

Μέχρι τώρα οι διαπλεκόμενοι είχαν βρει την λύση του (αντι)παραγωγικού προβλήματος της χώρας. Έριχναν καύσιμο στην αγορά - αφού «βούταγαν» ή/και έκλεβαν σε όλο το μήκος της αλυσίδας διάθεσης «καυσίμου» – και έτσι η μηχανή δημιουργίας κερδών και καταναλωτικών εισοδημάτων δούλευε, προκαλώντας όμως ανυπολόγιστη φθορά στους επιμέρους μηχανισμούς κατανομής πόρων, αγοράς εργασίας, ροής κεφαλαίων, λειτουργικού κόστους, κανονιστικής λειτουργίας της διοίκησης κλπ.! Η διαδικασία «ρίχνω καύσιμο, για να τονώσω την ζήτηση», ώστε ανετότερα και νομιμοποιημένα (αυτονοήτως) να τα ενθυλακώσουν οι διαμεσολαβούντες ημέτεροι, άπληστοι της κάστας, οδήγησε αναπόδραστα στο μπούκωμα της οικονομικής μηχανής, ενώ, στη συνέχεια, η διακοπή της ροής των πιστώσεων από την χρηματαγορά, στο μπούκωμα της ίδιας της Ελλάδας και στην ακινητοποίησή της . Η Ελλάς δεν απορρυθμίστηκε απλώς, έσβησε ως μηχανισμός που θα μπορούσε να μελετηθεί στο πλαίσιο της «General Theory of Employment, Interest and Money», αυτού του μυστήριου πολεμιστή που έμεινε στην ιστορία ως μέγας οικονομολόγος (: John Maynard Keynes).

Το ρετάρισμα της κυβέρνησης, που ίσως παρατηρείτε, οφείλεται στο γενικό, γενικευμένο μπούκωμα της Ελλάδας. Αυτό είναι που δεν έχει καταλάβει η διαπλοκή και μεταξύ απειλών και εκ νέου πρόκλησης ελεεινής τρομοκρατίας προς τους κοινοβουλευτικούς και τον λαό ζητεί την πάση πολιτική θυσία υπερψήφιση του «πακέτου νέων μέτρων», που θα επισφραγίσει συνολικά το φρακάρισμα της κρατικής μηχανής και της αγοράς στην Ελλάδα. Αν περάσει αυτό το καταστροφικό «πακέτο», ακόμη και καύσιμο να βρεθεί, η μηχανή δεν πρόκειται να δουλέψει. Χαραμισμένο θα πάει και αυτό, και τούτο το γνωρίζει και η έξυπνη αγορά, όπως και το ΔΝΤ και η Ευρωζώνη.

Και τότε γιατί όλοι αυτοί επιμένουν στην υπερψήφιση του «πακέτου»; Μα για να νομιμοποιηθεί πολιτικά όχι η «συντεταγμένη αποσύνθεση», όπως πιστεύουν οι διαπλεκόμενοι, αλλά ο θάνατος του καθεστώτος των διαπλεκομένων! Αυτό το τελευταίο είμαι βέβαιος ότι επίσης δεν αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι της διακυβερνώσας κάστας. Αλλά εδώ ακριβώς παίζεται σε διεθνές επίπεδο το παιχνίδι με την Ελλάδα. Οδηγούν το πολιτικό σύστημα σε αυτοκτονία και την διαπλοκή σε αποπληξία.

Κάποιοι από τους πολιτικούς μοιάζει σήμερα να αντιλαμβάνονται ή να διαισθάνονται κατά πού οδηγεί η «ευθεία» Σαμαρά και σπαράζουν μέσα στα κομματικά τους δεσμά. Ετούτοι μοιάζει να νοιώθουν τι σημαίνει πολιτικά η διαδικασία συμμόρφωσης στην «διαλεκτική της δόσης», την οποία επέλεξε η κυβέρνηση για να εκβιάσει την παραμονή της διαπλοκής στα πράγματα και συλλογίζονται μήπως είναι καλύτερα να πέσει τώρα η κυβέρνηση παρά να αναγκασθούν αύριο να «συνυπογράψουν» τον ληξιαρχικό θάνατο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Από την άλλη πτώση ετούτης της κυβέρνησης σε αυτό το σημείο, σημαίνει πράγματι πολιτικό χάος, το οποίο οι δανειστές μας θα επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν με οικονομικούς όρους, για να μην οδηγηθεί η ΕΕ και το τραπεζικό σύστημα σε χαοτικές επίσης καταστάσεις. Μόνον που ούτε σε αυτή την περίπτωση δεν πρόκειται να ρίξουν σημαντικό/επαρκές καύσιμο! Πίστωση χρόνου θα παράσχουν πρωτίστως για αναδιοργάνωση δική τους και δευτερευόντως δική μας. Εμείς, έτσι, θα βγούμε (αποβληθούμε) από τις διαδικασίες της ευρωζώνης. Μόνον που αυτό θα συμβεί ούτως ή άλλως.

Τα μέτρα του «νέου πακέτου» δεν μπορούν να ξεμπουκώσουν την κοινωνικοοικονομική μηχανή, ούτε το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα. Αυτά θα είχαν κάποια αξία, στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης, εάν λαμβάνονταν οργανωμένα και σταδιακά την εποχή της άφθονης ροής σκληρού ευρώ στην αγορά για τόνωση της οικονομικής δραστηριότητας, με τον τζίρο να μεγεθύνεται μέσω του ιδιωτικού δανεισμού, παρά την μείωση των πραγματικών εισοδημάτων από την εργασία που θα παρουσιαζόταν. Τώρα απλώς δεν μπορεί να γίνει τέτοιου είδους ρύθμιση.

Κοιτάξτε, αν περάσει το «νέο πακέτο» θα απαιτηθεί εγκατάλειψη του αντιπληθωριστικού μοντέλου της ευρωζώνης για την Ελλάδα (τυπικώς, προσωρινά και στο πλαίσιο της εξαίρεσής μας), για να λειτουργήσει ξανά η οικονομία, αν λάβεις υπόψιν την δραματική στενότητα των κρατικών και ιδιωτικών πιστώσεων, αλλά και την απροθυμία επενδύσεων εξαιτίας της κατάρρευσης της εσωτερικής ζήτησης. Πώς θα τονωθεί η «ζήτηση» υπό αυτές τις συνθήκες; Μέσω ελεγχόμενου από την ευρωζώνη πληθωριστικού μέσου συναλλαγών. Αλλιώς θα ήταν σαν να αφήνουν την μπουκωμένη Ελλάδα να σβήσει και να προκληθεί γενικευμένη λαϊκή εξέγερση. Αυτό λέγεται «συντεταγμένη αποσύνθεση», για να ακολουθήσουμε την «ορολογία» της διαπλοκής και να συνεννοηθούμε. Πράγμα που πολιτικά σημαίνει ότι θα απαιτείτο ειδικό καθεστώς εφαρμογής των προνοιών του «πακέτου» με την μορφή κάποιου είδους χούντας.

Αν δεν περνούσε το «νέο πακέτο», θα είχαμε πράγματι ουσιαστική πολιτική διαπραγμάτευση με τους Εταίρους μας και την χρηματαγορά ως προς τους χειρισμούς εγκατάλειψης της μπουκωμένης και αχρηστεμένης μηχανής. Ποιος θα έκανε αυτή την συνεννόηση; Μα ο κ. Σαμαράς και η κυβερνητική του συντροφιά, αλλά δίχως την παραμικρή ισχύ. Θα είχαν αποτύχει ως μηχανισμοί και φορείς πολιτικής νομιμοποίησης. Θα είχε επίσης αχρηστευτεί η διαπλοκή ως επικοινωνιακός μηχανισμός. Η λύση θα ήταν χούντα ή εκλογές. Χούντα για να παραμείνει το καθεστώς στα πράγματα και να οδηγήσει αυτό συντεταγμένα και αναγκαστικά πλέον σε μια νέα μεταπολίτευση, η οποία θα απαιτείτο για να λειτουργήσει η χώρα, ή εκλογές για να περάσουμε σε μια διαφορετική μορφή μεταπολίτευσης, όπου - κατά τα φαινόμενα - η φιλελεύθερη αριστερά θα όριζε το περιεχόμενό της . Στη τελευταία, απίθανη περίπτωση , πάλι χρόνο και τεμαχισμένη «δόση» θα προσέφεραν οι Εταίροι μας – αν και όχι με την μορφή της «δόσης», αλλά εκείνην της «αλληλεγγύης». Και πάλι διαπραγμάτευση θα γινόταν, αλλά με εντελώς διαφορετικούς όρους, με τους δανειστές μας σε δύσκολη θέση σε αυτή την περίπτωση.

Άρα, η πτώση της κυβέρνησης αυτής δεν συμφέρει φαινομενικά κανέναν άλλον εκτός από τους έλληνες εργαζόμενους και άνεργους, όπως και τους κατεστραμμένους ή υπό πτώχευση μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, που νοιώθουν ότι θα μπορούσαν να επιβιώσουν ενδεχομένως καλύτερα έξω από τον κύκλο του κομματισμού, της τρέχουσας τραπεζικής θηλιάς και της παραοικονομίας. Και αυτά στην θεωρητική ασφαλώς εκδοχή τους, καθώς εργαζόμενοι είναι και οι καλοδικτυωμένοι πελάτες του καθεστώτος και των κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, όπως και άνεργοι είναι πολλοί από την κομματική πελατεία κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, οι οποίοι προσβλέπουν στην «συντεταγμένη αποσύνθεση» μήπως και καταφέρουν στο μέλλον να καταστούν και αυτοί μέρος της νέας κομματοκρατικής σύνθεσης της διοίκησης και της διαπλεκόμενης αγοράς. Όσο ζει ο πελάτης των κομμάτων θα ελπίζει σε αποκατάσταση με τον μοναδικό τρόπο που γνωρίζει! Στην περίπτωση των κατεστραμμένων επιχειρηματιών τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς: εδώ υπάρχει κυνική αντιμετώπιση του κομματισμού και «διαγραφή» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Κοντολογίς, ρίχνοντας μια ματιά στον Τύπο των διαπλεκομένων, νομίζεις ότι το χάος επιζητεί τάξη και ασφάλεια, δια μιας συντεταγμένης κοινωνικοοικονομικής αποσύνθεσης της χώρας, η οποία είναι το επόμενο στάδιο της απορρύθμισης που προκλήθηκε από την στρατηγική των μνημονίων και την οποία θα δρομολογήσει, σύμφωνα με την τελευταία ελπίδα της διαπλοκής, η κοινοβουλευτική νομιμοποίηση του «νέου πακέτου» μέτρων εσωτερικής υποτίμησης. Μόνο έτσι το χάος θα βρει τη Νέα Τάξη του στην Ελλάδα, στηριζόμενη όμως στην αρχαιολογία και γενεαλογία της παλαιάς κάστας της διαπλοκής. Διότι μετά την διαπλοκή, υπάρχει μόνον χάος, υπονοούν, παρότι είναι εκείνη που προκαλεί το χάος! Όταν μια χώρα μπουκώνει το χάος δεν υπάρχει έξω από τον «κινητήρα», αλλά μέσα σε αυτόν.

Η Ελλάδα για να ξεφύγει από την χαοτική δομή που προκαλεί και ταυτόχρονα επικαλείται ως απειλή η διαπλοκή, πρέπει να αφήσει την μηχανή που ήξερε στην πάντα και να βρει ένα άλλο παραγωγικό και κοινωνικό μοντέλο για να ξεκινήσει ξανά την περιπέτειά της στον κόσμο. Το μοντέλο αυτό δεν προσφέρεται σε «πακέτο μέτρων» από τρόικες και σύμβουλους αποκρατικοποιήσεων. Δεν θα το βρείτε γραμμένο πουθενά και δεν υπακούει σε δόγματα και στρατηγικές άλλων εποχών. Η Ελλάδα χρειάζεται θάρρος για να συντάξει το δικό της πρόγραμμα συντεταγμένης αναδιοργάνωσης στη θέση της συντεταγμένης αποδιοργάνωσης που προτείνει το καθεστώς και υπηρετεί η στρατηγική στην οποία εντάσσεται και το «νέο πακέτο». Αυτό το πρόγραμμα αναδιοργάνωσης, θα μπορούσαν να συντάξουν και υπερασπιστούν αποκλειστικά δυνάμεις που δεν ευθύνονται για το «μπούκωμα», δεν συμμετέχουν στο «ρετάρισμα» και δεν προσδιορίζουν την κοινωνικοπολιτική μεταβολή με όρους χάους, αλλά με όρους ρήξης με το παραδοσιακό, κεφαλαιοκρατικό πελατειακό κράτος, Ελλάς. Μόνον αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσαν σήμερα να διαπραγματευτούν με την υπερεθνική δομή της ΕΕ, στη βάση μιας σχετικής έστω ισότητας και ελευθερίας (:λαϊκής κυριαρχίας), που έπαψε να υπάρχει από τη στιγμή που το ελληνικό καθεστώς αναζήτησε την σωτηρία του σε ένα δολοφονικό «ατομικό μηχανισμό» για την κοινωνία και την αγορά, ο οποίος ουσιαστικά υπονόμευε το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα.

Αυτό θα ήταν και προς το πολιτικό συμφέρον των Εταίρων μας, αν κάποιος έβλεπε λίγο πιο πέρα από την μύτη του. Μήπως στην Ευρώπη υπάρχουν αυτή τη στιγμή όντως κάποιοι που βλέπουν μακρύτερα και απλώς εξαντλούν το καθεστώς της διαπλοκής μέχρις εξευτελισμού; Ως προς αυτό έχω μια «υποψία» που δεν θα μου δοθεί η δυνατότητα να την διερευνήσω ποτέ, εάν προηγουμένως δεν ξεσηκωθεί ο ελληνικός λαός , για να επιβάλλει αμέσως και ειρηνικά ασφαλώς, με πρωτοφανή στην ελληνική ιστορία μαζικότητα, νέες εκλογές, και μόνον εκλογές, που θα μεταβάλλουν ή δεν θα μεταβάλλουν το καθεστώς ηγεμονίας της χώρας και τους όρους διαπραγμάτευσης με τους Εταίρους μας. Ας ξεκαθαρίσουν δημοκρατικά τα πράγματα, προτού η «ευθεία» Σαμαρά ακυρώσει κάθε πιθανότητα για δημοκρατική διέξοδο από το πολιτικό αδιέξοδο!*

*Σχόλιο «ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑΣ-ΕΠΑΜ»: Εκλογές για νέα Συντακτική Εθνοσυνέλευση που θα αλλάξει ριζικά και οριστικά τους όρους του πολιτικού «παιγνίου», ανατρέποντας τις σχέσεις εξάρτησης με τη δημιουργία πρωτογενούς Δικαίου και φέρνοντας το Λαό στο προσκήνιο, απαλλάσσοντας έτσι οριστικά τη χώρα από το δωσιλογικό καθεστώς της διαπλοκής.