Οπερα μπούφα (και μπαρούφα)...

 του Στάθη

Οπερα μπούφα είναι πλέον η επικοινωνιακή διαχείριση της ελληνικής τραγωδίας.

Κι ο τελευταίος πολίτης αυτής της χώρας γνωρίζει από καιρό ότι τα δημοσιονομικά μέτρα που παίρνονται είναι θανατηφόρα

και ότι τα εργασιακά αντίστοιχα είναι του σκοτωμού.

Κι όμως, έσταξε η ουρά του γαϊδάρου αν δύο η τρία απ’ τα χίλια δεκατρία φασιστικά μέτρα εναντίον της εργασίας θα συμπεριληφθούν εν τέλει στο πακέτο-φέρετρο ή όχι!

Είναι σαν να έχουν κόψει τα πόδια και τα χέρια της Ελλάδας, να της έχουν...

βγάλει τα μάτια,

να της έχουν κόψει τον λαιμό

κι αίφνης να αναρωτιούνται αν πρέπει να της τραβήξουν και το αυτί.

Με προεξάρχουσα σε αυτήν την αισχρή στάση τη ΔΗΜΑΡ και προσωπικώς τον κ. Φώτη Κουβέλη.

Αν θα παρθούν ένα - δύο μέτρα ακόμα μας μάρανε; περί όνου σκιάς φιλοκαλούμε;

ώστε να δοθεί η εντύπωση ότι αντιστεκόμαστε;

Για ηλίθιο περνάει τον λαό η ΔΗΜΑΡ ή μήπως διαπίστωσε επ’ εσχάτοις ότι τα πολλά πάρε - δώσε με την Τρόικα την άφησαν ολίγον έγκυο και τώρα θα πρέπει να απαγκιστρωθεί;

Να απαγκιστρωθεί όμως από τι; απ’ το έργο της; από τα όσα θανάσιμα κατά της εργασίας έχει ήδη προωθήσει μαζί με τους συνενόχους -συνεταίρους της; 

Αλλά ούτε καν αυτήν την απαγκίστρωση επιδιώκει η ΔΗΜΑΡ - πριν αλέκτορα φωνήσαι, πάλι γυριστή την έκανε, έχει πλέον υπερβεί σε κωλοτούμπες ο κ. Κουβέλης ακόμα και τον κ. Καρατζαφέρη.

 Όμως η ΔΗΜΑΡ είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά, πρώτο βιολί (παρά τις προσπάθειες του βιρτουόζου Μπενύτο) σε αυτό το επικοινωνιακό καραγκιοζιλίκι είναι ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός - «θα τους αδειάσω

πριν με αδειάσουν» ήταν σαν να έλεγε προχθές όταν εξεφώνησε το μίνι διάγγελμά του σε «δραματικούς» τόνους του στυλ «θα κρατήσω σταθερά το τιμόνι» και θα σώσουμε την Ελλάδα «όσοι το τολμήσουμε»...

«Τελεσίγραφο Σαμαρά»! ήχησαν τα ταμ - ταμ της επικράτειας, και «η ΔΗΜΑΡ δεν κόβει τις γέφυρες» - τουλάχιστον όχι όσον είναι η ίδια πάνω τους, ήρθε η απάντηση,

πάνω στην οποία στη συνέχεια, σαν πίθηκοι απ’ το κλαδί, κρεμάστηκαν οι ερμηνείες.

Οσο για τον τρίτο (αλλά πάντα πρώτο) εταίρο, τον Μπενύτο, πήρε κι αυτός την γκρανκάσα για να ακουστεί μέσα στο επικοινωνιακό σώου

λέγοντας, ως συνήθως, τίποτα.

Ηγούμενος ο Μπενύτο - Μπενίτο (μέρα που έρχεται) ενός κόμματος που το μισό ζητά την αποχώρηση από την κυβερνητική πλειοψηφία, ενώ το άλλο μισό ζητά την είσοδο στην κυβέρνηση (συν κάποιοι ξέμπαρκοι που δηλώνουν ότι δεν θα ψηφίσουν τα μέτρα), ο εκφραστής του όλου ΠΑΣΟΚ -του (καθ)όλου ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα, τι να πει;- και τι αξία θα ’χει ό,τι κι αν πει.

Την ίδια αξία με εκείνη της δήλωσης Στουρνάρα χθες το μεσημέρι ότι«πήραμε την επιμήκυνση» (σ.σ.: και το κόστος της;) για να τον διαψεύσει καπάκι ο κ. Μάρτιν Κοτχάουζ.

Ποιος είναι ο κ. Κοτχάουζ;

Τι σημασία έχει; θα μπορούσε να ’ναι ο κ. Στέφεν Ζάιμπερτ.

Ή ένας λοχίας του Συντάγματος Εντελβάις της Μπουντεσβερ(μαχτ). Ή ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης. Οποιοσδήποτε μπορεί να διαψεύδει τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών. (Για την ιστορία: ο κ. Κοτχάουζ είναι σύμβουλος του Σόιμπλε και ο κ. Ζάιμπερτ εκπρόσωπος της καγκελαρίας. Ντάμπλ!)...

Σε ένα λέει την αλήθεια ο κ. Στουρνάρας: «το πακέτο έχει κλείσει». Όμως έχει κλείσει από καιρό, πριν απ’ τις κόνξες Κουβέλη. Το πακέτο αυτό

έχει κλείσει ερμητικά, σαν σαρκοφάγος με τους Έλληνες και την Ελλάδα μέσα.  

Είναι λοιπόν πολύ θλιβερό και άκρως αισχρό το επικοινωνιακό παιχνίδι που πάει να παίξει η κυβέρνηση - εμ, να μας έχουν πηδήξει, εμ να μας λένε ότι ηγωνίσθησαν ηρωικώς για να μας σώσουν.

Το σώου είναι πλέον γελοίο, ο «δεν είμαι μόνος» μόλις προχθές κ. Σαμαράς έγινε αίφνης «μόνος στο τιμόνι του πλοίου»,

ο «στηρίζω την κυβέρνηση» κ. Φώτης, «δεν θα τη ρίξω»  - θα μου πείτε αυτό είναι ταυτολογία! - ε, και; Έχει

κάποια αξία το τι λέει ή δεν λέει η μαριονέτα στον χειριστή της;

Οι ίδιες αυτές τρεις μαριονέτες δεν «έλιωναν» προ ημερών -με πρώτοκαι καλύτερο τον κ. Κουβέλη- για την «παραγωγική επίσκεψη» Μέρκελ; οι ίδιοι δεν λιποθυμούσαν για κάποια «καλά λόγια»;

Δεν ήξεραν (αν δεν ήξεραν, είναι ακόμα περισσότερο επικίνδυνοι) ότι η φράου φύρερ ήρθε εδώ για μπίζνες; (Ζήμενς, ΟΤΕ, ενέργεια, σκουπίδια, αεροδρόμιο και τα σχετικά.). Για

ποια πολιτική συζήτηση, πόσω μάλλον διαπραγμάτευση, λοιπόν ανέπεμπαν στην συνέχεια αίνους κι έκαναν λιτανείες;

 Όμως η επικοινωνιακή τους πολιτική ακόμα πιάνει τόπο - με τη βοήθεια των ΜΜΕ της διαπλοκής έχουν φλομώσει την επικράτεια

με ένα ογκώδες σύννεφο από κουβέντες για τις σκιές των γαϊδάρων κι όχι για τη σφαγή των αμνών.

Και όσον η επικοινωνιακή τους πολιτική επικρατεί, θα νικά και η πραγματική τους πολιτική,  

μια πολιτική ολοσχερούς ήττας του έθνους κι εξανδραποδισμού του λαού...