Το Θαύμα της Ελληνικής Παρακμής

του Καρτέσιου

Ουδέν γελοιωδέστερο του σήμερα. Καθώς οι πολίτες παρακμάζουμε σαπίζοντας στο χώμα της αδράνειας, οι ελληνικές κυβερνήσεις θάβουν κάθε ίχνος λογικής. Όλα αυτά τα Μνημόνια, τα Μεσοπρόθεσμα, τα μέτρα, υπογράφονται και λαμβάνονται με το επιχείρημα ότι «Η χώρα δε μπορεί πλέον να ζει με δανεικά». Και για να μη ζούμε με δανεικά, άρχισαν οι θυσίες.

Έως και σήμερα οι θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού, από τα μεγάλα επικοινωνιακά γραφεία που ρούφηξαν το δημόσιο χρήμα, μέχρι τους ανυπόληπτους ταμίες τους που πλασάρονται ως «σύμβουλοι γενικώς», στηρίζουν τα κυβερνητικά δελτία Τύπου, διότι «οδηγούν στην ανάπτυξη». Τουτέστιν, η χώρα θα σταματήσει να ζει με δανεικά.

Να κλάψω ή να γελάσω; Τα πρόσφατα μέτρα που ακόμη συζητούνται, λαμβάνονται για να εκταμιευθεί στην Ελλάδα η επόμενη δόση… δανεισμού. Κι αυτό, η κυβέρνηση, αλλά και οι νεοφιλελεύθεροι κατσαπλιάδες το θεωρούν ύψιστη και υγιέστατη λύση, εξηγώντας ότι με τα...
χρήματα που θα δοθούν στις τράπεζες η αγορά θα γεμίσει ρευστό. Ένα ρευστό που θα συμπληρωθεί από τα χρήματα που θα δώσει το κράτος στους προμηθευτές του, για να τους ξεχρεώσει.

Θα κάνουμε για λίγο τους χαζούς. Θα πιστέψουμε ότι μέρος των χρημάτων που θα χαριστεί στις τράπεζες για την ανακεφαλαιοποίησή τους όντως θα πέσει στην αγορά. Θα πιστέψουμε επίσης ότι το κράτος πράγματι θα ξεχρεώσει τους προμηθευτές του. Άρα, η αγορά θα γεμίσει με ρευστό, άρα οι θυσίες θα έχουν πιάσει τόπο, άρα η κυβέρνηση και οι νεοφιλελεύθεροι συνεργάτες τους θα έχουν δικαιωθεί.

Επιστρέφουμε τώρα στο αρχικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας που ήταν ότι η Ελλάδα ζούσε με δανεικά. Ύστερα από τρία χρόνια απάνθρωπων θυσιών, η κυβέρνηση θεωρεί ΕΠΙΤΥΧΙΑ ότι οι τράπεζες θα ξαναμοιράσουν δανεικό χρήμα και ότι το κράτος θα ξεχρεώσει τους προμηθευτές του με επίσης δανεικό χρήμα.

ΑΡΑ αυτό που παρουσιαζόταν ως ΠΡΟΒΛΗΜΑ για την Ελλάδα και εξαιτίας του μας ρήμαξαν στην εξαθλίωση, σήμερα παρουσιάζεται ως ΕΠΙΤΥΧΙΑ και ΛΥΣΗ για την Ελλάδα. Η αγορά, οι επιχειρηματίες, οι προμηθευτές του Δημοσίου χαίρονται που θα πληρωθούν με δανεικά. Δηλαδή με τα ίδια που πληρώνονταν πριν μπούμε στο φαύλο κύκλο της κρίσης.

Με τρεις διαφορές: α) Τα προηγούμενα δανεικά με τα οποία κινούνταν η ελληνική οικονομία ήταν σαφώς λιγότερα και είχαν αξιοπρεπέστερους όρους β) Η ανεργία ήταν πολύ μικρότερη, όπως και η ύφεση, με αποτέλεσμα να υπάρχει το εξαφανισμένο πλέον είδος «πελάτης» που στην ουσία αποτελεί το πραγματικό οξυγόνο της αγοράς και γ) δεν είχαμε παραχωρήσει την εθνική ανεξαρτησία στην τρόικα, στον Φούχτελ, στον Τόμσεν, στον Μαζούχ και στον Ράιχενμπαχ.

Αυτό είναι πραγματικά ένας άθλος. Είναι το θαύμα της ελληνικής παρακμής. Ο τρόπος με τον οποίο κάνοντας θυσίες βρίσκεσαι σε πολύ χειρότερη θέση από εκείνη που ήσουν πριν θυσιαστείς. Κι αυτό, το παρουσιάζουν ως επιτυχία! Είναι μία πραγματική τραγωδία, την οποία είτε αρνούμαστε, είτε αδυνατούμε να καταλάβουμε.

Δε γνωρίζω αν φταίει το σοκ της εξαθλίωσης από το οποίο δε μπορούμε να εξέλθουμε ώστε να καταλάβουμε τί ακριβώς μας παρουσιάζουν ως επιτυχία ή αν οι δοσίλογοι που κυβερνούν ακολουθούν τη μέθοδο κάποιων φιδιών τα οποία με το πρώτο τσίμπημα παραλύουν το θύμα τους ώστε να το κατασπαράξουν με την ησυχία τους.

Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι όποιος αντιλαμβάνεται αυτό ακριβώς που συμβαίνει, ότι δηλαδή τα ακόμη περισσότερα δανεικά με απεχθείς όρους αποπληρωμής παρουσιάζονται ως έξοδος από το πρόβλημα των λιγότερων δανεικών με αξιοπρεπείς όρους αποπληρωμής, δύσκολα θα διατηρήσει την πνευματική του ισορροπία. Τελικά, ίσως η τρέλα είναι η πιο αξιοπρεπής λύση, μετά την επανάσταση που κάποτε θα κάναμε.