Καθηγητής Valerio Malvezzi: Κατηγορώ την Ευρώπη για ανυπαρξία γιατί στερείται ηθικής

Λόγω της επικαιρότητάς της, αναδημοσιεύουμε την επιστολή του Ιταλού καθηγητή, οικονομολόγου Valerio Malvezzi, που δημοσιεύθηκε στα ιταλικά μέσα πριν από τρία χρόνια. Την επιστολή αυτή την υπογράφουν σήμερα χιλιάδες άνθρωποι στην Ιταλία, ζητώντας την έξοδο της χώρας τους από το ευρώ και την Ε.Ε. 

Την αναδημοσιεύουμε από την ιστοσελίδα ilcorno, σε μετάφραση Νίκου Μορφονιού. Την πρωτότυπη επιστολή, δημοσιευμένη και πάλι πριν από λίγες μέρες, μπορείτε να την δείτε στο L’ evoluzione della Radio. 

Io accuso l’Europa di non esistere, poiché non ha morale 

Ο υπογράφων, 

ιδιώτης πολίτης, άνθρωπος με ελεύθερη σκέψη, γεννημένος ελεύθερος και συρμένος στην Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς καμία δυνατότητα επιλογής, στην εξηκοστή επέτειο της συνθήκης της Ρώμης, κατηγορώ όποιον κατασκεύασε αυτό το ευρωπαϊκό μοντέλο, ότι παρακινήθηκε από σκέψεις έπαρσης και όχι αδελφοσύνης, κυριαρχίας και όχι συνεργασίας ανάμεσα στους λαούς, με τα ίδια σχέδια κυριαρχίας που χαρακτήρισαν την χρήση των αρχαίων νομισμάτων την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και αργότερα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, χωρίς να λάβει υπ’ όψιν του την ιστορική, πολιτική και πολιτιστική εξέλιξη των λαών.

Κατηγορώ τους αρχηγούς των κρατών και των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών, ότι πρόδωσαν το πνεύμα των πατέρων ιδρυτών της Ένωσης, χρησιμοποιώντας συνειδητά και για ίδιον όφελος και προσωπικό καριερισμό τις ιδρυτικές αξίες της κοινότητας και της αδελφότητας.
Κατηγορώ όποιον θέλησε τη γέννηση του Ευρώ, ότι μας εξαπάτησε κομπάζοντας ότι εισάγεται για το κοινό καλό και διακηρύσσοντας ότι μέσω αυτού θέλει να δημιουργήσει το κοινό μας σπίτι, ενώ στην πραγματικότητα, ήθελε απλώς να εμποδίσει το ένα σπίτι να είναι μεγαλύτερο απ’ τ’ άλλο. Της Γερμανίας δηλαδή απ’ της Γαλλίας.

Κατηγορώ τους Γάλλους κυβερνώντες της εποχής, τον Mitterand στο Παρίσι και τον  Delors στις Βρυξέλλες, ότι συνωμότησαν κατά της Γερμανίας εξ’ αιτίας του τρελού τους φόβου πως αυτή μπροστά στην διαβλεπόμενη επανένωσή της εξ’ αιτίας της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, θα γινόταν ξανά μεγαλύτερη και ισχυρότερη από την ίδια τη Γαλλία.

Κατηγορώ την Γερμανία της εποχής ότι εκβίασε τους συνωμότες και ότι επέβαλλε βάση της συμφωνίας Kohl – Mitterand μία διαδικασία αποβιομηχανοποίησης της Ιταλίας, που ως βιομηχανική δύναμη επισκίαζε τότε την Γερμανία.

Κατηγορώ την Γερμανία ότι δέχτηκε το χωρίς κρατική οντότητα νόμισμα που ονομάστηκε Ευρώ ,αλλά επέβαλλε σαν αντάλλαγμα ένα μοντέλο στην πραγματικότητα επικεντρωμένο στο Γερμανικό Μάρκο.

Κατηγορώ την Γερμανία ότι απαίτησε και επέβαλε μία Ε.Κ.Τ. ανεξάρτητη και ανεξέλεγκτη από πολιτικό έλεγχο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις, ώστε οι μελλοντικοί πολίτες της Ευρώπης να καταστούν σκλάβοι των ιδιωτών τραπεζιτών.

Κατηγορώ την Γερμανία ότι έχει επιβάλλει ασύμμετρους κανόνες μεταξύ πιστωτών και οφειλετών, επιβάλλοντας αυστηρή πειθαρχία μόνο στους τελευταίους.

Κατηγορώ την Γερμανία ότι έχει εσκεμμένα επιβάλλει η έδρα της Ε.Κ.Τ. να βρίσκεται στην επικράτειά της στην Φρανκφούρτη.

Κατηγορώ την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι το Ευρώ, γιατί αν ένας σκύλος μπει στο σαλόνι με τα πόδια βρώμικα από λάσπη και λερώσει το χαλί, δεν είναι λογικό να τα βάζει κανείς με το χαλί.

Κατηγορώ την Ευρώπη ότι θεληματικά κατασκεύασε ένα οικονομικό lager, μέσα στο οποίο εκατομμύρια άνθρωποι έγκλειστοι, επιτηρούνται από λίγους ευνοούμενους, στους οποίους δόθηκε αυτό το προνόμιο από τους αφέντες του lager.

Κατηγορώ όλες τις Ιταλικές κυβερνήσεις και τους Ιταλούς κυβερνώντες εκείνης της εποχής, ότι είχαν καταλάβει πάρα πολύ καλά ποιες θα ήταν οι συνέπειες αυτών των συμφωνιών, αλλά αποσιώπησαν την αλήθεια με αντάλλαγμα ατομικά οφέλη και εγγυήσεις προσωπικής καριέρας.

Κατηγορώ αυτά τα πρόσωπα ότι μας εξαπάτησαν, καθότι κανένα πνεύμα αλληλεγγύης μεταξύ των λαών δεν υλοποιήθηκε ποτέ, ούτε και πρόσφατα στο ουσιαστικό οικονομικό πεδίο, αρχίζοντας από τα Eurobond και από τον αμοιβαίο επωμισμό του χρέους.

Κατηγορώ την τάξη των Ιταλών πολιτικών, περασμένων και τωρινών, που ξεπουλήθηκαν στους ιδιώτες τραπεζίτες, ότι δεν δημιούργησαν ποτέ μια Ενωμένη Ευρώπη, αλλά μόνο μια νομισματική Ένωση που ονομάζεται Ευρώ. Τους κατηγορώ ότι δεν έφεραν ποτέ την υποσχόμενη ευημερία, αλλά μόνο αύξηση της ανισότητας, φέρνοντας ευημερία σε λίγους και δυσαρέσκεια και φτώχεια στους πολλούς.

Κατηγορώ όσους χρησιμοποιούν τη λέξη λαϊκισμός για να υποβαθμίσουν, με αυτόν τον υποτιμητικό όρο, τους ανθρωπιστικούς λόγους διαμαρτυρίας και αγανάκτησης εκείνων που θέλουν να δώσουν φωνή στον καταπιεσμένο λαό που υποφέρει από την πείνα και την κοινωνική αδικία.

Κατηγορώ τους δήθεν «πολιτικά ορθούς», που χρησιμοποιούν αυτή τη λέξη για να φιμώσουν τον παραπονεμένο θρήνο του λαού που υποφέρει, των νέων που πρέπει να ξενιτευτούν, των μεσήλικων που αποκλείονται από κάθε επιστροφή στην απασχόληση και των ηλικιωμένων που δεν έχουν τα χρήματα για τις θεραπείες τους και που ψάχνουν τροφή στους κάδους της πόλης.

Κατηγορώ όλους αυτούς που από το ύψος της προνομιακής τους θέσης, που οφείλεται σε κοινωνικούς, πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους, μακριά από τα προβλήματα του απλού κοσμάκη και μην έχοντας κανένα πρόβλημα με τον «άρτο τον επιούσιο» στο τραπέζι τους, καταδικάζουν από άμβωνος, σαν λαϊκίστικη την σκέψη όποιου δοκιμάζει να δώσει φωνή στον καταπιεσμένο λαό.

Κατηγορώ όλους τους οικονομολόγους της εποχής, ότι σιώπησαν, γνωρίζοντας καλά πως ένα κοινό νόμισμα κλεισμένο μέσα σε ένα σύστημα σταθερών ισοτιμιών, θα κατέληγε εμφανώς να ζημιώσει σοβαρά χώρες όπως η Ιταλία, προς όφελος χωρών όπως η Γερμανία.

Κατηγορώ ότι δεν δημιούργησαν ποτέ μια Ενωμένη Ευρώπη, καθότι τίποτα δεν έγινε ποτέ πραγματικά για να υπάρξει μια κοινή εξωτερική πολιτική, μια κοινή πολιτική άμυνας των κοινών εδαφών από σχεδιασμούς εισβολής άλλων λαών, μια κοινή οικονομική πολιτική, μια κοινή φορολογική πολιτική, μια κοινή πολιτική για την εργασία και τα εργασιακά δικαιώματα.

Κατηγορώ τους πολιτικούς που ακόμα υπόσχονται τέτοια πράγματα, ότι θέλουν να εξαπατήσουν τον κόσμο, καθότι σε αυτή την επέτειο, τέτοιες υποσχέσεις όχι από χτες ,αλλά εδώ και εξήντα χρόνια ποτέ δεν τηρήθηκαν.

Κατηγορώ τους αυτοαποκαλούμενους Ευρωπαϊστές, ότι δεν τήρησαν για 60 χρόνια αυτές τις υποσχέσεις και δεν θα μπορέσουν να τις τηρήσουν ούτε και στο μέλλον, καθότι η ίδια η δομή του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος δεν είναι δημοκρατική, δηλαδή δεν μπορεί να σεβαστεί εξ’ αιτίας των κανόνων που η ίδια έθεσε, τη λαϊκή θέληση.

Κατηγορώ εκείνους που δηλώνουν Ευρωπαϊστές, ότι είναι οι μεγαλύτεροι εχθροί της δημοκρατίας στην ιστορία, καθότι πρόκειται για μια περίπτωση μοναδική μάλλον παρά σπάνια, κοινής φαινομενικά θεσμοθέτησης, από την οποία λείπουν με ιδρυτική μάλιστα πράξη, οι θεμελιώδεις δημοκρατικές λειτουργίες μιας βουλής και όλη η διοίκηση ανατίθεται στην Κομισιόν, η οποία εκ των πραγμάτων εξασκεί την απόλυτη εξουσία κατά παράβαση και περιφρόνηση της δημοκρατικής θέλησης του λαού.
Κατηγορώ όσους θέλουν να συνεχίσουν με αυτήν την ιδέα της Ευρώπης των ελίτ, τραπεζικών, πλουτοκρατικών και αντιδημοκρατών, ότι δεν έχουν καταλάβει πως η κυριαρχία του δολαρίου στον κόσμο τελείωσε μαζί με το gold standard του1971, ενώ η κυριαρχία του Ευρώ γεννήθηκε πεθαμένη καθώς προβάλλει στον ορίζοντα μια δύναμη στην ανατολή που συγκεντρώνοντας αποθέματα χρυσού, ετοιμάζεται να σχεδιάσει ένα «Yuan standard».

Κατηγορώ όλους αυτούς που στην παρούσα επέτειο εξακολουθούν «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», ότι μας εξαπάτησαν όταν είμαστε νέοι να πιστέψουμε «καλή τη πίστη» σε αυτά τα λόγια και εξαπατούν τώρα καινούργιους νέους, που ακόμα αφελώς πιστεύουν πως τα λόγια  μπορούν να είναι πιο σημαντικά από τα έργα. Τους κατηγορώ για την μεγάλη απάτη να πλασάρουν τις συνέπειες για αιτίες, και ότι διηγήθηκαν στον κόσμο πως βρίσκεται τόσα χρόνια μέσα σε μια υποτιθέμενη κρίση και όχι όπως είναι η πραγματικότητα, σε μια αλλαγή κοινωνικοοικονομικού συστήματος σχεδιασμένη και ηθελημένη.

Κατηγορώ το Ευρώ ότι είναι εργαλείο στην υπηρεσία συγκεκριμένων πολιτικών, που αφορούν τον έλεγχο του πληθωρισμού, την απορρύθμιση της αγοράς μετοχών, τη νομισματική απορρύθμιση, φορολογικών επιλογών που χτυπούν τα μεσαία και μικρά εισοδήματα και όχι τις μεγάλες περιουσίες, κατάργηση των συνόρων προς όφελος των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Κατηγορώ το Ευρώ ότι στάθηκε το μέσον σε έναν τέτοιο Ευρωπαϊκό σχεδιασμό, για να πραγματοποιήσει στο οικονομικό πεδίο τους δύο βασικούς σχεδιασμούς τους. Τον νεοφιλελευθερισμό στην οικονομία και την παγκοσμιοποίηση στη γεωπολιτική στρατηγική, στα πλαίσια ενός γενικότερου στόχου που στοχεύει σε άνιση και αδυσώπητη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας.

Κατηγορώ τους πολιτικούς, τους ιερωμένους, τους δημοσιογράφους, τους σχολιαστές διαμορφωτές της κοινής γνώμης, τούς με διάφορους τίτλους ψευτοδιανοούμενους εκφραστές της κυρίαρχης τάξης, ότι με αντάλλαγμα τη δική τους προνομιακή θέση, πνίγουν τη γοερή κραυγή του λαού που στενάζει κάτω από αυτό το σχέδιο δουλοποίησης, με κενές κατηγορίες για δήθεν εγωιστική στάση, λες και είναι εγωισμός το φυσικό ένστικτο επιβίωσης των καταπιεσμένων ανθρώπων.

Κατηγορώ όλους αυτούς που εξακολουθούν να μιλούν για Ενωμένη Ευρώπη, πως δεν δίνουν δεκάρα για την αληθινή αξία ενός λαού, που από τα βάθη των χιλιετηρίδων δεν βρίσκεται μόνον στη δύναμη του νομίσματος που τον αντιπροσωπεύει, μα στο συνδυασμό ανάμεσα στην αξία τού νομίσματος και την αξία της κοινωνικής του ηθικής.

Εν κατακλείδι στην εξηκοστή επέτειο της γέννησης της, κατηγορώ αυτήν την Ευρώπη ότι δεν υπάρχει γιατί στερείται ηθικής.

Valerio Malvezzi

Πηγή: https://ilcorno.wordpress.com/