Τα Τουρκικά αίτια του μεταναστευτικού προβλήματος και η ανάσχεση αυτών

Του Πέτρου Χουχούλη

Αργά η γρήγορα, όταν ο Σουλτάνος λάβει την τελευταία δεκάρα από τα 6 δις ευρώ που του έχει υποσχεθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, και δεν θα περιμένει πλέον κάποιου άλλου είδους ανταμοιβή, θα αμολήσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα, και η κυβέρνηση είτε θα καταρρεύσει, είτε θα υποκύψει σε όλες τις διμερείς απαιτήσεις της Τουρκίας, είτε απλά θα αρχίσει να πυροβολεί όποιον προσπαθεί να περάσει τα σύνορα, εφόσον είναι μάλλον βέβαιο πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πρόκειται να του δώσει τα 28 δις ευρώ που απαιτεί ώς αντάλλαγμα.

Πρίν φτάσουμε στο σημείο να βλέπουμε αντί γιά επενδύσεις επήλυδες, και να βιώσουμε άλλη μία άνοδο της Χρυσής Αυγής με ταυτόχρονη πτώση της Νέας Δημοκρατίας, και συνεπακόλουθη αστάθεια στο πολιτικό και οικονομικό γίγνεσθαι, ας δούμε τι μπορεί να γίνει. Κατ' αρχάς, πρέπει να υπάρξει αλλαγή στρατηγικής. Αντί να παρακαλάμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να παραλάβει περισσότερους μετανάστες, κάτι που δεν πρόκειται να γίνει όσο η Ένωση πιστεύει ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί δίνοντας περισσότερα χρήματα στην Ελλάδα, θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να πείσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση να υποβάλλει την Τουρκία σε τόσο αφόρητη πίεση, που να μην τολμάει να κάνει οποιαδήποτε βλακεία απέναντι σε οποιοδήποτε Ευρωπαϊκό κράτος.

Η πίεση δεν πρέπει να εφαρμοστεί με τέτοιο τρόπο που να ζημιώνει κάποια κράτη μέλη περισσότερο από κάποια άλλα, προτιμότερο δε θα ήταν να μην ζημιώνονται σχεδόν καθόλου, η ακόμα και να δημιουργούνται κέρδη αντί γιά ζημιές, γιά να μπορέσουμε να πείσουμε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης γιά την εφαρμογή του. Όσο και αν σας φαίνεται απίστευτο, ένα προσχέδιο λύσης έχει προταθεί ήδη εδώ και μήνες – αλλά ελάχιστοι το είδαν και λιγότεροι αντιλήφθηκαν την αξία του.

Πρίν από όλα αυτά όμως, ας κάνουμε μία ανάλυση της πρόσφατης Τουρκικής επιχείρησης στην Συρία, από την οποία, σε συνειρμό με άλλα παρεμφερή γεγονότα που θα προβληθούν, θα καταλήξουμε στο επιθυμητό συμπέρασμα.

Η Τουρκία έχει καταδικάσει τόσο το Ιράκ, όσο και την Συρία, σε οικονομική ασφυξία με αποτέλεσμα την δημιουργία συγκρούσεων, πολέμων, και την συνεπακόλουθη δημιουργία μεγάλων προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων, τα οποία συνδυαζόμενα με άλλα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα πολιορκούν την Ευρώπη. Ωστόσο, ο Σουλτάνος προσπάθησε να εκμεταλλευτεί αυτά τα προσφυγικά ρεύματα γιά να αυξήσει τον αριθμό των ψηφοφόρων του, να συμπιέσει τον Κουρδικό πληθυσμό στην γενέτειρα του, αλλά και γιά να εκβιάσει την Ευρώπη.

Οι δύο πρώτες «χρήσεις» των προσφύγων και μεταναστών έχουν πλέον ξεπεράσει το όποιο «θετικό» αποτέλεσμα θα μπορούσαν να έχουν, οπότε σταδιακά μένει μόνο η τρίτη επιλογή. Πολύ χειρότερα, η ύπαρξη πολλών εκατομμυρίων επήλυδων έχει προκαλέσει αγανάκτηση στον πληθυσμό της γείτονος χώρας, με αποτέλεσμα τον κλυδωνισμό της δημοτικότητας του Σουλτάνου αλλά και του κυβερνώντος κόμματος. Η δυσαρέσκεια αυτή έχει αποτυπωθεί ήδη σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, και με την πάροδο του χρόνου συνεχίζει να αυξάνεται.

Η πρώτη αντίδραση του Σουλτάνου σε αυτό το πρόβλημα ήταν να επισπεύσει την τρίτη σχεδιαζόμενη επιδρομή στην Συρία και να συμπεριλάβει σε αυτήν ένα υπερφίαλο σχέδιο γιά δημιουργία πόλεων γιά την στέγαση προσφύγων που σήμερα βρίσκονται στην Τουρκία, αλλά και την τόνωση της Τουρκικής οικοδομικής δραστηριότητας, πεδίον δόξης λαμπρόν γιά τους φιλικούς σε αυτόν επιχειρηματίες που έχουν εθιστεί σε κρατικό χρήμα, που όμως έχει πάψει να ρέει τα τελευταία χρόνια.

Η Τουρκία βεβαίως δεν κατάφερε καλά καλά να κυριαρχήσει στον διάδρομο που η ίδια απένειμε στον εαυτό της, με αποτέλεσμα ο Σουλτάνος να αρχίσει να γρυλίζει ότι η αποτυχία της μετεγκατάστασης θα έχει ως αποτέλεσμα την προώθηση των επήλυδων στην Ευρώπη. Παρόλα αυτά κανένας Ευρωπαίος δεν φιλοτιμήθηκε να βοηθήσει οικονομικά στην γενοκτονία των Κούρδων και την αντικατάσταση τους με Άραβες, και ούτε πρόκειται.

Εάν όμως η Τουρκία απέτυχε να βρεί ευήκοα ώτα εντός της Ευρώπης, ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών έκανε και συνεχίζει να κάνει ό,τι μπορεί γιά να τον βοηθήσει, αρκεί να μην πληρώσει κάτι από την τσέπη του. Πολλοί αναρωτήθηκαν ποιά είναι η πραγματική αιτία που ο Σουλτάνος απολαμβάνει τόσο μεγάλης υποστήριξης την στιγμή που όλοι οι άνθρωποι του προέδρου, του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, και ακόμα περισσότερο των Δημοκρατικών διαφωνούν βίαια με όλα όσα έχουν συμβεί.

Η αλήθεια είναι ότι ο Πρόεδρος Τράμπ δεν υπολογίζει τίποτα εκτός από το χρήμα, και πιό συγκεκριμένα: Τις 119 ιδιοκτησίες που διατηρεί στην Τουρκία ο ξενοδοχειακός όμιλος που πλέον ανήκει στα παιδιά του, πιθανόν ένα ακόμα ξενοδοχειακό συγκρότημα που φημολογείται ότι θα χτίσει μαζί με τον Σουλτάνο δίπλα από τα ερείπια του αρχαίου πολιτισμού των Μιττάνι στο Τουρκικό Κουρδιστάν, και ένα συμβόλαιο πώλησης πολλών αεροπλάνων Boeing στις Τουρκικές Αερογραμμές ύψους 10 δις δολαρίων που προφανώς έχει καθυστερήσει εξαιτίας της θανατηφόρας ανικανότητας των σχεδιαστών της Boeing και της αποτυχίας της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Διοίκησης Αεροπορίας να αντιληφθούν τα προβλήματα που συνετέλεσαν στην πτώση 2 αεροπλάνων 737 Max.

Τα δύο ατυχήματα σε αεροπλάνα της Boeing πρέπει να επηρέασαν την πρόσφατη απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου να επιτρέψει στις Η.Π.Α. να επιβάλλουν δασμούς 7.5 δις δολαρίων ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση εξαιτίας της οικονομικής υποστήριξης της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ισπανίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, αφού η Boeing έκανε όλα αυτά τα θανατηφόρα λάθη στην προσπάθειά της να ανταποκριθεί στην οικονομία καυσίμων και συνεπαγόμενη εμπορική επιτυχία του Airbus A320neo.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αντιληφθεί όλα αυτά τα ζητήματα, αλλά παρακολουθεί με απάθεια. Μπορεί μεν η βιασύνη της Boeing να αντιδράσει, να συντέλεσε στον θάνατο 346 ανθρώπων, αλλά η τελευταία Αμερικανική αντίληψη που ανάγει το χρήμα σε αυτοσκοπό έχει συντελέσει στις αποφάσεις του Τράμπ που κατέληξαν στον θάνατο σημαντικού αριθμού Κούρδων, πιθανόν σε μία αναβίωση τρομοκρατικών ενεργειών από μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων που το έσκασαν από Κουρδικές φυλακές εξαιτίας των χειρισμών Τράμπ και Τουρκικών βομβαρδισμών, και σε βάθος χρόνου στην δημιουργία άλλου ενός μεταναστευτικού ρεύματος προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ευρώπη πρέπει να αντιδράσει με το ίδιο νόμισμα.

Αυτός βεβαίως που έχει ανάγει το οικονομικό όφελος σε υπέρτατη αρχή αδιαφορώντας γιά τις συνέπειες δεν είναι άλλος από την Τουρκία, η οποία εδώ και κάποιες δεκαετίες έχει ξεκινήσει ένα τεράστιο έργο κατασκευής υδροηλεκτρικών σταθμών και άρδευσης το οποίο έχει ώς αποτέλεσμα την μείωση των υδάτινων πόρων που καταλήγουν στη Συρία κατά 40% και στο Ιράκ κατά 80%, με αποτέλεσμα την αποσταθεροποίηση αυτών των δύο κρατών, των πολεμικών συγκρούσεων και πολιτικών αναβρασμών και εξεγέρσεων χωρίς τελειωμό, και φυσικά, στα μεγάλα προσφυγικά και μεταναστευτικά ρεύματα από αυτές τις χώρες πρός δυσμάς.

Εάν λοιπόν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου έχει τιμωρήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση γιά ένα σχετικά ασήμαντο ζήτημα όπως είναι οι επιδοτήσεις της Airbus, δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα διεθνές δικαστήριο που να επιβάλλει κάτι πολύ περισσότερο απέναντι στην Τουρκία που καταστρέφει εκατομμύρια ανθρωπίνων ζωών; Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, γιατί αλήθεια δωροδοκούν την Τουρκία με δισεκατομμύρια ευρώ την στιγμή που αυτή είναι ο κύριος υπεύθυνος γιά την κακοδαιμονία σε Ιράκ και Συρία;

Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι γιά όσο χρονικό διάστημα η Τουρκία συνεχίζει να παρακρατεί τους υδάτινους πόρους του Ιράκ και της Συρίας, τα καραβάνια των απελπισμένων θα συνεχίζουν να μετακινούνται προς την Ευρώπη, και ούτε καν η απόπειρα της Τουρκίας να τους χτίσει σπίτια στην Συρία δεν πρόκειται να πετύχει εφόσον αυτοί θα στερούνται το νερό που χρειάζονται γιά να καλλιεργήσουν τα χωράφια τους. Οπότε μακροπρόθεσμα δεν υπάρχει άλλη λύση από την αναστροφή των ληστρικών Τουρκικών ενεργειών στην Μέση Ανατολή, και ειλικρινά δεν πιστεύω ότι ακόμα και ο μεγαλύτερος υποστηρικτής των δικαιωμάτων των παράτυπων μεταναστών πιστεύει ότι η μετανάστευση είναι προτιμότερη από το να εξαλειφθούν τα αίτια που εξαναγκάζουν τους ανθρώπους να γίνουν πρόσφυγες ή μετανάστες.

Δυστυχώς όμως, οι αποφάσεις των Διεθνών δικαστηρίων καθυστερούν χρόνια, και δεν έχουμε την πολυτέλεια να περιμένουμε. Πολύ πριν την εκδίκαση της προσφυγής του Ιράκ και της Συρίας σε κάποιο διεθνές δικαστήριο γιά την οικονομική καταστροφή που υφίστανται – εάν αυτή γίνει δεκτή, από οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο – θα πρέπει να ληφθούν επείγοντα μέτρα που να αποτρέπουν την Τουρκία από το να απειλεί και να καταστρέφει τους γείτονες της κατά βούληση.

Τι μέτρα θα μπορούσε να λάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση, και προ πάντως με ποιά πρόφαση που να απαιτεί την επείγουσα εφαρμογή τους; Μόνο η ασφάλεια θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως πρόφαση, και δυστυχώς δεν είναι πρόφαση, υπάρχει υπαρκτή απειλή που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Σύμφωνα με άρθρο του Michael Rubin στην Washington Examiner της 29ης Ιουλίου 2019, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να απαγορεύσει τις πτήσεις Τουρκικών αεροπορικών εταιριών ώς αντίποινα γιά την κατοχή μεγάλου τμήματος της Κύπρου, της απειλής εξόρυξης οικονομικών πόρων που ανήκουν δικαιωματικά στην Κύπρο, αλλά και την παράνομη μεταφορά όπλων από τις Τουρκικές Αερογραμμές, γιά τον εξοπλισμό της τρομοκρατικής οργάνωσης Μπόκο Χαράμ στην Νιγηρία.

Εν τω μεταξύ, θα ήθελα να πληροφορήσω το ανυποψίαστο Ελληνικό κοινό στα τελευταία γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην Νιγηρία, μία κανονική γενοκτονία Χριστιανών, εν μέρει ακόμα και Μουσουλμάνων, από την Μπόκο Χαράμ και μιά σειρά από άλλους Βασιβουζούκους και κατσαπλιάδες από την αρχή του τρέχοντος αιώνα. Υπάρχουν καταγγελίες γιά προσχεδιασμένη γενοκτονία όλου του Χριστιανικού πληθυσμού από φανατικούς της Μπόκο Χαράμ με την υποστήριξη του σημερινού Μουσουλμάνου προέδρου της Νιγηρίας.

Δυστυχώς αυτό που ξέχασε να αναφέρει ακόμα και ο φίλτατος Εβραίος Rubin που καταζητείται από κάποιους Τούρκους με αμοιβή 800 χιλιάδες δολάρια, διότι «εμπλέκεται στο πραξικόπημα», – αυτός και κάτι εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκων που έχουν δικαστεί και κάτι δεκάδες χιλιάδες που σαπίζουν στις φυλακές, ενώ οι πραγματικοί υπαίτιοι χαίρουν απέραντων τιμών και εκτίμησης από τον Σουλτάνο τους, συνεχίζοντας ανενόχλητοι την εγκληματική τους καριέρα – είναι ο ρόλος των Τουρκικών αερογραμμών στην μεταφορά εκατομμυρίων μεταναστών από Αφρικανικές χώρες, εφόσον η Τουρκία δίνει αφειδώς τουριστικές βίζες σε πολίτες από αυτά τα κράτη ενώ η «Βόρεια Κύπρος» δεν απαιτεί βίζα ούτε από το Αφγανιστάν!, και έχει καταστεί πόλος έλξης προσφύγων και μεταναστών εξαιτίας της παντελούς έλλειψης οποιουδήποτε μεταναστευτικού ελέγχου, και φυσικά όλοι αυτοί προτιμάνε να ταξιδεύουν γιά μεταναστευτικούς σκοπούς σε Τουρκικά η Τουρκοκρατούμενα εδάφη παρά γιά τουρισμό, εφόσον δεν μπορούν να πάρουν τουριστικές βίζες από Ευρωπαϊκά κράτη με την ίδια ευκολία. Έτσι οι Τουρκικές αερογραμμές έχουν καταλήξει ώς ο μεγαλύτερος έμπορος ανθρώπινων ψυχών, και εμείς συνεχίζουμε να τον νομιμοποιούμε χωρίς να αντιλαμβανόμαστε τις συνέπειες

Αντί όμως γιά πλήρη απαγόρευση πτήσεων, θα ήταν καλύτερο να δοθεί το μήνυμα στην Τουρκία ότι οι πτήσεις Τουρκικών αεροπορικών εταιριών στην Ευρώπη θα απαγορεύονται εφόσον η Τουρκία κάνει οποιαδήποτε ενέργεια που ανταγωνίζεται οποιοδήποτε κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε αυτή η ενέργεια αφορά απόπειρες εκβιασμού της Κυπριακής, της Ελληνικής ή της Βουλγαρικής δημοκρατίας μέσω απειλής προσφυγικών ροών ή απόπειρας εκμετάλλευσης οικονομικών πόρων αυτών των κρατών, προσβολές προς πολιτικούς αλλά και κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή οτιδήποτε άλλο σκαρφιστεί ο Σουλτάνος γιά να πιέσει με ασύμμετρο τρόπο οποιονδήποτε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εάν ο Σουλτάνος δεν συμμορφωθεί με το μήνυμα, πέρα από την οικονομική καταστροφή που θα πλήξει τις Τουρκικές αερογραμμές και τον τουρισμό στην χώρα του, θα καταλήξει επίσης στην ακύρωση του συμβολαίου των 10 δις με την Boeing δίνοντας το μήνυμα και στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ότι και η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να παίξει παιχνίδια μηδενικού αθροίσματος, φτάνοντας μέχρι το σημείο να σταματήσει να αγοράζει Αμερικανικά όπλα εφόσον μπορεί και η ίδια να παράγει αντίστοιχα προϊόντα, ενώ ταυτόχρονα η Ευρωπαϊκή οικονομία θα υποστεί ελάχιστες ζημιές εφόσον οι ανταγωνιστές των Τουρκικών αερογραμμών θα καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς και των τροφοδοτών των Τουρκικών αερογραμμών στην Ευρώπη. Παράλληλα, μία σειρά από χώρες στα Βαλκάνια και στην Μέση Ανατολή θα ωφεληθούν από την παράκαμψη της Κωνσταντινούπολης ως διαμετακομιστικού κόμβου, πολύ περισσότερο σε περίπτωση που η Αραβική Ένωση αποφασίσει να αντιγράψει τα Ευρωπαϊκά μέτρα ώς αντίποινα γιά την συνεχή παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας Αραβικών κρατών εκ μέρους της Τουρκίας.

Ο Πέτρος Χουχούλης είναι αξιωματικός του Εμπορικού Ναυτικού.