Για τις λέξεις λοιπόν!

Το politically correct της “αριστεράς” και οι συνεργασίες

Του Γιώργου Γεωργή

Εισαγωγή

Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο μια ηχογράφηση του Δ. Καζάκη σχετικά με τη θέση του Ε.ΠΑ.Μ. για τη λαθρομετανάστευση με τίτλο “Δεν είμαστε υπέρ των Ανοικτών Συνόρων” – Η Θέση του Ε.ΠΑ.Μ. για τη Λαθρομετανάστευση. Καλοπροαίρετα κάποιος φίλος σημείωσε «όταν χρησιμοποιείτε όρους όπως «λαθρομετανάστευση» πώς περιμένετε να συνεργαστείτε με κόμματα είτε της Αριστεράς, είτε του προοδευτικού χώρου ευρύτερα;…».

Σε σχόλιό μου απάντησε κάποιος άλλος φίλος κλπ. Αποφάσισα να παραθέσω τη δική μου άποψη σε αυτό το παιχνίδι με τις λέξεις, την σημασία τους και την καθόλα αντιδημοκρατική επιχείρηση «πολιτικής ορθότητας» που καθιερώθηκε στις ΗΠΑ, την ΕΕ και προσφάτως γοήτευσε και την αριστερά. Τόσο την «καθεστωτική», όσο και την «αντικαθεστωτική»!
Όταν χρησιμοποιείτε όρους όπως «λαθρομετανάστευση» πώς περιμένετε να συνεργαστείτε με κόμματα είτε της Αριστεράς, είτε του προοδευτικού χώρου ευρύτερα;…

Στο παραπάνω ερώτημα σχολίασα:
Το ζητούμενο είναι η λέξη, τα βαφτίσια, ή η προσέγγιση, το περιεχόμενο; Για να συζητήσουμε με κόσμο χρειάζεται να μιλάμε τη γλώσσα του, όχι ο κόσμος τη δική μας διάλεκτο. Να συζητήσουμε στη γλώσσα του σημαίνει να προσδιορίσουμε και να επανακαθορίζουμε το περιεχόμενο των λέξεων.
Ο λαός δεν είναι ηλίθιος, γνωρίζει πως όταν απαγορεύεται η είσοδος, τότε αυτή γίνεται παράνομη, λαθραία. Από εδώ παράγονται οι λέξεις λαθρεμπόριο και «λαθρομετανάστης».
«Λαθρομετανάστης» δεν είναι ο λαθραίος άνθρωπος. Ως λανθρανθρώπους βλέπουν τους λαθρομετανάστες οι φασίστες, οι ρατσιστές και όσοι αποδέχονται το συγκεκριμένο ιδεολογικό φορτίο στη λέξη!

Οι υπόλοιποι, οι φυσιολογικοί άνθρωποι, δεν βλέπουν στη λέξη «λαθρομετανάστης» τον λαθραίο άνθρωπο, αλλά τον άνθρωπο που ξεριζώθηκε από τον τόπο του και υποβλήθηκε στους κινδύνους της παρανομίας για να μεταναστεύσει κάπου όπου κατά τεκμήριο δεν θα τον δουν φιλικά. Ο φυσιολογικός άνθρωπος γνωρίζει πως ο ξεριζωμένος δεν κάνει ταξίδι αναψυχής, δεν κυνηγά την περιπέτεια, δεν ψάχνει για μπελάδες για να μην πεθάνει από πλήξη στην πατρίδα του! Το ερώτημα λοιπόν είναι τι σόι αριστερά είναι αυτή που αφού αποδέχεται το ιδεολογικό φορτίο που οι φασίστες φορτώνουν στις λέξεις και τις έννοιες, μετά ψάχνει και φτιάχνει το δικό της ιδεολογικά και πολιτικά ορθό λεξιλόγιο, τη δική της καθαρή διάλεκτο και συνδιαλέγεται ή συνομιλεί μόνο με όσους αποδέχονται τη δική της γλώσσα, τη δική της «πολιτική ορθότητα»!

Αλλιώς το έλεγε ο Ρίτσος:

«εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, από τον κόσμο,
εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε, να σμίξουμε τον κόσμο»!

Η απάντηση στο σχόλιό μου ήταν:
«Ο όρος λαθρομετανάστευση εισήλθε στο δημόσιο λόγο σχετικά πρόσφατα (δεκαετία του ’90) από ακροδεξιούς κύκλους όπου κατάφεραν να επιβάλουν τον όρο στη δημόσια συζήτηση. Έχει σαφώς αρνητικό πρόσημο και χρησιμοποιείται κυρίως από ρατσιστές. Μεγάλο λάθος που το Ε.ΠΑ.Μ. έχει υιοθετήσει αυτόν τον όρο. Ακούς τον λαό όπως και αν είναι αλλά δεν πρέπει να τον γλύφεις ειδικά από την στιγμή που με τον όρο “λάθρο” στρέφεται ενάντια σε έναν άνθρωπο που απλώς θέλει να ζήσει μακριά από φτώχια και πόλεμο. Η πολιτική ορολογία έχει μεγάλη σημασία για το δημόσιο λόγο. Μεγάλο λάθος που χρησιμοποιείται η ορολογία που έχουν επιβάλει οι ακροδεξιοί. Δηλαδή ελπίζω να είναι λάθος και να μην έχετε υιοθετήσει όντως ακροδεξιές/ισλαμοφοβικές απόψεις όπως πχ του Χειλαδάκη που πολλές φορές συμμετέχει στις εκπομπές» (οι υπογραμμίσεις δικές μου).

Να ξεκαθαρίσω εξ αρχής πως, οι όποιοι επιθετικοί χαρακτηρισμοί μου δεν αφορούν τους συναγωνιστές που θαρρετά εξέθεσαν απόψεις –συχνά, όχι δικές τους- κι έβαλαν ερωτήματα «στο τραπέζι», αλλά τις απόψεις καθαυτές, όπως κυκλοφορούν στην κοινωνία, όπως τις συζητάει ο κόσμος. Φυσικά, αφορούν και όλους εκείνους που πολιτεύονται με βάση τέτοιες απόψεις. Βλέπετε, οι οπαδοί της «πολιτικής ορθότητας» αποφεύγουν βολικά την αντιπαράθεση με τις θέσεις του Ε.ΠΑ.Μ., βολεύονται σε μια αντιπαράθεση με τα ρωμαίικα του Ε.ΠΑ.Μ., τις λέξεις…

Για τις λέξεις λοιπόν:

Τον όρο «λαθρομετανάστευση» ας δεχτούμε ότι τον καθιέρωσε η ακροδεξιά. Για την οικονομία της συζήτησης θα δεχτώ ότι τον όρο «λαθρεμπόριο» τον επέβαλαν οι εχθροί των ελεύθερων αγορών και των ανοικτών συνόρων!
Ακόμα κι έτσι, σημαίνει κάτι άλλο από λαθραίος μετανάστης, δηλαδή παράνομος μετανάστης; Τίποτα άλλο!

Το αρνητικό φορτίο το δίνει η νομιμοφροσύνη του συντηρητισμού, για την οποία παράνομος = κακός! Η λέξη λαθρομετανάστης ετυμολογικά φτάνει ως εκεί. Ως την παρανομία αυτού που μεταναστεύει γιατί, όπως το γράφει ο φίλος: «απλώς θέλει να ζήσει μακριά από φτώχια και πόλεμο»! Πολύ σωστά! Οι παλιοί είχαν πολλές ιστορίες για ξεριζωμούς και ξεριζωμένους, εξ αιτίας φτώχιας πολέμων και καταστροφών! Από ότι φαίνεται, η νέα γενιά στη χώρα μας ήδη ζει τις δικές της ιστορίες μετανάστευσης και ξεριζωμού!

Την ταύτιση λαθρομετανάστης = λαθραίος άνθρωπος (=μη άνθρωπος δηλαδή, άνθρωπος στερημένος από την ανθρώπινη ιδιότητά του!), ως περιεχόμενο, την κάνει μόνο ο ρατσιστής, ο φασίστας. Ρώτησε αδελφέ τη μάνα σου, έναν τυχαίο άνθρωπο που δε φοβάται τις λέξεις, θα διαπιστώσεις ότι το αρνητικό φορτίο της λέξης «λαθρομετανάστης» δεν φτάνει εκεί που το πάει ο φασίστας! Δεν πάει στον λαθραίο άνθρωπο, στον άνθρωπο τον αποστερημένο από την ανθρώπινη φύση και ιδιότητα! Πάει μέχρι τον άνθρωπο που παρανόμησε μεταναστεύοντας! Πάει μέχρι τον ξεριζωμένο που παρανόμησε για να βρει στον ήλιο μοίρα!

Βέβαια, αυτό σημαίνει, με τη σειρά του, ότι σου ανοίγει δρόμους να πας τη συζήτηση από το νόμιμο και το παράνομο στο δίκιο και το άδικο. Στο ποιος φτιάχνει τους νόμους και γιατί έχουμε μεταναστευτικές ροές (sic!) και προσφυγιά! Στο ποιος κερδίζει από όλα αυτά; Στο ποιος ωφελείται, σε βάρος ποιου και γιατί;
Αυτό το αντιλαμβάνεται ο φασισμός, το καθεστώς! Γι αυτό η λέξη «λαθρομετανάστης» δεν του αρκεί, του χρειάζεται πλάι της το «λαθροεισβολέας». Δηλαδή, ο «λαθραίος» που είναι εχθρός και δει επιτιθέμενος! Εκεί πια δεν αφήνεται χώρος για συζήτηση κι επιχειρήματα. Η λέξη αυτή επιτρέπει στο απάνθρωπο ρατσιστικό μίσος να μεταμφιέζεται σε «νόμιμη άμυνα» απέναντι στον «επιτιθέμενο εχθρό».

Δυστυχώς, το ίδιο εννοιολογικό περιεχόμενο με τους φασίστες στη λέξη «λαθρομετανάστης» (= λαθραίος άνθρωπος = μη άνθρωπος), αποδέχεται και ένα σημαντικό κομμάτι της αριστεράς! Κι επειδή δεν συμφωνεί με την απάνθρωπη έννοια που αποδέχεται ως περιεχόμενο της λέξης «λαθρομετανάστης», απορρίπτει και την λέξη, ως φασίζουσα, αλλά και όσους την χρησιμοποιούν, ως φασίστες ή περίπου! Αλήθεια, η στάση αυτή της «αριστεράς και της προόδου» ποιον εξυπηρετεί; Διευκολύνει την επαφή με τον κόσμο; Τη ζύμωση των απόψεων; Ή μήπως διευκολύνει την περιχαράκωση και περιθωριοποίηση; Μπορούν οι ιδέες να αποκτήσουν υλική δύναμη αν δεν μπολιάσουν το λαό;

Και δεν είναι μόνο η λέξη «λαθρομετανάστης». Το ανάλογο γίνεται και με άλλες λέξεις, όπως «έθνος», «πατρίδα», ή σύμβολα, όπως η σημαία μας! Λέξεις, βγαλμένες από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του λαού μας με σαφέστατο περιεχόμενο. Σύμβολα βαμμένα από το αίμα των καλύτερων παιδιών του λαού στους αγώνες της παλιγγενεσίας, της υπεράσπισης των συνόρων, του εθνικοαπελευθρωτικού και δημοκρατικού αγώνα, της κοινωνικής προόδου και προκοπής!
Για τους «επαναστάτες» του είδους, όταν μιλάς για πατρίδα, έθνος, σύνορα, όταν κρατάς την ελληνική σημαία είσαι «εθνίκι», ακροδεξιός!

Έτσι, αυτή η αριστερά, αυτοί οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως «προοδευτικοί», «αντιεξουσιαστές» κ.α., οικοδομούν τη δική τους διάλεκτο, τη δική τους «πολιτική ορθότητα», το δικό τους πεδίο αναχωρητισμού και «καθαρότητας», το δικό τους χώρο ιδεολογικοπολιτικής ασφάλειας! Μια αριστερά που μπαίνει από μόνη της σε καραντίνα, που κρατιέται μακριά από το λαό! Τέτοιοι χώροι ιδεολογικής καθαρότητας εξασφαλίζουν αφενός τη σιγουριά της “πρωτοπορίας”, προς τα μέσα, κι αφετέρου, προς τα έξω, την δυνατότητα να παίρνεις το «ΟΧΙ» του λαού και να το κάνεις «ΝΑΙ», γιατί «δεν γινόταν αλλιώς» (αγγλιστί ΤΙΝΑ)!

Άλλωστε αυτό γίνεται με όλες τις λέξεις και έννοιες του πολιτικού λεξιλογίου, συχνά διαστρέφεται το νόημά τους, γίνεται αγνώριστο. Για να συζητήσουμε με κόσμο χρειάζεται να μιλάμε τη γλώσσα του, όχι ο κόσμος τη δική μας διάλεκτο. Να συζητήσουμε στη γλώσσα του σημαίνει να προσδιορίσουμε και να επανακαθορίζουμε το περιεχόμενο των λέξεων.

Πάρε τις λέξεις δημοκρατία, λαοκρατία, πατριωτισμός, διεθνισμός, σοσιαλισμός, κομμουνισμός, σοσιαλδημοκρατία κοκ! Και πρόκειται για επιστημονικές έννοιες, όχι απλά λέξεις του συρμού όπως η λαθρομετανάστευση! Κι όμως δεν έχω ακούσει κανέναν να ισχυρίζεται ότι οι λέξεις σοσιαλισμός, δημοκρατία, δεν είναι σαφείς! Είναι; Πώς ορίζονται σήμερα, πως ορίζονταν χθες ή προχθές; Πάντως, όχι με τον ίδιο τρόπο! Πώς τις κατανοεί, τι περιεχόμενο τους δίνει σήμερα ο δεξιός, ο αναρχικός, ο κομμουνιστής, ο σοσιαλδημοκράτης ή ο φασίστας; Με τον ίδιο τρόπο γίνονταν κατανοητές από τον καθένα εξ αυτών το 1920, το 1940, το1950, το 60, το 90 ή το 2020; Τέτοια ακρίβεια η πολιτική ορολογία!

Κατά τα λοιπά, όταν μιλάμε ρωμαίικα «γλύφουμε το λαό»! Αριστεροί «γλωσσαμύντορες» εχθροί της «μαλλιαρής»! Οι Μυστριώτες της αριστερής πολιτικής ορθότητας! Αν είναι δυνατόν! Ώστε μας διαφθείρει ο λαός με την γλώσσα του! Και δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε, να συνεργαστούμε με «αριστερούς» και άλλους του «προοδευτικού χώρου», αν χρησιμοποιούμε απαγορευμένες(;!) λέξεις… Θα πρέπει να ενημερωθεί πάραυτα ο κηδεμόνας μας και να μας βάλουν πιπέρι στο στόμα!

Αντί να αντιπαραθέτουμε επιχειρήματα κι αναλύσεις επί της πραγματικότητας και του τρόπου που την καταλαβαίνουμε για να την αλλάξουμε, για ν ’αλλάξουμε τον κόσμο και τη ζωή μας, παίζουμε με τις λέξεις! Είναι ευκολότερο και ασφαλέστερο! Γιατί να ανατρέχουμε στο ποιες είναι οι «τέσσερεις ελευθερίες» του Μάαστριχτ; Πού συμπίπτουν με τους σχεδιασμούς του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου; Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με τα «ανοικτά σύνορα» και το Αιγαίο που «ανήκει στα ψάρια του»; Τι σχέση έχουν τα παραπάνω με την αριστερά του Σόρος;

Άλλο, χαρακτηριστικό κι αυτό παράδειγμα εννοιολογικής διαστροφής, η λέξη «ξενοφοβία». Στα ρωμαίικα σημαίνει φόβος απέναντι στο ξένο, στον ξένο! Δεν σημαίνει ρατσισμός! Η λέξη καταγράφει ένα συναίσθημα, αυτό του φόβου απέναντι στο διαφορετικό, το μη κατανοητό, το ενδεχομένως επικίνδυνο ή εχθρικό. Προφανώς, η ξενοφοβία μπορεί να οδηγήσει στο ρατσισμό, είναι πρόσφορο έδαφος για το ρατσισμό. Δεν είναι ακόμα, από μόνη της, ούτε ακροδεξιά!

Ορισμένοι αριστεροί βιάζονται να κατατάξουν την ξενοφοβία στο ρατσισμό! Να χαρίσουν όσους φοβούνται τον ξένο, τον διαφορετικό, τον «άλλον», στον φασισμό! Αρκετοί τέτοιοι «αντιφασίστες», γίνονται οι καλύτεροι στρατολόγοι της Χρυσής Αυγής και άλλων ακροδεξιών σχηματισμών! Συμβάλλουν αποφασιστικά στην ενίσχυση των γραμμών της ακροδεξιάς, με τη ρητορική τους.

Είναι προφανές το γιατί: Δεν μπορείς να πλησιάσεις έναν φοβισμένο άνθρωπο, αν δεν καταλάβεις, αν δεν διασκεδάσεις τον φόβο του! Δεν μπορείς να επικοινωνήσεις με οποιονδήποτε, αν αδιαφορείς για τα συναισθήματά του, αν τα αγνοείς, αν δεν βοηθάς στην εκλογίκευσή τους, ιδιαίτερα στην εκλογίκευση και διαχείριση του φόβου! Πώς όμως να διαχειριστείς το φόβο των κατοίκων των ακριτικών νησιών μας όταν αλλάζει άρδην η πληθυσμιακή τους σύνθεση; Τι μέτρα παίρνονται; Θα αδιαφορήσουμε, όταν η όποια «ελληνική» κυβέρνηση απλώς προσυπογράφει τις αποφάσεις του Βερολίνου και των Βρυξελών επί του θέματος;….

Το ανάλογο συμβαίνει και με την «ισλαμοφοβία», που –παρεμπίπτοντος- βρίσκεται πολύ κοντά, σχεδόν ταυτίζεται, με την μισαλλοδοξία! Δυστυχώς, η μισαλλοδοξία χαρακτηρίζει κάθε φανατικό, είτε της θρησκείας, είτε της πολιτικής, κάθε «πιστό» όσο κι αν δηλώνει αριστερός, προοδευτικός ή άθεος! Άλλωστε, στις μέρες μας, την «αριστεροσύνη» σου μπορείς να τη σώσεις μόνο αν τη δηλώσεις! Τσάμπα, πλέον οι δηλώσεις και οι δηλωσίες…

Η ευκολία με την οποία κάποιοι πολιτικοί ή πολιτιστικοί χώροι κολλάνε ρετσέτες, ταμπέλες ή χαρακτηρισμούς σε απόψεις, αλλά και τους φορείς τους, δείχνει -αν μη τι άλλο- την οικονομία σκέψης που τους διακρίνει, καθώς και το βαθμό ιδεολογικής ανασφάλειας που τους διακατέχει. Ας αφήσουμε την πολιτική εντιμότητα! Είδος εν ανεπαρκεία από παλιά…

Το Ε.ΠΑ.Μ., δεν δομείται στη βάση της κοινής ιδεολογίας, κοσμοθεωρίας ή πιστεύω! Αυτά αφορούν τον φορέα τους, το πρόσωπο, τον επαμίτη, όχι την οργάνωση, το μέτωπο, που παραμένει «ανεξίθρησκο»!
Το Ε.ΠΑ.Μ. δομείται στη βάση των κοινών στοχεύσεων, των κοινών σκοπών! Των πέντε πολύ συγκεκριμένων προταγμάτων του! Δομείται από ανθρώπους του μόχθου, πληβείους! Τα κεφάλαια και οι χρηματοδότες του το καταγράφουν ως τον περισσότερο «μη προνομιούχο» πολιτικό σχηματισμό! Το ίδιο και η προβολή του στα ΜΜΕ. Οι δε στοχεύσεις του δεν επιδέχονται ερμηνειών «δεξιών» ή «αριστερών», έχουν σαφές λαϊκό πρόσημο. Επομένως είναι ταξικά προσανατολισμένες στον κόσμο που ζει από τη δουλειά του! Η εθνικοαπελευθερωτική του γραμμή εξασφαλίζει τη συνέπειά του στον αγώνα για την υπεράσπιση των πολιτικών, εργασιακών και περιουσιακών δικαιωμάτων του λαού από το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, τις διάφορες μορφές υπερεθνικής διακυβέρνησης και τους ντόπιους εντολοδόχους τους! Με βάση το αριστερό γλωσσικό ιδίωμα χαρακτηρίζεται ως «αντιιμπεριαλιστικό»! Με τα ρωμαίικα, τη γλώσσα του λαού μας, είναι δημοκρατικό και πατριωτικό!

Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν φοβάται τις ιδεολογικές αντιπαραθέσεις! Ούτε στην κοινωνία, ούτε μέσα στις γραμμές του! Το ξεκαθάρισμα των διαθέσεων και προθέσεων, των πολιτικών γραμμών και στόχων, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από το σχολαστικό ξεκαθάρισμα εννοιών και λέξεων! Εξυπηρετεί  αποτελεσματικότερα την επίτευξη των κοινών στοχεύσεων, των προταγμάτων του, του κοινού σκοπού της απαλλαγής της χώρας μας από την κατοχή και την χρεοκρατία.
Άλλωστε, αυτό είναι το Ε.ΠΑ.Μ., ένας στοχοκαθορισμένος δημοκρατικός πολιτικός σχηματισμός βάσης!

Ακριβώς γι αυτό είναι και στοχοπροσηλωμένος!
Το Ε.ΠΑ.Μ. δεν κρύβεται πίσω από λέξεις, δεν φοβάται τις λέξεις, αντιπαρατίθεται σε πολιτικές θέσεις!
Γι αυτό και δεν φοβάται τον κοινό βηματισμό με άλλες δυνάμεις και πρόσωπα, σε όσα συμφωνούμε, ιδιαίτερα όταν αυτά στα οποία συμφωνούμε είναι ζητήματα ζωής και θανάτου για την πατρίδα και το λαό! Τα κόμματα είτε της Αριστεράς, είτε του προοδευτικού χώρου ευρύτερα …ας πράξουν τα δέοντα!

Ο Γιώργος Γεωργής είναι μέλος του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου του Ε.ΠΑ.Μ.

Πηγή: https://www.epamhellas.gr