Η Αλητεία Της Πολιτικής

Του Αντώνη Παπαντωνίου

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι πολύ βαρύς ο Τίτλος που πιο πάνω έδωσα για να εκφράσω κάποιες σκέψεις μου, που  όμως πιστεύω ότι δεν είναι μόνον δικές μου αλλά και χιλιάδων για να μην πώ εκατομμυρίων Συμπατριωτών μου.
Το κακό που έχω εγώ είναι ότι δεν μπορώ να ωραιοποιώ  τη Ζωή αλλά να την κρίνω έτσι όπως ακριβώς εμφανίζεται. Δεν μπορώ λοιπόν να παραβλέψω ότι  για δεκαετίες τώρα ζούμε σε έναν φανταστικό Κόσμο , που μας εξαπατά ασύστολα και ενώ θα περίμενε κανείς ότι η αντίδρασή μας θα ήταν  δυναμική και αυτόματη, εμείς σερνόμαστε πίσω από την απάτη, την αλητεία που μας υποβιβάζει σαν Ανθρώπους, χωρίς μέχρι τώρα να έχουμε σηκώσει το ανάστημά μας και την αποφασιστικότητά μας για να δώσουμε ένα τέλος  στους Εγκληματίες που ορίζουν τη ζωή μας χρησιμοποιώντας μεθόδους εξαγοράς συνειδήσεων, εξαπάτησης, εκφοβισμού, βίας σε όλες τις μορφές της.

Δεν μπορώ, ας πούμε, να καταλάβω πως ανεχόμαστε  μερικούς αλήτες που εμφανίζονται ότι μας εκπροσωπούν  να εγκαθιδρύουν μια ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ την οποία στη συνέχεια να μετατρέπουν σε  ΚΑΤΟΧΗ  και εμείς που είμαστε οι τελικοί αποδέκτες  όλων των δεινών , τα οποία συνεχώς και συστηματικά  καταγγέλλουμε, να σκύβουμε το κεφάλι και να καμωνόμαστε ότι δεν συμβαίνει τίποτα  το εξαιρετικό και να φοβόμαστε μήπως και καταλυθεί κάποια στιγμή η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και αυτό γιατί αν αποδεχθούμε ότι  ΔΕΝ  έχουμε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ  θα πρέπει κάτι να κάνουμε για να την επαναφέρουμε.
Και στο σημείο αυτό  βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κενό, που προέρχεται από το σύστημα που επικρατεί και που  δείχνει την Αλητεία της Πολιτικής.

Πως αλλιώς μπορώ να  χαρακτηρίσω το γεγονός ότι  φαίνεται να υπάρχουν πολλά Πολιτικά Κόμματα τα οποία εμφανίζουν μια  διαφορετική Πολιτική σκέψη ενώ συγχρόνως αποτελούν ένα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο  που απλώς αλλάζει τον «Πρόεδρο» ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες
Ποιος είναι αυτός που δεν θυμάται , κάτι που και τώρα ζεί, ότι δηλαδή  επί οκτώ σχεδόν χρόνια βλέπει μια Θεατρική Παράσταση όπου υπάρχουν οι εκάστοτε κακοί που  τον εξοντώνουν και υλικά και ηθικά ξεπουλώντας κάθε «Ιερό και Όσιο» και οι καλοί που τους καταγγέλλουν  αλύπητα και που όμως όταν τους αντικαταστήσουν γίνονται και αυτοί κακοί και που τότε οι πρώην κακοί γίνονται καλοί , ενώ υπάρχει και η Τρίτη Ομάδα του Θιάσου  που είναι οι μόνιμα καλοί και αυτό γιατί αυτοί είναι οι πιο έξυπνοι που είναι μονίμως καλοί γιατί πάντα καταγγέλλουν αλλά πάντοτε παραμένουν μέσα στο Έργο και έτσι  δεν είναι ούτε χαμένοι , ούτε κερδισμένοι αλλά μονίμως  Ωφελημένοι!
Αν αυτή η διαδικασία  δεν είναι Πολιτική Αλητεία, πολύ θα ήθελα κάποιος να μου εξηγήσει πώς να την χαρακτηρίσω, όταν μάλιστα αυτές τις μαύρες ημέρες  της τεράστιας όχι απλά οικολογικής αλλά κυρίως Ανθρώπινης Καταστροφής βλέπουμε την Εγκληματική Οργάνωση που ασκεί την δοτή  εξουσία μαζί με τα στηρίγματά της να επιχειρεί να μεταφέρει την ευθύνη στα θύματα, οι κυρίως υπεύθυνοι που αναφέρονται με διάφορους τίτλους όπως  «Πρωθυπουργοί, Υπουργοί, και συναφή Επαγγέλματα» αλληλοκατηγορούνται μέσα από τις Οθόνες του Αίσχους, και παραμένουν ακλόνητοι στα καθήκοντά τους , που βεβαίως σαν  Εγκληματική Οργάνωση Πολιτικής Αλητείας, είναι η εξολόθρευση σε ότι έχει απομείνει από Ανθρώπους και αυτό που κάποτε το λέγαμε  ΕΛΛΑΔΑ.

Και επειδή όλα τα πιο πάνω  είναι διαπιστώσεις απόλυτα, πιστεύω, αντικειμενικές  και επειδή η ΑΝΟΧΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ, έχουμε την υποχρέωση της Αντίστασης με κάθε μέσον και κάθε τρόπο να ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ  αυτό το σάποιο Πολιτικό Σύστημα και να δώσουμε το νόημα που πρέπει στη λέξη  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ   που  περιμένει να  ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ!

Ο Αντώνης Παπαντωνίου, Υποναύαρχος Λ.Σ.(ε.α.)-Νομικός είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ.